Breiðfirðingur - 01.04.1997, Side 65

Ólafía K. Sveinsdóttir
Minningar frá Staðarfelli
Ég er fædd að Staðarfelli á Fellströnd, Dalasýslu, 8. október
1895. Foreldrar mínir voru þar til heimilis fyrstu þrjú árin sem
ég lifði. Þegar þau fluttu var ég tekin í fóstur af Hallgrími
Jónssyni sem átti Staðarfellið og bjó þar stórbúi. Hann dó
þegar ég var á 8. ári. Hann bjó með tengdadóttur sinni, Maríu
Jóhannesdóttur, því konan hans, Valgerður Jónsdóttir frá Hall-
steinsnesi, sem hafði legið í þrettán ár, var dáin. Hún var áður
gift Vigfúsi Thorarensen gullsmið, syni Bjarna amtmanns, en
missti hann. Þau Hallgrímur áttu einn son [Vigfús] en tvö börn
þeirra dóu ung.
María og Hallgrímur voru mér sem bestu foreldrar, ég
kallaði þau pabba og mömmu. Árin sem ég var á Staðarfelli
eru mér hugljúf, ég get ekki hugsað mér betri líðan. Hallgrím-
ur var mjög barngóður og þau bæði. Þar voru oft börn bæði
stuttan og langan tíma. Ég man að Hallgrímur var að vefa og
ég að rétta honum. Það þótti mér gaman en aldrei hef ég lært
að vefa, tíminn entist ekki.
Hallgrímur var lóðs við skip sem fóru inn Hvammsfjörð, ég
man eftir Skálholti sem fór inn í Búðardal. Svo fór hann í
Stykkishólm fyrir heimilið. Hallgrímur átti þrjá báta, lítinn bát
sem var kallaður Gustur og tvo aðra stærri til flutninga. Skemma
var skammt frá lendingunni því það var keypt mikið í einu.
Mér var sagt að það væru 200 punda sekkur af kaffi í einu og
margt eftir því. Ég man ég beið oft við lendinguna á kveldin
að taka á móti honum þegar hann kom úr Stykkishólmi, ég get
ekki hugsað mér betri fósturföður. Alltaf kom hann með
eitthvað til að gefa mér, sælgæti, dúkkur og saumakassa.