Tíminn - 23.08.1951, Blaðsíða 6

6.
TiMINN, fimmtudaginn 23. ágúst 1951.
189. blað.
ALLT FYRIR
ASTINA
1 myndinni leikur Cornel
Wilde í fyrsta skipti á móti
konu sinni Patrica Knigth.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
Þegar grundirnar
gróa
(Green Grass of Wyoming)
Gullfalleg og skemmtileg ný
amerísk æfintýramynd í eðli
legum litum.
Aðalhlutverk:
Veggy Cummins
Charles Cobum
Lloyd Nolan
Robert Arthur
og einn frægasti vísnasöngv
f ari Ameríku:
Burl Ives.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBiO
HAFNARFIRÐ!
f helg'relpnm
hjátriiarinnar
(Woman who came back)
Mjög spennandi og dularfull
ný amerísk kvikmynd.
John Loder
Nency Kelly
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Munið
að
greiða
blaðgjaldið
Bergnr Jónsson
Málaflu tningsskrif stof a
Laugaveg 65. Slml 5833.
Heima: Vitastig 14.
cCiuiÁJUr^fSa&uAjuíiL efu áejtaV

Austurbæjarbíó
Ltverðirnir
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBIO
f heljar greipum
(Manhandled)
Afarspennandi og óvenjuleg
amerísk sakamálamynd.
Aðalhlutverk:
Ðorothy Lamour
Dan Duryea
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BfÓ
Dómsdagur í nánd
(Saints and Sinners)
Sérkennileg írsk kvikmynd
frá London Films. Leikin af
leikurum frá Abbey-leikhús
inu fræga.
Aðalhlutverk:
Kieron Moore,
Christine Norden,
Sheila Manaham.
Sýnd kl. 5 og 9.
Litkvikmynd Hal Linkers
ÍSLAND
Sýnd kl. 7.
HAFNARBÍÓ
Klukkurnar í
San-Fernando
(Bells of San-Fernando)
Spennandi og skemmtileg ný
amerísk mynd með
. Donald Hood,
Gloríu Warren.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Einræðisherrann
(Duck Soup)
Sprenghlægileg amerísk gam
anmynd með hinum skop-
legu
Marx- bræðrum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ELDURINN
gerir ekkl boð á undan sér.
Þeir, sem ern hyggnir,
tryggja strax hjá
SamvinnutrygSineuw
Minni landnámsins
(Framhald af 4. síðu)
ólfur Marteinsson og Salín
Péturson. Til þeirra verður
rakið samhengi sæmdar þeirr
ar er Nýja-ísland hefir haft
af sínum námsmönnum.
Og aldamótin (1900—1901)
voru gerð hátíðleg með lúðra
blæstri ,básúnuþyt og bumbu
slætti lúðrasveitar er kendi
sig við Lund og var sú eina
sinnar tegundar á öllu svæð-
inu frá Selkirk-íslendingum
til Eiskimóa.
Tíminn leyfir ekki að nefna
nema „fáa fleiri“: Þorvald
Þorvaldsson, Master of Arts,
Þorberg Þorvaldsson, háskóla
prófessor og vísindamann,
Jóhannes Pálsson, lækni og
rithöfund, síra Guttorm Gutt
ormsson, er bar af öllum sín-
um háskólabræðrum í grísku
og latínu, Stefán Guttorms-
son ,er bar af sjálfum pró-
fessornum í stærðfræði. Þessi
sjálfmentaði unglingur ný-
kominn neðan úr Nýja-ís-
landí til Winnipeg í háskól-
ann leysir stærðfræðidæmi
sem prófessorinn, kennarinn
hans, réði ekki við.
^JJeitLt
vsv.v.v.v.vAWvy
Bernhard Nordti:
>ona
VEIÐIMANNS
.V.V.WAW.V.VAl
97. DAGUR
wwwwyvtww
Erlent yflrlit
(Framhald af 5. síðu)
með orðum sínum farið út fyrir
takmörk herkænsku.
Dalla Tcrre hefir verið svo
skeleggur málsvari verkamanns
ins að ýmsir íhaldsmenn hafa
borið honum á brýn sósíalisma.
„Ég hef staðið á öndverðum
meiði við sósíalismann síðan
1910“, segir hins vegar Dalla
Torre. Hann hefir ætíð barizt
með oddi og egg gegn kommún-
isma, en hann hefir einnig bar-
izt gegn þeirri skoðun að komm
únisma verði útrýmt með valdi.
Hann er þeirrar skoðunar, að
kommúnisminn verði ekki að
velli lagður fyrr en hinn strit-
andi heimslýður býr við betri
og réttlátari kjör en nú.
(Úr ,,Time“.)
Þorvaldur Garðar
Krisljáiisson
málflutningsskrifstofa,
Bankastræti 12.
Símar 7872 og 81 988.
RAFLAGNINGAEFNI :
Varhús 25 amp. 100 og
200 amp.
Undirlög, loftdósalok
Loftdósakrókar og tengi
Vegg- og loftfatningar
Rakaþéttir lampar
Eldhús og baðlampar
Glansgarn, flatt og snúið
Handlampar
Vartappar ýmsar stærðlr
VÉLA- OG RAFTÆKJA-
VERZLUNIN
Forðizt eldinn og
eigoatjón
Framleiðum og seljum
flestar tegundir handslökkvi
tækja. Önnumst endurhleðslu
á slökkvitækjuin. Leitlð upp-
lýslnga.
Kolsýruhleðslan s.f. Slml 3381
Tryggvagötu 10
Ragnar Jónsson
hæstaréttarlöemaður
Laugaveg 8 — Slml 7752
LögfræSistörf og eignaum-
ijlU.
— Er móðir þín heima?
— Mamma er dáin.
Ólaíur leit snöggt á stúlkuna.
— Er hún dáin? sagði hann agndofa.
— Hún er orðir. náköld. Ég ætla að fara að sækja mann-
hjálp til þess að koma henni í jörðina.
Það fór skjálfti um líkama Ólafs. Dauði Lappa-Köru
rændi hann siðustu voninni um það ,að hann gæti liíað
sem maður. Nú voru allar bjargir bannaðar. Árni hlaut
að fylgja honum til æviloka.
Stúlkan studdi hendi á handlegg honum.
— Vilt þú hjálpa mér til þess að jarða móður mína?
Ólafur kinkaði kolli. Jú — hailn skyldi hjálpa henni. Það
hefði verið mikil hneysa, ef hann neitaði stúlku um aðstoð
við að koma líki í gröfina. Og kannske leit þá Lappa-Kara
f náð til hans, enda þótt hún væri dáin. Andi hennar gat
vitjað hans í svefni og sagt honum, hvar Árna væri að
finna.
Stúlkan gekk á undan inn skógargöturnar. Hinir mjúku
skinnskór hennar mörkuðu varla jörðina, og Ólafur varð
að hafa sig allan við til þess að fylgja henni eftir. Hann
var nú miklu öruggari en áður, og hann vissi, hvers.vegna
hann var það. í fylgd með Ingu þorði ekkert illt að ráða
að honum. Hún var gædd krafti frá Lappa-Köru. Hann
hugsaði ekki einu sinni um björninn, sem hafði verið í
þann veginn að ráða hann af dögum — reyndi ekki einu
sinni að leita skýringar á því, að hann var í tölu lifenda
Hann þóttist bara vita, að stúlkan, sem gekk á undan hon-
um, hefði hrakið bjarndýr og afturgöngur á flótta. Og þó
var í rauninni ekkert einkennilegt, þótt Ólafur slyppi heill
á húfi úr háskanum. Birnan hafði aðeins ekki verið orðin
svo reið, að hún hirti um mann, sem lá meðvitundarlaus á
jörðinni og húnum hennar gat ekki stafað nein hætta af.
Hún hafði slefað dálítið framan í hann, kjagað um stund í
kringum hann og síðan haldið leiðar sinnar.
Kofi Lappa-Köru var á bakka ár, sem rann norður skóg-
lendið. Hann var i rauninni ekki sem verst vistarvera. Það
voru á honum gluggar, og hurðirnar voru á hjörum, og
veggirnir úr óhöggnum bjálkum. Norðurhliðin var grafin
inn í hólbrekku, svo að hægt var að ganga upp á grasi
gróið torfþakið.
Ólafur varð að beygja sig talsvert til þess að komast inn,
því að dyrnar voru lágar. Þær voru ekki ætlaðar mönnum af
hans stærð. Moldargólfið var hart undir fæti, og hann
flýtti sér að taka af sér húfuna. Hann varð að nálgast hina
dánu konu af auðmýkt.
Kara lá í bóli sínu og gæruskinn breitt yfir andlit henn-
ar. Stúlkan lyfti gæruskinninu, og Ólafur horfið skelkaður
á innfallið andlit Láppakonunnar. Hann furðaði sig mest
á því, hvernig dauðinn hafði unnið á henni. Hún gat þó
bdfegt öllu illu frá sér og öörum. Eða hafði dauðinn ekki
verið henni ókær? Þreyttum var svefninn Ijúfur.
Ólafur var lengi dags önnum kafinn við að flétta börur úr
viðjum. Þær urðu að vera sterkar, en þær máttu ekki vera
of þungar. Leiðin til Lappakapellunnar var löng, og Inga
hafði ekki karlmannsburði. Stúlkan hjálpaði honum, og
honum varð oft litið á hana. Augnaráð hennar var und-
arlegt, en byggi hún yfir göldrum, þá varð það hvítigaldur,
því að í augum hennar var ekkert illt.
Þegar bera átti lík Köru út og láta það á börurnar, gerð-
ist Ólafur mjög þungt hugsi. Biblía var ekki til í kotinu, og
hvorki hann né Inga hefði heldur kunnað að lesa. Hann
átti kannske að hlaupa heim í Akkafjall og sækja Ingibjörgu
og biblíuna, svo að hægt væri að leggja gömlu konuna á
börurnar á kristilegan hátt? Það voru að vísu miskunnar-
laus orð í biblíunni.
En Ingibjörg fengist kannske til þess að lesa kapítula,
þar sem raust gu.ðs var vingjarnlegri — lesa eitthvað af
því, er hún las, þegar barnið hennar var kistulagt.
En þessar hugleiðingar gátu aldrei orðið annað en hug-
leiðingar. f Akkafjall og að kofa Lappá-Köru aftur var
tíu mílna leið, og að kvöldi næsta dags varð líkið að vera
komið í kirkjugarðinn.
Lappa-Kara var lögð á börurnar. Stúlkan hagræddi lík-
inu, svo að vel færi um það, og Ólafur byrjaði að flétta
tágar yfir fæturna. Hann ætlaði að gera net úr tágunum
yfir likið, svo að það ylti ekki af börunum, þótt leiðin væri
brött, og annaðhvcrt þeirra Ingu kynni að hnjóta.
Inga kom með fangið fullt a fbirkigreinum. Blöðin voru