Litli Bergþór - 01.07.2014, Blaðsíða 31

Litli-Bergþór 31
Laugarvatni eða í Reykholti. Það verður hinsvegar
að byrja á því að meta hvort slíkt er mögulegt. Það
er vandséð nema eitthvert sveitarfélaganna hreinlega
næði verkefninu til sín á meðan hin fengju það ekki.
Það er aðeins einn staður í uppsveitum sem ætti
að geta verið nauðsynleg málamiðlun, en það
er Laugarás og ástæður þess eru þessar helstar:

a. Sveitarfélögin í uppsveitunum eiga
Laugarásjörðina saman.
b. Í Laugarási er Heilsugæslustöð fyrir
uppsveitirnar og hjúkrunarheimili myndi
tvímælalaust renna styrkari stoðum undir hana.
c. Það eru til góðar lóðir undir þessa starfsemi í
Laugarási.
d. Frá þrem þorpum í uppsveitum er jafn
langt í Laugarás, eða um það bil 25 km.
Frá öðrum styttra.

Land fyrir hjúkrunar-
heimili í Laugarási
Íbúðakjarnanum, sem ætlaður var eldri borgurum
í tillögum frá 10. áratugnum, var ætlaður staður þar
sem RKÍ rak sumardvalarheimili fyrir börn á sjötta og
sjöunda áratugnum. Þetta land er enn ákjósanlegur
staður fyrir hjúkrunarheimili, en það er í skjólgóðri
kvos með afar gott útsýni yfir Hvítá í átt að Vörðufelli,
Hestfjalli og fleiri fjöllum í fjarska. Fyrir framan þetta
land er Dýragarðurinn Slakki, þar sem er líf og fjör.
Annar möguleiki, og sem talsvert er horft til
nú, er lóðin þar sem aflagt sláturhús stendur nú,
engum til gagns. Þetta land er á afar fallegum
stað með útsýni að Hvítárbrúnni og Vörðufelli.
Þriðja möguleikann er að finna á ágætri lóð fyrir
norðan heilsugæslustöðina.
Svo eru það lokaorðin
Það er afar mikilvægt, til að geta notið elliáranna í
öruggu og traustu umhverfi, að það sé auðvelt fyrir það
fólk sem að öldungunum stendur, að kíkja í heimsókn.
Það má kannski halda því fram, að það sé
lítilsvirðing við fólk að það skuli þurfa að flyta í
aðrar sýslur þegar þær aðstæður koma upp, sem
koma í veg fyrir að það geti búið á heimilum
sínum. Ég ætla samt ekki að taka svo djúpt í árinni.

Því er ekki að leyna, að það sem ýtir á mig að fjalla
um þessi mál er einnig af persónulegum toga. Ef ég
fæ að njóta einhverra elliára að ráði, þá blasir við,
að í óbreyttu ástandi muni þeim árum fylgja talsvert
öryggisleysi. Ef á annað borð verður um að ræða pláss á
heimili af þessu tagi, þá get ég átt von á að verða sendur
um langan veg, jafnvel austur á Kirkjubæjarklaustur
(sannarlega hef ég ekkert á móti þeim fagra stað).
Slík staða hugnast mér ekki fremur en öðrum.

Faðir minn dvelur í góðu yfirlæti á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Lundi á Hellu. Við getum
þakkað fyrir að hann er þó ekki lengra í burtu.
Það eru 50 kílómetrar frá Laugarási að Hellu,
en frá Laugarvatni eru það 25 km til viðbótar.
Ég tel mig í ljósi þessa tala af nokkurri reynslu um
þessi mál.

Það gladdi mig að frétta af því að kvenfélögin í
uppsveitunum hafa tekið þetta mál upp á sína arma.
Það er sannarlega ekki í fyrsta skipti sem þau beita sér
fyrir góðum málum. Þetta er haft eftir talskonu þeirra:
„Okkur finnst hart að þurfa að flytja aldrað og sjúkt
fólk hreppaflutningum svo að það fái þá umönnun sem
það þarfnast. Þetta er fólkinu sjálfu erfitt og gerir
fjölskyldum þeirra erfiðara fyrir að heimsækja fólkið
sitt og leggja sitt af mörkum til umönnunar þess.“
Ég get gert þessi orð að
mínum.
Með stórbættum samgöng-
um eiga sveitarfélög í
uppsveitum að sameininst
aftur um að tiltekin
grunnþjónusta, sem hvert
þeirra fyrir sig á erfitt
með að standa undir,
verði sett í Laugarás.
Þar fyrir utan legg ég til, að
sveitarfélög í uppsveitum
Árnessýslu sameinist í eitt.
Það er löngu tímabært.