Fréttablaðið - 07.12.2013, Síða 28

7. desember 2013 LAUGARDAGUR| HELGIN | 28
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
„Ráðning mín hér á Akranesi
var samþykkt í bæjarstjórninni
með 9-0 og allar stórar og erfiðar
ákvarðanir sem við höfum þurft að
taka hafa verið samþykktar með
öllum greiddum atkvæðum. Það er
öðruvísi en í borginni. Þar er ekki
hefð fyrir mikilli samvinnu meiri-
og minnihluta. Allt getur orðið að
máli. En einn góðan veðurdag
verður maður að geta unnið í and-
rúmslofti sem er meira mannbæt-
andi,“ segir Regína Ásvaldsdóttir,
bæjarstjóri á Akranesi sem starf-
aði í fimmtán ár við stjórnsýsluna
í Reykjavík, þar af tíu í Ráðhús-
inu. Síðasta árið var hún yfir-
maður allra sviða og staðgengill
núverandi borgarstjóra, fyrsta ár
hans í embætti. Hún kveðst skilja
Jón Gnarr vel þegar hann tók þá
ákvörðun að hætta. „Það er þessi
harka sem gerir það að verkum að
starf stjórnenda verður svo lýj-
andi. En viðfangsefnin eru auð-
vitað spennandi, borgin er stór og
fjölbreyttur vinnustaður og manni
leiðist þar aldrei hvað verkefnin
varðar,“ segir hún og bætir við að
þar starfi frábært fólk. Tekur líka
fram að hún hafi ekki verið orðin
þreytt á þeim meirihluta sem var
við völd, heldur þessu pólitíska
andrúmslofti. „Það komu og fóru
átta borgarstjórar á tíu ára tíma-
bili,“ minnir hún á.
Hlakkar til hvers vinnudags
Við sitjum í makindum á skrif-
stofunni hennar Regínu á Skagan-
um, með kaffi og góðgæti á bakka.
Málverk prýða veggina og útsýnið
út um horngluggann væri milljóna
virði ef penslar hefðu komið þar
við sögu. Kennileitin Akrafjall og
Skarðsheiði – ekki eins og fjólublá-
ir draumar heldur næstum áþreif-
anleg – og á hina síðuna ólgandi
brimið við ströndina því þennan
dag er stíf suðvestanátt.
Regína kveðst hafa þurft að
setja sig inn í marga nýja hluti sem
bæjarstjóri þrátt fyrir að hafa hjá
Reykjavíkurborg þekkt ágætlega
til Akraness í gegnum Faxaflóa-
hafnir og Orkuveituna, sem Akra-
neskaupstaður eigi hluta í. „Þetta
er búið að vera spennandi ár. Ég
er ánægð með lífið og hlakka til að
koma í vinnuna á hverjum einasta
degi,“ segir hún brosandi. Hún býr
á Akranesi og segir ekkert annað
koma til greina en búa í samfé-
lagi við fólkið sem hún sé að vinna
fyrir. „Maðurinn minn starfar
hjá Advania og tekur strætó milli
Akraness og borgarinnar. Honum
finnst það ekkert mál,“ segir hún
og upplýsir að hann heiti Birgir
Pálsson. „Við kynntumst fyrir 22
árum. Hann á eina dóttur, Auði
Kolbrá og ég tvær, Ernu Maríu og
Ýri. Þær eiga nú allar lögheimili
í 101 Reykjavík en Ýr er í skipti-
námi í Belgíu.“
Selstúlka í Guðbrandsdal
Regína er úr Kópavogi og sleit
smábarnsskónum í Birkihlíð.
„Afi og amma áttu landskika,
ráku þar gróðrarstöð og rækt-
uðu skóg. Ég var mikið í kringum
þau enda byggðu foreldrar mínir,
þau Ásvaldur Andrésson og Erna
María Jóhannsdóttir, hús þar
skammt frá. Það var yndislegt að
alast upp í þessu umhverfi.“ Sex-
tán ára hélt hún til Noregs að
vinna á sumarhóteli við Sognef-
jord. „Ég heillaðist af staðnum
og fór þangað aftur sumarið eftir.
Útþráin var kviknuð þannig að ég
hætti í Menntaskólanum í Kópa-
vogi eftir tvo vetur, fór að vinna
á vínberjabúgarði í Frakklandi
ásamt vinkonum úr skólanum og
síðan skíðahóteli í Geiló í Nor-
egi. Við fórum líka þrisvar á Int-
errail-flakk á þessum árum. Þetta
var mjög ævintýralegur tími. Svo
komum við heim og kláruðum
menntó.“
Síðar flutti Regína aftur til Nor-
egs í háskólanám með þáverandi
eiginmanni sínum og dótturinni
Ernu Maríu sem er fædd 1981. „Ég
fór í heimspeki og afbrotafræði
og lauk cand.mag.-prófi í félags-
ráðgjöf, með afbrotafræðina sem
aukagrein. Á þessum tíma fæddist
okkur önnur dóttir, hún Ýr.“
Regína starfaði við ýmislegt á
námsárunum í Noregi, skúraði
til dæmis í ráðhúsi Óslóarborgar.
„Ég mætti upp úr sex á morgn-
ana og þurrkaði rykið af möpp-
unum,“ rifjar hún upp hlæjandi.
„Svo vann ég í Vigelandsparken
en mest spennandi var að vera í
fjallaseli í Guðbrandsdalnum sum-
arið 1984. Ýr fæddist í apríl og í
lok maí vorum við mætt í selið með
dæturnar tvær þar sem við sáum
um að mjólka fimmtíu kýr og gæta
þeirra. Þarna var bara útikamar
og við þurftum að hita allt vatn til
þvotta og baða.“
Íbúalýðræðið umdeilt
Að námi loknu vann Regína á
barnaverndarskrifstofu Óslóar í
um eins árs skeið. „Það var mikil
harka í undirheimum Óslóar og
mörg erfið mál að fást við,“ rifj-
ar hún upp. „Eftir að ég kom heim
1988 fór ég að vinna hjá Félags-
málastofnun Kópavogs og svo
Reykjavíkur.“ Innt eftir saman-
burðinum við Ósló svarar hún:
„Auðvitað eru erfið mál í Reykja-
vík og hafa orðið æ erfiðari eftir
því sem árin líða en á þessum tíma
var mikill munur á.“
Ekki hafði Regína þó fengið
nóg af Noregi því þangað hélt hún
aftur árið 1993 til að starfa sem
ráðgjafi á göngudeild barna-og
unglingageðdeildar í Askim. En
þegar henni bauðst félagsmála-
stjórastaða í Skagafirði sló hún til
og flutti til Sauðárkróks í ársbyrj-
un 1995. „Við bjuggum á Króknum
í tvö og hálft ár og kunnum mjög
vel við okkur, eiginmaðurinn fékk
hins vegar ekki starf sem honum
hentaði fyrir norðan svo við flutt-
um suður og ég fór að vinna sem
framkvæmdastjóri við tilrauna-
verkefnið Miðgarð í Grafarvogi.
Það fólst í að samþætta ýmsa
þjónustu fagfólks svo sem félags-
ráðgjafa, skólasálfræðinga, leik-
skólaráðgjafa og tengja íþrótta- og
tómstundamálin við. Yfir Miðgarði
var hverfisnefnd Grafarvogs sem
fékk ákveðin völd og var fyrsti
vísir að auknu íbúalýðræði í borg-
inni. Þetta var mikið frumkvöðla-
starf og skemmtilegur tími,“ lýsir
Regína, sem eftir þetta var feng-
in í Ráðhúsið til að setja á lagg-
irnar fimm þjónustumiðstöðvar í
viðbót og undirbúa stofnun hverf-
isráða sem bakhjarla. Þá voru
lagðar niður stórar stofnanir eins
og Fræðslumiðstöð Reykjavíkur
og Félagsþjónusta Reykjavíkur.
„Þetta var gríðarlegt umrót og
mörgum var ógnað í þessum breyt-
ingum. Við buðum öllum af gömlu
stofnunum störf en það varð breyt-
ing á starfsumhverfi margra,“
segir Regína.
Varstu óvinsæl? „Já, um tíma
var ég óvinsæl en nú held ég að
almenn ánægja ríki með þetta
fyrirkomulag. Það var líka pólitísk
kergja í spilinu, R-listinn var við
völd en minnihlutinn var algerlega
á móti breytingunum. Ég brann
hins vegar fyrir þessu viðfangs-
efni því ég trúði því að aukið sam-
starf fagfólks og samráð við borg-
arbúa myndi bæta þjónustuna.“
Dramatík í Ráðhúsinu
Þórólfur Árnason var borgarstjóri
þegar hér var komið sögu. Regína
segir hann hafa staðið eins og klett
við hlið hennar í verkefnunum.
„Stuttu síðar var hann hrakinn
frá völdum, fórnað út af olíusam-
ráðinu. Það var mjög dramatískt
að sjá á eftir tveimur borgarstjór-
um meðan verið var að taka þessi
mikilvægu skref í stjórnsýslu
borgarinnar. Það gerðist nefni-
lega líka skyndilega að Ingibjörg
Sólrún hætti, því einstaka borgar-
fulltrúar í R-listanum voru ósáttir
við að hún byði sig fram til Alþing-
is fyrir Samfylkinguna. Eftir Þór-
ólf tók Steinunn Valdís Óskarsdótt-
ir við boltanum í Ráðhúsinu. Þá
voru þjónustumiðstöðvarnar orðn-
ar að veruleika en minnihlutinn
var alltaf á móti þeim og um leið
og Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson tók
við sem borgarstjóri ákvað hann
að færa þær af þjónustu- og rekstr-
arsviði yfir á velferðarsvið og
Borgarstjórinn á Skaganum
Regína Ásvaldsdóttir settist í stól bæjarstjóra á Akranesi, fyrst allra kvenna, í upphafi þessa árs. Áður hafði hún haldið
um ótal þræði í Ráðhúsi Reykjavíkur, undir lokin sem yfirmaður átta þúsund starfsmanna og staðgengill borgarstjóra.
BÆJARSTJÓRINN „Ég er ánægð með lífið og hlakka til að koma í vinnuna á hverjum einasta degi,“ segir Regína. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Minnihlutinn var ósáttur við þetta fyrirkomulag
þannig að enn var róstusamt í pólitíkinni og Jón Gnarr
var þráfaldlega spurður hvort hann væri að afhenda öll
sín völd til embættismanna.