Morgunblaðið - 09.07.2011, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 2011
✝ Elísabet HildurMarkúsdóttir
fæddist í Stykk-
ishólmi 6. janúar
1937. Hún lést á
Hjúkrunarheimili
Hrafnistu, Boða-
þingi 5, Kópavogi,
28. júní 2011.
Foreldrar El-
ísabetar voru Lauf-
ey Bjarnadóttir, f.
9. nóvember 1916 í
Stykkishólmi og Markús Þórð-
arson, f. 17. ágúst 1910 í Hnífs-
dal. Systkini Elísabetar: Þórð-
ur, f. 23.9. 1940, d. 19.7. 1983,
Sigríður, f. 1. júlí 1942, Ólöf, f.
13. september 1943, Kristín, f.
16. september 1944, d. 25. júlí
1956, Birna, f. 11. febrúar 1947
og Kristín, f. 16. nóvember
1951. Hálfsystkini Elísabetar
febrúar 1965, Guðbjörg Ingv-
eldur, f. 30. mars 1973 og Úlfar,
f. 14. desember 1976, maki
Linda Björk Halldórsdóttir.
Barnabörnin eru 13 og barna-
barnabörnin eru orðin 6.
Elísabet gekk í Barnaskóla
Stykkishólms og fór snemma að
vinna fyrir sér. Hún byrjaði,
eins og flestar stúlkur þess
tíma, í húshjálp, svo var það
fiskurinn. Um tíma vann hún á
Sjúkrahúsi Ísafjarðar og hún
reyndi fyrir sér við landbún-
aðarstörf í Noregi. Síðan tóku
við ár barneigna og uppeldis.
Eftir að börnin komust upp og
um hægðist heima fyrir fór hún
aftur út að vinna. Hún sá um
flugvöllinn á Rifi um árabil en
hætti þar þegar heilsan tók að
bila. Elísabet og Ragnar bjuggu
fyrstu búskaparárin á Mið-
Görðum í Kolbeinsstaðahreppi,
en fluttu svo til Hellissands og
bjuggu þar síðan. Elísabet flutti
á Hrafnistu fyrir réttu ári.
Elísabet verður jarðsungin
frá Ingjaldshólskirkju í dag, 9.
júlí 2011, kl. 13.
eru Kristbjörg
Markúsdóttir og
Egill Hólm.
Eiginmaður El-
ísabetar var Ragn-
ar Jónatansson frá
Mið-Görðum í Kol-
beinsstaðahreppi,
f. 2. nóvember
1932, d. 3. ágúst
1995. Foreldrar
Ragnars voru Jón-
atan Lífgjarnsson
og Margrét Stefanía Lár-
usdóttir. Börn Elísabetar eru:
Kristinn Ásbjörnsson, f. 6. júlí
1958, maki Danuta Miek-
iszewska, Bjarni Hauksson, f.
17. janúar 1960, maki Anna
Sobolewska, Margrét Stefanía,
f. 24. ágúst 1961, maki Jónas
Jóhannesson, Jónatan, f. 30.
nóvember 1962, Hugrún, f. 1.
Hún elsku stóra systir mín er
dáin. Beta mín var búin að berjast
við illvígan sjúkdóm um skeið.
Hún var nú ekki ókunnug baráttu
við veikindi, því af þeim fékk hún
ríflegan skammt um ævina. Hún
var samt alveg ótrúlega æðrulaus
manneskja og fannst hún alls ekki
vera neitt heilsulaus. Þegar ég
hringdi í hana og spurði um heils-
una, svona eins og maður gerir, þá
var svarið oftast nær: „Heilsan er
ágæt, ég held ég megi þakka fyrir
hvað ég er hraust manneskja.“
Hún Beta var dugleg að skrifa
okkur systrunum. Ég á fullt af
bréfum frá henni, óskaplega
skemmtilegum bréfum. Hún
skrifaði um allt milli himins og
jarðar nema það sem helst bar á
góma í samtölum. Já, það var sko
gaman að fá bréf frá henni Betu,
þau voru engu lík bréfin hennar.
En nú er baráttan á enda og
Beta mín farin til nýrra heim-
kynna, sem hún var fullviss um að
biðu hennar að þessu lífi loknu.
Hún átti marga vini, hún systir
mín, og var eins og maðurinn
minn orðaði það einu sinni, alveg
sérstaklega vel liðin manneskja.
Það löðuðust að henni ólíkustu
menn, trúðu henni fyrir draumum
sínum og vonbrigðum. Leyndar-
málin voru vel geymd hjá Betu,
sem hlustaði, það kunni hún svo
sannarlega.
Það var sama sagan með
frændsystkini hennar, þeim þótti
öllum óumræðilega vænt um Betu
sína. Hún hafði einhvern tíma litið
eftir þeim flestum, því það var
eins og alltaf væri pláss fyrir einn
krakka í viðbót hjá Betu, þótt sjálf
ætti hún stóran hóp, en sjö voru
þau börnin hennar. Henni þótti
engu muna þótt eitt og eitt bættist
í hópinn. Hún hafði einstakt lag á
krökkum og líklega hefur með-
fætt glaðlyndi átt þar sinn stóra
þátt. Það var líka glaðlyndið, sem
hún flutti með sér að Hrafnistu við
Boðaþing, þar sem hún dvaldi síð-
asta árið sitt. Þar leið henni vel
hjá góðum vinum sem þar eiga
heima og yndislegu starfsfólki
sem sinnir þar veiku fólki með
hlýju og umhyggju. Hún hafði oft
orð á því hve vel þetta fólk sinnti
sínu starfi og hvað hún væri þakk-
lát börnunum sínum fyrir að hafa
fengið þarna inni fyrir hana.
Ég sendi öllum þeim, sem elsk-
uðu þessa góðu manneskju og
sakna hennar nú, innilegar sam-
úðarkveðjur.
Ég kveð hana stóru systur
mína, sem ég á svo margt að
þakka, með orðum skáldsins Lár-
usar Halldórssonar, sem segir svo
fallega:
Þegar ég leystur verð þrautunum frá
þegar ég sólfagra landinu á
lifi og verð mínum lausnara hjá
það verður dásamleg dýrð handa mér.
Ólöf.
Elsku amma, nú ertu farin og
stundirnar með þér verða ekki
fleiri. Fátt gladdi okkur systkinin
meira en að heimsækja þig. Okk-
ur leið alltaf svo vel hjá þér og vor-
um við svo lánsöm að hafa þig hjá
okkur hér í Reykjavík síðasta árið
þitt.
Þegar okkur var sagt að þú
værir dáin þá vildum við ekki trúa
því. En því miður er þetta satt og
munu knúsin þín og gleðistund-
irnar með þér ekki verða fleiri.
Við söknum þín sárt, elsku amma.
Kristján Ragnar og
Herdís Arna.
Í dag kveð ég ástkæra tengda-
móður mína, hana Elísabetu eða
Betu eins og hún var ávallt kölluð.
Fyrir 15 árum síðan þegar ég
kynntist manninum mínum var ég
ekki einungis lánsöm að hitta
hann heldur eignaðist ég líka ynd-
islega tengdamóður. Milli okkar
myndaðist fljótt mikill vinskapur
og leit hún alltaf á mig eins og litlu
dóttur sína. Hún tengdist ekki
einungis mér náið heldur fjöl-
skyldu minni líka og fengu bræð-
ur mínir alltaf pakka frá ömmu
Betu um jólin þegar þeir voru litl-
ir. Systir mín hafði það á orði við
mig um daginn að þegar ég kynnt-
ist Úlfari þá leið systkinum mín-
um eins og þau hefðu eignast
auka-ömmu, svo yndisleg var
Beta.
Við áttum margar góðar stund-
ir saman og það var alltaf notalegt
að koma til hennar á Hellissand.
Hún tók alltaf fagnandi á móti
okkur og þegar kom að kveðju-
stund föðmuðumst við ávallt lengi
því þá vorum við strax farnar að
sakna hvor annarrar. Þar sem við
bjuggum í hvor í sínum landshlut-
anum vorum við svo heppnar að
okkur þótti mjög gaman að tala í
síma og voru símtölin á milli okkar
ófá og þannig héldum við góðum
tengslum. Við gátum rætt saman
um heima og geima og eftir að
barnabörnin hennar fæddust þótti
henni fátt skemmtilegra en að
heyra sögur af þeim. Við fjöl-
skyldan vorum svo lánsöm að síð-
asta árið hennar bjó hún hér hjá
okkur á höfuðborgarsvæðinu. Þá
fækkaði símtölunum en heim-
sóknir til hennar jukust til muna.
En því miður var tíminn stuttur
sem við höfðum hana svona ná-
lægt okkur og nú hefur hún kvatt
okkur. Hjá okkur fjölskyldunni
hefur myndast mikið tómarúm.
Hennar er og verður ávallt sárt
saknað.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn,
og þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran.)
Hvíl í friði, elsku Beta.
Þín tengdadóttir,
Linda Björk.
Hún amma Beta var engin
venjuleg manneskja. Fyrir það
fyrsta var hún auðvitað ekki
amma mín heldur öldungis
vandalaus kona sem tók okkur
mæðgur undir verndarvæng sinn
og útnefndi okkur náðarsamleg-
ast stelpurnar sínar. Um árabil
vorum við nágrannakonur á
Skólabrautinni og vorum harla
ánægðar með það fyrirkomulag.
Reyndar stóð Beta við hótun sína
um að stíga aldrei fæti inn í húsið
mitt, kallaði það draugahús og
hafði þar að auki horn í síðu katt-
anna minna en hún var þeim mun
kátari og elskulegri þegar ég
kom til hennar. Hún sagði mér
sögur úr lífinu sínu, sumar býsna
skrautlegar enda hafði lífið henn-
ar verið býsna skrautlegt á köfl-
um og sennilega ekki alltaf dans á
rósum. Þar að auki var hún Beta
ekki kona þeirrar gerðar sem
lætur góða sögu gjalda sannleik-
ans, um það vitnaði hrossahlát-
urinn sem glumdi á sögustund-
unum í litla húsinu hennar. Þegar
næturnar gerðust dimmar og
drungalegar var gott að sjá ljós í
glugganum á númer fimm og vita
af Betu glaðvakandi því amma
Beta var bóhem sem svaf á dag-
inn og vakti á nóttinni.
Seinna skildu leiðir en þó aldr-
ei alveg því hún Beta hélt áfram
að lífga upp á tilveruna með
uppátækjum sínum og áfram var
gott að koma til hennar í litla hús-
ið á Skólabrautinni og síðar á
nýja heimilið í Kópavoginum þar
sem henni leið svo vel. Þar hitt-
umst við síðast nokkrum dögum
fyrir andlát hennar, það gustaði
minna af henni en venjulega en
hún sagðist engu kvíða.
Hún var sofandi þegar ég fór,
það var kannski eins gott, ég
hefði hvort sem er ekki getað
komið orðum að því sem átti við
að segja. Ég kveð ömmu Betu
með söknuði og þakklæti fyrir öll
árin sem við Ylfa mín fengum að
vera stelpurnar hennar. Ég vildi
óska að þau hefðu orðið fleiri.
Fólkinu hennar Betu sendum við
mæðgur samúðarkveðjur.
Sigþrúður.
Elsku vinkona.
Það er svo ótrúlegt að hugsa til
þess að þú sért látin en ekki
hvarflaði að mér þegar mamma
mín lést á afmælisdaginn þinn 6.
janúar sl. að þú myndir vera farin
hálfu ári síðar.
Okkar kynni hófust fyrir rúmu
ári þegar þú fluttir á hjúkrunar-
heimili Hrafnistu í Boðaþingi. Þú
varst svo jákvæð og glaðleg og
sást alltaf það besta í öllum. Það
voru ekki ófá kvöldin sem við sát-
um saman og spjölluðum, hlóg-
um, gerðum grín, saumuðum,
prjónuðum og stundum borðuð-
um við nýbakaðar kökur hjá And-
reu og hinum krökkunum.
Félagsskapurinn þinn var okk-
ur mömmu ómetanlegur. Þrátt
fyrir að mamma ætti erfitt með
mál þá reyndir þú að spjalla við
hana og veita henni félagsskap
sem hún sóttist mikið í. Fjöl-
skyldan mín á þér mikið að þakka
en þú varst yndisleg við okkur öll
og hjálpaðir okkur við að reyna að
gera lífið léttara.
Þú varst algjör lestrarhestur
og hafðir gaman af því að lesa
góðar bækur og það voru allir að
reyna að finna bækur sem þú
gætir haft gaman að lesa. Helst
vildir þú fá spennandi sakamála-
sögur en ekki einhverjar ástar-
vellur eða vælubækur. Þú gerðir
oft grín að því að þú værir að lesa
fram undir morgun og vildir helst
sofa langt fram eftir degi í stað-
inn.
Þú kunnir að segja frá og sagð-
ir okkur stundum sögur og svo
kom þessi dillandi smitandi hlátur
í framhaldinu!
Fyrir jólin fannst þér ómögu-
legt annað en að það yrðu bak-
aðar smákökur. Það skapaðist svo
skemmtileg stemming en allir
vildu taka þátt í bakstrinum með
þér. Fólk kom af öðrum deildum
til að taka þátt í bakstrinum.
Spiluð voru jólalög og boðið
upp á staup af líkjör með. Ilm-
urinn af smákökunum var yndis-
legur á deildinni og allir svo glaðir
og ánægðir.
Á jólahátíðinni fannst þér
ómögulegt að vera með sömu
matardiskana og voru notaðir
dags daglega. Þá bauðst þú fram
fallega spari-matarstellið þitt. En
ég mun aldrei gleyma þessum jól-
um í Boðaþinginu, því það lögðust
allir á eitt til að gera þau sem há-
tíðlegust og það tókst ótrúlega
vel.
Þú varst svo stolt af góða mór-
alnum á deildinni og þú áttir svo
stóran þátt í að gera þennan góða
skemmtilega móral, Beta mín.
Hvað við hlógum mikið síðasta
sumar! Þú veist hvað ég er að tala
um!
Stórt skarð er komið á litlu
deildina okkar í Boðaþingi en þú
ert sú fimmta á þessu ári sem
kveður þennan heim en það er
mikið á ellefu manna deild.
Þín er sárt saknað af öllum,
elsku Beta mín.
Þú átt yndislega fjölskyldu
sem þér þótti mjög vænt um og
var alltaf til staðar fyrir þig. Það
fékk ég að heyra frá þér en það er
ómetanlegt að eiga góða fjöl-
skyldu sem stendur þétt við bakið
á manni. Þú gast alltaf leitað til
þeirra og þau fylgdust vel með
þér, bæði með heimsóknum og
svo í gegnum símann. Þú sagðir
stundum að þú yrðir að drífa þig
inn því nú færu þau að hringja og
þá væri eins gott að þú værir við
símann því annars færu þau að
hafa áhyggjur.
Elsku Beta mín, takk fyrir allt
spjallið og að vera til staðar fyrir
mig á erfiðum tíma í lífi mínu.
Mér þótti svo vænt um þig.
Þín vinkona
Hulda.
Elsku Beta okkar.
Það eru 16 ár síðan við hittum
þig fyrst, frá fyrsta degi tókstu
okkur opnum örmum. Þú bauðst
okkur velkomin í fjölskylduna
þína og sagðir öllum sem heyra
vildu að við værum líka börnin
þín. Af því getum við ekki verið
annað en stolt, enda yndisleg fjöl-
skylda það. Stundirnar með þér
eru okkur ógleymanlegar og við
erum þakklát fyrir minningarnar
sem við eigum eftir.
Aðstandendum vottum við
okkar dýpstu samúð.
Við hefðum viljað vera með
ykkur síðustu vikurnar, ykkur til
stuðnings.
Ólafur, Sunna og
synir, Englandi.
Elísabet Hildur
Markúsdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir, tengda-
móðir og amma,
DAGMAR KOEPPEN,
Þinghólsbraut 56,
Kópavogi,
lést laugardaginn 2. júlí.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 11. júlí kl. 13.00.
Brynjar Bjarnason,
Erwin Pétur Koeppen,
Erwin, Marcela,
Ingimar, Magdalena,
Angela, Sverrir
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar elskulegu móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
ERLU JENNADÓTTUR WIIUM,
sem jarðsungin var frá Hveragerðiskirkju
miðvikudaginn 29. júní.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á hjúkrunar- og dvalar-
heimilinu Ási í Hveragerði fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Vilhelm Gunnar Kristinsson, Galina Shcherbina,
Ásbjörn Ragnar Jóhannesson,Elín Aðalsteinsdóttir,
Sigfríður Inga Wiium, Kjartan Smári Bjarnason,
Margrét Sigrún Wiium, Alejandro Herrera Martin,
Stefanía Gunnlaug Wiium,
Jenný Hugrún Wiium, Þorsteinn Hansen,
Elín Ósk Wiium, Stefán Ómar Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
JÓHANNA GUÐBJÖRG
GUÐBRANDSDÓTTIR,
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Skógar-
bæ þriðjudaginn 28. júní, verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 13. júlí
kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á FAAS, Félag áhugafólks og aðstand-
enda Alzheimerssjúklinga og annarra skyldra sjúkdóma,
www.alzheimer.is, sími 533 1088, tölvupóstur
faas@alzheimer.is, og Karitas, hjúkrunar– og ráðgjafarþjónustu,
símar 551 5606 og 551 5636, tölvupóstur karitas@karitas.is.
Sigurður Þorkelsson,
Þorkell Sigurðsson, Sigríður Ólafsdóttir,
Guðbrandur Sigurðsson, Ásdís Þórbjarnardóttir,
Árni Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæra eiginmanns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
ÁGÚSTS VALS GUÐMUNDSSONAR
húsgagnasmíðameistara,
Sóleyjarima 3,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilisins Eirar
í Reykjavík fyrir alúð og umönnun.
Guð blessi ykkur.
Svava Berg Þorsteinsdóttir,
Jónas Ágúst Ágústsson, Halldóra G. Árnadóttir,
Sólveig Björk Ágústsdóttir, Óskar Ísfeld Sigurðsson,
Þorsteinn Valur Ágústsson, Íris Dröfn Smáradóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ást-
kærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
MAGNEU GUÐRÚNAR
HALLDÓRSDÓTTUR,
Skorrastað.
Ingibjörg María Jónsdóttir, Haukur Baldursson,
Bjarni Jónsson, Hulda Kjörenberg,
Guðrún Jónsdóttir, Sigfús Illugason,
Björn Reynir Jónsson,
Halldór Víðir Jónsson, Guðrún Baldursdóttir,
Guðmundur Birkir Jónsson, Guðný Elvarsdóttir,
Soffía Jónsdóttir, Helgi Þór Helgason,
Fjóla Jónsdóttir, Kristján V. Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.