Ritmennt - 01.01.2005, Qupperneq 124

BENEDIKT S. BENEDIKZ
RITMENNT
Þá rekur lestina eitt bréf, ritað á ensku fjórt-
án árum síðar, og stílað til manns sem vart
mætti ætla að væri lcunningi herra leyndar-
skjalavarðar, prófessors, dr. juris, og holls
þénara einvaldskóngs síns, Friðriks VI.
(Utanáskiift) To Mr Feldtborg Westervold
Copenhagen.
Dear Sir!
It being treason by law at present, to corre-
spond with England, I beg leave to entreat you,
to give my most respectful complements to My
Lord the Earl of Buchan when you shall have the
honour to wait on him at Edinbourg. I trust His
Lordship will be glad to hear, that I be still a life,
though my Library, Manuscripts, pictures, prints,
natural and artificial Curiosities, were lost in the
dreadful bombardment of Copenhagen by the
English in the year 1807.
As to the rest, tell His Lordship that He shall
receive from me a copy of an original deed,
which contains the Examination of the Earl of
Bothwell, taken prisoner at Bergen in Norway,
after his flight from Scotland.
And so fare well. May the dearest gifts of
heaven be your lot in the Land of Cakes and
elsewhere
I am for ever
My dear Sir / Your / most obedient /
and very humble servant
G Thorkelin
Copenhagen
May the 16th 1810
To Mr Feldtborg15
Þá kemur að því að athuga innihald bréf-
anna eftir því sem föng eru til hjá þeim sem
þetta ritar.
Fyrsta bréfið er stílað til herranna
Jörgensen, og Grímur er þar að leggja sig
í líma við að þægja þeim sem hann getur.
Er því ekki ótrúlegt að herrarnir hafi á ein-
hvern hátt haft það í sínu valdi að vera eða
geta verið honum innan handar á einhvern
hátt, því sá var vani Gríms að búast við því
að eitthvaó kæmi síðarmeir á móti greiða
sem hann gerði. Samt sem áður má nú
elcki gera of mikið af þeirri hlið hans, því
að Grímur reyndist fyrri velgjörðamönnum
sínum hinn tryggasti er hann gat gert eitt-
hvað þeim til sæmdar á síðari árum. Sem
dæmi þess er að þegar þeir Lord Buchan
og Sir Joseph Banks höfðu gengist fyrir því
að hann yrði kjörinn félagi hins milcils-
virta Fornfræðafélags í London (Society of
Antiquaries of London), þá gekkst hann brátt
fyrir því að þeir Ólafur Stephensen stiftamt-
maður, Hannes Finnsson Skálholtsbislcup
og Skúli Thorlacius rektor Frúarskóla, sem
höfðu gengist fyrir því að Grímur fengi að
15 Andreas Andersen Feldborg (1782-1838) var
sonur brennivínssala í Kaupmannahöfn sem tókst
að ná stúdentsprófi utanskóla og ganga upp á
Hafnarháskóla og ná þar hinu svo nefnda examen
philologico-philosophicum en neyddist til að ganga
frá fyrir embættispróf vegna féleysis. Hann gerðist
talsverður enskumaður og bjó lengi á Englandi við
þröng kjör. Það sýnir góðmennsku Gríms að hann
sendi þenna lítt megandi mann með meðmælabréf
til hins háttsettasta manns sem hann hafði notið
sem verndara á yngri árum. Þó er ekki víst að
Feldborg hafi haft mikið upp úr kunningsskapnum.
David Steuart Erskine, ellefti jarl af Buchan (1742-
1829), hafði verið Grími hin mesta hjálparhella á
Bretlandsárum hans, stutt það að hann væri kjörinn
félagi Hins skozka fornfræðafélags (hefir verið það
auðvelt, þar sem Buchan var sjálfur stofnandi félags-
ins!) og líka Fornfræðafélagsins í Lundúnum, en þar
studdi hann Grím einnig þegar hann var að leitast
við að gera sínum fornu velgerðamönnum sæmd
með því að fá þá kjörna heiðursfélaga hins síðara
félags. Feldborg lauk ævi sinni sem enskukennari
við háskólann í Göttingen sem stofnað hafði Georg
II, afi Georgs III Bretakonungs.
120