Morgunn - 01.12.1937, Blaðsíða 60

186
MOEGUNN
lega, að honum er fullkunnugt um alt, sem gerst hefir
hjá fjölskyldu hans, síðan er hann gjörði síðast vart
við sig.
Hvenær sem hann sendir eitthvert slceyti, lcemur hann
ávalt með einhverja óhrekjanlega sönnun fyrir því, hver
hann er, eitthvert óvéfengjanlegt sönnunargagn fyrir
því, að þetta sé enginn annar en hann.
Við ýms sérstök tækifæri hefi ég notið ráðleggingar
föður míns frá öðrum heimi, og aldrei hefir honum
skjátlast.
Ráðleggingar hans og fræðsla koma ekki svo oft, að
þær hleypi kyrkingi í dómgreind mína og framtakssemi,
því að auðvitað gerir faðir minn sér grein fyrir því, að
sérhver maður verður að mynda sína eigin skapgerð
með því að taka sínar eigin ákvarðanir og færa sér í
nyt hina margvíslegu reynslu og lexíur lífsins.
Samt er það, að við þau sérstöku tækifæri, er ég hefi
í raun og veru þurft á ráðleggingum föður míns að
halda, þá hefir það aldrei brugðist að hann sendi mér
þær, og fræðsla hans og ráð hafa átt við mismunandi
atriði h'fs míns og annara manna í fjölskyldunni, og
meðal annars hafa þau átt við fésýslu og einkamál olck-
ar.
Því fer svo fjarri, að ég viti til þess að föður mínum
hafi skjátlast í ráðleggingum sínum, að þegar það hefir
komið fyrir, að ég hafi verið svo óhygginn að fara elcki
eftir þeim, þá hefi ég ávalt iðrast þess sárt.