Breiðfirðingur - 01.04.1943, Blaðsíða 68

66
BREIÐFIRÐINGUR
Ég sit nú þarna í bátnum. VerSur mér þá litið ofan
á sandinn. Sé ég þá hvar nokkrir alskinnklæddir menn
ganga eftir sandinum og stefna til sjávar. Ég liugsa:
Hverjir skyldu nú ætla að fara að róa, en sé þó þeg-
ar, að þetta eru ekki menn með holdi og blóði. Nú
tekur einn sig út úr hópnum og stefnir að bátnum til
mín, en hinir halda áfram í áttina til sjávar.
Nú hefi ég líklega eitthvað hreyft mig, því að axar-
kjaggið datt af þóftunni niður i bátinn. Ég hvarflaðí
augum af sýninni, og þegar ég leit upp aftur, var hún
horfin. Mér varð hálf-bylt, en lauk þó verkinu. En það
var mér þó þegar ljóst, að slys yrði af þessum háti.
Líklega, að nokkrir menn drukknuðu af honum, en
einn^ kæmist af eftir sýninni að dæma.
Þennan vetur vorum við í sömu búð til húsa, Snæ-
björn, Pétur Pétursson úr Skáleyjum, sem var háseti
hans, og ég. Nú leið þar til föstudagsmorgun næstan
fyrir pálmasunnudag. Þann dag var ákveðið, að ég
færi heim með Ólafi Jónssyni úr Hvallátrum. Um morg-
uninn, þegar ég var að klæða mig", segir Pétur lieitinn:
„Það vildi ég', að ég mætti fara heim i þinn stað, Mundi.“
„Já, vist væri ég fús að skipta,“ sagði ég, „ef ég væri
ekki annarra hjú.“ Urðu svo orð okkar ekki fleiri. Snæ-
björn fylgdi mér út, og þar kvöddumst við, og hélt
ég síðan til skips.
Við fengum rosaveður, en gott leiði, og lentum í Flat-
ey síðari hluta dags. Við lentum í svonefndum Nausta-
polli suður á eyjunni.
Við gengum frá bátnum. Ekki fór ég úr skinnklæð-
um, en tók skrínu mína á bak mér, og gekk „vestur“
yfir eyjuna, því ég átti heima í Bentsliúsi, var þá vinnu-
maður lijá Guðnýju Jóhannesdóttur. Einn var ég á ferð.
Þegar ég kem niður í kauptúnið, að horninu á svo-
nefndu „Gamla-pakkhúsi“, sem. stóð ofanvert við lend-
inguna, „Þýzkuvör“, sýnist mér úti á Sýreyjarsund-
inu, út og norðurliallt af svonefndu IJafnargrunni, að