Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.06.1957, Qupperneq 12

— Það má kannske segja, að mað-
nr. sem dregnr framfæri sitt úr skanti
jaröar — sveitamaðurinn — verði
tengdari og háðari landi sínu en þeir,
sem vinna önnur störf. Má vera, að
hann verði að snmu Ieyti þrengri fvrir
bragðið. En það ákaflega erfitt fvrir
þann, sem lætur eitthvað slíkt frá
sér fara, að láta fylgja því greinar-
gerð. Fólk verður að lesa út úr þessu.
hver og einn það. sem hann vill til-
einka sér. Ég minnist þess ekki að
hafa sett sarnan svo dulbúið kvæðis-
korn, að ekki gæti hver lesandi
fundið það, sem í því er.
o o o
— Það er stundum talað um. að
ungu skáldin séu svartsýnni nú en
áður fyrr. Finnst þér jafnmikið tóma-
hljóð í þeim og af er látið?
— Mér finnst ungum skáldum vera
vorkunn. iMargt. sem menn reistu
glæstar vonir á, hefur algjörlega
brugðizt. Mönnum er svo gjarnt að
vilja sjá þá hluti gerast í dag, sem
ekki verða fvrr en eftir langa tíð.
Annars eru ung skáld allra tíma að
öllum jafnaði mjög sorgmædd —
Æskusorgirnar — það eru frægar
sorgir. En ég held, að svartsýni sé
ástæðulaus, ef maður miðar við mann-
inn sjáifan. Líf manna hefur yfirleitt
færzt í betri átt jafnt og stöðugt þrátt
fyrir öll áföllin.
— Þú myndir þá ef til vill taka
undir þá skoðun. að l>ótt hæstu trén
hafi kannske ekki hækkað síðan á
dögum Aristótelesar, liafi samt allur
meginskógurinn hækkað?
— Það er spursmál, hvort trén
verða nokkru sinni fullsprottin. Þegar
við höfum komizt upp á hæð, eygjum
við aðra, sem við einsetjum okkur
einnig að klífa. Það verður seint séð
fyrir endann á þeim þrepum, sem
mannshugurinn kann að stíga. Menn
eygja sífelldlega nýtt og æðra mark,
og svo liafa menn lengi haft það fvrir
satt, að handan við þetta líf taki við
önnur og betri tilvist. Og ég held. að
maður lialdi sig að því, ef það er þá
ekki rétt. sem Þórbergur heldur fram.
að atómsprengjan drepi ekki aðeins
líkamann, heldur einnig sálina.
Það er vafalaust, að skáld eygir
aldrei sitt æðsta takmark, og það er
fásinna að ætla, að það. sem í dag
er talið fullkomnun í Iist, verði talið
það eftir nokkurt árabil.
o o o
Meðan við höfum rætt við Guð-
mund. höfum við tvívegis drukkið
kaffi, og hann hefur sagt okkur marg-
ar sögur auk þess, er að framan
greinir.
Dagur hefur sigið að kvöldi. og
niður Hálsasveitina er skúraleiðingar
að sjá. þegar við kveðjum skáldið á
hlaðinu.
Er jeppinn veltur með okkur niður
síðuna meðfram Hvítá og kvöldsólin
brýst um skúraböndin. koma okkur
í hug Ijóðlínur úr kvæði Guðmundar:
Og fljótið strauk boganum blítt yfir
fiðlustrenginn
og bláar dúnmjúkar skúrir liðu yfir
engin
í nótt.
S.S.
10
DAGSKRÁ