Morgunblaðið - 09.07.2011, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 2011
✝ Margrét Helga-dóttir fæddist á
Núpum í Fljóts-
hverfi 17.8. 1917.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Klausturhólum
28.6. 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Agnes
Helga Sigmunds-
dóttir, f. 12.10. 1879
á Núpum í Fljóts-
hverfi, d. 13.7. 1954 og Helgi
Bjarnason, f. 3.3. 1878 í Hörgs-
dal, d. 27.10. 1951. Systkini voru
Elín Helga, f. 2.2. 1909, d. 28.8.
1999 og Sigmundur Þorsteinn,
f. 26.4. 1912, d. 15.8. 1974.
Hinn 25.12. 1940 giftist Mar-
grét Helga Pálssyni á Fossi á
Síðu, f. 26.2. 1916, d. 27.5. 1963.
Foreldrar hans voru Þórdís
Guðmundsdóttir, f. 16.5. 1873
frá Söndum í Meðallandi, d. 5.6.
1938 og Páll Helgason, f. 4.7.
1877 á Fossi á Síðu, d. 5.11.
1919. Börn Margrétar og Helga:
1. Drengur, f. 25.7. 1941, d.
sama dag. 2. Páll f. 15.8. 1942,
maki Ólafía Davíðsdóttir, f.
11.5. 1946, börn: Helgi, f.
4.3.1968, maki Ragnhildur
Anna Þorgeirsdóttir, f. 29.9.
1970, þau eiga þrjú börn. Mar-
ísabet S. Gísladóttir, f. 31.7.
1974, þau eiga fjórar dætur.
Agnes Harpa, f. 21.4. 1973, maki
Birgir Engilbertsson, f. 30.1.
1965, þau eiga tvær dætur. Viðja
Hrund, f. 8.5. 1976, maki Erling-
ur Erlingsson, f. 2.5. 1970, Viðja
á eina dóttur með Sigurði Harð-
arsyni, f. 26.9. 1967. 5. Jónas
Helgi, f. 11.6. 1950, d. 8.2. 1959.
6. Helga, f. 3.7. 1954, maki Gunn-
ar Bjarni Þórisson, f. 5.12. 1955,
börn: Þórir Hrafn, f. 4.2. 1981.
Sigrún, f. 16.8. 1986. Helgi Már,
f. 20.6. 1994. 7. Þórhallur, f. 27.1.
1956, dætur: Margrét, f. 15.11.
2004, Ólöf Þóra, f. 15.11. 2004,
móðir Dagný Ólafsdóttir Zoëga,
f. 28.1. 1960.
Margrét ólst upp hjá for-
eldrum sínum á Núpum í Fljóts-
hverfi. Árið 1938 fluttist Mar-
grét að Fossi á Síðu og stýrði
hún búi með eiginmanni sínum,
Helga Pálssyni, þar til hann lést
árið 1963 og eftir það með Páli
syni sínum, þar til hann tók við
búinu árið 1968.
Frá þeim tíma vann hún á
Hótelinu á Klaustri í nokkur
sumur. Síðan vann hún á Hrafn-
istu í Reykjavík fram yfir sjö-
tugt, bjó hún á Réttarholtsvegi
3, en dvaldi á Fossi á sumrin.
Hún flutti að Fossi á Síðu árið
2000 og frá árinu 2005 bjó hún á
hjúkrunarheimilinu Klaust-
urhólum.
Útför Margrétar fer fram frá
Prestsbakkakirkju á Síðu í dag,
9. júlí 2011, og hefst athöfnin kl.
14.
grét Lára, f. 25.7.
1969, maki Valdi-
mar Steinar Ein-
arsson, f. 12.2.
1969, þau eiga þrjú
börn. Davíð, f. 13.3.
1974, maki Oddný
Sófusdóttir, f. 3.7.
1983, Oddný á þrjú
börn með Halldóri
Heiðari Halldórs-
syni, f. 26.4. 1982,
Davíð á eina dóttur
með Höllu Rós Eiríksdóttur, f.
18.11. 1981. Jóna Hulda, f. 7.4.
1987, maki Ingi Þórarinn Frið-
riksson, f. 29.7. 1982, þau eiga
einn son. 3. Fanney, f. 4.1. 1944,
börn: Helgi, f. 24.8. 1967, faðir
Birgir Ágústsson, f. 2.10. 1933,
d. 2.6. 2003, maki Margrét Agn-
arsdóttir, f. 30.8. 1970, þau eiga
einn son og Helgi á eina dóttur
með Sesselju Þóru Sigurð-
ardóttur, f. 15.11. 1965. Helga
Sjöfn, f. 10.2. 1981, maki Guð-
mundur Magni Ágústsson, f. 3.9.
1975, Magni á tvær dætur. Mar-
grét Una, f. 6.7. 1983, faðir
Helgu Sjafnar og Margrétar
Unu er Kjartan Jónsson, f. 25.1.
1946. 4. Agnes Hjördís, f. 3.6.
1949, maki Hreggviður Her-
mannsson, f. 18.7. 1950, börn:
Jónas Már, f. 2.3. 1972, maki El-
Látin er elskuleg amma dætra
minna, Margrét Helgadóttir frá
Fossi á Síðu. Hæglát var hún og
brosmild, teinrétt og grönn. Ein-
staklega glæsileg kona með ynd-
islega nærveru.
Möggu kynntist ég fyrir 10 ár-
um þegar ég tengdist inn í Foss-
fjölskylduna. Hún tók mér strax
ákaflega vel og Helgu, dóttur
minni, reyndist hún einnig sem
besta amma.
Magga hafði óþrjótandi áhuga
á öllu því sem fólkið hennar tók
sér fyrir hendur og fátt gladdi
hana meira en samvera með
börnum sínum og afkomendum
þeirra. Gleði Möggu var líka mik-
il þegar okkur Þórhalli fæddust
tvær yndislegar dætur árið 2004.
Litlu stúlkurnar okkar voru líka
hændar að ömmu sinni því
Magga hafði slíka útgeislun að
börn löðuðust strax að henni.
Magga ólst upp á Núpum í
Fljótshverfi. Það gladdi hana
mikið þegar Þórhallur, sonur
hennar, tók við jörðinni og hóf að
lagfæra húsakost og fegra þar
umhverfið. Meðan heilsan leyfði
kom hún stundum í heimsókn að
Núpum og þá var gaman að
ganga með henni að gamla bæn-
um og hlýða á hana ræða um
æsku sína á Núpum og hvernig
lífið var í þessari afskekktu sveit
á fyrri hluta 20. aldarinnar. Þótt
sjálfsagt hafi talsvert verið haft
fyrir lífinu á þeim tíma var
greinilegt að Magga átti góða
æsku á Núpum. Hún var ákaf-
lega stolt af bænum sínum og þá
ekki síður af trjánum sem henni
voru færð úr Núpsstaðaskógi
þegar hún var ung stúlka og hún
gróðursetti við bæinn. Hún
þekkti líka jörðina eins og hand-
arbak sitt og vissi heiti allra
kennileita og kunni óteljandi sög-
ur þeim tengdar.
Trjálundurinn hennar Möggu
stendur enn við gamla bæinn –
trén orðin fremur lúin og sum
fallin – en lundurinn engu að síð-
ur fagur minnisvarði þessari ein-
stöku konu sem sannarlega lifði
tímana tvenna.
Ég kveð Margréti Helgadótt-
ur með virðingu og hlýju og votta
ástvinum hennar samúð mína.
Dagný Zoëga.
Við systkinin nutum þeirra
forréttinda að fá að alast upp
með ömmu. Svo blíð og ótrúlega
góð, engin mannleg vera gæti
verið betri. Hún var alltaf til
staðar fyrir okkur, hvort sem við
vorum svöng, blaut, gat á fötum,
til að lesa með okkur eða bara til
að vera hjá okkur. Amma var ein-
faldlega best. Amma var afskap-
lega skapgóð kona og sagði aldrei
eitt styggðaryrði við okkur
krakkana þótt hún hafi sjálfsagt
orðið vitni að flestum okkar
uppátækjum. Á seinni árum við-
urkenndi hún það fyrir okkur að
hafa oft bjargað okkur úr vand-
ræðum án þess að nokkur vissi.
Þegar amma steikti kleinur át-
um við afskurðinn eins og úlfar
og þó nokkrar heilar ósteiktar
laumuðust með. Sama var með
pönnukökurnar, langur tími gat
liðið áður en stafli fór að myndast
á disknum, við stukkum á þetta
um leið og hún var búin að rúlla
upp pönnukökunum. Amma
bannaði okkur þetta aldrei, held-
ur brosti í kampinn. Svangir
munnar máttu borða. Heitar
kleinur og pönnukökur með
ískaldri mjólk er hluti af ljúfum
minningum um ömmu, þetta bjó
hún til, að því virtist án fyrirhafn-
ar og virtist alltaf vita hvenær við
vildum þetta mest. Ef við komum
rennandi blaut inn úr rigning-
unni eða dauðþreytt úr hey-
skapnum, þá var amma alltaf
með uppdekkað borð fyrir okkur
öll.
Amma fluttist að Fossi frá
Núpum og þessir tveir staðir
voru henni kærastir allra staða.
Hún talaði um blessaðan Fossinn
og blessuð fjöllin sín á Núpum,
hana Brunná og annað eftir því.
Sagði frá því þegar hún var að
leika sér lítil stelpa á Núpum,
yngst systkina sinna, þóttist ekk-
ert hafa orðið að liði. Trúlegt er
það eða hitt þó heldur því amma
var ekki bara alltaf til staðar
heldur var hún auðvitað alltaf að
gera eitthvað, bæði það sem við-
kom búskapnum, í heimilisstörf-
um eða að vinna utan heimilis.
Enda talaði hún mikið um letina
sem henni fannst hafa gripið sig
á elliheimilinu en samþykkti þó
með semingi að hún væri líklega
búin að vinna fyrir því. En þó
henni hafi þótt letin endalaus, þá
flæðir út úr skápum hjá henni
allskonar fínirí sem hún hefur
verið að föndra undanfarin ár á
Klausturhólum. Hvar sem amma
bjó var svo ósköp notalegt að
koma, góðmennskan var henni í
blóð borin, börnin okkar og mak-
ar fengu að njóta hennar ekki
síður en við systkinin.
Amma var fram á háan aldur
mjög heilsuhraust en lífið fór þó
ekki alltaf mjúkum höndum um
hana og hún þurfti t.d. að sjá á
eftir tveimur sonum og svo afa,
langt fyrir aldur fram. En nú
verða þar endurfundir og það er
gott að vita að þeir fái nú aftur að
njóta þess að vera með ömmu því
við vitum hvað það er frábært.
Við þökkum elsku bestu ömmu
fyrir allar stundirnar, gamlar
sem nýjar og kveðjum hana með
miklum söknuði.
Helgi, Lára, Davíð, Jóna
Hulda makar og börn.
Í dag kveðjum við ömmu okk-
ar, Margréti Helgadóttur, eða
ömmu Möggu. Þó amma hafi orð-
ið langlíf, þá er söknuðurinn mik-
ill og tómarúmið stórt nú við and-
lát hennar. Amma hefur upplifað
ótrúlega tíma og voru persónuleg
þrekvirki hennar mikil.
Amma var fædd og alin upp í
torfbæ á Núpum í Fljótshverfi.
Þegar hún giftist afa okkar flutt-
ist amma að Fossi á Síðu og bjó
þar í tvíbýli í gamla bænum
ásamt systur afa og hennar fjöl-
skyldu. Amma eignaðist sjö börn
og komust fimm til fullorðinsára,
hún var því húsmóðir á stóru
sveitaheimili án flestra þeirra
þæginda sem nú þykja sjálfsögð.
Eftir að afi féll frá og elsti sonur
hennar hafði tekið við búskapn-
um, flutti amma í bæinn og vann
á Hrafnistu á veturna en var á
Fossi á Síðu á sumrin.
Það sem kemur efst í hugann
þegar við hugsum til ömmu eru
allar þær stundir sem við áttum
með henni þegar við vorum lítil á
Réttarholtsveginum. Við þurft-
um ekki annað en að fara yfir
götuna og þá vorum við komin til
hennar. Hjá ömmu var alltaf svo
mikil ró og notalegt að vera. Uppi
á veggjum voru ótal myndir af
börnum og barnabörnum sem
endalaust var hægt að skoða. Það
voru líka ófá skiptin sem við fór-
um yfir til ömmu og mamma setti
rúllur í hárið á ömmu sem var
þykkt, dökkt og fallegt.
Sumrin með ömmu fyrir aust-
an á Fossi voru ógleymanleg og
gott var að heimsækja hana á
Klausturhóla þar sem vel var
hlúð að henni síðustu æviárin.
Amma Magga var hjartahlý
kona og var alltaf alveg ofboðs-
lega góð við okkur barnabörnin.
Hún hafði gengið í gegnum
margt um ævina. Eftir því sem
við höfum orðið eldri þá höfum
við áttað okkur á því hversu
sterk hún hefur verið. Í návist
ömmu skein alltaf í gegn um-
hyggja og hlýja.
Amma hafði mikla ánægju af
ljóðum og í uppáhaldi var Davíð
Stefánsson frá Fagraskógi. Okk-
ur langar til að enda síðustu
kveðjuna okkar til ömmu með
ljóði eftir hann.
Guð blessi þig og varðveiti,
elsku amma Magga. Þú munt
alltaf eiga stóran stað í hjarta
okkar.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Helgi Birgisson, Helga Sjöfn
Kjartansdóttir, Margrét
Una Kjartansdóttir.
Hún amma mín var góð kona,
örugglega ein vænsta og besta
kona sem gengið hefur um hér í
jarðríki.
Hún mátti ýmislegt reyna um
dagana, ólst upp í torfbæ þar sem
ekki var alltaf hlýtt, missti tvo
syni sína og mann sinn langt fyrir
aldur fram. Þrátt fyrir þessi áföll
fann ég aldrei að hún væri bitur,
heldur einkenndi hana æðruleysi
og góðvild í garð allra í hennar
umhverfi.
Sökum fjarlægðar sem var
milli heimila okkar hitti ég hana
ekki eins oft og ég hefði viljað en
þeirra stunda sem við áttum
saman minnist ég með hlýju og
væntumþykju.
Mig langar að láta fylgja hér
vísu sem hún lét mig hafa og taldi
lýsa hlutskipti íslensku konunnar
í gegn um aldirnar.
Illa greidd og illa þvegin
arkar hún sama stutta veginn,
meðan aðrir sælir sofa
sækir hún taðið út í kofa,
kveikir undir grautnum glóð.
(Jakob Thorarensen)
Jónas Már.
Mig langar að minnast önd-
vegiskonu, Margrétar Helga-
dóttur, Fossi á Síðu. Hún and-
aðist á hjúkrunarheimilinu á
Klausturhólum þriðjudaginn 28.
júní.
Ég fór í sveit til Margrétar til
að passa eldri börn hennar, Pál,
Fanneyju og Hjördísi, og var ég í
5 sumur þar. Það var yndislegt
að vera á Fossi á þessum fallega
stað.
Margrét var glæsileg og vel
gerð í alla staði, og var mikill vin-
skapur við fjölskylduna sem ekki
bar skugga á.
Ég votta Páli, Fanneyju, Hjör-
dísi, Helgu, Þórhalli og fjölskyld-
um þeirra mína samúð.
Kveðja.
Nikulína.
Mér er stundum hugsað til
Margrétar um leið og móður
minnar. Þær voru af þeirri kyn-
slóð kvenna, sem margar voru
vanastar því að þjóna sínu fólki
og vilja helst sjálfar mæta af-
gangi. Mér er í minni þegar
mamma og tengdamamma komu
í heimsóknir til okkar í Háagerð-
ið. Þær kepptust um að víkja úr
plássi hvor fyrir annarri og bjóða
hinni á undan sjálfri sér. Þessar
konur voru báðar vanari því að
standa álengdar við borðhald
fjölskyldna sinna en að sitja sjálf-
ar til borðs. Allra síst að vera ein-
hverjir heiðursgestir barna
sinna, hvað þá að „láta hafa fyrir
sér.“
Mér leið alltaf vel í návist Mar-
grétar og er þakklátur fyrir þá
þægilegu nærveru sem hún veitti
okkur fjölskyldunni þegar hún
bjó í næsta húsi við okkur í
Reykjavík, einmitt þegar dæt-
urnar voru ungar og nutu um-
gengni við ömmu sína og Helgi
fékk inni hjá henni á námsárun-
um til lestrar í sínu námi, því þar
var meira næði en í okkar húsi.
Ég upplifði andrúmsloftið hjá
henni í risíbúðinni á Réttarholts-
veginum þannig, að þar væri ei-
lífur og friðsæll sunnudagur.
Ekki síst á helgidögum þegar
boðið var uppá heitt kofareykt
hangikjöt frá Páli á Fossi með
heitu floti. Á stofuveggnum hékk
stórt málverk af æskuheimili
hennar: Núpum í Fljótshverfi,
fjallinu og gamla bænum. Að
koma til hennar þar var einna lík-
ast því að vera kominn austur í
Skaftafellssýslu.
Við Margrét áttum oft
skemmtileg og fróðleg samtöl,
sérstaklega þegar aðrir voru
ekki nálægir. Mér þótti þá oft
gaman að heyra skaftfellsk orð
og orðatiltæki hennar frá fyrri
tíð. Ég naut þess oft að hlusta á
þessa lífsreyndu konu segja frá
því af sínu lífi, sem hún kaus að
segja frá. Margrét var ekki
margorð um sína hagi eða örlög
frekar en margir Skaftfellingar.
Um leið og ég kveð Margréti
Helgadóttur, votta ég öllum hlut-
aðeigandi samúð mína við fráfall
hennar.
Ég er henni ævinlega þakklát-
ur fyrir allt sem hún gerði svo vel
fyrir mitt fólk og alltaf velvild í
minn garð.
Ég vona að sem flestir afkom-
endur hennar erfi sem mest af
þeim eiginleikum hennar, sem ég
þekkti hana að og met mest:
Hógværð og æðruleysi.
Kjartan Jónsson.
Margrét
Helgadóttir
HINSTA KVEÐJA
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við vottum Páli, Fann-
eyju, Hjördísi, Helgu, Þór-
halli og fjölskyldum þeirra
okkar samúð.
Halldóra og Friðrikka.
✝
Yndislegur eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
sonur og bróðir,
EINAR SKAGFJÖRÐ SIGURÐSSON
húsasmíðameistari,
Fögruhlíð 3,
Hafnarfirði,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
laugardaginn 2. júlí.
Jarðsungið verður frá Garðakirkju fimmtudaginn 14. júlí
kl. 15.00.
Jarðsett verður í kirkjugarði Hafnarfjarðar.
Erla Sveinsdóttir,
Telma Rut Einarsdóttir,
Linda Björg Reynisdóttir, Þórir Gunnarsson,
Einar Örn Reynisson, Kolbrún Ósk Elíasdóttir,
Sigurbjörg Guðmundsdóttir, Sigurður Skagfjörð,
Birna Baldursdóttir,
Eyjólfur Guðni Björnsson,
Jóna Björk Sigurðardóttir, Steindór Árnason,
Bogi Sigurðsson, Borga Harðardóttir,
Auður Bryndís Sigurðardóttir,
G. Brynja Sigurðardóttir,
Anna Sólveig Sigurðardóttir, Þórður Úlfar Ragnarsson,
Aðalheiður Drífa Sigurðardóttir,
Guðmundur Björn Sigurðsson, Natalia Vico.
✝
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
BJARNI MAGNÚSSON,
Brúnavegi 9,
Reykjavík,
áður til heimilis á Bugðulæk 16,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 6. júlí.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju föstudaginn 15. júlí
kl. 15.00.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar Landspítalans í
Kópavogi.
Birna Birgisdóttir,
Gunnar Ólafur Bjarnason, Sigrún Sigfúsdóttir,
Dóra Bjarnadóttir, Gylfi Gunnarsson,
Gunnar Ásbjörn Bjarnason, Guðný Káradóttir,
Hannes Bjarnason, Birna Vilbertsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
amma, systir og frænka,
RAGNHEIÐUR BRYNJÚLFSDÓTTIR
viðskiptafræðingur,
Bleikargróf 11,
Reykjavík,
lést á blóðlækningadeild Landspítalans við
Hringbraut mánudaginn 4. júlí.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 15. júlí
kl. 13.00.
Smári Grímsson,
Sigrún Elsa Smáradóttir, Vilhjálmur Goði Friðriksson,
Sigríður Bríet Smáradóttir, Sigurður Sigurðsson,
Steinunn Lilja Smáradóttir, Kristinn Már Matthíasson,
Brynjúlfur Jónatansson,
Smári Rúnar Róbertsson,
Ragnheiður Anna Róbertsdóttir,
Guðrún Gígja Vilhjálmsdóttir,
Steinunn Erla Sigurðardóttir,
systkini og aðrir aðstandendur.