Birtingur - 01.12.1955, Qupperneq 30

Ilver ný fjdrfesting hins opinbera er
sviviröa tneðan nokkurt tnannsbarn býr
i hreysi. — Þannig er bitið að
Ivcitn þúsundum reykviskra barna
innan 14 ára aldurs.
að gera allt í einu, en peningar eru nægir, svo fram-
arlega sem menn á annað borð viðurkenna, að
tilgangurinn með öllu striti okkar, aukningu fram-
kvæmda og framleiðslu, sé menningarlegs eðlis,
skuli stuðla að mannrækt og fegurri lífsháttum.
Skip, vélar, verksmiðjur og flugvélar er einskis
vert drasl og minna en það, ef ávöxturinn er af-
skræming og menningarleg hnignun.
Þetta eru svo augljós sannindi, að hver maður
skilur þau og viðurkennir, en það er furðulegt hve
mönnum gengur illa að tileinka sér þau — og
sumum stjórnmálamönnum alveg sérstaklega.
Að þessum verkum unnum skulum við sjá, hvort
ekki verður breyting til batnaðar. Vera má þó að
þessar framkvæmdir og önnur viðleytni okkar
beri ekki tilætlaðan árangur, bíti
Hinn rammi ekki til fulls á hinum ramma galdri
galdur tæknialdarinnar, en við höfum þá
gert það sem hægt var að gera, höf-
um bjargað því sem bjargað varð — og meira verð-
ur ekki af neinum krafist, en ekki heldur minna
þegar jafn mikiff er í húfi.
Margt bendir til að á íslandi geti risið upp fyr-
irmyndarríki, veldur því ýmislegt í fari íslendinga,
stéttafordómar eru litlir sem engir, þjóðin iamenn
og fólkið sterkt og tápmikið í eðli
Góffur sínu. Þjóðin á einhverja duglegustu
kjarni sjómannastétt veraldar, íslenzkir
námsmenn vekja athygli við erlenda
skóla fyrir námsafrek, og hvenær sem færi gefst
hleypur þessi litla þjóð óhikað til leiks við milljóna-
þjóðir og hlýtur sæmd og sigra á sviði skáklistar,
íþrótta, og nú fyrir skömmu viðurkenningu sem
vakti athygli alls hins menntaða heims á landinu
og menningu þess, bókmenntaverðlaun Nóbels. Og
þó að þetta séu afrek aðeins örfárra manna, þá eru
þau engu að síður glöggur vitnisburður um hver
töggur er í þjóðinni; þeim mun hatramar er að
horfa á hversu gáleysislega hún fer með fjöregg
sitt.
Það verður sennilega margt sem komandi kyn-
slóðir munu finna núlifandi kynslóð til foráttu, og
margir munu brestirnir í fjöreggi þjóðarinnar sem
við leggjum í hendur þeim, þótt vel
Gnæfir þar sé vakað á verðinum; umbrot ald-
níffstöng? arinnar munu sjá fyrir því. En fyrir
fúlegg munu eftirkomendur okkar
kunna okkur litlar þakkir og seint fyrirgefa. Með
þess konar varðveizlu reisir kynslóð okkar sér níð-
stöng sem um aldir munu gnæfa yfir moldum
hennar.
28