Tíminn - 10.08.1945, Qupperneq 2

Föstudagur 10. áfíúst
Búnaðarþingið
Búnaðarþing er nú komið
saman. Eftir því, sem heyrst
hefir mun aðalverkefni þess
verða tvíþætt að þessu sinni.
Annars vegar verðlagsmálin og
hins vegar að halda áfram
því starfi, sem unnið hefir verið
undanfarið innán búnaðarsam-
takanna til þess að efla stéttar-
samtök bændanna.
. Bæöi verkefnin eru sérstak-
lega þýðingarmikil og bænda-
stéttin á mikið undir því,' að
Búnaðarþingi takist giftusam-
lega forustan.
Hinar furðulegustu sögur
ganga um fyrirætlanir þeirra,
sem „valdið hafa“ varðandi verð
lagsmál landbúnaðarins og nú
þegar hafa verið stigin skref,
sem benda éindregið’ í þá átt, að
þessar sögusagnir séu ekki
gripnar úr -lausu lofti.
Mönnum er heldur ekki úr
minni liðið, hvernig samþykktir
Búnaðarþings 1944 voru misnot-
aðar á herfilegasta hátt til þess
að kaupa kommúnistana til
stjórnarsamstarfs í stað þess að
þar var lagður grundvöllur að
lækkun verðbólgunnar, ef
rétt hefði verið og heiðarlega á
haldið.
Það getur verið, að framund-
an sé talsvert hörð barátta í
þessum málum. Skiptir þá mestu
áð bændur beri gæfu til þess að
standa saman í þeirri baráttu.
Verði þeim þess auðið, líður ekki
iangur tími un? þeir fá fram-
gengt réttmætum kröfum sínum
jafnvel þótt reynt yrði í bili að
sýna þeim óbilgirni.
Allt er undir því komið, að
bændur standi saman í þessum
efnum, Geri þeir það, þá er ekki
hægt að ganga fram hjá þeim.
Ekki er ennþá búið að breyta
svo kosningalögum og kjördæma
skipun, að það geti ekki orðið
örlagaríkt, ef allir bændur snú-
ast á eina sveif við alþingiskosn-
ingar.
Það er almennt rikjandi skoð-
un meðal bænda, að efla þurfi
stéttarsamstarf þeirra á meðal.
Jafnframt mun það skoðun
flestra, að það verði' að finna
leiðir til þess að efla stéttarsam-'
tökin á grundvelli þeirra sam-
taka, sem fyrir eru og í náinni
samvinnu við þau. Þetta sé brýn
nauðsyn til þess að fyrirbyggja
tvískinnung og jafnvel klofning,
sem geti stafað af því, að bænd-
ur hafi tvær forystustofnanir,
sem að meira og minna leyti
eigi að sinna sömu verkefnum.
Hér skal ekki rætt um þessi
efni í einstökum atriðum, þar
sem það er bændanna sjálfra
að sjálfsögðu að marka stéttar-
samtökum sínum það form, sem
þeir telja hentugast.
Hér verður. það látið nægja,
að undirstrika nauösyn á auknu
stéttarsamstarfi bændanna, að
benda á þá höfuðnauðsyn, að
sem mest eining náist um til-
högun • stéttarsamstarfsins og
vara alvarlega við þeirri hættu,
sem í því felst, ef slitin væru
tengslin við þá félagsstarfsemi,
sem bændur hafa skipulagt og
sífellt verið að fullkomna síð-
ustu áratugina.
Þá er ástæða til að ‘vara við
því, að menn dragi deilumál að
ófyrirsynju inn í meðferð þess-
ára mála.
Samtökin eru fjöregg bænda-
stéttarinnar. Hver sá, sem fjall-
ar um þau málefni af léttúð
og án fyilstu ábyrgðartilfinn-
ingu, gerist sekur um að fara
óvarlega með fjöreggið. Takist
illa til um meðferð þess, þá mun
ekki standa á þeim að notfæra
sér það óhapp, sem bíða tæki-
færis til þess að vinna landbún-
aðinum og bændastéttinni ó-
gagni, m. a. með því að skera
sig niður úr verðbólgusnörunni
á kostnað bændanna.
Þess er að vænta, að Búnaðar-
þingi farist giftusamlega for-
ystan um þetta mál og að gam-
vinna takist við þá menn innan
búnaðarsamtakanna, sem hafa
látið sig þessi mál skipta nú
undanfarið, en ekki eiga sæti
á Búnaðarþingi.
TÍMHVN, föstndaglim 10. ágást 1945
59. blað
r

{ííaicnxg

Stefnt á vegginn.
„---------Erlent markaðsverð
á íslenzkri framleiðslu ber ekki
meiri dýrtíð en nú er.“
Hvar standa þessi orð? Vænt-
anlega í Tímanum myndi marg-
ur svara, og r'étt er það, að oft
hefir þetta blað bent á þessa
staðreynd. En þessi orð eru nú
ekki tekin úr Tímanum, heldur
úr Þjóðviljanum þann 4. þ. m.
Bölvaðar staðreyndirnar eru
farnar að segja til sín. Hofmóð-
urinn ætti þá einnig að minnka
óg kannske á það að vera vott-
ur þess, áð Þjóðviljinn segir, að
það hafi enginn kostur góður
verið fyrir hendi, þegar finna
átti leið til þess, að sumarverð
landbúnaðarafurða hefði ekki
áhrif á vísitöluna. Það hafi ver-
ið skársti kosturinn, sem tekinn
var og í því var fólginn, að neyt-
endur tækju hækkuninni án
uppbóta. Einhvern tíma hefði
nú Þjóðviljinn skorað á menn
til verkfalla út af þessu og kall-
að almenna launalækkunarher-
ferð afturhaldsins. En það gilti
nú raunar öðru máli þá á með-
an broddar kommúnista. voru
ekki komnir að jötunni hjá Ól-
afi Thors.
Játningin.
Nú verður stjórnarliðið að
játa, eftir margra mánaða full-
yrðingu í gagnstæða átt, að öllu
sé teflt á fremstg, hlunn um
framleiðslukostnað, — miðað við
íyllsta stríðsverð afurða og
þrátt fyrir niðurborgun dýr-
tíðarinnar með tugmiljóna
framlögum úr rkissjóði. Hefði
nú ekki verið betra fyrir þá, sem
hér hafa lengst'. gengið eins og
forsætisráðherrann og þjóð-
málaskúma kommúnista að
reisa sig minna undanfárið,' svo
að fall þeirra yrði lægra í aug-
um þjóðarinnar, nú þegar þeir
komast ekki lengur hjá því að
viðurkenna a. m. k, að ein-
hverj u leyti staðreyndirnar. Þeir
um það. Það skiptir hins vegar
mestu máli, að fram kemur einu
sinni íglöggur vottur þess, hvers
konar „forystumenn“ það eru,
sem nú halda um stjórnartaum-
ana á íslándi.
Hvert hefir veriff
þeirrá starf?
Kommúnistarnir, sem nú gera
þessa játningu, og raunar Ólaf-
ur Thors einnig, hafa verið önn-
um kafnir undanfarna mánuði
við að hækka framleiðslukosjm-
að íslenzkra afurða og undirbúa
enn frekari hækkun með alls-
herjarhækkun á kaupgjaldi í
landinu, sem hækkar landbún-
aðarvísitöluna. Og nú sitja þeir
með sveittan skallann við að
reyna að finna einhverjar
„svindil“-aðferðir, sem verða
mættu til þess, að þeir þyrftu
ekki að horfa beint framari í
staðreýndirnar þegar á þessú
hausti.
Hvers krefst þorri
manna?
Það mega þessir loddarar hins
vegar vita, að þeim fjölgar sí-
fellt í landinu, sem krefjast
raunhæfrar lækkunar á verð-
bólgunni og , framleiðslukostn-
aðinum með sanngjarnri þátt-
töku allra og menn vilja að byrj-
að verði að lækka nú þegaf, en
ekki hafður sá háttur á, að
menn eyði fé sínu og taki lán til
nýrra framkvæmda meðan allt
stendur hæst, en eigi síðan að
borga lánin, þegar allt hefir
lækkað. í þessu vilja menn
hrein úrræði, én ekkert „svindl“.
Þá fjölgar þeim einnig óðum,
sem gera kröfu til þess að hæfi-
lega verði la$t fram af stríðs-
gróðanum til almanna ^þarfa og
ráðstafanir gerðar til þess að
þeir borgi, sem skotið hafa und-
an sköttum. Margir hafa ógeð
á skulda-, verðbólgu- og skatt-
svikastefnu ríkisstjórnarinnar
og þegar þar yið bætist frammi-
staðan í verzlunarmálunum, þá
fyllist mælirinn óðum.
Ólíkt hafast
menn aff.
Þetta mega íslendingar horfa
upp á meðan aðrar þjóðir, eins
og til dæmis Danir, Englendvng-
ar og Svíar gera ráðstafanir til
framfara á öruggum fjárhags-
grundvelli og ráðstafanir til
þess að hagnýta stríðsgróðann
á skipulegah hátt — hvað sem
um stefnu stjórnanna í þess-
um löndum verður sagt að öðru
leyti. *
«
Dónaskapur.
Framsóknarflokkurinn hefir
karfizt þess eindregið, að Al-
þingi verði kvatt saman í byrj-
un septembermánaðar og birt
skýr og fösj, rök fyrir þeirri
kröfu. Var þessi krafa endur-
nýjuð í síðasta tölublaði Tím-
ans.
Nú hefir Morgunblaðið brugð-
izt við þessari kröfu með skæt-i
ingi og dónaleg storkunaryrði í
garð þeitra, sem ekki segja já
og amen við öllu, sem stjórnin
vill vera láta. Er þar fyllilega
látið skiljast/ að bezt sé fyrir þá
að þegja, er ekki eigi skjól und-
ir hennar verndarvæng. , Það
leynist ekki, að enn lifir í göml-
um glæðum hjá því blaði. Enn
er haldið áfram að sá sæði ein-
ræðisins og ofstopans og hvergi
hirt um, hvað séu þær lág-
markskröfur um háttvísi í sam-
skiptum, er gera verður í lýð-
ræðislandi. Þannig geta dónar
einir skrifað.
Og það er ekki heldur neitt
einkamál ríkisstjórnarinnar,
hvort þingið verður kvatt sam-
an. ÞaÓ skyldi Morgunblaðið
gera sér ljóst, að það er ekki
ríkisstjórnin, sem löggjafar-
valdið hefir. Hún hefir því eng-
an rétt til þess að grípa,til nýrra
og óþekktra ráða í verðlagsmál-
um og dýrtíðarmálum, án þe^s
að kalla saman þing og leggja
tillögur sínar fyrir það. Allir þeir
-sem halda vilja í heiðri grund-
vallarreglur lýðræðisins verða
því að sameinast um þá afdrátt-
arlausu kröfu, að þingið komi
saman í tæka tíð til þess að
fjalla um hin aðkallandi vanda-
mál og- fella sinn úrskurð í
þeim.
Nuddið utan í brezka
jafnaffarmannaflokkinn.
Síðan kunnugt varð um kosn-
ingaúrslitin í Englandi hafa blöð
og flokkar hér lagt mikið kapp
á að telja fólki trú um einhvern
skyldleika, sem væri á milli
jafnaðarmannaflokksins brezka
og stjórnarflokkanna hér, auk
þess, sem þeir hafa hver í sínu
lagi reynt eftir beztu getu að
nudda sér utan í hann. En þéssa
spaugilega viðleitni á sér þó
litla stoð í raunveruleikanum.
Hér er allt á sandi byggt. Jafn-
aðarmannaflo^kkurinn brezki
gekk til kosninganna með mjög
rækilega stefnuskrá, þar sem því
var heitið, að vandamál þjóðar-
innar skyldu tekin föstum tök-
um. Sú stefnuskrá var nokkurn
veginn á svo öndverðum meiði,
sem hugsast getur við athafnir
og fyrirætlanir hinna ráðlausu
stjórnarflokka hér, sem ekki
vita annað ráð vænna en láta
allt reka á reiðanum og treysta
á það, að þeir gerti' enn uiy hríð
knúið hjól dýrtíðarinnar afram.
í stefnuskrá jafnaðarmanna-
flokksins brezka var það eitt af
meginatriðunum að forða dýr-
tíð með öruggum ráðstöfunum,
svo að atvinnuvegirnir hrynji
ekki í rústir og atvinnuleysi
dynji yfir og sparifé lands-
manna rýrni til mikilla muna.
Um slíka hluti er ekki verið að
hugsa hér á landi.
Forustumenn flokksins héldu
margar ræður fyrir kosningarn-
ar, þar sem þeir gerðu frekari
grein, fyrir skoðunurri sínum og
stefnumiðum. Er fróðlegt að lesa
þessar ræður og bera þær sam-
an við það, sem þeir, er telja
sig umboðsmenn verkalýðsins
hðr, leggja til málanna hjá okk-
ur. Það er talsvert annar hljóm-
ur. í
Ræffa Bevins.
Einn af þeim mönnum, sem
mikið lét að sér kveða í kosn-
ingabaráttunni, var Bevin, -nú-
verandi utanríkismálaráðherra.
Eina stórræðu sína flutti hann
í útvarp 22. júní og útdráttur
birtist úr henni 1 Mamchester
Guardian. Þar er svo frá sagt
meðal annars:
„Þá sneri hann sér að innan-
landsmálunum, þar sem stefnu-
munur er hinn mesti,“ eins og
hann komst að orði. „Við skul-
um líta til fyrri heimsstyrjaldar.
Þá féll verðgildi peninganna
niður í minna en fimmtíu af
hundraði af fyrra gildi þeirra,
sökum hækkandi verðlags. Viff
verffum aff nota hverja færa
leið til þess aff sjá um, aff fólkiff
geti keypt það, sem þaff hefði
getað keypt fyrir peninga sína,
þegar það lánaði landinu þá.
Því aff ég segi, aff ekkert getur
forðaff sparifé ykkar aff sogast
út úr höndum ykkar, ef pen-
inganna er ekki gætt meff skyn-
semd og kjarki.
Hvað á ég svo við með því að
gæta peninganna? Ég á við, að
engir peningar verði lánaðir,
nema. með því sé stuðlað að-
bættri afkomu þjóðarinnar —
að ekkert bankafé né lán verði
veitt til þess að stunda gróða-
brall eða brask með vörur, lönd
og hlutafé. Ef ekki er hirt um
að hafa taumhald á peningun-
um, dynur atvinnuleysið yfir.
Ef ekki er hirt um að gæta pen-
inganna, er sparifé ykkar áreið-
anlega stofnað í voða. Á striðs-
tímanum hefir fjármagnið ver-
ið þjónn þjóðarinnar, og st^fna
jafnaðarmannaflokksins er að
hlutast til um, að það verði ekki
herra hennar aftur.“
Síðar í ræðu sinni sagði Bevin:
„Jafnaðarmannaflokkurinn
vill einnig láta koma upp lands-
raforkukerfi, þar sem hver og
einn geti keypt rafmagn við
einu og sama verði. Sé fólk á
afskektum stöffum fúst til þess
að þjóna samfélaginu, á þaff aff
njóta fríffinda og hlunninda við
sama verffi og borgarbúar eiga
kost á.“
Bevin og flokkur hans að-
hyílast sýnilega hvorki þá stefnu
að láta dýrtíðina ríða allt á slig,
né heidur. að reka fjandskap
við þá, sem búa á hinuiri af-
skektari stöðuni.
En það þykir aftur á móti lé-
leg pólitík innan stjórnarflokk-
anna hér á landi. Og öllum, sem
ekki er þeim sammála, er heit-
ið afarkostum.
E R LE N T YFIRLIT
Stjórnarmyndunin
í Svíþjóð
Um seinustu mánaðamót, eða
nánar tiltekið 31. júlí, baðst
samsteypustjórnin, sem verið
hefir við völd í Svíþjóð styrj-
aldarárin lausnar. Per Albin
Hansson forsætisráðherra myncri
aði þegar í stað nýja stjórn, sem
er hrein jafnaðarmannastjórn.
Per Albin birti þegar í stað ráð-
herralista og stefnuskrá hinnar
nýju stjórnar. ■
Per Albin Hansson er forsæt-
isráðherra áfram. Utanríkis-
málaráðherra er Östen Undén
h'áskólakanslari í stað Christian
Gúnther i samsteypustjórninni.
Fj ármálaráðherra er áf ram'
Ernst Wigfors. Félagsmálaráð-
herra er Gustav Möller, sem
einnig ýar i samsteypustjórn-
^ inni. Landbúnaðarmálaráðherra
íer Per Edvin Skjöld, sem kemur
í stað Persson Bramstorp í sam--|
steypustj óminni. ViðSkiptamála-
ráðherfa ' er Gunnar Myrdal
prófessor, sem kemur í stað
Berthil Ohlin. Samgöngumála-
rá^herra er Thorsten 'Nilsfon,
sem er nýr ráðherra. Hermála-
ráðherra er Allan Vought í stað
Per Edvin Skjöld. Dómsmálaráð-
herra er Danielsson, kirkjumála-
ráðherra er Tage Erlander, og
birgðamálaráðherra er Gjöres og
var hann í samsteypustjórninni.
í stefnuyfirlýsingu hinnar
nýju stjórnar er iboðað aukið
lýðræði á öllum sviðum og á-
herzla lögð á norræna samvinnu.
Þykir rétt að birta hér í heild
yfirlýsingu hinnar nýju stjórn-
ar:
4 „Eftir að samsteypustjórnin
hefir farið frá völdurn hefir
myndun stjórnar jafnaöar-
manna þótt vera í eðlilegusta
samræmi \dð hina pólitísku að-
stöðu i Sviþjóð. Ekki er þörf
neinnar ýtarlegrar stefnuskrár,
þar eð sænska stjórnin hefir
notið forustu Alþýðuflokksins
alitaf síðan árið 1932, nema með -
örstuttu hléi. Má því-segja, að
núverandi stjörn séíbeinu fram-
haldi af stjórn þeirri, sem fjall-
að hefir um málefni Svíþjóðar
nú um langt skeið.
J af naðarmannaf lokkurinn
sænski, sem stendur að hinni
riýju stjórn á þingræðislegum
grúndvelli, lagði fram eftir kosn.
Per Albin Hansson.
forsœtisráöherra Svía.
ingarnar í fyrra, stefnuskrá fyr-
ir tímann eftir styrjöldina. Hún
verður nú stefnuskrá stjórnar-
innar. Það verður unnið að
auknu lýðræði á pólitísku, fé-
lagslegu og fjárhagslegu sviði.
í fyrsta lagi verður unnið að
því, að menn hafi atvinnu og
tryggða afkomu méðan komizt
er yfir hjallann frá stríðsbúskap
til friðarbúskapar. Þá mun
stjórnin láta sig miklu -skipta
félagsmál-og framkvæmdir, sem
tafizt hafa af völdum striðsins
og verður fjallað um þau mál
þegar í stað.
En' stefna stjórnarinnar mun
fyrst og fremst beinast að því
að skapa alþýðu manna góða
lífsafkomu og öryggi með því
(Framhald á 8. slðu)
ZADM HÁ6KANNAHNA
Það er ekki ótítt, aö Morgunblaðið
og Þjóðviljinfl hafi í heiftúðugum hót-
unum við alla þá, sem ekki í einu og
öllu falla, fram og tilbiðja riirisstjórn-
ipá. Hvað eftir annað er þeim heitið
áfarkostum. Á þetta er nokkuð drep|ð
í Degi 26. júlí:
„Eins og jafnan áður er stjórn-
arfylgi og stjórnarandstaða ríkj-
andi í þjóðlífi ísléndinga .Svo hefir
það verið o% svo er það enn og
verður framvegis, meðan skoðana-
frelsi, málfrelsi og ritfrelsi er ekki
hneppt í fjötra kúgunar ,ofbeldis
og áþjánar frá hendi einræðisflokks
eða flokka.
Því verður nú alls ekki neitað,
að frá hendi stjórnarfylgisins bólar
mjög á þeirri einræðishneigð sem
hér hefir verið drepið á. Tónninn
í stjórnarblöðunum í Reykjavík,
1 Morgunblaðinu og Þjóðviljanum,
benda allákveðið í þessa átt. Mbl.
telur það gajiga glæpi næst og
stappa nærri landráði ,að veita
ekki núverandi samsteypústjórn
auðvaldsins og sósíalísta fylgi. Blað-
ið kallar andstöðu við þessa stjórn
ódæði og prédikar nær daglega með
miklum ofsa og óhrjálegu orðbragði
að fyrirliðar andstöðunnar skapi
sér þungap áfellisdóm og taki á sig
ábyrgð, sem' þeir fái ekki undir
risið.
Hér er ekki spurt um skoðanfrelsi
eða sannfæringu andstæðinga
stjórnarinnar. Þeir eiga bara að
hafa sömu skoðanir og stjórnin og
beygja sig í auðmýkt fyrir vilja
hennar. Það á að steypa alla lands-
menn i sama mótinu. Þetta er ó-
frávíkjanleg krafa innstu koppa í
búri stjórnarfylgisins, og henni
fylgja svo meira og minna dulbúnar
hótanir um eitthvað skelfilegt,' sem
stjórnarándstöðunnar bíði, ef hún
vill ekki falla fram og tilbiöja stjórn
auðmannaklíkunnar og sovétdýrk-
enda.“
* * *
í stjórnmálabréfi úr Reykjavík 1
blaðinu Skutli hinn 27. júlí segir meðal
annars svo:
„Bæjarstjórn Hafnarfjarðar aug-
lýsti nýlega að innan tiltekins tíma
ætti að vera búið að rífa og flytja
á burtu alla bragga innan kaup-
staðarins að' viðlögðum sektum.
Þarna er réttilega og skörulega
á málum tekið, og væri vonandi,
að önnur/ sveitafélög og yfirvöld
fylgdu þessu fordæmi.
Að vísu gerum við Reykvíking-
ar okkur ekki neinar tyllivonir
um röggsemi bæjaryfirvaldanna í
Reykjavík í þessu tilliti. Hér eru
þegar hundruð, ef ekki þúsund
íbúa, sem ekki hafa annað húsa-
skjól en setuliðsbragga að hirast i,
og engrar úrbótar virðist von á
þessu fyrst um sinn af hálfu bæjar-
yfirvaldan,na. Kjör þessara húsnæð-
islausu olnbogabarna þjóöfélagsins
stinga átakanlega í stúf við vel-
megun þjóðarinnar áN öðrum svið-
um, enda er hér ekki fyrst og
fremst um getuleysi að ræða, held-
ur afleiðirig .skipulagsins og óstjórn-
ar í fjármálum þjóðarinnar, sem á
eftir að sýna henni á margvíslegari
annan hátt, úthverfuria á verð-
bólguvelgengninni og svindilgróð-
anum, sem þrifizt hefir á undan-
gengnum árum fyrir mistök Og úr-
ræða- og ábyrgðarleysi þeirra, sem
borið hafa ábyrgð á stjórn lands-
ins. Þeir reikningar eru enn óupp-
gerðir, en reikningsskilin nálgast
óðum, þrátt fyrir allt blekkinga-
gaspur blaða og stjórnmálamanna."
Hér er drepið á mál, sem furðu
hljótt hefir verið um, þótt undrun
sæti, hversu lítið hefir verið gert af
hálfu bæjaryfirvaldanna til þess að
bæta á skynsamlegan og sómasamlegan
hátt úr húsnæðismálunum. Sama tregð
an og seinagangurinn hefir einkennt
meðferð þeirra eins og flest annað,
sem bætjarstjórnin kemur nærri, nema
útsvarsálagninguna. Þá er ekki skorið
við nögl sér.
* * *
Umferðaslysin og álit nefnda þeirra,
sem um þessi mál hafa fjallað, voru
nýlega gerð að umtalsefni í ritstjórnár-
grein í Alþýðublaðinu. Þar segir:
„Hin tíðu. umferðarslys í bænum
og nágrenni ’ hans að undanförnu
• * 1 hafa vakið mikinn ugg meðal al-
mennings. Var eigi alls fyrir löngu
skipuð þriggja manna nefnd af
hálfu hins opinbera, er í áttu sæti
þeir Gissur Bergsteinsson, hæsta-
réttardómari, Bergur Jónsson, saka-
dómari og Agnar Kofoed Hansen
lögreglustjóri, til þess að rannsaka
mál þessi og gera tillögur til úr-
bóta. Hefir nefnd þessi nýlega birt
gfeinargerð um störf sín og at-
• huganir.’
í kjölfar þessa hafa svo samtök
atvinnubílstjóra bæjarins sent
dómsmálaráðuneytinu og bæjarráði
allýtarlegar tillögur, sem horfi til
úrbóta í þessum málum.“
Og enn segir: i
„Hin*tiðu umferðaslys eru vanda-
mál, sem ■ krefst gaumgæfilegrar
könnunar og skjótrar úrjausnar.
Almenningur getur ekki unað því
öllu lengur að vera ekki óhultur^
um líf sitt og limi vegna þess að
umferðamálunum er ekki komið i \
viðunanlegt horf. Slíkt ástand er
siðmenntaðri þjóð óþolandi. Allir
aðilar verða að leggja ríka áherzlu
á það, að finna lausn á þessu máli
hið fyrsta og mega að sjálfsögðu
ekki horfa í það að gera strangar
en þó sanngjarnar kröfur til allra
þeirra, sem hér eiga hlut að máli.
Því er ekki aö neita, að bifreiða-
stjórum er mjög gefin, sök á hinum
miklu umferðaslysum og iðulega
mun meiri en skynsamleg rök mæla
með. Þess vegna ber því að fagna,
að þeir lýsi sig reiðubúna til sam-
vinnu um úrbætur á sviði umferð-
ar- og samgöngumála höfuðstaðar-
ins. Reynslu þeirra ber vissulega
mjög /áð leggja til grundvallar,
þegar freistað er að ráða málum
þessum til hagkvæmra lykta. Og
sér í lagi ber að krefjast þess, að
öllum bifreiðastjórum, hvort sem
þeir hafa bifreiðaakstur að atvinnu
eða ekki, sé búinn sami réttur fyrir
lögum og dómum, en á það hefir
þótt. skorta á liðnum árum.“
/