Morgunn - 01.12.1947, Blaðsíða 13

morgunn
91
gæti átt sér stað, hlaut hinn varfærni og ágæti vísinda-
maður annað tveggja að vera geðveikur eða svívirðilegur
lygari. Engan annan en geðveikan mann hefði verið unnt
að blekkja svo geypilega, eða mikill lygari hefði hann mátt
vera til þess að fullyrða, eins og hann gerði, að þessi dular-
fulli gestur væri fjórum og hálfum þumlungi hærri en mið-
illinn, hefði mikið og fagurt jarpt há, sem langur lokkur
var skorinn af alveg uppi við kollinn — en miðillinn var
nær svarthærð, — og að lokum voru púlsslögin talin, bæði í
líkamningnum og miðlinum, og reyndust vera mjög ólík.
Allt ævistarf Sir William Crookes sannar, að hann var
hvorki geðveikur maður né lygari. Af viti sínu gat hann
ekki dregið aðra ályktun en þá, að þetta fyrirbrigði, sem
staðfest var með fjörutíu ljósmyndum, sem af því voru
teknar, væri raunverulegt, en óskylt með öllu öðrum stað-
reyndum í alheiminum.
En nú erum vér búnir að fá nýja útsýn yfir þessi efni.
Fyrir tilstilli nýrra rannsókna hefir oss tekizt, að mega
fara inn í myrkraherbergið og fá þar vitneskju um, hvað
raunverulega gerðist með Florrie Cook. Þar liggur hún í
legubekknum, stynur öðru hvoru þungan. Út frá henni
streymir þetta lifandi ectoplasma, myndar fyrst eins og ský
úr fljótandi efni, sem síðan þéttist og tekur á sig fasta
mynd. Þessi mynd losnar frá miðlinum, þráðurinn slitnar,
og Katie King hefir eins og yfirklæðst þessari líkamsmynd,
sem sjálfsagt hefir verið einskonar endurbygging af líkam-
anum, sem hún hafði áður lifað í á jörðunni. Hún gengur
fram, lifði þessar stuttu, furðulegu stundir á jörðunni
aftur, talar við prófessor Crookes, leikur sér við börnin
hans og segir þeim sögur frá fyrri dögum, og hverfur síðan
með þessum orðum: ,,Nú er hlutverki mínu lokið,“ hverfur
og kemur ekki aftur. Hlutverk hennar var að sanna trú-
lausri kynslóð framhaldslíf mannssálarinnar, og henni hefði
tekizt að sanna það að fullu, ef hennar djarfi vitnisburður
hefði fengið að njóta sannmælis, en ekki verið hindraður
af moldviðri fávizkunnar, hleypidómanna, efnishyggjunnar,