Morgunn - 01.06.1940, Side 63

M O R G U N N
57
klæddi mig og fór til sjúklingsins. Þegar ég barði
mjúklega að dyrum kallaði hann: „Gerðu svo vel að
koma inn, ég hefi verið að kalla á þig í tvær klukku-
stundir“. Hjúkrunarkona hans hafði tekið sér tólf
klukkustunda hvíld frá honum og hann var mjög
hungraður og þyrstur.“
II.
Mörg dæmi, og sum e. t. v. meira sannfærandi, gæti
ég nefnt, en þessi hafa þann höfuðkost að vera öll vott-
fest af frábærum mönnum, og því valdi ég þau. Ég tók
dæmi af ákveðnum vísindalegum tilraunum og eins af
því, sem ósjálfrátt kom fram, án þess að vísvitandi til-
raunir tveggja væru gerðar, ég tók dæmi af svefni og
vöku og bæði af því er fjarhrifin berast innan fjögurra
veggja og eins af hinu, er þau berast óraleið, jafnvel
þúsund mílur. Dáleiðslutilraununum sleppti ég af ástæð-
um, sem ég hefi áður greint.
Og hverjar eru svo niðurstöður manna af þessum rann-
sóknum?
í sem skemmstu máli eru þær þessar: Það er áreiðan-
lega sannað — bæði með margendurteknum tilraunum
gætinna rannsóknarmanna og eins óteljandi svonefnd-
um tilviljununum, þar sem engar tilraunir átti að gera
— að hugsanir geta borizt frá manni til manns, án þess
að nokkurt hinna venjulegu skilningarvita sé notað. Það
er með þessu móti áreiðanlega sannað, að með mannin-
um felst sá máttur, sem vér hljótum — a. m. k. í vissum
skilningi — að segja, að hafinn sé yfir takmarkanir
rúms og tíma.
III.
Sálarrannsóknamennirnir, og einkum þeir brezku, eiga
af því mestan heiðurinn að hafa rannsakað og sannað
raunveruleik fjarhrifanna — telepathíunnar — en hið
eftirtektarverða er, að að eftir að þau voru sönnuð, gerð-