Tíminn - 14.12.1954, Blaðsíða 2

TÍMINN, þrigjudaginn 14. desember 1954.
283. blaff,
£
„Stillt er legurúmið mitt núna”, sagði
formaðurinn er fíutti Eggert úr Skor
í Árbók Barffastrandarsýslu frá árinu 1952 er frásögn eftir
Jón G. Jónsson af drukknun Eggerts Ólafssonar. Frásögn
;i>essi er tekin saman og skráð eftir munnmælum, því er
gamlir menn höfðu að segja af þessum atburði. Er hér um
að ræða hina ágætustu grein, er þyrfti að komast fyrir augu
;sem ílestra og birtir Tíminn því endursögn hennar, þar
sem greinin í heild er lengri en svo, að hún kcmist hér
fyrir með góðu móti. Jón hefir ritað þetta 18. maí 1953 og
jhefur máls á því, að fyrir réttum 185 árum hafi stærsti átt
æringur, er til var undir Jökli, lagt frá landi úr Rifi norð
uir við Breiðafjörð.
Erindið var að sækja þau hjón
/Sggert vísilögmann Ólafsson og
:'rú Ingibjörgu konu hans með fylgd
þeirra og fé. Hugðu menn, að frú
Ingibjörg hefði þá verið kona eigi
einsömul.
jFyrirboði.
Áttæringinn átti Jón Arason á
Xngjaldshóli, sýslumaður Snæfell-
:nga. Sagt er, að hann hafi eigi
yiljaö lána seglið. Kvað hann óvíst
livort hann sæi skipið aftur, en
gæti bætt sér þann skaöa, en ekki
missi seglsins. Var því fengið lán-
að segl. Pormaður skipsins hét Giss
■jr Pálsson, aðfaramaður mikill og
.'óásetar hétu: Jón Arason, Guð-
mundur Gunnlaugsson, Jón Þor-
/iteinsson, Guðmundur Jónsson, Ei-
::íkur Teitsson, Sigmundur Jóns-
son og Jón Guðmundsson. Fengu
Ipeir erfiða ferð, en komust þó
iilakklaust til lands í Skor eftir
tveggja daga útivist.
Atgeir Gunnars.
Settu þeir upp skipið og hvíldust
um daginn, en gengu um kvöldið
að Sauðlauksdal og voru þar um
avítasunnuna. Síðan fóru þeir í
Skor og fluttu skipið til Keflavíkur,
en þangað var farangur Eggerts
kominn,' talinn yfir 600 rd. virði.
'Voru þar mörg hantirit og foru-
Öækúr, og atgeir sá, er talið var
að Gunnar á Hlíðarenda hefði átt.
Hafði Eggert eignazt hann fyrir
íáum árum.
r,StilIt er legurúmið “
Á trinitatissunnudag fóru þau
/Eggert og frú hans frá Sauðlauks-
dal með fylgd sinni, og hlýddu
messu að Bæ á Rauðasandi. Allan
daginn var hiti, logn og sólskin, og
Útvarpíd
'iÖtvarpið í dag.
Pastir liðir eins og venjulega.
H0.30 Erindi: Áhrif fljótanna á
heimsmenninguna; síðai'a er-
indi (Óskar Magnússon sagn-
fræðingur frá Tungunesi).
ýSO.55 Prá tónleikum Sinfóníuhljóm-
sveitarinnar í Þjóðleikhúsinu
9. þ. m. Stjórnandi: Róbert
Abraham Ottósson.
21.35 Lestur fornrita: Sverris saga;
VII. (Lárus H. Blöndal bóka-
vörður).
22.10 Úr heimi myndlistarinnar. —
Björn Th. Björnsson listfræð-
ingur sér um þáttinn.
22.30 Daglegt mál (Árni Böðvars-
son eand. mag.).
22.35 Léttir tónar. — Jónas Jónas-
son sér um þáttinn.
.23.10 Dagskrárlok.
'Ötvarpið á morgun.
Pastir liðir eins og venjulega.
j 8.55 íþróttaþáttur (Atli Steinars-
son blaðamaður).
2.0.30 Upplestur: Einar Ól. Sveins-
son prófessor.
21.00 Óskastund (Benedikt Gröndal
l'itstjóri).
.22.10 Útvarpssagan: „Brotið úr
töfraspeglinum" eftir Sigrid
Undset; XII. (Arnheiður Sig-
Urðardóttir).
22.35 Ilarmoníkan hljómar. — Karl
Jónatansson kynnir harman-
Ikulög.
23.10 Dagskrárlok.
óskuðu margir byrjar. Mælt er, að
þegar formaðurinn, Gissur Pálsson,
kom út úr kirkjunni, hafi hann
litið á sjóinn og sagt: „Stilit er
legurúmið mitt núna.“ Prá Bæ
riðu þau Epgert og frú hans með
fylgdarliði s:nu til Keflavíkur seint
um kvöldið, ásamt nokkrum mönn
um öðrum. Var Eggert ásamt frú
sinni og fylgdarliði sunginn úr
landi, er hann gekk til skips, með
mikilli viðhöfn og virðingu. Lét
hann bera yfir sér regnhimin
(regnhlíf), en atgeirinn lét hann
bera á undan sér, og gerði það
Ófeigur þjónn hans.
Tvö skip í förum.
Tvö skip voru í förum og var
Jón Arason með annað, það minna
og var í því fénaður. Stóra skipið
var mjög hlaðið og háfermt, ullar-
sekkjum hlaðið aftur á. Hleðslan
var gerð með ráði Eggerts, en for-
maðurinn fékk ekki að ráða. Egg-
ert hafði áður ætlað landveg, en
brá snögglega ætlan sinni. Gekk
hann fyrstur á skip. Hann var þá
42 ára, en frúin 35 ára. Lögðu bæði
skipin frá landi í Kefiavík um
kvöldið, en logn og hitasólskin
hafði vei'ið allan daginn. Héldu
bæði skipin fyrir framan Rauða-
sand og suður í Skor. Minna skipið
gekk miklu hraðara. Þótti Jóni
Arasyni stýri þess og keipar lítt
nýtt. Lenti hann í Skor um eld-
ing nætur og kom brátt stærra
skipið og lenti þar líka. Flest allir
fóru í land og konurnar líka. Egg-
ert tók þar nokkrar burknarætur
blómgaðar og lét bera á skip handa
konunum að lykta af, ef þeim yrði
óglatt á sjónum.
VeSrabrigði í lofti.
Jón Arason gekk á tai við Eggert
og afsagði að hafa útbúnað þann,
er fylgdi skipinu, sem hann stjórn
aði, en Eggert sagði það skyldi
bætt úr því. Um þann mund, er
þeir lentu í Skor, sáu menn veðra
brigði í lofti. Dró upp myrkva og
mistur úr Gilsfjarðarbotni og
Breiðafjarðardölum. Var þá farið
að hvessa. Jón Arason leit þá til
lofts og mælti: „Nú er uppgangs-
veður i lofti og væri betra að bíða
hér í góðri höfn, en komast í háska
á rúmsjó."
„Þú sérð það ekki betur
en vér.“
Eggert hafði gler eitt (loftvog)
leit á það og mælti við Jón: „Það
kemur ekki i dag. Þú sérð það ekki
betur en vér.“ Þeir menn, sem
voru þá til róðra í Skor, réru þá
ekki, og þótti þeim útlitið ljótt og
veður vaxandi. Löttu Skorarmenn
fararinnar cg Gissur formaður
einnig. Þá er mælt að Eggert hafi
sagt: „Það er mikið, að mér skyidi
vera sendur mesti formaður undan
Jókli og hann skuli hræðast sjó-
irin.“ En þegar hinir heyrðu, að
Eggert var svo mótfallinn því að
bíða, varð ekki fi'ekar af biðinni.
Jóni Arasyni var mjög nauðugt að
fara. Eggert settist við stjórn á
stærra skipinu. Þá var sól skammt
farin, er þeir lögðu á flóann hinn
30. maí 1768.
Ingibjörgu tekur út.
Er þéir voru komnir sem svaraði
viku sjávar frá landi, tók mjög að
hvessa. Felldu þeir á minna skipinu
segl og biðu stóra skipsins, sem var
orðið langt á eftir. Kom það og
sigldi framhjá. Eggert sjálfur
stýrði, en Ingibjörg sat í söðli uppí
á farminum aftur á skipinu. Veðr-
ið jókst stöðugt og sjór fór vax-
andi. Skipti engum togum, að stór
sjór reið að skipinu og kastaðist
söðullinn með Ingibjörgu útbyrðis.
Eggert spratt upp og sleppti stjórn
taumunum og náði í yfirhöfn henn
ar. En er skipið missti stjórnar,
lagðist það flatt upp í vindinn og
fyllti, en hvolfdi síðan. Sleppti þá
Eggert taki á frú sinni og snei'i sér
fimlega við í.stafninum, þá er skip
inu hvolfdi og komst upp eftir stj'r
inu á kjölinn. Ófeigur, þjónn hans
komst einnig á kjöl. Strax og skip
inu hvolfdi fórst allt, sem var inn-
anborðs, bæði menn og fai-mur,
nema þeir Eggert og Ófeigur. Skip
inu hvolfdi hvað eftir annað og
komust þeir tvisvar á kjöl, en er
því sneri i þriðja sinn, misstu þeir
tak á því og týndust báðir. Hinir
á minna skipinu voru skammt frá,
en gátu ekkert aðhafzt til bjargar
eða við neitt ráðið, enda komið af-
takaveður. Sneru þeir aftur og
komust við illan leik í Skor miðjan
sama dag.
Höfðar mál
(FTamhald af 1. slðu).
hana, og verði henni þá val-
inn staður í bænum í sam-
ráði við Lúðvig, með þvi einu
skilyrði að hún verði utan
við lóðartakmörk Þjóðleik-
hússins, og helzt sem fjarst
því. Hefir Lúðvig tilkynnt
borgarstjóra þessa. ákvörðun
sína, og var Tómas Guðmunds
son, formaður listaverka-
nefndar bæjarins, í því til-
efni viðstaddur blaðamanna-
fundinn í gær.
Þýfinu skilað
(Framhald af 1. Biðu).
ingunum hafi verið skilað,
vegna þess að kvisast hafi
Km þennan varnagla. Hvergi
varð vart seðla úr þýfinu
í verzlunum á Suðureyri,
enda hefir nú allt komið
til skila og engu verið eytt.
Trúði ekki drawmnum.
Sá er á peningana, Guðni
Guðmundsson, útgerðar-
maður á Suðureyri, má vel
wna við þéssi málalok. Pen
ingarnir hurfu hljóðlaust
og án húsbrots og komu aft
ur með sama hætti. Pen-
ingana fann Guðni klukk-
an fjögur á sunnudag og
hafði hann þá dreymt um
nóttina, að þýfið væri að
finna í gamla harmóníku-
kassanwm. Ekki trúði Guðni
draumnum og hugsaði ekki
frekar um hann, fyrr en
síðar um t'aginn. Sannaðist
þá draumwrinn, því að í
kassanum var fé hans;
sparisjóðsbækurnar tvær og
peningarnir, sem til sam-
ans er eitthvað um áttatíu
þúsund krónwr. Skýringin á
því, hvernig þetta hefir
gferzt, án þess að fólk í
húsinu yrði vart ferða
þeirra, er um féð hafa fjall
að, kann að liggja í því, að
Guðni fer oft að heiman
um klukkan sex á morgn-
ana, eða tveimwr tímum áð
ur en aðrir í húsinu fara
á fætur. Er það vitanlega
nægur tími til athafna sem
þessara, einkanlega þegar
húsið er opið.
í gær hafði blaðið tal af
Jóhanni Guunari Ólafs-
syni, bæjarfógeta á ísafirði
og sagði hann að rannsókn
málsins væri enn ekki lok-
ið.
ÍltbreWW TÍWAVV
ÞorkellKristjánsson
Nýlátinn er Þorkell Kristjánsson
frá Álfsnesi á Kjalarnesi og verður
hann jarðsettur frá kapellunni í
Possvogi kl. 10,30 f. h. í dag.
>
Þorkell var fæddur i Álfsnesi 1897,
sonur hjónanna þar, Sigriðar Þor-
láksdóttur frá Varmadal og Krist-
jáns Þorkelssonar, hreppstjóra.
Hann ólst upp hjá íoreldrum sín-
um í glöðum og mannvænlegum
fimmtán systkina hópi.
Ungur gerðist hann bóndi i Víði-
nesi og bjó þar nokkur ár, en flutt
ist síðan til Reykjavíkur og gift-
ist þar eftirlifandi konu sinni,
Maríu Finnbjörnsdóttur frá ísa-
firði. Eignuðust þau einn son, sem
nú er 12 ára gamall.
Síðast liðin 12 ár var Þorkell
vaktmaður hjá Shellfélaglnu við
Skerjafjörð. Hann gat sér hvar-
vetixa hinn bezta orðstir fyrir dyggð
og trúmennsku. Var hann lengi
mjög áhugasamur ungmennafélagi
og jafnan elskur að sveitunum og
félagsskap bænda, er miðaði þeim
til velfarnaðar.
Nú við vistaskiptin íylgja hon-
um hlýjar þakkir fyrir góða Sam-
fylgd á lífsleiðinni frá konu, syni
og 13 eftii'lifandi systkinum, er
sakna látins vinar og svo yfirleitt
frá öllum, er þekktu Þorkel — því
það var ætíð að öllu góðu.
TJngmennafélagi.

Aðeins 10 dagar til jóla
Rjúpur Dragið ekki
Svínakjöt að gera
Hangikjöt jéiainnkaupin
í hátíðamatinn Við sendum
Gerið pantanir yður vörurnar |
sem fyrst heim
Kjötbúðir^ Matvörubúðir w *
ffygsssgswsasssssssssæssssssssgsssftsssiwssssssrasssssssasssssasaiæsssssssœææssssssssssaastsssisssssssa