Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.12.1952, Blaðsíða 12

Það er farið að rigna og Déserée hleypur allt
livað aftekur eftir hinum hörðu steinstrætum
Parísar, og er hún kemur að brú einni á Signu
a'tlar hún þegar að varpa sér í ána.
En um leið er þrifið í öxl liennar. Ungi hers-
höfðinginn, sem hafðrleyft henni að fylgjast með
sér inn til frú Tallien, hefur veitt henni eftir-
för í vagni sinum. Hann ber hana nú inn í
vagninn og reynir að tala um fyrir henni. Hún
hvílir grátandi við öxl hans og þau aka lengi
um borgina, unz hún hefur grátið út. Ungi mað-
urinn segist heita Jean-Baptiste Bernadotte og
kveðst hafa mikinn liug á að gifta sig, segist
hafa lagt fyrir svo mikið af launum sínum, að
hann geti keypt sér lítið hús, þar sem væntanleg
kona hans og barit geti átt góða daga. Hann seg-
ir að sér lítist svo vel á Désirée, enda þólt hann
viti engin deili á henni, að hann biðji hana að
giftast sér. En Désirée hefur engan liug á slíku.
Hún gefur honum engar vonir og hverfur heim
til sín, án þess að gefa honum upp heiniilisfang
sitt.
Vegur Napoleons verður æ meiri. Hann vinnur
inikla sigra bæði í hernaði og á stjórnmálasvið-
inu. Hann er nú orðinn æðsti maður rikisins með
nafnbótina fyrsti ræðismaðtir Frakklands. Jóseph
bróðir hans er gerður landsstjóri í Neapel og býr
þar í höll, ásamt Júlíu konu sinni. Þangað kemur
Dérisée í heimsókn til systur sinnar og dvelur hjá
henni. Fundum þeirra Désirée og Bernadotte ber
nú aftur saman. Þau liafa ekki getað gleymt
hvort öðru og nú er bónorði hans betur tekið.
Napoleon, sem öllu ræður, leggur blessun sina
yfir hjúskap þeirra, og þau setjast að í París.
Vegna mægða, vináttu og mannaforráða Berna-
dotte, eru þati handgengin fjölskyldu Najioleons,
og þegar Bernadottehjónununi fa-ðist sontir, ræð-
ur Napoleon nafni hans og er liann skirður Óskar.
Bernadotte er langdvölum að heiman, vegna hinna
eilífu styrjalda sem Napoleon efnir til við ná-
granna ríkin. Milli hans og Napoleons er annars
grunnt á því góða, vegna þess að Napoleon hefur
svikið allar hugsjónir lýðveldisins, tekið öll ráð
í sinar hendur og stefnir að því að láta gera
sig að keisara. Bernadotte hershöfðingi getur þó
ekkert við framvindu sögunnar ráðið og verða
þau hjónin að taka þátt í liiiium iniklu hátiða-
höldum, þegar Napoleon lætur krýna sig til
keisara. Bernadotte æskir þess að komast frá
Paris og til launa fyrii" afrek hans í herstjórn og
i vináttuskyni við Désirée er hann skipaður lands-
stjóri í hernumdum svæðum hins forna þýzka
ríkis. En hann hefur verið útnefndur einn af
marskálkum franska hersins og fær því ekki lengi
að sitja um kyrrt. Enda þótt veldi Napoleons sé
mikið, gengur þó á ýmsu, og margar hættur steðja
að, Jóseph bróðir hans, sem hann hafði gert að
konungi á Spáni, er hrakinn þaðan, og erfða-
féndur Frakka, Englindingar, sátu sjaldnast lengi
aðgerðalausir. — Napoleon liafði nú skilið við
Jósephinu, vegna þess að hún gat ekki alið hon-
um ríkiserfingja — og gengið að eiga Maríu-
Lofísu dóttur Austurríkiskeisara. Bernadotte hefur
verið gerður að fursta af Ponte Corvo. Hann
hefur eignast miklar hallir og jarðeignir og nú
húa þau hjónin í París við mikið veraldlegt
gengi. — En þegar herir Napoleons voru fjarri
París notuðu Englendingar tækifærið, gerðu
strandhögg og stefndu til höfuðborgarinnar. —
Að ráði fyrirmanna ríkisins, en án samráðs við
Napoleon, sent var fjarverandi með lterjum sín-
um, var Bernadotte falið að stemm^ stigu við
framsókn Engiendinga og tókst honiim að sigra
þá og hjarga Frakklandi. Þetta sárnaði Napoleon
mjög, en varð auðvitað að sýna Bernadotte þakk-
læti sitt í orði og verki.
Bak við tjöldin uniiu ýmsir vinir Bernadotte
að því að koma því svo fyrir að konungurinn
í Svíþjóð, sem var farinn að heilsu og átti ekki
börn, gerði Bernadotte að ríkiserfðingja í Sví-
þjóð. Bernadotte, sent þráði að komast undan
yfirráðum Napoleons og hafði haft allmikil kynni
af Svíum, vildi gjarna að þetta yrði. En Désirée
varjim og ó. Hún vildi að sjálfsögðti hag manns
síns og sonar, en sjálf þráði hún ekki tignar-
stöður. Napoleon var þessi ráðstöfun á móti
skapi. Hann var móðgaður vegna þess að sænski
konungurinn skyldi ekki snúa sér beint til
hans, svo að hann hefði getað valið einn af
bræðrum sínum t ríkiserfðingjasætið í Svíþjóð,
og þar itteð tryggt sér öruggann bandamann á
Norðtirlöndum gegn Englendingutn og Rússum.
IJann varð þó að sætta sig við þetta, en sótti
það fast að Bernadotte styddi Frakkland í hin-
um væntanlegu átökum.
Bernadotte og Óskari syni hans var vel tekið
við sænsku hirðina, en það var litið niður á
Désirée vegna ættar hénnar og ókonunglegrar
framkomu, fer svo að hún ákveður, eftir aðeins
eins vetrar vist í Svíþjóð, að hverfa aftur til '
Parísar. Keisárinn í Rússlandi hefur leynilega
boðið Bernadotte ntægðir við sig. —
Framhald
12 Otvarpstíðinoi