Morgunblaðið - 29.05.2009, Síða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. MAÍ 2009
að sjá þig aftur og njóta samveru-
stunda öll saman meir. Mikið á ég
eftir að sakna þín, elsku Konni minn.
Þegar ég hugsa til þín þá ertu allt-
af með brosið þitt ljúfa og faðminn
þinn góða.
Þú varst einstaklega ljúfur maður,
skarpgreindur og minnugur.
Ég kynntist þér fyrir 34 árum en
aldrei eins vel og síðustu árin. Þið
Siggi voruð alltaf svo nánir og skild-
uð hvor annan svo vel.
Þú varst yndislegur afi og mjög
barngóður. Varst alltaf svo stoltur af
öllum barnaskaranum og umvafðir
okkur öll með hlýju þinni. Þegar
Biggi Konni og Árni Davíð voru litlir
þá mátti helst enginn nema þú sinna
þeim. Þú elskaðir að vinna og varst
vinnandi fram á síðasta dag, 85 ára
gamall. Þú fylgdist vel með öllu og
vannst mikið við tölvuna, sendir okk-
ur bréf í tölvunni og krökkunum
okkar sem búa erlendis. Þegar ég
kvaddi þig og Siggu áður en þið fór-
uð utan þá ræddum við um að ég
myndi „adda“ þér inn á Facebókina
þegar þið kæmuð heim. Þvílíkt sem
þú fylgdist vel með öllu! Þetta fannst
þér spennandi nýjung og lýsti þér
svo vel, alltaf ungur í anda, mynd-
arlegur og varst varla farinn að
grána.
Mig langar að þakka þér fyrir
samfylgdina öll árin, hlýjuna og hvað
þú trúðir alltaf á okkur og börnin
okkar Sigga.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guð geymi þig.
Elsku Sigga tengdamamma, börn
og ykkar fólk allt. Ég votta ykkur
mína dýpstu samúð. Megi Guð vera
með ykkur og styrkja í sorg ykkar.
Elska ykkur öll.
Blíðar kveðjur,
Bryndís Markúsdóttir.
Elsku besti afi Konni.
Ég bara get ekki trúað því að þú
sért farinn, þú sem varst alltaf svo
hress og heilbrigður næstum öll þín
ár. En ég er svo ótrúlega heppin að
eiga margar yndislegar og skemmti-
legar minningar um þig. Þú varst
svo mikill afi, sagðir manni alltaf
fullt af skemmtilegum sögum,
fræddir mann um heiminn og svo
margt annað. Þú varst alltaf að
hrósa manni og segja hvað þú værir
stoltur afi. Þú sagðir alltaf við mig að
ég gæti gert allt, og ég mun sko allt-
af hugsa til þín, elsku afi, þegar ég
næ árangri í lífinu. Ég var alltaf og
mun ávallt verða litla afastelpan þín
og ég er svo stolt og ánægð að hafa
átt svona yndislegan, lífsglaðan og
góðhjartaðan afa. Þín verður sárt
saknað.
Þú og amma Sigga voruð svo
krúttleg og alveg yndisleg saman,
alltaf svo góð við hvort annað og allt-
af jafn skotin. Það var svo gott að
koma til ykkar.
Mér þykir ofboðslega sárt að hafa
ekki fengið að kveðja þig en ég veit
að þú ert hjá mér og munt alltaf
verða.
Ég mun alltaf hugsa til þín, afi
minn.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Hvíldu í friði og Guð geymi þig.
Þín afastelpa,
Bryndís Erla.
 Fleiri minningargreinar um Kon-
ráð Sveinbjörn Axelsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝ Reidun Gustumfæddist í Sör-
Fron í Gudbrandsdal
í Noregi 29. sept-
ember 1941. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 21.
maí síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Alva Gustum, f. 11.
febrúar 1914, d. 2.
nóvember 1995, og
Oddvar Gustum, f.
29. maí 1922, d. 21.
janúar 1989. Systkini
Reidun eru Astrid Amundsen, f.
17. september 1937, og Oddmund
Gustum, f. 6. september 1954.
Eiginmaður Reidunar er Hjört-
ur Jónasson kennari, bóksali og
leiðsögumaður, f. í Ásseli í Sauða-
neshreppi 27. júlí 1931. Þau gift-
ust á gamlárskvöld 1962 í Sör-
Fron í Noregi. Foreldrar Hjartar
voru Jónas Aðalsteinn Helgason,
f. 13. ágúst 1896, d. 29. júní 1977,
og Hólmfríður Sóley Hjart-
ardóttir, f. 29. ágúst 1910, d. 20.
mars 1983. Börn Reidunar og
Hjartar eru: 1) Sturla bílstjóri, f.
16. október 1965. Sonur hans og
f. 14. júlí 1925. Dóttir Þórðar og
Sifjar Konráðsdóttur, f. 4. desem-
ber 1960 er Helga Österby, f. 18.
júlí 1995. 2) Jón Helgi, f. 20. ágúst
1960, d. 19. janúar 1999, móðir
hans er Kristín Þórarinsdóttir, f.
24. janúar 1928, d. 25. maí 1996.
Reidun og Hjörtur skildu árið
1977, en hófu sambúð að nýju árið
1979, og giftu sig aftur 15. júní
2001.
Reidun lauk verslunarprófi frá
Haugens handelsskole í Otta 1958,
eftir það fer hún að vinna hjá
Mesna Bruk í Lillehammer við al-
menn skrifstofustörf og vinnur
þar þar til hún fer til Íslands
1962, til starfa sem au pair-stúlka
hjá hjónum í Reykjavík. Reidun
og Hjörtur kynnast fljótlega eftir
komu hennar til Íslands, og trú-
lofa þau sig í maí 1962. Reidun
starfaði hjá bókabúð Kron í
Reykjavík frá 1963 og vinnur þar
fram að þeim tíma er Sturla fæð-
ist, og er eftir það að mestu
heimavinnandi húsmóðir ásamt
því að aðstoða við bóksölu Hjart-
ar. Reidun tók virkan þátt í fé-
lagsstörfum um ævina, meðal ann-
ars sem gjaldkeri fyrir Nord-
mannslaget, félagsskap
Norðmanna á Íslandi.
Útför Reidunar fer fram frá
Lágafellskirkju í Mosfellsbæ í dag
og hefst athöfnin kl. 15.
Lindu Óskar Wiium,
f. 31. október 1970,
er Hjörtur Símon, f.
4. ágúst 1988. Dóttir
Sturlu og Sonju
Berglindar Hauks-
dóttur, f. 23. ágúst
1974, er Birta Júlía,
f. 10. júlí 1998. 2)
Hermann margmiðl-
unarfræðingur, f. 23.
ágúst 1969. Sonur
hans og Klöru Eg-
ilson, f. 11. mars
1971, er Ingólfur
Máni, f. 31. október
1992. Dætur Hermanns og Lísu
Bryndísar Matthews, f. 10. októ-
ber 1971, eru Alva Lena, f. 19.
mars 1996, og Lilja Sóley, f. 1. júli
1997. 3) Hólmfríður Sóley bóka-
safnsfræðingur, f. 2. júlí 1971, í
sambúð með Axel Blöndal við-
skiptafræðingi, f. 28. september
1965. Dætur þeirra eru Ester El-
ísa, fædd og dáin 22. febrúar
2008, og Sigrún Björt, f. 14. febr-
úar 2009. 4) Oddvar Örn ljós-
myndari, f. 4. febrúar 1977.
Fyrir átti Hjörtur tvo syni, þeir
eru: 1) Þórður, f. 26. júlí 1956,
móðir hans er Helga Þórðardóttir,
Elsku mamma:
ég er garðurinn þinn
sem þú sáðir í fræjum
hlúðir að og nærðir
það er komið sumar
garðurinn blómstrar
ég er fallegu blómin þín
Ég kveð þig mamma, fullur af
þakklæti.
Þinn
Hermann.
Elsku amma mín, ég sakna þín
rosalega mikið og mér finnst erfitt að
þú sért farin frá okkur, og það er
margt sem ég vil tala við þig um, en
ég vil að þú vitir að mér þykir milljón
billjón prósent vænt um þig, amma
mín og mun alltaf gera það, og ég
þakka fyrir allt það sem þú hefur gert
fyrir mig, elsku besta amma mín. Þú
hefur alltaf verið góð og hlý við alla og
þín verður minnst alla tíð sem ynd-
islegrar konu sem gaf mikið af sér.
Ég er mjög sorgmædd yfir því að
þú ert farin og ég vona innilega að þér
líði vel þar sem þú ert.
Langt úr fjarlægð, elsku amma mín,
ómar hinzta kveðja nú til þín.
En allt hið góða, er ég hlaut hjá þér,
ég allar stundir geymi í hjarta mér.
Ég man frá bernsku mildi og kærleik þinn,
man hve oft þú gladdir huga minn.
Og glæddir allt hið góða í minni sál,
að gleðja aðra var þitt hjartans mál.
Og hvar um heim, sem liggur leiðin mín
þá lýsa mér hin góðu áhrif þín.
Mér örlát gafst af elskuríkri lund,
og aldrei brást þín tryggð að hinztu stund.
Af heitu hjarta allt ég þakka þér,
þínar gjafir, sem þú veittir mér.
Þín blessun minning býr mér ætíð hjá,
ég björtum geislum strái veg minn á.
(Höf. ók.)
Ástarkveðja.
Þín ömmustelpa,
Birta Júlía Sturludóttir.
Elsku besta amma, mér þykir þetta
svo leitt. Ég elska þig alveg rosalega
mikið og mun sakna þín sárt. Þú varst
alltaf svo góð og brostir alltaf til allra.
Þú hafðir alveg rosalega góðan húmor
og eldaðir alveg æðislega góðan mat.
Ég bjó til púða af stjörnumerkinu
þínu, Voginni, sem er flottasta
stjörnumerkið.
Ég man að í nóvember eða desem-
ber 2008 vorum við inni í matarbúri
og Stulli kveikti á tónlistinni svo fór-
um við að dansa saman, það var æð-
islega gaman. Ég man þegar við lás-
um saman Tóta Tætubuska sem ég
fæ aldrei nóg af. Hér fyrir neðan er
ljóð sem mér finnst fallegt og vona að
þér finnist það líka.
Við kveðjum þig kæra amma
með kinnar votar af tárum
á ást þinni enginn vafi
til okkar, við gæfu þá bárum.
Horfin er hönd þín sem leiddi
á hamingju og gleðifundum,
ástúð er sorgunum eyddi
athvarf á reynslustundum.
Margt er í minninga heimi
mun þar ljósið þitt skína,
englar hjá guði þig geymi
við geymum svo minningu þína.
(Höf. ók.)
Lilja Sóley Hermannsdóttir.
Ég og amma vorum mjög góðar
vinkonur. Ég var mjög oft hjá henni
bæði yfir nótt og líka yfir daginn.
Einu sinni þegar ég var veik og þurfti
að fara úr skólanum þá leyfði amma
mér að koma til sín og baka bollur.
Þegar við skelltum bollunum í ofninn
þá byrjuðum við að dansa og gleymd-
um okkur svo þær brenndust. Amma
var alltaf í góðu skapi og alltaf að
hjálpa öðrum sem áttu bágt. Amma
var alltaf að prjóna og prjónaði mjög
flottar peysur og húfur. Amma
kenndi mér að prjóna og sauma og
núna í dag þá kann ég að prjóna peys-
ur. Ég mun aldrei gleyma þessari
konu og það er alltaf einhver partur af
henni í mér.
Alva Lena.
Kveðja frá „Syklubben“
Það var fallegt sumarkvöld úti, eitt
það fegursta hingað til á þessu ári.
Þetta kvöld lést okkar kæra vinkona
Reidun eftir fjögurra mánaða baráttu
við alvarlegan sjúkdóm. Það ríkti frið-
ur og ró í herberginu þegar við
kvöddum hana, stund sem aldrei
gleymist. Það er stutt síðan við í „Sy-
klubben“ kvöddum í hinsta sinn aðra
kæra vinkonu, Liv Synnöve Foss-Er-
iksen Þorsteinsson, sem lést 8. mars
sl. Liv og Reidun mörkuðu báðar djúp
spor í „Syklubben“ og við söknum
þess að þær eru ekki lengur meðal
okkar.
„Syklubben“ var stofnaður árið
1958 af norskum konum búsettum á
Íslandi og héldum við upp á 50 ára af-
mælið 2008. Í gegnum árin hafa
stungið upp kollinum fleiri slíkir
saumaklúbbar norskra kvenna á mis-
munandi aldri, sem urðu mikil hjálp-
arhella fyrir þær sem voru að aðlag-
ast nýjum aðstæðum. Samstaðan
hjálpaði okkur verulega í okkar dag-
lega lífi. Saman gátum við talað okkar
eigin tungu og það var alltaf einhver
sem hafði eitthvað nýtt að segja frá
Noregi. Með hlátri, góðum mat og
handavinnu urðum við endurnærðar
eftir hvern saumaklúbb.
Saumaklúbbarnir heima hjá Reid-
un í Mosfellsbæ voru ætíð einstakir.
Þá bar hún fram það besta sem við
vissum, „Lapskaus“ eftir uppskrift
frá Gudbrandsdalen. Við nutum þess
að vera heima hjá henni bæði á haust-
og vetrarkvöldum við skíðlogandi ar-
ininn. Hún var alger sérfræðingur að
skapa góða stemningu. Það er sagt að
allir hafi sínar jákvæðu og neikvæðu
hliðar. Nú er Reidun horfin af sjón-
arsviðinu og við sáum aldrei nokkuð
neikvætt í fari hennar.
Reidun var ættuð frá Gud-
brandsdalen, sem er einn fegursti
staður Noregs, og þangað kom hún
oft á sumrin og heimsótti fjölskyldu
sína þar. Í kjallara á heimili systur
hennar höfðu þau Hjörtur innréttað
litla íbúð, þar sem þau gátu búið er
þau voru stödd í Noregi. Reidun
hlakkaði ávallt til að koma þangað og
heimsækja systkini sín og fjölskyldur
þeirra.
Það gerist alltaf eitthvað innra með
okkur er við komum aftur þangað þar
sem við erum upprunnin. Þetta er til-
finning sem margir þekkja, hvort sem
við erum norsk eða íslensk. Reidun
var hrifin af Íslandi og þjóðinni sem
þar býr, en hún hélt ætíð sínu norska
ríkisfangi.
Við söknum hennar í saumaklúbbn-
um og minnumst hennar með þakk-
læti og virðingu og þökkum allar góðu
samverustundirnar í gegnum árin.
Við vottum Hirti, börnum þeirra og
fjölskyldum, ásamt fjölskyldu Reidun
í Noregi, okkar dýpstu samúð í sorg-
inni. Minningin um Reidun mun ætíð
lifa meðal okkar.
Norge mitt Norge, så gi meg din vår
med sol over vuggende vanne.
Men hör meg, ja, hör meg:
Når dagen forgår,
og aftenen skygger min panne,
da lær meg å visne, å Norge, min mor,
da red meg en seng i din hellige jord
når sommeren drager av lande.
(Theodor Caspari)
Farvel, Hvil i Fred.
Kari, Turid J., Turid E., Torunn,
Tove, Gerd, Grethe og Astrid.
Þótt sólin skini sínu skærasta bliki
þá skína minningar mínar skærar
þegar ég minnist Reidunar Gustum.
Innan við tvítugt voru tvær stelpur,
önnur frá Akranesi og hin úr Borg-
arfirðinum að leita sér að herbergi til
leigu. Örlögin leiddu þær að Ljós-
vallagötu 14. Önnur dvaldi ekki lengi
en hin, sem var ég, bjó í húsinu sem
leigjandi þar til ég keypti hús sjálf.
Ég vann í mjólkurbúðinni á horninu
og þekkti því flesta í hverfinu. Hverfið
var á þessum tíma lítill bær í borginni,
bær sem hýsti frumkvöðla þess tíma,
kvenfélagskonurnar úr kvenfélagi
Hringsins. Þarna var samfélag mann-
legra samskipta eins og þau gerast
best, börnin frjáls á götunni hlaup-
andi inn um gluggann á búðinni:
„Áttu vínarbrauðsenda og mjólk“,
spurðu þau, og að sjálfsögðu var end-
unum aldrei hent og mjólkurhyrnurn-
ar duttu óvart og sprungu þannig að
litlir munnar fengu smá aðhlynningu.
Ég leigði hjá Reidun og Hirti Jón-
assyni eitt herbergi sem var staðsett
við hliðina á þeirra íbúð. Það var nú
frekar hægt að kalla mig heimalning
en leigjanda því ég var heimagangur
hjá þeim þótt enginn skyldleiki kæmi
til heldur aðeins fágæt manngæska
og velvilji. Kennaraeðlið í Hirti hvatti
mig litlu sveitastúlkuna til dáða og
var sú hvatning kannske ein helsta
orsök þess að ég fór seinna á ævinni í
öldungadeild Hamrahlíðarskóla og
þaðan í HÍ. Reidun var norsk og fyrst
eftir að hún giftist Hirti saknaði hún
heimahaganna, en eins hrein og bein
og hún var þá smámsaman annaðist
hún allt umhverfi sitt því hvar sem
hún fór skildi hún eftir sig slóð um-
hyggju og alúðar. Þegar ég var veik
hjúkraði Reidun mér, þegar mig
vantaði vin fékk ég hennar vináttu
sem aldrei brást og hún var sönn
hvernig sem hlutirnir sneru. Alltaf
gekk ég með hrósyrði og velvild á
bakinu frá heimili þeirra hjóna og
fannst litla sveitastelpan búa við
vernd og öryggi í návist þessara góðu
hjóna. Síðan leið tíminn og við fórum í
sitthvora áttina. Það var þó fyrir
nokkrum árum að við Reidun hitt-
umst á förnum vegi og það var ekki
eins og einn dagur hefði aðskilið okk-
ur. Reidun var óbreytt, hlýjuna,
væntumþykjuna og þolinmæðina
lagði frá henni. Við gáfum loforð um
að hittast sem við efndum ekki. Tím-
inn er töfratól blekkinga því það ferst
oft og frestast sem er meira virði en
annað þegar horft er til baka.
Guð blessi þig og geymi, mín
hjartahreina Reidun, og gefi ykkur,
kæri Hjörtur, afkomendur og tengda-
fólk, líkn í sorg ykkar.
Helga Sigþórsdóttir.
Mig langar með nokkrum orðum að
minnast nágrannakonu minnar og
vinkonu, Reidunar, en hún lést
fimmtudaginn 21. maí sl. eftir stutt en
erfið veikindi. Ekki óraði mig fyrir því
þegar hún sagði mér í lok janúar að
hún hefði nýlega greinst með æxli í
höfðinu að hún yrði farin fjórum mán-
uðum síðar.
Reidun hafði mjög góða nærveru
og þegar ég hugsa til hennar kemur
orðið „fágun“ upp í hugann. Hún var
iðin og vann sín verk af natni og alúð.
Allt var hreint og fallegt sem hún kom
nálægt og hún vildi hafa hlutina í lagi.
Þau hjónin voru nágrannar okkar til
30 ára og aldrei bar þar skugga á.
Betri nágranna var ekki hægt að
hugsa sér og eigum við sannarlega
eftir að sakna hennar. Við vorum þó
ekki hlaupandi á milli húsanna í tíma
og ótíma en það samband sem við átt-
um var mjög gott. Ég verð alltaf
þakklát fyrir að hafa kynnst henni og
átt hana að.
Við hjónin sendum Hirti og fjöl-
skyldu ásamt systkinum og fjölskyldu
hennar í Noregi innilegar samúðar-
kveðjur. Megi Guð almáttugur
styrkja ykkur og varðveita.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Þórdís og Gunnar.
Reidun Gustum
 Fleiri minningargreinar um Reid-
un Gustum bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Selhellu 3 Hafnarfirði
Sími 517 4400 • www.englasteinar.is