Fréttablaðið - 11.04.2015, Side 22

Fréttablaðið - 11.04.2015, Side 22
11. apríl 2015 LAUGARDAGUR| HELGIN | 22 Ilmur Kristjánsdóttir leikkona og nú borgarfulltrúi í Reykja-vík á að baki áhugaverðan feril þrátt fyrir að vera enn ung að árum. Hún hefur átt gifturík-an feril í leikhúsi, sjónvarpi og kvikmyndum en í vikunni tók hún sæti borgarfulltrúa fyrir Bjarta framtíð og sest í forsæti fyrir vel- ferðarráð Reykjavíkurborgar. Síð- ustu mánuði hefur Ilmur verið upp- tekin við tökur á Ófærð og fyrir skömmu var frumsýnd kvikmynd- in Fúsi þar sem Ilmur er í burðar- hlutverki á móti Gunnari Jónssyni og bæði þykja þau fara á kostum í myndinni. „Gussi er svo frábær náungi og það var roslega gaman að vinna þessa mynd með honum. Hann er svo fullkomlega laus við að vera alltaf að hafa áhyggjur af því hvað öðrum finnst eða hvernig hann á að vera. Hann er einfaldlega alltaf hann sjálfur og engum líkur. Slíkt er helst til fágætt í nútímasamfélagi. Narsissos og Facebook Um daginn byrjaði ég til að mynda að segja dóttur minni dæmisöguna um Narsissos sem var svo hrif- inn af sinni eigin fegurð að hann drukknaði í eigin spegilmynd – allt- af að kíkja á sjálfan sig í hylnum þangað til hann drukknaði,“ segir Ilmur með leikrænum áherslum og bætir við með ekki síðri tilþrifum: „Og svo fór ég beint á Facebook. Hvað er ég komin með mörg læk? Þetta er alveg það sama. Við erum alltaf að kíkja í hylinn. Velta því fyrir okkur hvað öðrum finnst og hvort að það er verið að samþykja okkur og læka. Svo drukknum við bara í sjálfum okkur,“ segir Ilmur og hlær prakkaralega. „Svona er þetta með svo margt. Það er svo miklu meira spennandi að horfa í kringum sig og hlusta á annað fólk en að vera alltaf að stara í spegilinn – hvort sem hann er inni á baði eða í símanum.“ Leikhús og pólitík Áhugi á öðru fólki, velferð þess og líðan er nauðsynleg hverjum þeim sem vill taka þátt í stjórnmálum og Ilmur hefur einlægan áhuga á vel- ferð annarra. „Ég hef alltaf haft áhuga á póli- tík. Að gera heiminn að betri stað hefur eiginlega verið einhvers konar þráhyggja hjá mér. Leikhús- ið fæst líka við að reyna að breyta samfélaginu til betri vegar en það gerir það með sögum og sköpun sem getur hreyft við okkur. Mótað hugmyndir okkar um lífið og mann- eskjuna til betri vegar. Svo það er kannski skemmra á milli leikhúss- ins og stjórnmálanna en virðist við fyrstu sýn. Ég skrifaði lokarit- gerðina mína í Listaháskólanum um Agusto Boal, brasilískan leik- húsmann sem notaði leikhúsið til þess að fræða og virkja samfélagið. Hann skrifaði bók sem heitir Leik- hús hinna kúguðu og vinnur eftir þeirri aðferðafræði á fátækustu svæðum jarðar. Þegar ég kom til Mósambík á vegum UNICEF þá sá ég svona leikhóp að störfum. Fólk kom með vandamál og hópurinn lék þau fyrir áhorfendur sem tóku þátt í að leita lausna og leika þær á staðnum. Þannig er leikhúsið önnur leið að því sama markmiði að bæta samfélagið og ég er bara að prófa að fara aðra leið. Þörfin fyrir að hjálpa Mér finnst merkilegt að Agusto Boal var svo eitt sinn boðið til Sví- þjóðar. Boðið að koma til fyrir- myndarlandsins og hjálpa þarlend- um að takast á við sín vandamál. Honum fannst það nú frekar hlá- legt tilhugsunar en engu að síður uppgötvaði hann þar ný og rosaleg vandamál sem hann hafði aldrei séð áður í sínu starfi. Í Svíþjóð sá hann einmanaleikann og óham- ingjuna í velsældinni þar sem fólk var jafnvel að svipta sig lífi. Það fær mann til þess að hugsa að við þurfum öll að taka ábyrgð hvert á öðru. Við höfum öll fundið þennan einmanaleika og hann er dálítið skyldur narsissismanum. Því það að heillast af sjálfum sér leiðir til einmanaleika. En í dag er ég með verkfæri gegn mínum einmana- leika og það er ómetanlegt. Við þurfum líka á því að halda að hjálpa og gefa af okkur. Að hjálpa snýst ekki bara um peninga. Þeir sem eru aflögufærir um peninga ættu endilega að deila þeim en svo er líka ómetanlegt að tala við fólk, vera til staðar og sýna hvert öðru virðingu. Allt er þetta liður í vel- sæld okkar allra – bæði að gefa og þiggja. Tækifærin í lífinu Ég er alin upp á pólitískt meðvit- uðu heimili, mjög vinstri- og jafn- réttissinnuðu. Foreldrar mínir eru fólk með sterka réttlætiskennd og auðvitað mótar þetta mann eins og annað í uppvextinum. Annars hef ég í raun alltaf verið frekar leitandi manneskja og reiðubúin til þess að prófa nýja hluti. Fyrir nokkrum árum skellti ég mér t.d. í guðfræði og sumum þótti það óvænt skref á sínum tíma. Það snerist nú einfald- lega um það að ég hætti að refsa mér fyrir það að vera leitandi. Hver segir að maður þurfi að vera í sama starfinu alla ævi? Mér finnst reyndar frekar bros- legt að það virðast margir halda að ég sé alveg svona korter í prest en það er satt best að segja langt frá því, en hver veit hvað framtíðin ber í skauti sér. Þessi tími opnaði augu mín fyrir áhugaverðum hlut- um. Ég kynnti mér líka búddisma og íslam og er í sjálfu sér hlynnt trúarbrögðum. Öll trúarbrögð eru leiðarvísir að sama marki; guði eða kærleikanum en fólki hættir til að flækja málið. Stóra málið er að þora að fylgja hjartanu og stökkva á þau tækifæri sem lífið færir manni. Pólitíkin er þannig eitt af þessum tækifærum og nú er ég að byrja að takast á við hana. Það verður mikil og góð áskorun.“ Eins og Mexíkóborg Það þarf að sönnu hugrekki til þess að takast á við það tækifæri sem býður Ilmar með því að skella sér út í borgarpólitíkina og það í sjálft velferðarráð. En hún óttast ekki verkefnið heldur nálgast það af lítillæti. „Þetta er svipuð tilfinning og þegar ég fór til Mexíkóborgar sem var talin ein hættulegasta borg í heimi. Ég var alveg skítstressuð og fólk var duglegt við að benda mér á hætturnar áður en ég fór. En svo var þetta bara alveg æðisleg upp- lifun. Auðvitað átta ég mig á því að ég er fara að takast á við stórt og erf- itt verkefni í velferðarmálunum. Það eru margir búnir að koma til mín og segja: „Ilmur ertu brjáluð – ætlarðu að taka við velferðar- ráði? Veistu hvað það er erfiður málaflokkur?“ Þannig að ég veit að þetta verður erfitt verkefni en vonandi verður það líka skemmti- legt eins og ferðin til Mexíkóborg- ar var á sínum tíma. Ég er ekki að fara að umbylta neinu en vonast til þess að við sem samfélag bætum okkur. Að gera gagn Ég er svo heppin að vera að taka við af Björk Vilhelmsdóttur og hún býr yfir gríðarlegri þekkingu á þessu sviði. Hún hjálpar mér fyrstu skrefin og það gerir þetta léttara. Það sem ég hef helst haft áhyggjur af er að velferðarkerfið, eða kannski öllu heldur samfélagið, sé þannig saman sett að þeir sem nýti velferðarþjónustu hverju sinni séu þiggjendur með neikvæðum for- merkjum. Það býr til einhverja hug- læga skömm sem á ekki að eiga sér stað. Við lendum öll í áföllum og við þurfum að standa með hvert öðru. Málið er að við erum öll þiggj- endur. Við erum þiggjendur þjón- ustu sem við sköffum hvert öðru. Fullt af barnlausu fólki borgar skólagöngu barnanna okkar. Fullt af heilbrigðu fólki niðurgreið- ir læknisþjónustu en þetta heitir að vera í samfélagi. Það er hagur allra að öllum líði sem best og það er réttur fatlaðs fólks og öryrkja að það sé búið þannig um þá að þeir geti skilað til samfélagsins. Við viljum öll vera nytsamleg. Gera gagn.“ Leikhúsið fæst líka við að reyna að breyta samfélaginu til betri vegar en það gerir það með sögum og sköpun sem getur hreyft við okkur. Að hjálpa snýst ekki bara um peninga. Þeir sem eru aflögufærir um peninga ættu endilega að deila þeim en svo er líka ómetanlegt að tala við fólk, vera til staðar og sýna hvert öðru virðingu. Magnús Guðmundsson magnus@frettabladid.is Við viljum öll vera nytsamleg Ilmur Kristjánsdóttir leikkona tók í vikunni sæti í borgarstjórn Reykjavíkur þar sem hún tekur við forsæti í velferðarráði borgarinnar. Þrátt fyrir ungan aldur á hún að baki glæstan feril í leikhúsinu en nú taka við nú og spennandi tækifæri. BORGARFULLTRÚI Ilmur Kristjánsdóttir leikkona og nú borgarfulltrúi er óhrædd við að breyta til og takast á við ný og krefjandi verkefni. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN 1 5 -0 9 -2 0 1 5 1 0 :2 4 F B 1 1 2 s _ P 0 9 1 K .p 1 .p d f F B 1 1 2 s _ P 0 8 6 K .p 1 .p d f F B 1 1 2 s _ P 0 2 2 K .p 1 .p d f F B 1 1 2 s _ P 0 2 7 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 1 6 4 1 -5 6 F C 1 6 4 1 -5 5 C 0 1 6 4 1 -5 4 8 4 1 6 4 1 -5 3 4 8 2 8 0 X 4 0 0 6 B F B 1 1 2 s _ 1 0 _ 4 _ 2 0 1 5 C M Y K
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.