Freyr - 01.02.1998, Síða 11

Hildur Ragnarsdóttir og Guðrún, dóttir hennar, sem heldur á kisu. Þœr mœðgur
eru staddar úti ífjósi.
inu en það var eina aðkeypta vinnan
við þessar framkvæmdir. Mér fannst
að úr því að farið var út í að steypa í
gólfið, þá væri ekki annað hægt en
að endumýja milligerðimar líka.
Þær virtust vera í góðu lagi en þegar
þær voru fjarlægðar sást að þær áttu
ekki langt eftir. Nýju innréttingarnar
vom að mestu smíðaðar eftir teikn-
ingum frá Bændsamtökunum. Bóg-
grindumar eru fremur litlar og kým-
ar hafa betra svigrúm til að standa upp
en í gömlu beislunum. Hægt er að
stilla bóggrindumar fyrir hveija kú því
að þær em boltaðar á milligerðina.
Ég byrjaði á að fá tilboð frá inn-
flytjanda í innréttingar fyrir 43 bása
fjós sem hljóðaði upp á 700 þús. kr.
Mér fannst það of mikið og keypti
efni og lét beygja rörin fyrir mig og
smíðaði þær sjálfur héma úti í véla-
geymslu í fyrravetur. Síðan lét ég
galvanhúðaða þær norður á Akur-
eyri því að þar voru þeir ódýrastir.
Vinnulaunin við þessa smíði voru
mjög góð og það er eitt af því nauð-
synlegasta í búskap í dag, að menn
séu sjálfbjarga um sem flest.
Þakið er nánast hið eina í fjósinu
sjálfu sem ekkert hefur verið átt við
en það er mjög vel klætt og einangr-
að. Mjólkurhúsið er ennþá óbreytt
en það var flísalagt og í sæmilegu
lagi. Það er reyndar stefnan hjá okk-
ur að smíða mjaltabás. Vinnuaðstað-
an er miklu betri og maður endist
lengur í búskapnum þó að vinnan
sjálf minnki lítið.
Með þessum endurbótum teljum
við okkur vera að lengja líftíma
fjóssins um kannski tuttugu ár. Það
væri örugglega víða hægt í stað þess
að byggja ný fjós ef farið er nógu
snemma í lagfæringamar.
Ef menn þurfa að byggja fjós má
útlagður kostnaður helst ekki fara
upp fyrir það sem hægt er að fá lán-
að á hagstæðum kjömm en það þýð-
ir að menn verða að vinna mikið
sjálfir. Þetta er hægt, t.d. er nýbúið
að byggja stórt fjós á Hofsá í Svarf-
aðardal. Ég held að í dag ætti varla
að byggja minni fjós heldur en fyrir
50 kýr. Það munar ekki það miklu í
kostnaði en getur skipt sköpum fyrir
afkomuna.
Hvernig var ræktunin þegar þið
tókuð við og hvað hafíð þið gert?
Ræktunin var í góðu lagi en hún þarf
að vera í stöðugri endumýjun. Þegar
við fluttum hingað voru hér tólf
hektara nýræktir en það er mjög
mikils virði að taka við góðri rækt.
Við höfum bætt við örfáum spildum
og endurunnið um 30 hektara.
Við emm mjög ósátt við ríkis-
valdið að hafa ekki staðið í skilum
með jarðræktarstyrki en það kemur
sér mjög illa fyrir marga. Ráðunaut-
amir keyra um og taka framkvæmd-
irnar út og í afurðaverði er gert ráð
fyrir að bændur fái þessi framlög.
Sumir fara þá leið að gera ekkert en
það gengur ekki til lengdar. Aðrir
hafa reynt að klóra í bakkann en vita
ekkert hvort þeir fá einhvem styrk
eða ekki. Ég á inni yfir 1.200 þúsund
krónur og það er ekkert einsdæmi.
Hér á þessu svæði, þar sem túnrækt-
in byggist á góðri framræslu, felst
heilmikill kostnaður í viðhaldi skurða
og kýfingu túna.
Ég hef ræktað kom í öll árin okk-
ar hér, oftast í 5 - 6 ha og í haust var
það súrsað í stórsekki. Stundum hef-
ur það verið þurrkað en mér finnst
það dýrt. Þurrkað kom er skemmti-
legra í meðhöndlun en það súrsaða
er alveg jafngott fóður. Ef það tekst
að geyma komið án skemmda er
súrsunin mun hagkvæmari en þurrk-
un. Menn verða ekki ríkir á komrækt
en í flestum ámm stendur hún undir
sér. Flúðasveppir kaupa allan hálm-
inn og það borgar yfirleitt fræið og
sláttinn. Komið sjálft þarf að borga
það sem eftir stendur. Erlendis er
komrækt styrkt og við eigum litla
möguleika í samkeppni við það kom.
Þetta sleppur héma vegna þess að
hún er í svo smáum stíl og við reikn-
um okkur ekki há vinnulaun. Kom-
ræktin er líka mjög skemmtileg og
maður er duglegri að endurrækta
túnin.
Hvernig er heyskapnum háttað?
Núorðið heyjum við eingöngu í rúll-
Freyr 1/98 - 7