Dagblaðið Vísir - DV - 04.03.2013, Blaðsíða 17
Fimm börn
á sjö árum
18 Lífsstíll 4. mars 2013 Mánudagur
Hjónin sigurlaug
Hauksdóttir og
Finnlaugur Pétur
Helgason höfðu staðið í
baráttu við ófrjósemi í tíu
ár áður en þau eignuðust
fyrsta barnið. Í dag eiga
þau fimm börn og að
sögn Sigurlaugar eru þau
ekkert endilega hætt.
Þ
eim kemur vel saman og þau
deila herbergjum. Það hef
ur aldrei verið neitt vanda
mál. Vanalega eru þau mjög
hjálpleg og góð hvert við ann
að en að sjálfsögðu, eins og með öll
systkini, getur alltaf eitthvað komið
upp á, sem þó sjaldan ristir djúpt. Það
segir sig sjálft að þegar það eru fimm
börn á heimilinu þá eru ekki alltaf
allir sáttir. En sem betur fer á vanalega
aðeins eitt barn slæman dag í einu,“
segir Sigurlaug Hauksdóttir en hún og
eigin maður hennar, Finnlaugur Pétur
Helgason, eiga fimm börn sem fædd
ust á sjö ára tímabili.
Tíu ára ófrjósemi
Hjónin höfðu lengi reynt að eignast
barn áður en fyrsta barnið fæddist.
„Það tók okkur næstum tíu ár frá því
að við ákváðum að reyna að eignast
barn og þar til það fæddist. Næstum
því upp á mánuð.
Við bjuggum á Akureyri á þessum
tíma og árin liðu án þess að ég yrði
ófrísk. Ég var ekki skoðuð almennilega
fyrr en við fluttum suður og þá kom í
ljós að ég var með legslímuflakk.“
Sigurlaug fékk viðeigandi meðferð
við sjúkdómnum og tókst að verða
ófrísk en gleðin var skammvinn. „Ég
missti fóstur sjö sinnum, misjafnlega
langt gengin. Við vorum búin að prófa
tæknifrjóvgun og alls kyns aðferðir án
árangurs og enduðum í glasafrjóvg
un sem tókst í fyrstu tilraun. Fyrsta
barnið, strákur, fæddist svo í janúar
2004.“
Naut meðgöngunnar
Sigurlaug segir að þrátt fyrir allt hafi
henni tekist að njóta meðgöngunnar,
sem vegna fyrri sögu, var flokkuð sem
áhættumeðganga, líkt og næstu tvær.
„Það var mjög erfitt að geta ekki eign
ast barn og tók mikið á, en við vorum
dugleg að tala saman. Við höfðum
rætt okkar á milli af hverju við vild
um verða foreldrar og hvað það þýddi
ef það tækist ekki. Myndum við hætta
saman? Okkur fannst við verða að
gera okkur alveg ljóst hvernig líf okkar
yrði ef þetta gengi ekki.
Þegar ég varð ófrísk ákvað ég að
njóta meðgöngunnar. Auðvitað var ég
skíthrædd til að byrja með en hugs
aði sem svo að ef ég myndi missa
þá myndi ég taka á því þegar þar að
kæmi. Mér fannst ekki sanngjarnt
gagnvart barninu að vera ekki glöð
og ánægð ef allt gengi síðan vel. Þetta
tókst og ég naut mín í botn.“
Sigurlaug og Finnlaugur Pétur
bjuggust við að þurfa að gangast und
ir aðra glasameðferð til að eignast
annað barn en öllum að óvörum
varð Sigurlaug ófrísk aftur, án inn
grips, og annar strákur fæddist árið
2006. Þriðja barnið kom í heiminn
2007, það fjórða 2009 og fimmta 2011.
„Okkur datt ekki annað í hug en að við
yrðum að fara aftur í glasafrjóvgun.
Glasafrjóvgun er dýr og við höfðum
hugsað okkur að safna pening fyrir
næsta skipti.
Við urðum náttúrulega alsæl
þegar í ljós kom að ég var orðin ófrísk
og höfum orðið það í hvert einasta
skipti síðan – alveg rosalega ánægð.
Líka núna síðast, þótt fimmta barnið
hafi ekki verið planað,“ segir Sigur
laug en yngstu börnin tvö komu
í heiminn þrátt fyrir að Sigurlaug
hafi verið á getnaðarvarnarpillunni.
„Kvensjúkdómalæknirinn minn hef
ur hlegið að okkur og gerir góðlátlegt
grín að því að lykkjan muni ekki held
ur virka fyrir mig,“ segir hún brosandi.
Alls ekki fyrir alla
Það er mikið að gera á stóru heimili
en Sigurlaug kvartar ekki. „Þetta er
bara verkefnið okkar núna. Uppeldi
er þannig að þú tekur þér ekkert
frí frá því. Ég er alltaf að og alltaf
með eitthvert barn í einhvers konar
prógrammi; eitt er að hætta með
snuð, annað að hætta með bleiu og
svo framvegis. Svo er það þvotturinn,
tiltekt og skutl út um allt.
Þetta er brjáluð vinna og maður
þarf að vera skipulagður og við hjón
in samhent til að þetta gangi. Sem
betur fer eru þær stundir fáar sem ég
er alveg uppgefin. Þær gleymast líka
fljótt. Þetta er skemmtileg og gefandi
starf en þetta er samt alls ekki fyrir
alla. Margir eru í vandræðum með
eitt barn.“
Hún segir þau hjónin sjaldnast
fara út saman en að þau eigi sinn tíma
með börnunum og eftir háttatíma
þeirra. „Börnin fara snemma að sofa,
það tekur ekki nema korter að koma
liðinu niður. Ég hef samt ekki mikinn
tíma fyrir sjálfa mig og er heppin ef ég
fæ að fara ein á klósettið. Frítími fyrir
mér er korter. Og það að fá að fara ein
í Bónus er algjör lúxustími.“
Fæddi á 20 mínútum
Sigurlaugu líkar vel að vera ófrísk en
viðurkennir að hafa verið komin með
smá leiða síðast. „En oftast nær líður
mér mjög vel á meðgöngu. Þá finnst
mér ég blómstra. Ég fæ að vísu slæma
morgunógleði fyrstu þrjá mánuðina
og hef fengið slæma grindargliðnun.
Ætli ég hafi ekki fengið að prófa þetta
flest.
Fæðingarnar hafa alltaf gengið
eins og í sögu. Síðast liðu 20 mín
útur frá fyrstu hríðum þar til barnið
var komið í heiminn. Ég er orðin
svo „prófessjonal“ í þessu. Þetta er
ekkert vandmál. Enda ætti ég varla
fimm börn ef ég hefði slæma reynslu
af fæðingum,“ segir hún brosandi en
Sigurlaug hefur farið í gegnum allar
fæðingarnar án verkjalyfja.
Aðspurð segir hún tilhlökkunina
alveg jafn mikla fyrir fyrsta barni og
því fimmta. „Spenningurinn er alltaf
jafn mikill, en með fyrsta barn var
maður meira hræddur. Þá vissi ég
ekkert hvað væri að fara gerast og
hafði heyrt margar ljótar sögur.
Svo hefur verið stutt á milli hjá mér
og því man ég þetta allt og kem alltaf
reynslunni ríkari í næstu fæðingu.
Síðast vissi ég upp á hár að þegar
næsta hríð kæmi, færi ég að remb
ast og þá myndi barnið fæðast strax.
Og það gerðist. Þetta er bara eitthvað
sem gerist. Ég fæ hríðir, fæ barnið,
stend upp og fer heim. Bara eins og
fara í læknisskoðun – voðalega lítið
mál eitthvað.“
Ekkert endilega hætt
Hún viðurkennir að hafa verið haldin
ákveðinni þráhyggju þegar þau tók
ust á við ófrjósemina. „En að sama
skapi vorum við mikið að hugsa um af
hverju þessi þráhyggja stafaði. Hvort
okkur langaði að verða foreldrar út af
þessari samfélagslegu pressu að eign
ast barn? Þegar fyrsta barnið er komið
eru konur spurðar hvort þær ætli ekki
að koma með annað. Í stað þess að
spyrja; langar þig í annað?
Það er eins og það sé gengið út frá
því að hjón eigi að eiga tvö eða þrjú
börn. Núna erum við hins vegar spurð
hvort við séum ekki örugglega hætt.
Við erum komin yfir línuna í hina
áttina,“ segir hún og bætir aðspurð
við að það sé ekkert endilega þannig.
„Maðurinn minn suðar allavega enn
þá um fleiri og ef það gerðist tækj
um við bara á því. Allavega myndum
við ekki fara í fóstureyðingu. Ég gæti
vel hugsað mér að eignast fleiri börn
en þá þyrfti ég að eiga meiri peninga.
Þetta er dýrt, það er það erfiðasta.
Þegar maður er búinn að fara fimm
sinnum í fæðingarorlof á svona stutt
um tíma á maður ekki krónu með gati.
Maður safnar ekkert á meðan. Svo
efast ég um að maður sé vinsælasti
starfskrafturinn, verandi með fimm
börn,“ segir Sigurlaug sem er kennari
en tók sér árs frí frá vinnu. „Ég var far
in að vinna eftir síðasta fæðingar orlof
en kennaralaunin dugðu ekki fyrir
kostnaði. Að vera með barn hjá dag
mömmu, tvö í leikskóla og tvö í skóla
gæslu klárar kennaralaunin.“
Þakklát fyrir börnin
Sigurlaug viðurkennir að baráttan við
ófrjósemina hafi tekið á. „Ég man að
ég gat alltaf samglaðst þeim konum
sem voru glaðar og ánægðar þegar
þær urðu ófrískar en að sama skapi
átti ég erfitt með umgangast kon
ur sem voru óánægðar með ólétt
una og bölvuðu kúlunni. Það fannst
mér gremjulegt; hvernig kona sem
vildi ekki verða ófrísk gæti orðið það
á meðan ég gæti það ekki.
Það er skrítið að vera komin hérna
megin við borðið; mun auðveldara
andlega, þótt það sé oft mikið að gera.
Við erum svo þakklát fyrir börnin
okkar og ég hef vanið mig á að kíkja
alltaf á þau áður en ég fer að sofa til að
breiða yfir þau og kyssa. Og í raun og
veru þakka fyrir hvað ég er heppin.“ n
„Það fannst mér
gremjulegt; hvernig
kona sem vildi ekki verða
ófrísk gæti orðið það á
meðan ég gæti það ekki.
indíana ása Hreinsdóttir
indiana@dv.is
Viðtal
Stór fjölskylda Sigurlaug og
Finnlaugur Pétur ásamt Helga Fannari,
Pétri Snæ, Dagbjörtu Maríu, Óskari
Jökli og Sólrúnu Ástu. MyNd PrESSPhoToS.biz