Sagnir - 01.04.1984, Blaðsíða 33

MATFÖNG ÚR SJÓ
Vor við Ægisíðu
Enn kaupa Reykvíkingar nýjan rauð-
maga og signa grásleppu beint af grá-
sleppukörlum. Hrörlegur skúrinn og trön-
urnar minna ágötnlu myndina, en klceða-
burðurfólksins er annar.
fóru fisksalar að kaupa fisk úr tog-
urum og bátum og selja hann víðs
vegar í bænum af handvögnum
°g hjólbörum. Til dæmis voru
alltaf2-4 fisksalar á Óðinstorgi og
gátu húsmæður gengið þar á milli
þeirra og valið vöruna. Stærsti
sölustaðurinn var samt rétt vestan
við þar sem nú er bensínafgreiðsla
Esso við Tryggvagötu. Pá var
ekki enn búið að fylla eins mikið
upp þar og nú, og hafði bærinn
látið reisa nokkra skúra á steyptu
plani niðri við sjóinn. Að sögn
Steingríms Magnússonar fisksala
mun þessi fiskmarkaður hafa lagst
niður, þegar Fiskhöllin tók til
starfa vestar við Tryggvagötu.
Fiskhöllin keypti fisk í stórum stíl
af bátunum og seldi á föstu verði.
Áður hafði verðið verið breytilegt
frá degi til dags.
Heilbrigðiseftirlitið bannaði
sölu á fiski af handvögnum árið
1949 og var þá gefinn þriggja ára
aðlögunartími. Undanþága er þó
enn veitt á vorin til þess að selja
hrognkelsi af vögnum og jeppa-
kerrum. Þar má sjá leifar liðins
tíma.
Eiginlegar fiskbúðir risu ekki
fyrr en um það leyti, sem fisk-
markaðurinn leið undir lok, og
voru víst ekki mjög kræsilegar
framan af. Fiskurinn lá í hrúgum
á gólfinu og afgreiðslumenn
ösluðu um þvöguna á stígvélum.
Allt fram undir 1950 tíðkaðist
ekki að pakka fiski inn, heldur var
SAGNIR 31