Tíminn - 08.02.1952, Side 6

6.
TÍMINN, föstudaginn 8. febrúar 1951.
31. blað.
Muðurinn frá
Colorado
Stórbrotin, amerísk mynd í;
eðlilegum litum. Mynd þessi i
hefir verið borin saman við i
hina frægu mynd „Gone with i
the wind“.
Glen Ford,
Ellen Drew.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓj
C
' Elshu Maja
* 1
(For the Love of Mary) ' |
Bráðskemmtileg ný amerísk |
músíkmynd.
í
Aðalhlutverk:
Deanna Durbin,
Don Taylor,
Edmond O’Brian.
Sýnd kl. 9.
Auðugi húrehinn f
Hin skemmtilega kúreka- =
mynd með kappanum:
George O’Brian.
Sýnd kl. 5 og 7.
BÆJARBÍÓ!
- HAFNARFIRÐl -
i
„Við viljutit
eiynust barn“
Ný, dönsk stórmynd, er vakiS ]
hefir fádæma athygli og fjall ]
ar um hættur fóstureyðinga, |
og sýnir m. a. barnsfæðing- |
una. Déikin af úrvals dönsk- |
um leikurum. — Myndin er ]
stranglega bönnuð ungling- |
um.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184. |
lllIUIIlillllHIIIIIIIUUIIIIIIIIIIIIlllllllIUIIIIUUUlMUIUUI
Austurbæjarbíó |
iTvífari fjárhœttu-l
spilarans
(Hit Parade of 1951).
Skemmtileg og fjörug, ný, I
= amerísk
| mynd.
dans- og
songva-I
John Carroll,
Marie McDonald.
I Firehouse five plus two ]
I hljómsveitin og rumbahljóm ]
| sveit Bobby Ramos leika.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
j TJARNARBÍÓ8
| Fœr í flestan sjó
(Fancy Pants)
| Bráðskemmtileg ný amerísk
] gamanmynd í eðlilegum lit-
| um.
| Aðalhlutverk:
Lucille Ball
? og hinn óviðjafnlegi
Bob Hope.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
iæaESE’
Móðurást
(Blossom in the Dust).
Greer Garson,
Walter Pidgeon.
Sýnd kl.9.
Síðasta sinn.

HAFNARBÍO
Kauðíí
(Red River).
Hin afar spennandi og við- |
burðaríka ameríska stórmynd I
með
John Wayne,
Montgomery Clift,
Sýnd kl. 9.
Abott og Costello i
t lífsluettu
(Meet the Killer).
|
Ein af hinum óviðjafnanlega |
skemmtilegu skopmyndum. 1
I
Sýnd kl. 5 og 7.
Arizona-happar
Ný cowboy-mynd með
Tim Holt,
Jack Hoit.
Sýnd kl. 5.
Síðasta sinn.
Söngskemmtun kl. 7,15.
I ►♦-»«>••••♦»♦♦<
(TRIPOLI-BÍÓ
| Hart á móti hörðu
(Short- Grass)
] Ný, afarspennandi, skemmti-
] leg og hasafengin amerísk
] mynd, gerð eftir samnefndri
| skáldsögu eftir Tom W. Black
I burn.
Rod Cameron,
Cathy Downs,
Johnny Mac Brown.
iáii M-.k. tiéá
>♦♦♦♦♦
Utvarps viðgerðir |
RadiovixmustofHB
LAUGAVEG 1««.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð bömum.
♦♦♦♦♦»♦♦♦♦♦«
Anglýsingasíml
TÍMANS
es* 81 388-
íELDURINN
| gerir ekki boð á nndan lér.
I Þelr, sem eru hyggnlr,
tryggja straz hjá
| SamvinnutrysKlngrum
1 ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦»♦!
Bergur Jónsson
Málaflutninrsskrlfstofa
Laugaveg 65. Biml 5833
Helma: Vltastlg 14
Erlent yffiriit
(Framhald af 5. siðu.)
því, er hún kom til valda, að
fyrsta verkefni hennar væri að
koma á lögum og reglu, en að
öðru leyti myndi hún fylgja
svipaðri stefnu i utanríkismál-
um og stjórn Nahas Pasha. Þrátt
fyrir þessa yfirlýsingu er hún
talin líklegri til samninga en
stjórn Nahas Pasha og nokkuð
er það, að sambúð Breta og
Egypta hefir batnað á Súez-
eiðinu síðan hún kom til valda.
KJELD VAAG:
HETJAN
ÓSIGRANDI
49. DAGUR
Fáni Vilhjálms af Oraníu blakti enn í golunni, en umhverfis
hann var bardaginn harðastur. Þar sóttu Spánverjarnir fast
Það álit, að sæmilega horfi nú að. En merkiö skyldi aldrei falla þeim í hendur. Magnús sveifl-
um samkomulag milli Breta og
Egypta, er einkum byggt á því,
áð Farouk og leiðtogar stjórn-
málaflokkanna óttist almenna
uppreisn, ef deilan heldur á-
fram, og það hvetji þá einkum
til samninga. Bretar eru og tald
ir samningafúsir. Ýmsir leið-
togar annarra Arabaríkja, eins
og Ibn Saud, hvetja og eindreg-
ið til samkomulags. Líklegasta
lausn öeilunnar er talin sú, að
fyrirhuguðu varnarbandalagi
við austanvert Miðjarðarhaf
verði falin vörn Súezskurðarins,
og að Farouk verði viðurkennd-
nr konungur Sudans, en íbúarn
ir þar fái víðtæka sjálfstjórn.
Það var talið líklegt, að Nahas
Pasha myndi snúast gegn
stjórn Ali Mahers eftir þá hrak- börðust sem óðir væru
legu meðferð, sem Farouk beitti
hana. Svo hefir þó ekki orðið,
heldur hefir flokkur hans gerzt
þátttakandi í sérstöku þjóðráði,
sem á að vera stjórn Ali Ma-
hers til ráðuneytis. Ástæða þess
er talin sú, að Nahas Pasha telji
byltingarhættuna svo verulega,
að hinir gömlu stjórnmálaflokk
ar séu því tilneyddir að standa
saman a.m.k. fyrst um sinn.
aði blóði drifnu sverði sínu og hrópaði:
„Lifi Vilhjálmur prins af Óraníu! Drepum Spánverjana!“
Þeir af víkingunum, sem ekki ráku flóttann, réðust nú á hinn
ívlkingararm Spánverjanna frá hlið. Jakob öskraði eins og villi-
dýr, og Steinn Sehested fylgdi félögum sínum, þótt hann riðaði
á fótunum. En áður en hann kæmist til bardagans, hneig hann út
af og valt niður sandbrekkuna. Þar stöðvaðist hann í hjólfari
fallbyssuvagna og lá um stund með lokuð augu. En svo brölti
hann aftur á fætur. Hann reyndi að skreiðast upp hallann, skrik-
aði hvað eftir annað fótur, svo að hann datt á hnén. en gafst þó
ekki upp.
Vikingarnir skárust í leikinn á síðustu stundu. Leiguhermenn-
irnir voru teknir að hörfa, en mannfall var enn mikið í beggja
l’ði. ísbrandt Jansen var fallinn, en einn undirforingjanna hafði
tekið við stjórn. Það voru að minnsta kosti þrír Spánverjar á móti
hverjum einum í landgönguliðinu.
Fánaberinn hélt uppi merki Vilhjálms af Óraníu, en hann var
bæði sár í andiiti og læri. Hálfur fánavörðurinn var fallinn, en
þótt halloka færu. Það var bók-
staflega dyngja af föllnum mönnum umhverfis merkið-
Magnús ruddist þegar inn í þvöguna, og á eftir honurn fylgdu
tólf eða þrettán víkingar. Allt var höggvið niður, sem fyrir þeim
varð. Spánverjar veittu fyrst harðfengiiegt viðnám, en svo greip
óttnn þá. Var þetta djöfullinn sjálfur í mannsmynd, Ijóshærður
og ægilegur? Það brann eldur úr augum þessa manns og skein
í hvítar tennurnar, og hann hjó svo títt, að mörg sverð sýndust
á lofti. Þetta hlaut að minnsta kosti að vera sendiboði djöfuls-
ins.... Heiiaga jómfrú....
„Drepum Spánverjana!"
„Heilaga, heilaga jómfrú....“
Þegar Magnús og menn hans höfðu rutt svæðið umhverfis
tánann, stóðu aðeins þrír uppi af fánaverðinum; sjálfur fána-
berinn og tveir aðrir. Þeir voru allir sárir, og það var sýnilegt,
að fánaberinn var aðframkominn.
Nú snerist hópur Spánverja gegn Magnúsi. Tveir víkingar, sem
ætluðu að verja hann, féllu, og Jakob fékk sár á öxlina. En það
var engu líkara en Magnús biti ekki járn. Þegar hann sá menn
sína falla, trylltist hann. Hann óð fram og hjó á báðar hendur,
og menn hans fóru að dæmi hans. Hinir spænsku hermenn, sem
árum saman höfðu legið í ófriði, höfðu aldrei komizt í slíka raun
— ekki einu sinni í orrustunni við Heilagavatn.
í þessari andrá féll fáni Vilhjálms af Óraníu yfir líkdyngj-
urnar. Spænskur liösforingi hafði komizt að fánaberanum og
rekið sverð sitt í mjöðm honum. Aftur reiddi Spánverjinn sverð
sitt og hjó síðasta manninn í fánaverðinum banahögg. En um
leið og hann laut yfir stöngina og ætlaði að rífa merkið af henni,
var Magnús kominn yfir hann og hjó höfuðið frá bolnurn. Blóð-
boginn dundi á sjálfum fánanum. Síðan hóf Magnús merkið á
loft á ný.
Landgönguliðið rak upp fagnaðaróp, er það sá merkið hefjast
á ný. Spánverjar fylltust líka vígamóði og hópur þeirra
gerði nýtt áhlaup.
„Drepum Spánverjana!" öskraði Magnús með fánastöngina í
vinstri hendi.
Enn tókst hin snarpasta orrusta. Fjórir snerust gegn Magn-
úsi, sem þegar greiddi einum banahögg. En í sömu svipan fékk
hann þungt högg á brjóstið. Honum fannst hann sjá unglegt,
náfölt andlit. En svo sortnaði honum fyrir augum.
Nokkrum mínútum síðar rankaði hann aftur við sér. Hann opn-
aði augun og starði ringlaður upp í bláan himininn. Allt í kring-
um hann var vopnagnýr. Öskrin kváðu við og sverðin glumdu....
Hvaða þungi var þetta á brjósti honum. Hann reyndi að hreyfa
sig, en gat það ekki. Svo seig á hann undarlegt værðarmók.
„Drepum Spánverjana!"
Hann heyrði þetta kallað langt, langt í burtu. En það vakti
„ ^ . ^ann samt, og augun opnuðust á ný. Aftur reyndi hann að hreyfa
5—10% af eftirspurninm. eir ; sig Hann fálmaði fyrir sér meö höndunum og reyndi að fjar-
sem telja sig hafa mikla þorf lægja það; sem hvíldi á brjósti honum. Og allt í einu áttaði hann
fyrir velknuið tæki, ættu þvi gig. Hann svipti sér upp. Ofan á honum höfðu legið lík tveggja
mjog aö skoða hug smn um það, yjjhnga
hvort þeir ættu ekki heldur að ofurlitla stund sat hann kyrr og strauk augun. Margir menn
fa ser drattarvel, en biða í morg hörðust skammt frá honum — og þarna lá sverð hans.... Og
ár eftir jeppa. ........... þarna stóð ungur maður með fánastöngina í vinstri hönd —
Að endingu bið eg hma morgu steinn Sehested
bændur, er hafa sknfað mer eða Hann seildist eftir sverðinu, og það var eins og honum ykist
Uthlutunarnefnd, afsokunav a styrkur> er hann hafði náð til þess. Hann brölti á fætur, og í næstu
þj1’ að fæstum brefum hefir ver andrá stóð hann vð hlið Steins Seliesteds, sem studdist náfölur
ið svarað. Oftast er það svo, að
limfflutningur . . .
(Framhald af 5. siðu)
þurfa bændur hverrar sveitar,
að gæta þess að nota sem mest
sömu tegund véla. Það virðist
líka vera sjálfsögð búmennska,
með tilliti til varastykkja og við
gerða, að hvert hérað noti sem
mest sömu tegund. Með því
móti geta bændur vænzt þess,
að á verzlunarstað viðkomandi
héraðs verði alltaf nokkrar
birgðir varastykkja og meira ör
yggi í aðgerðum, en ef ótal teg-
undir véla eru í sömu sveit.
Það er dýrt gaman að hafa
heimilisdráttarvélina óstarf-
hæfa þegar mest liggur á. Þess
vegna mun það skipta miklu
máli, að sem bezt trygging sé
fyrir því, að varahlutir náist
með sem minnstum fyrirvara.
Væri æskilegt, að bændur at-
huguðu vel þá hlið málsins, áð-
ur en þeir festa kaup á jafn
dýrum hlut og dráttarvél er.
Áhugi bænda fyrir kaupum
á jeppum er mjög mikill. Full-
víst er, að innflutningur þeirra
verður ekki gefinn frjáls á þessu
ári, og e.t.v. verður þess langt
að bíða. Ef einhver innflutning-
ur jeppa verður leyfður á þessu
ári, mun hann aldrei verða
meiri en svo, að liann fullnægi
ekki er hægt að gefa tæmandi
svör og Úthlutunarnefnd hefir
ekki viljað bera mikið í kostn-
að.
Hannes Pálsson,
frá Undirfelli.
Minningarsp jöltl
Krabbameinsfélagsins fást í
Verzluninni Remidia, Austur-
stræti 7 og Skrifstofu Elli-
"sr helmilisins Grund.
við fánastöngina.
„Skipstjóri.... ég get.... ekki meira“, stundi hann um leið
og hann hneig út af.
Magnús greip stöngina, áður en hún féil og stakk henni niður
í sandinn. Nú var bardaginn að fjara út. Spánverjarnr voru komn
ir á undanhald, og víkingarnir æptu siguróp. Hann laut yfir Stein,
sem lá á hjánum og fálmaði í kringum sig.
„Þú hefir hlotið eldskírn, sem þú getur verið hreykinn af, Steinn
Sehested", sagði hann.
En Steinn heyrði ekki þessi orð. Magnús horfði á hann litla
stund og hraðaði sér svo til bardagans. En vopnaviðskiptunum var
lokið. Síðustu Spánverjarnir lögöu á flótta. Magnús Heinason, sem
þeir höfðu séð falla, var aftur kominn með reitt sverðið....
„Heilaga, heilaga jómfrú, vernda þú oss — heilaga, heilaga...