19. júní - 19.06.1987, Síða 52

(Jmsjón: Rósa Guðbjartsdóttir
Hlutdeild kvenna í stjórnmálum
hefur verið mikið til umræðu
síðustu ár. Hefur umræðan
stundum snúist um það að hlut
kvenna á Alþingi sem og í sveita-
stjórnum verði að auka til að hags-
munir kvenna verði sem best
tryggðir. Aldrei hefur verið minnst á
hvers vegna karlar séu þar, hvort þeir
séu að tryggja hagsmuni kynbræðra
sinna. En að öllu gamni slepptu þá er
hugarfar unga fólksins - framtíðar-
innar - á þá lcið að því finnst ekki
skipta máli hvort kynið gegni starf-
inu, lieldur að þar sé hæf manneskja.
Að þessu gefnu þurfuin við því ekki
að kvíða framtíðinni, eða hvað?
Burtséð frá því hvort við lítum á
þingkonur sem sérstaka fulltrúa síns
kyns eða fulltrúa þess stjórnmála-
flokks sem við aðhyllumst og kjósum
þær þá vegna hæfileika þeirra, rétt
eins og á við um karlana, er Ijóst að
það er um ansi erfiðan veg að fara
fyrir konur, sækist þær eftir setu á
löggjafarsamkundunni.
Ástæðurnar eru margar, flóknar og
sýnist þar svo sannarlega sitt hverjum
þegar þær eru tíundaðar.
Við leituöum til sjö kunnra ein-
staklinga úr þjóðfélaginu og báöum
þá að velta því aöeins fyrir sér hver sé
að þeirri mati besta leiðin til að kon-
um megi fjölga á Alþingi. Tekiö skal
frain að svör þeirra eru frá því fyrir
alþingiskosningarnar í apríllok.
52