Tíminn - 22.12.1954, Blaðsíða 11

2S0. blaff.
TÍMINN, miffvikudagiiin 22. dcscmber 1954.
11
Hvar erii skipin
Sambandsskip:
Hvassafell er í Methil. Arnarfell
er vsfintanlegt til Reyðarfjaröar í
kvöld. Jökulfell fer frá Vestmanna
. eyjum í dag áleiöis til Weramude.
D.'sarfell fór frá Seyðisfirði 20. þ. m.
áleiðis til Rotterdam og Hamborg
ar. Litlafeil er í Reykjavík. Helga-
fell er í Riga.
Postulínsbúð ■ Kabui, höfuðborg Afghanistan
Ríkisskip:
Hekla er á Austfjörðum á suður
leið. Esja er á Vestfjörðum á suður
leið. Herðubreið er væntanleg til
Reykjavikur í dag frá Austfjörð-
um. Skjaldbreið er á Vestfjörðum
á suðurleið. Þyrill er á leið frá Vest
fjörðum til Reykjavíkur. Skaftfell
ingur fer frá Reykjavik í kvöld
eða á morgun til Vestmannaeyja.
VI1> BJÓÐUM
YÖUR
ÞAÐ BEZTA
Mfci itnsi mi sannanega ng ao geia, pao e/ a.» segja ei nait er í huga hiff alþjóðlega orffa -
tiltæki „fíll í glcrvörubúff. Þaff er varla rúm fvrir kaupmaiminn í þessari postulínsbúff.
Myndin er revndar úr verzlunaríiverfi Kabul, höíuðborgar Afgb.anistan. Fó3k þar í land'
drekkur mjög te og vill liafa fallega bolla könnur. Þetta poslulín er innflutt frá Japan.
Eimsldc:
Brúarfoss fer frá London 21. 12.
til Rotterdam og Kamborgar. Detti
foss fer frá Keflavík í kvöld 21. 12.
til Akraness og' Reykjavíkur. Pjall
foss fer væntanlega frá Hull 22. 12.
til Reykjavíkur. Goðafoss kom til
Reykjavíkur 18. 12. frá New York.
Gu'lfoss fór frá Reykjavík 20. 12.
til Sigluíjarðar og Akureyrar og frá
Akureyri 22. 12. beint til Rvíkur.
Lagarfoss fór frá Kotka 19. 12. til
Wismar, Rotterdam og Reykjavik-
ur. Reykjafoss kom til Rvíkur 18.
12. frá Hull. Selfoss fer frá Rvík kl.
22 í kvöld 21. 12. til Bergen, Köb-
manskær, Falkenberg og Kaup-
mannahafnar. Tröllafoss fór frá
Reykjavík 19. 12. til New York.
Tungufoss kom til Reykjavíkur 19.
12. frá Tangier, Tres kom tii Rvíkur
20. 12. frá Rotterdam. Katla fór frá
Hamborg 19. 12. til Rvíkur.
Flugferðir
Eoftleiðir.
Edda, millilandaflugvél Loftleiða,
er væntanleg til Reykjavíkur kl. 19
á morgun frá New York. Flugvélin
fer eftir tveggja stunda viðdvöl til
Stavangurs, Kaupmannahafnar og
Hamborgar.
Ur ýtnsuni áttum
Minnztu þess.
Ef þú vilt geyma dauðan mann
órotinn, þá legg hann í spíritus, en
ef þú vilt skemma lifandi mann,
þá hell í hann spíritus.
Veltingamaðurinn
og Jesú nafn
Veitingamaður nokkur, sem
mörg ár hafði selt áfenga drykki,
var orðinn eitthvað órólegur út
af atvinnurekstrinum, átti bágt
með að sofa og varð fyrir ákær-
um samvizkunnar. Gerði hann þá
hoð eftir presti sínum og bað hann
um ráð við áhyggjum sínum og
óróleika. Prestur sagðist þurfa að
hugsa málið, kom morguninn eft
ir og sagði: „Nú hefi ég fundið
ráðið“. „Hvert er það“? spurði
veitingamaðurinn. — „Seljið svo
mikið sem þér getið, Guði til dýrð
ar og í Jesú nafni“. Síð'an fór
prestur sína Ieið. „Guði til dýrðar
og í Jesú nafni“, hugsaði veitinga
maðurinn, „nei, það nær engri
átt“. Og hann hætti við veitingar
áfengra drykkja.
BlÓð og tímarit
Heima er bezt,
12. tbl. IV. árg., desemberhefti
1954 er komið út og flytur m. a.
grein um Einar Jónsson, mynd-
höggvara, Kvæði eftir Kristján
Breiðdal, Ættargripurinn, grein
eftir Böðvar Magnússon, Litli jóla
gesturinn eftir Bjarna Sigurðsson,
Verndargripurinn, söguþáttur frá
Landnámsöld, Védís vinnukona eft
ir Guðlaugu Benediktsdóttur, grein
arnar Georg Brandes, Oddi á Rang
árvöllum, Einkennileair prestar, Um
tóbak, framhaldssöguna Fjallabúar,
eftir Kr. Kristiansen og fleira.
Vökumaður.....................
„í þúsund ár bjó þjóð við nyrztu
voga,
mót þrautum. sínum gekk hún djörf
og sterk.
í hennar kirkju helgar stjörnur
loga.
Og hennar l;f er eilíft kraftaverk".
(D. Stefánsson).
Sterkasta einkenni ísj.
landnámsmanna .var frelsis-
þráin. Þeir gátu ekki unað við
harðstj óm og einræði heima
haganna.
Frjálsborinn maður getur
ekki lifað undir kúgunarhæl
ofbeldis og hroka, hvort held
ur á svi.ði ánda eða efnis —
í trú eða stjórnmálum. Upp
af þessum frjálsa grunni reis
réttarriki íslendinga, þar sem
atorka og drengskapur voru
hin berandi öfl þjóðlífsins.
Bókmenntaafrek ísl. sagn-
fræðinga ber þess glöggt vitni
að þjóðin unni og kunni að
meta írjálshyggju og dreng-
skap.
í liuga íslendinga hefir
ávallt valcað sterk rannsókn
arþrá hugsanafrelsisins, allt
frá dögum,„Ara hins fróða, er
túlkaði rétt sannleikans með
hinum einföldustu orðum, að
ávallt sé skylt „aff hafa þaff,
er sannara reynist“.
íslendingar hafa ætíð átt
menn með: hugrekki til þess
að stíga inn á brautir sann-
leiksleitarinnar.
Það er nú kunnugt orðið
fjölmörgunj mönnum hér á
landi, að meðal vor er maður
úr alþýðustétt, sem sýnt hefir
og sannað, að hann hefir fund
ið, höndláfr og saf.nað vísinda
legri og trúrænni þekkingu,
sem heiliar hugi manna.
Ár eftir ár hefir hann —
fyrst með opinberum fyrir-
lestrum og síðan með heimilis
fræðslu _frætt íbúa Reykja
víkur, og á nú orðið heilan
hóp aðdá.ejida og nemenda,
sem fjölgar með ári hverju,
Bezt oj vinsæiast,
nóv.-des,..h,eftið hefir borizt blað
inu. Af efni þess má nefna Charles
Norman pg söngvarar, Þér eruð
reknir, gámansaga, Mannfellir á ís
landi, Hreystisögur, Kvikmyndir. —
Viðtal við Öskubuskur, dægurlaga-
textar, Haukur Morthens valdi,
bridgeþát.tur, skákþáttur, fjölmarg
ar smásögur,' framhaldssaga, kross
gáta, skrítlur, stökur og skopmyndir.
og svo mun nú komið, að hann
hefir ekki við að sinna öllum,
sem óska þess, að fræðast af
honum, vegna þess, að allt
þetta starf er ur.nið í hjáverk
um.
Maður þessi er Sigfús Elías
son, maðurinn, sem hvorki
ber titil né tignarheiti og tel
ur sig aðeins hinn smáa þjón.
Öll þessi þekking er alger-
lega íslenzk, en mun þó varða
mörg lönd i framtíðinni.
Félagssamtök þau, sem
vinna að framgangi þessa
málefnis, bjóða öllum víðsýn
um mönnum að verða virkir
þátttakendur í útgáfustarf-
seminni. Og féiagið hefir sent
frá sér prentað ávarp, sem
endar á þessum orðum:
Verið þátttakendur í fram
gangi þessa málefnis, sem er
æðst allra mála: framkvæmd
að vilja Meistarans.
Hver mun banna honum að
opinbera vilja sinn? Hver
mun gefa honum ráð? Hver
þráir ekki að þjóna honum?
Ávarpið ber það með sér, að
hér er um trúræna og vísinda
lega opinberun að ræða, mót-
aða af hjartslætti kærleiks-
þjónustunnar, með þá yfirsýn,
að:
„Allt er lífs því líf er hreyfing,
jafnt ljóðsins blær sem
kristalssteinn.
Liíf er sambönd, sundur-
dreifing,
sjálfur dauðinn þáttur einn“.
Ef kristin menning á að
vera leiðarljós þjóðarinnar
áfram, eins og stj órnarskráin
gerir ráð fyrir, þurfa forystu
menn, löggjaíar og ríkisvald
að standa á verðinum og gera
allt, sem í þeirra valdi stend
ur til þess að hið siðræna afl
„fagnaðarerindisins" nái að
snerta æskuna í landinu,
minnugir þess, að maðurinn
lifir ekki af einu saman
brauði.
Hin kaldræna efnishyggja
vorra tíma drepur allt líf í
dróma, ef menn gleyma kalli
Meistarans frá Nazaret: Sann
leikurinn mun gera yður
írjálsa.
í gegnum aldirnar hefur
kirkjan verið oss „guðleg móð
ir“ — Ijósviti í gegnum allar
hafvillur heimsmenningarinn
ar.
Kirkjan, í víðtækustu merk
ingu, má ekki láta sér neitt'
mannlegt óviðkomandi. Við
henni blasa óþrotleg verkeíni
til úrlausnar.
Við íslendingar erum komn
ir í þjóðbraut, og þess fremur
þurfurn vi ðað standa vel á
veröi gegn afglöpum og út-
hverfu hinnar svokölluðu
„heimsmenningar“.____________
Við eigum nóg af öfrjórri
togstreytu um, form, umbúðir
og kennisetningar, en göng-
um oftar framhjá kajrnanum:
— Guðseðlinu í öllum mönn-
um, hversu svo sem háttað er
um þjóðerni, kyn, litarhátt og
svo framvegis.
„í rósemi og trausti.. skal
yðar styrkur vera“.
i Andlegar eigindir verða
trauðla áunnar með ofstækis
fullyrðingum, eða lágkúruleg-
u pexi um leiðirnar, sem liggja
inn á aðalbraut sannleikans.
Þess vegna liggur „lamamað
ur“ samtiðarinnar ennþá við
musterisdyrnar og beiðist ölm
usu. — Menningin er „lama“
vegna þess, að hana vantar
lífskraft, en hvorki silfur né
gull.
Ef kirkjan og stjórnmála-
mennirnir gætu komið sér
saman um, að sameina í stað
þess, að sundra, — þá væri
„guðsríkið“ löngu komið nið-
ur á jörðina, og orðið sam-
eign allra ,en ekki skæklatog
sértrúarflokka og uppboðs-
haldara ,’oæði í trú og stjórn-
málum, þar sem hver býður
öðrum betur, þar til allt riðl-
ast út á refilstigu vanhyggj-
unnar, unz menningin synöir
í mannablóði og endurómar
bróðurmorð Kains.
Villimannadans síðustu
heimsstyrjaldar er stærsta
útgáfan þeirrar „harmsögu
mannsandans“.
Og hvers vegna? Vegna þess
aö hinir svokölluðu „foringj-
ar“ þjóðanna gleyma að reka
„guðserindi brýnni, en græðgi
og munað“. En slik gleymska
felur í sér þá staðreynd vit-
rænnar mannveru, að hún
króknar á krossgötum efnis-
hyggjunnar og ratar ekki þá
leið,
„sem vísar gæfan bezta:
Að verða um frelsi og sannleik
ávallt sýnni,
og safna árum góðvitrari og
yngri“.
Á þessum upplausnar tim-
um hins hrjáða mannkyns
berast ískyggilegir skuggar fyr
ir sálarsý æskunnar í landinu.
Framhald ú 10 ilfa
Otíutélagtð h,f.
SÍMI 81600
Öruéá oá ánægð með
tryééináurta hjá oss
Stærri bústofn
Framhald af 12 Biðu.
ur á Austurlandi þurfa að
horfast i augu við. Þeir eiga
erfiðara með að stækka búin
og leggja í fjárfrekar ræktun-
arframkvæmdir. Þó hægt sé
að fá tilskilin ræktunar- og
byggingalán nægir það ekki,
þegar búin skila ekki höfuð-
stól til að leggja á móti tak-
mörkuðum lánum. Þurfa þeir-,
sem lítil bú hafa, mun meira
lánsfé en þeir, sem reka stór
bú og ætla að auka búskap-
inn.
Von um árangur af
garnaveikislyfi.
Mikill áhugi er hjá bændum
fyrir því að auka afurðir sauð
fjársins og eru sauðfjárrækt-
arfélög stofnuð til að vinna að
því.
Garnaveikin hefir gert
bændum mikinn usla, svo að
margir hafa átt erfitt með
það hennar vegna að halda
búunum í horfinu. Nú eru
menn að eygja von í barátt-
unni gegn þessum vágesti. Er
það garnaveikimeðal, sem
farið er að nota með góðum
árangri.
Ræktun er tiltölulega
skammt á veg kcmin viða á
sambandssvæðinu, enn sem
komið er, og fjárhagur bænda
þröngur til stórra átaka í þvi
efni, þó vilji sé fyrir hendi.
En ræktun verður að aukazt.
Víða er heyskapur allmikið
stundaður á óræktuðu landi,
sem ekki er véltækt. Heyfeng-
urinn er þó aðallega af rækt-
uðu landi, enöa er seinlegt að
ná heyjum með handverkfær-
iim í þúfum.
Landbúnaður Austfirðinga
á sér mikla framtið. Á víðlend-
um löndum, sem vel eru fallin
til sauðfjárræktar, er enn ó-
notuð beit fyrir mikla fjár-
hópa, og arðsemi sauðfjársins
er mikil, þegar frá eru dregin
vanhöldin, sem stafa af garna
veikinni.
tthreiSiS TIMANN