Morgunn - 01.06.1940, Qupperneq 41

MORGUNN 35
hefir séð hann og enginn veit neitt um hann annar en
ég“.
„Gleymið nú ekki því, sem Pál.l hefir beðið yður“,
sagði Vout Peters í áminningarróm. „Jafnskjótt og þér
komið heim, farið þér með reikninginn til sonar hans,
ívo að hann verði borgaður og úr sögunni. En nú verð ég
að snúa mér að öðrum“.-
■-----Það voru tveir gjörbreyttir Frakkar sem það
kveld fóru út úr Æoleanhöllinni, tveir allt aðrir menn,
en þeir, sem inn höfðu komið tveim tímum áður. Þá
höfðu þeir hlegið og fundið mikið til sín, þeir þekktu
allt milli himins og jarðar og kunnu alla fræði, þeir
höfðu fullt vit og heilbrigða skynsemi, og létu ekki ánetj-
ast tilfinningahégiljum. Nú var allt þetta komið í rúst.
Þeir höfðu komizt í kynni við nokkuð, sem aldrei hafði
komið áður fyrir á æfi þeirra, nokkuð sem ekki er unnt að
neita eða komast undan, og heldur ekki að skella skolla-
eyrum við því eða gleyma því.
Niðri í höllinni námum við staðar um stund og skröf-
uðum og hópur safnaðist kringum okkur.
„Enginn maður veit að ég skrifaði þennan reikning,
l?ví að enginn annar en ég sjálfur fer í skrifborðsskúff-
ur mínar“, sagði hinn skelkaði Frakki.
„Því getur þá ekki verið til að dreifa, að neinn hafi
getað flogið frá París til herra Peters, til að segja honum
það“, sagði ég.
„Það kemur ekki til mála. Og enginn vissi heldur um
skuld Páls við mig. Það voru viðskipti algjörlega á milli
okkar tveggja. En mig hefir aldrei dreymt um, að neinn
gæti gjört öðrum vart við sig, eftir að hann er dauður“.
„En það er aðeins líkaminn sem deyr“, greip einhver
fram í af þeim, sem hjá stóðu, „því halda einnig fram
trúarbrögð allra landa, og hvernig getur yður þá verið
hað með öllu ókunnugt? Það hefir þó gjörzt á öllum
tímum og er um það talað á mörgum stöðum í biblíunni,
3*