19. júní - 19.06.1987, Síða 63

en aldrei hefur verið farið mjög
strangt eftir þessari reglu og öllum
konum er frjálst að sækja um aðild að
félaginu.
Lenu Madesin fannst ástæða til
þess að mynda samtök árið 1919 sem
stuðluðu að framgangi kvenna í at-
vinnulífinu og jafnframt að gæðum í
starfi kvenna. Lena var lögfræðingur
að mennt og fann tilfinnanlega fyrir
því hversu einangraðar þær fáu konur
voru sem störfuðu á vettvangi þar
sem karlmenn einir höfðu ráðið ríkj-
um um langan aldur. Hún var þess
fullviss að konur ættu eftir að verða
sterkt afl á vinnumarkaðnum, en til
þess að það mætti takast fannst henni
nauðsynlegt að konur bindust sam-
tökum sem stuðluðu að því að þær
efldust og styrktust sem myndi að
lokum leiða til þess að þær öðluðust
jafnrétti á vinnumarkaðinum. Þetta
var árið 1919, en segja má að jafn
mikil þörf sé á slíkurn samtökum í
dag og var árið 1919.
Boðskapur BPW kvenna náði eyr-
um íslenskra kvenna seint á áttunda
áratugnum. Það var bresk kona,
Edna Shaw, frá Durbin í Suður-
Afríku sem kynnti starfsemi BPW
fyrst á fslandi í kvennaboði árið 1979.
Hún var hér í heimsókn hjá vinkonu
sinni og eftir kynningarfundinn var
ákveðið að setja auglýsingu í blöðin
og auglýsa eftir konum sem áhuga
hefðu á að starfa í klúbbnum. Við-
brögðin létu ekki á sér standa og
margar konur létu í sér heyra. Félag-
ar eru nú milli 70-80 og eru fundir
haldnir 8 sinnum á ári. Margar af
fyrstu félagskonunum voru af erlendu
bergi brotnar og þekktu til BPW
klúbbanna frá heimalandi sínu því al-
þjóðasamtök BPW voru stofnuð í
Genf árið 1930, þótt íslenskar konur
hafi verið tæp 50 ár að taka við sér.
FRAMTAKSKYNNING
Konur í BPW klúbbnum í
Reykjavík hittast ávallt 1.
mánudag hvers mánaðar yfir
kvöldverði nema yfir sumar-
mánuðina. Að almennum fundar-
störfum loknum fer fram svokölluð
„framtakskynning". Þá segja félags-
konur frá einhverju því sem þær vilja
miðla hinum og getur þar verið um að
ræða nýja starfsemi cinhverrar kon-
unnar, eða einhver lýsir eftir ein-
hverju ákveðnu sem hana vantar og
vonast þá til að einhver félagskvenna
geti leyst þar úr. Á framtakskynningu
geta konurnar í rauninni sagt frá
hverju því sem þær óska og dæmi er
um að konur hafi sagt frá því ef þær
hætta að reykja og síðan á fundunum
á eftir hvernig gangi í reykingabind-
indinu, sem væntanlega hjálpar þeim
til að standa sig.
Á fundunum er vanalega flutt
framsöguerindi sem getur verið
fræðsla fyrir klúbbfélaga, eða upp-
lestur úr nýjum bókum þar sem höf-
undarnir sjálfir eru mættir til umræðu
um bókina eða hvað annað sem
félagskonur hafa áhuga á að kynna
sér nánar. í febrúar ár hvert cr hald-
inn „kertaljósafundur" sem er einn
hátíðlegasti fundurinn. Þá er kveikt á
kerti fyrir hvert land þar sem klúbbur
er starfandi og farið með „játningu“
klúbbsins. Þessi siður komst á í stríð-
inu þegar konur gátu ekki sótt fundi
vegna stríðsástands í landinu og var
þá kveikt kerti fyrir hverja konu sem
ekki gat mætt.
Frá stofnun hafa forsetar klúbbsins
verið fimm og er hver forseti tvö ár í
embætti. Guðný Guðmundsdóttir var
þriðji forsetinn og það var hún sem
fræddi 19. júní um starfsemi BPW. í
stjórn félagsins eru fimm embættis-
menn sem eru auk forseta, I. varaf-
orseti, II. varaforseti/ritari, gjaldkeri
og ritari. Stjórnin er kjörin með
leynilegri atkvæðagreiðslu á aðal-
fundi, en auk stjórnarinnar eru starf-
andi nokkrar fastanefndir. Starfsem-
in er fjármögnuð með árgjaldi sem
notað er til að greiða pappírs- og
póstkostnað, fyrirlesara og auk þess
er þar innifalið ársgjald til Alþjóða-
samtaka BPW.
REAGAN BAÐ AFSÖKUNAR
Guðný fór á Alþjóðaráðstefnu
BPW sem haldin var í
Washington D.C, árið 1983 og
kynntist þar af eigin raun
hversu öflugt félagið er orðið í
Bandaríkjunum. Á dagskrá ráðstefn-
unnar var skoðunarferð í Hvíta húsið
og á ákveðnum degi mættu um 1500
BPW konur við Hvíta húsið en fengu
þá ekki inngöngu vegna þess að
Reagan forseti var með fund. Banda-
rísku konurnar urðu æfareiðar og
boðuðu til blaðamannafundar og
fréttin birtist í öllum síðdegisblöðun-
um. Morguninn eftir seinkaði öllum
fundarstörfum um 2 klst. vegna þess
að Reagan forseti, ásamt fríðu föru-
neyti, mætti í eigin persónu til að
biöja konurnar á ráðstefunni af-
sökunar. Honum þótti augsýnilega
allt til þess vinnandi að móðga ekki
jafn sterk samtök kvenna og BPW
samtökun eru orðin, en í þeim eru
alls um 250.000 konur víðs vegar um
heim.
Samtökin eru þó ekki jafn sterk á
íslandi, ennþá a.m.k., en stefna
þeirra er að vinna markvisst að því að
efla tengsl milli kvenna á vinnu-
markaðinum þannig að þær styrki
hver aðra og vinni betur saman að
hagsmunum starfandi kvenna. Þar
sem hér er um alþjóðleg samtök að
ræða auðveldar það konum að fá
sambönd erlendis og auk þess starfar
félagið á vissan hátt sem ferðanet, því
félagskonur á ferð erlendis geta haft
samband við félagskonur þar í landi
og myndað þannig persónuleg tengsl
sem einnig geta komið til góða í við-
skiptalífinu.
Lena Madesin kynnti starfsemi
BPW með því að ferðast um öll
Bandaríkin og hvetja konur til þátt-
töku og sagði þá m.a. að konur gætu
ekki ætlast til að ná fram jafnrétti á
vinnumarkaðinum ef þær þyrðu
aldrei að standa upp og tala um það
sem þær í hjarta sínu tryðu að væri
rétt. BPW klúbburinn í Reykjavík
hefur ekki haft bolmagn til þess að
senda konur út af örkinni og kynna
starfsemina í þeim tilgangi að fjölga
félögum, en það er alveg Ijóst að til
þess að konur nái því einhvern tíma
að öðlast jafnrétti á vinnumarkaðin-
um þá verða þær að standa saman og
styrkja hver aðra. Félög sem efla
tengsl og vináttusambönd kvenna eru
vissulega stórt spor í þessa átt.
B.K.
Viltu vinna
stundum?
Afleysinga- og rádnlngaþjónusta im
Liðsauki hf. Igi
Skólavördustig 1a - 101 Reykjavik -
Simi 621355
63