Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.06.1957, Síða 17

með þessi hulstur í vosunum sumarið 1943.
— Þarna kemur kvenmaður, sagði Jóhann.
— Hvar, sagði Kristján.
— Frá bauknum.
Kristján leit heim að gistihúsinu.
— Sérðu hver er að koma Óli, sagði hann.
Ólafur leit einnig heim að gistihúsinu. Hún
var í bleikri kápu víðri og berhöfðuð og kom
hratt eftir gamla veginum. Hann vissi hún
var með skilaboð til einhvers úr sím-
anum eíSa þurfti að kalla á einhvern í sím-
ann; hann vissi það af því göngulagið var
ákveðið. Hann horfði andartak á hana og hélt
síðan áfram að stinga. Kristján hallaði sér
fram á spaða sinn og ýtti húfunni aftur á
hnakkann.
— Heyrðu Óli, sagði hann.
— Já-
— Ferðu ekki að fara í skólann.
— Eg veit það ekki. Ég er að hugsa um að
fá mér frí þangað til þetta er búið.
— Það verður ekki fyrr en um miðjan
október.
— Ætli það.
— Ég myndi ekki hugsa um það, ef ég væri
að fara i skóla.
— Þú þyrftir einmitt að hugsa um það —
vegna peninganna.
— Ég myndi fara eins fljótt cg ég gæti
úr þessu puði.
— Mér finnst ágætt að vera hérna.
— Það er alveg nýtt.
— Það er ekki nýtt — mér finnst ágætt
hérna.
Hún var komin þangað sem kerruslóðin lá
úr flaginu og upp á gamla veginn. Hann
hætti að stinga og horfði á liana. Hann sá
greinilega andlit hennnar í þessari fjarlægð.
Það var nokkuð fölt úti í dagsbirtunni. Hún
leir til þeirra og veifaði og þeir veifuðu á
móti. Jóhann gamli hætti líka að stinga og
fékk sér í nefið.
— Hvert er hún að steðja, sagði hann.
— Ætli það sé ekki síminn, sagði Kristján.
— Hún ætti að gæta sín að verða ekki
fyrir hnallinum, sagði Jóhann.
— Það er engin hætta, ef hún fer ekki af
veginum.
— Hann ekur stundum afturábak alveg nið-
ur á veg, án þess að líta við.
— Hún bjargar sér, sagði Kristján.
— Það ætti að vera sími í matarskúrnum,
svo ekki þyrfti alltaf að vera að senda þetta,
sagði Ólafur.
— Heyrðu, hvert er hún að fara, sagði
Jóhann.
— Hún ætlar upp í ruðninginn.
— Það er líklega verið að hringja í amerí-
kanann, sagði Kristján.
— Hún má ekki ganga svona aftan undir
hnallinn, sagði Jóhann.
— Og nú fer hann aftur á bak.
— Líttu við mannasni.
— Manndjöfull — líttu við.
— Líttu við — Líttu við.
Þeir höfðu hent spöðunum og voru byrj-
aðir að hlaupa.
Reykjavík í okt. 1957.
OAGSKRÁ
15