Tíminn - 15.11.1951, Side 5

259. blað.
TÍMINN, fimmtudaginn 15. nóvember 1951.
5.
Fimmtud. 15. nóv.
KjötsaSan 11\
Bandaríkjanna
Það eru vissulega góð tíð-
indi, að hægt er að selja dilka
kjöt til Bandaríkjanna fyrir
mjög hagstætt verð. Sam-
band ísl. samvinnufélaga hef-
ir haft forgöngu um að afla
þessa markaðar og hefir þeg-
ar selt 700 smál. Jafnframt
hefir það óskað eftir útflutn-
ingsleyfj til aö selja 600 smál.
til viðbótar og mun vera auö-
velt að selja það magn vestra
og þó meira væri. Af ástæð-
um, sem ekki eru kunnar, hef
ir þetta útflutningsleyfj ekki
verið veitt enn, en það er
Ólafur Thors atvinnumála-
ráðherra, er hefir þessa leyfis
veitingar með höndum.
Það er kunnara en frá þurfi,
að segja, að afkoma þjóðar-!
innar er mjög háð því, að
hægt sé að afla nægilegs er-
lends gjaldeyris. íslendingar
eru sennilega, meira háðir
þeirri gjaldeyrisöflun en nokk
ur önnur þjóð. Áður fyrr átti
landbúnaöurinn drjúgan þátt
í gjaldeyrisöfluninni, en sein
ustu árin hefir hún fyrst og
fremst byggst á sjávarútvegn
um. Reynslan hefir sýnt okk-
ur, að það er fallvalt og á-
hættusamt að byggja gjald-
eyrisöflunina á honum ein-
um saman. Verðlag á sjávar-
afurðum er óstöðugt og afli
getur brugðist. Fm sjónar-
miði þj óðarheildarinnar er
það mjög mikilvægt, að hægt
sé að byggja gjaldeyrisöflun-
ina á fleirj stoöum en sjávar-
útveginum einum.
Fyrir landbúnaðinn er það
svo mjög mikilvægt að geta
selt meira eða minna af fram
leiðslu sinni erlendis. Það
skapar möguleika til aö auka
landbúnaðinn stórum meira
en annars væri hægt. Það
tryggir afkomumöguleika
mun fleira fölks í sveitunum
en ella. í' raun og veru er
það ekki hagsmunamál sveit
anna einna, heldur þjóðarinn
ar allrar, því að offjölgun við
sjávarsíöuna er hemij enginn
hagur.
Þá eykur það sjálfstæði
bændastéttarinnar og trú
manna á landbúnaðinn, að
hann skuli ekki þurfa að
byggja á innanlandsmarkaö-
inum eingöngu.
Þótt furðulegt megi telja,
hefir verið haldið uppi nokkr
um áróðri gegn útflutningn-
um á dilkakjötinu og hafa
kommúnistar og kjötsalar í
Reykjavik staðið þar fremst-
ir. Fyxúr nokkrum árum gat
það að líta í málgögnum
kommúnista, að dilkakj ötið
væri óætt og væri öllu betra
að hafa bændur á Kleppi en
aö láta þá vera að framleiða
slíkan hundamat. Nú er tónn
inn heldur mikið breyttur og
er nú ekkj til betri fæða en
dilkakjötið, þegar Þjóðviljinn
segir frá. Kommúnistar hafa
þó ekki gleymt hundunum,
því að þeir segja, að dilka-
kjötið sé selt áem hunda-
fæða í Bandaríkjunum! Slíkt
er vitanlega uppspuni frá rót
um.
Ein aðalmótbára kommún-
ista og kjötsalanna er sú, að
hér verði oflítið kjöt eftir til
sölu fnnanlands, ef 1300 smál.
ERLENT YFIRLIT:
Lifnaöarhættir Churchills
Ekkcrt ben'dir til þess að CliurcliiII œtli að
clraga sig 1 hlé, þrátt fyrir háan aldur
Þann 30. þessa mánaðar verð
ur Winston Churhill, forsætis-
ráðherra Bretlands, 77 ára gam
all. Vafalaust verður þesa af-
mælis veglega minnzt af hin-
um mörgu aðdáendum hans og
þeir munu telja það verðuga
viðurkenningu fyrir hin marg-
háttuðu afrek hans, að brezka
þjóðin hefir nú lagt stjórn sína
í hendur hans aftur. Þá spurn-
ingu mun þó afmælið semxi-
lega vekja jafnframt, hvort það
sé æskilegt, að svo aldurhnig-
inn maður fari lengi með stjórn
Bretlands á jafn erfiðum tím-
urn og nú eru. Það munu ekki
síður verða ýmsir samherjar
hans en andstæðingar, er spyrja
munu á þessa leið.
Þær spár voru nokkuð almenn
ar fyrir kosningarnar, að Clxurc
hill myndi láta sér nægja, ef
íhaldsmenn sigruðu, að mynda
stjórn og leggja síðan stjórnar-
forustuna fljótlega í hendur
yngri manns. Hann gæti þá dreg
ið sig í hlé með sórna. Churchill
virðist hins vegar ekki hafa
neitt slíkt í huga. Ráöuneyti
hans er skipað þannig, að það
e.r miklu frernur persónulegt
ráðuneyti hans en flokksi’áðu-
neyti, þar sem hann hefir valið í
stjórnina þó nokkra ópólitíska
menn, sem eru persónulegir vin
ir hans, en ýtt ýmsum foringj-
um flokksiixs til hliðar. Haxxn
hefir ákveðið að ræða við Tru
nxaix eftir áranxótin og margt
bendir til að liann hafi hug á
að hitta Stalhx síöar. Það er
ekki neitt fráfararsnið á fyrir-
ætlunum hans.
Duttlungar Churchill
í sambandi við það, senx rak-
ið er hér að framan, er mjög
rætt í blöðunx uixx heilsu Churc-
hills og lifnaðarhætti. Af þeim
upplýsingum, er liggja fyrir um
þetta, reyna meixn svo að spá,
hvort hann eigi að gegixa for-
sætisráðherraembættiixu. Yfir-
leitt beixda þessar upplýsingar
til þess, að Churchill sé eixn í
fullu fjöri og andlegir starfs-
kraftar haixs óskertir. f kosn-
ingabaráttunixi hanxaðist haixn
meira en íxokkur aixnar og lét
þó ekki íxeitt á sjá. Hanix var þa
jafixan konxiixix til starfa kl. 3
á morgnana og fór yfirleitt
ekki í rúmið fyrr eix löixgu eft-
ir íxxiöixætti. Churchill fellur
mjög vel að vimxa að kvöld- og
íxæturlagi og er það sagt áþekkt
með þeim Stalín. Haxxn hafði'
fimm einkaritara með sér, hvert
senx haixix fór nxeðan á kosxxinga
baráttunni stóð, og þeir höfðu
yfirleitt íxóg að gera. Churchill
fylgdist með stóru og smáu, er
geröist í helztu baráttukjördænx
unum, lagði á ráðiix og hafði
nær daglegt samband við fram 1
bjóðendurnar þar. Sjálfur ferðað •
ist hanix svo mikið og flutti marg '
a-r ræður. |
Seiixustu misserin hefir þótt
nokkuð bera á því, að ellin va'ri
að færast yfir Churchill. Ýnxsir
telja, að þar hafi þó verið meira I
að ræða um duttlunga hjá
Churchill, en raunveruleg elli-
mörk. Hamx hefir alla tíð heyrt
frenxur illa og virðist hafa bor
ið meira á því í seiixixi tíð. Álit |
kunnugra er þó, að Churchill f
hafi gert meira úr þessu og t.;
d. látið oft á flokksfundum eins
og hamx heyrði ekki til ræðu-
nxanns, ef honunx féllu ekki skoð
anir haixs eða honunx þótti lít-
ið til málflutniixgs hans koma.
Á þessu sama hafi borið, þegar
hinir yngri þiixgnxeixn flokksins
hafa verið að tala við hann.
Churchill hefir þá stundum lát
ið eins og haxxn heyrði ekki til
þeirra eða væi’i út á þekju og
kváð að lokum: Hvað varstu að
segja? Þetta hefir gert hamx ó-
vinsælan hjá ýnxsunx og veriö
talinxx vottur þess, að honum
væri að hnigna. Aðrir telja
þetta stafa af duttlungum, eins
og áður segir. Þeir hinir sömu
telja eiixnig, að nxeira beri orð-
ið á vissri stórixxeixnsku á Churc
hill en áður og sé þetta einn
angi hennar. Mjög var um það
rætt nxeöan stóð á kosniixgabar-
áttumxi, hve ólík franxkoixia
Churchills og Attlees var. Það
þurfti enginn að efast um, að
þar seixx Churchill fór, var mað
ur á ferð, senx treysti vel sjálf-
um sér og íxaut lýöhyllinnar.
Attlee íxxixxixti hins vegar á ó-
breyttan, hæglátan og yfirlætis
lausaix alþýðunxaixn í allri franx
komu sinni.
Baðar sig oft á dag.
Blöðiix hafa sagt nákvæmlega
frá lifnaöarháttum Clxurchills,
Gömul „plata
u
CHURCHILL
eins og þeir voru, áður en kosn
ingabaráttan hófst. Veröur sú
lýsiixg þeirra nokkuð rakin hér
á eftir:
Churchill hefir venjulega far
ið á fætur kl. 7 á nxorgnana, þó
heldur seixxna á veturna. Hanxx
hefir fyrir fasta veixju að borða
nxorgunveröimx einsamall.
Veixjulegur morgunverður haixs
er egg, fiesk, hafragrautur og
sterkt kaffi. Einstaka sinnum
fær hamx sér staup af viskí á
eftir. Að morgunverði loknunx
kveikir hamx í fyrsta vindlinum,
en hamx reykir fjóra til fimnx
viixdla á dag. Þessu íxæst les
hann blöðin og bréf, sem hamx
hefir fengið, og les fyrir endur-
nxinningar sínar, ef tími vinnsf
til.
Unx hádegisleytið fær hamx
sér bað og borðar sinn hádegis-
verð nxeð konu sinni. Stundunx
borðar yngsta dóttir haixs, Mary,
með þeinx, en hún er gift
Soanxer liðsforingja og þing-
manni. Churchill falla kjötrétt
ir bezt. Hann drekkur oftast létt
vhx nxeð matnum, en fær sér
stundum sterkari vin á eftir, en
þó mjög í hófi. Seinnihluta dags
ins fæst Churchill oft við það
að nxála, eix hann er taliixn einn
frenxsti frístundanxálari Breta.
Annars les hann fyrir endur-
minningar sinar. Fyrir kvöld-
verð fær Churchill sér bað í
(Framhald á 6. siðuh
af dilkakjöti verða fluttar út.
í greinargerð frá S. í. S., sem
birzt hefir í blöðunum, eru
færð rök að því, að samt verði
eftir til ixxnanlandsneyzlu um
8000 srnál. af kjöti eða sem
svarar 55.8 kg. á rnann á
framleiðsluárinu. Til saman-
burðar má geta þess, að árið
1950 var kjötneyzlan í Noregi
29 kg. á mann, í Finnlaixdi 27
kg. og í Svíþjóð 45 kg. í sjálfu
kjötneyzlulandinu Danmörku
var hún 57 kg. Á seinasta
framleiðsluári var hún talin
61 kg. á nxann hér á landi.
Það verður því ekki sagt, að
við þurfum að herða mikið að
okkur vegna þessa kjötút-
flutniixgs. Þessi litla fórn virð
ist vissulega vel tilvixxnaixdi,
þegar þess er gætt, hve nxikils
það er vert að afla nýrra mark
aða og auka gjaldeyrisöflun-
ina.
Þess ber svo að gæta, að
kj ötf ramleiðslan er með
minnsta móti nú vegna sauð
fjársjúkdóma og verður að
vænta þess, að hægt verði að
stórauka hana á íxæstu árum.
Þá ætti að vera hægt að full
nægja innlendu eftirspurn-
inni alveg, þrátt fyrir stórauk
in útflutning. Ef það yrði
hinsvegar vanrækt nú að
vinna erlenda markaðinn,
þegar hann býðst, gæti það
verið orðið of seiixt að ætla aö
vinna hann síðar. Ef þetta
tækifæri væri látið ónotað
nú, gæti þaö orðið til þess, að
við stæðum uppi innan fárra
ára nxeð alltof mikla fram-
leiöslu fyrir innlenda nxarkað
iixn, en hefðum enga mark-
aði erlendis, því að tækifær-
ið til að afla hans, hafði ver
ið látið ónotað, er það gafst.
Hver MHl bera ábyrgö á
slíku vegna skammsýnna
stundarhagsmuna? Er mönn
um ekki ljóst, aö við lifum nú
að verulegu leyti á því að
sníkja erlenda gjaldeyrir-
inn? Til þess að losna við þá
hæftu fyrir sjálfstæði og
metnað þjóðarinnar, sem leið
ir af sníkjunum, er ekki um
(annað að ræða en að auka
( sparnaðinn og örfa útflutning
inn. Það væri því óverjandi
glapræði, ef skammsýnar
kröfur væru látnar eyðileggja
dilkakjötsmarkaðinn í Banda
rikjunum.
Raddir nábúanna
Alþýðublaðið ræður í for-
ustugrein 13. þ .m. unx þá á-
kvörðuix Júgóslava að kæra
Rússa fyrir allsherjarþingi S.
Þ. vegna ágengni og ihlutun-
ai*. Alþýðublaðið segir:
„í þessu sambandi er lær-
dómsríkt að rifja það upp, að
sú var tiðiix, að Tító var goð
í augum komnxúnista. En
íxiynd hans í þeirra augunx
gerbreytist á sanxri stundu og
hann lxætti hlýðnisafstöðu
sinni við Rússa og vildi fara
sínu fram unx málelni og
stjórix í Júgóslavíu. Engillinn
Morgunblaðið hefir tekið
upp einkennilega vörn í til-
efni af því, að hæfilegt skop
hefir verið gert að því, hve
vel forustumönnum Sjálf-
stæðisflokksins tókst að leika
á hinar auðtrúa sálir, er
sóttu landsfund flokksins ný-
lega. Hámarki sínu náði þetta,
þegar landsfundsmennirnir
voru Iátnir samþykkja, að
flokkur heildsala og fjár-
brallsmanna „væri eini
stjórnmálaflokkur landsins,
sem ekki væri sérhagsmuna-
flokkur“!
Mbl. reynir ekkert til að
mótmæla því, að hér hafi ver
ið herfilega leikið á hina
hrekklausu landsfundarmenn.
Eina vörn Morgunblaðslns
er sú að segja: Andstæðing-
arnir halda þessu fram af
því, að þeir eru hræddir við
okkur, — hræddir við hinn.
glæsilega landsfund, hræddir
við hina öruggu sókn Sjálf-
stæöisflokksins!
En þetta er alltof gamal-
kunn „plata“ til þess, að það
geti borði tilætlaðan árangur
að spila hana einu sinni enn.
Hvenær hefir Sjálfstæðis-
flokkurinn ekki haldið lands
fund, sem gerði andstæðing-
ana dauðskelkaða og lýsti
„ómótstæðilegum sigurvilja“?
Hvenær hefir Sjálfstæðisflokk
urinn ekki verið í öruggri
„sókn“ og verið alveg viss
um hreinan meirihluta í
næstu kosningum?
Þett^ hefir staðið í Mbl.
svo að segja daglega síðan
flokkurinn var stofnaður og
formaður flokksins hefir aldr
ei lxaldið ræðu, án þess að
spila þessa „plötu“ um leið.
En þrátt fyrir allan hinn „ó-
nxótstæðilega sigurvilja“ og
hina „stöðugu sókn“, er Sjálf
stæðisflokkurinn nú stórum
fjær meirihlutanum en þeg-
ar formaðurinn tók við for-
ustunni!
Og vitanlega hefir Fram-
sóknarflokkurinn alltaf verið
hræddur og alltaf verið að
tapa! Líka eftir seinustu
kosningar, þegar hann vann
fjögur ný þingsæti, þar af
tvö af Sjálfstæðisflokknum!
Eru þið ekki, Morgunblaðs-
menn góðir, orðnir neitt
smeykir við það, að þessi
plata sé oröin nokkuð slitinn
og það þurfi haldbetri rök til
að afsanna eðli Sjálfstæðis-
flokksins.
gðsiaðarbarski
Alþýðublaðið segist heimta
(skýr svör af Franxsóknar-
sem fyrrum lxafði verið, varð j fiokknum í iönaðarbankamál
erkióvinur, sem kommúnistar , inu_ Þau svör liggja þegar £yr
hafa siðan fordæmt og vilj- . „
að feigan. Dæmið um Júgó- ir; Framsoknarmexxn telja
slavíu sker úr um það, að *ett að ,ata athuga það i sam
konxmúixisminn er' Rússunx'bandi við þá allslxerjarendur
mun minna atriði en heinxs-1 skoðun, sem nú fer fram á
valdastefnan. Tító hefir ekki, bankamálunum, hvernig bezt
gengið af trúnni sem konxnx- ! verði ráöið fram úr lánsfjár-
únisti, og stjónx haixs hefir j malum iðnaðarins. Framsókn
engum veigamiklum breyting armenn óttast að það geti orð
um tekið frá því að hamx var
í náðinni hjá Rússunx. Eix Stal-
ið mesti bjarnargreiði fyrir
ín finnst ekkert til þeii’ra iðnaðinn að stofna banka,
konxmúnista konxa, sem ekki | sem ekki er tryggt neitt telj-
sitja og standa, eins og hoix- | andi f jármagn, þar sem það
um þóknast. Hugsjón lxans er geti dregið úr iðnaðarlán-
að Rússaveldi þenji sig yfir1 um þeirra banka, sem fvrir
heiminn. Fyrir honum vakir í eru> Þessvegna se það hyggi-
dag það sem fyrrverandi fóst , t f ir iðnaðinn að fa
broður haixs, Adolf Hitler, mis , . , , ,, ...
tókst góðu heilli. Tító er ó-jl,essi mal betur athuguð-
þægilegur steinn í götu þess, | í tilefnj af þessari spurn-
að sú hugsjón geti rætzt, og ingu Alþýðublaðsins, er ekki
þess vegna er hatrið í hans óeðlilegt að beina annari
garð svo hvítglóandi i Kreml, SpUrningU £il þess: Er þing-
sem raun ber vitni.“ | fiokkur Alþýðuflokksins ó-
Þjóðviljinn hefir enix verið klofinn í iðnaðarbankamál-
fáorður um umrædda ákæru inu? Það stendur vonandi
Júgóslava. Hvað veldur? ! ekki á svari.