Tíminn - 16.12.1955, Blaðsíða 5

v n >
f' M.'
287. blað.
TÍMINN, föstudagínn 16. desember 1955.
Guðmundur L. Friðfinns.
son, bóndi á Egilsá í Skaga.
firði, kveður sér hl.ióðs í
Tímanum 23. okt. s. 1. Ræðir
hann þar um vegamál í Fram
-Skagafirði og byggingu fyr
irhugaðrar brúar á Norðurá
í Skagafirði. í grem þessari
gerir hann sér tíðrætt um
mig og þær leiðréttingar, er
ég gerði yið fyrri grein hans
um sama efni frá því í júlí í
sumar.
Um leið og ég þakka Guð_
mundi þá miskunn, er hann
telur sig auðsýna mér, í um_
ræddri grein, vil ég láta þess
getið, að mér er lítil þægð
að, heldur skyldi Guðm.
höggva eins stórt og skrif
mín gefa tilefni til og mál_
staður hans leyfir.
Þá vil ég áður en lengra er
haldið biðja Guðmund að
gera sér það ljóst, að ég og
faðir minn efum tvær per_
sónur, þótt skyldir séum, en
hahn talar ufh ' okkur sem
eina í Upphafi greinar sinn_
ar. Guðmundur er hissa yfir
því að hann skuli vera far_
inn að ræða þessi mál við
granna síria á bessum vett-
vangi. Af. því sést að hann
hefir’ ekki' búizt við að sér
yrði svarað, er hann ritaði
fyrri grein sína. Þannig hefir
Guðm. ætlað í skjóli ókunn.
ugleikans að afla málefnum
sínum fylgis, þrátt fyrir
slæman málstað og fljót_
færnislegan málatilbúnað.
Þegar ég verð svo fyrstur til
að deyða þessar vonir Guðm.
og skýra, frá þeirri leiðin_
legu sérstöðu, sem Guðm.
hefir í þ$ssu máli. verður
hann æfur við og veitist að
mér með ópum og illmælgi.
Það hafa margir látið orð
falla í þáfátt, er þeir hafa
lesið:-þ,essa. síðari i-itgerð Guð
mundar,, að betra hafi hon_
um vexiö að skrifa ekki en
skrifa, fcví : þann málstað er
Guðm. tók að sér í fyrri grein
sinni, gefúr hann svo ræki_
lega upp I þeirri síðari, að
þar er ekki hægt að ganga
mikið -lengra. Hann treystir
sér ekki lengur til aö halda
því fram að hægt sé að spara
viðhald á því torleiði sem er
á þjóðveginum í Vallhólmi
og Blönduhlíð, þótt langferða
fólk ætti kost á að sneiða þar
hjá. Einnig viðúrkennir hann
að það sé ekki hagur fyrir
háns málstað ef hann mælti
með áframhaldandi vega_
lagningu upp Norðurárdal
að sunnan frá Gvendarnesi.
Sér hann þá enga aðra leið,
en öll umferðin liggi áfram
yfir Kotá, Kotaskriður og
Valagil, en þessar torfærur
orsökuðu einmitt umferða-
truflanirnar á Norðurárdal
nú tvö síðastl. sumur. Og það
var Valagilsá, sem Hannes
kvað um: „Áin sem stundum
er ekkj í hné er orðin að
skaðræð:?: fIjóti“, en ekki
Helluá eða, Húseyjarkvísl,
eins og Guðm. virðist halda.
Svo laögt igeágur Guðm. i
uppgjöf sínni, að hann vill
helzt hla/úpast frá þeirri hug
mynd sinnk er hann kallaði
Norðuriandaveg um Skaga.
fjörð. Reynir hann að láta
lítá svo út, að þar hafi hann
átt við hringvég þann, sem
fýrirhugaður er innan hér_
aðsiris'. "In slíkt afsannar sig
sjálft. JE-Jefði svo verið, hefði
Guðm. ■ éinungis hvatt þess,
að hafizt væri handa um
framkværiidir á þeim vegi og
þeim hraoað sem mest, og þá
væri um Jeið fengin varaleið
gégnum Skagafjörð ef Vall-
h'plms.,.e9á Blönduhlíðar veg
rr tepptist. Guðm. verður þvi
að sitja sjálfur uppi með sín
Gunnar Oddsson: Orðið er frjálst
ENN UM VEGAMÁL
Svar til Guömundar á Egilsá
ar tillögur þótt hann reyni
að koma þeim á aðra. Hins
vegar er það skiljanlegt að
Guðm. teldi aðstöðu sína
sterkari þegar hann prédikar
sparnað v^ð Norðurárbrú, ef
hann hafi ekki manna fyrst-
ur orðið til þess, að mæla
með 8—9 km. nýbyggingu
vegar í svokölluðum Teigum
í Lýtingsstaðahr. Við þess.a
nýbyggingu mætti losna að
verulegu leyti ef Tungusveit
arvegur yrði notaður fram ■ á
móti Villinganesi og vegur
lagður þaðair að hhmi fyxir.
huguðu Héraðávatnal>rú hjá
Tyrfinsstöðum. Ekki er, það
heldur heppilegt fyxff sparn_
aðarmanninn Guðmund á Eg
ilsá að gerast stuðnmgsmað-
ur bess að umrædd Héraðs-
vatnabrúi væri byggð úridári
Flatatungu en ekki Tyrfins-
stöðum, því að á fyrrnefnda
staðnum kæmi hún að mirini
notum fýrir viðkomandi
byggðarlög og yrði auk þess
mun dýrari.
Eina hálmstráið, sem Guðm.
reynir enn að halda sér í. er
hinn ægilegi vegarkafli í
Silfrastaðafjalli, frá Skelj-
ungshöfða að Gvendarnesi.
En þetta strá verður Guðm.
ekki eins haldgott þegar þess
er gætt, að í sömu grein við_
urkenmr hann, að hafa farið
með áróðri fyrir Norðurárbrú
á Gvendarnesi, áður en nokk
ur hugmynd var komin fram
um Héraðsvatnabrú hjá Tyrf
insstööum, og þá gat hann
ekki á neinn hátt visað
Kj álkabúum „vestur yfir
Vötn“ með samgöngur sínar
eins og hann reynir nú. Held
ur urðu Kjálkabúar og aðrir
Akrahreppsbúar í hvert
skipti, sem þeir fóru yfir
Norðurá, að leggja leið. sína
um hið stórhættulega Silfra.
staðafjall, sem þeri hefðu
losnað við ef brúin hefði ver_
ið hjá Skeljungshöfða. Það er
því Ijóst að sé Guðmundi líf
sveitunga sinna jafn kært og
langferöamannsins, er orð_
gnótt hans um þá lífshættu,
er umferð stafi af SUfrastaða
fjalli, hræsni ein, sögð í á_
róðursskyni. Hvort heldur
er verður Guðm. að svara
sjálfur. Þó á hann þriðja kost
inn, en sá er, að þegja alveg,
og hefði það ef til vril hentáð
honum bezt frá upphafi
bessa máls.
Til þess að leiða athygl-
ina frá málefninu reynir
hann að túlka baráttu sveit-
unga sinna sem persónulega
cvild í sinn garð. Þá notar
hnnn kröftuglegar samlíking
ar og langt sóttar eða allt
■aftur ; goðasögur.
Guðm. gefst ekki upp á að
tvggja á því, að afstaða
Blöndhlíðinga stafi af áróðri
fárra manna og ókunnug-
leika á staðháttum. Hvorug
getur skvringin kallazt trú-
leg. Ekki verður þetta trú
legra við bað, að Guðm. seg-
ir menn bá, er Blöridhlíðing
ar eiga að láta hafa nöfri sín
að vild. ábyrgðarlitla. og
sumir þeirra eru einnig bæði
ungir og ósvinni'r og frarn.
koma þeirra lítt fallin til að
vekia tiltrú betri manna.
Þessi lvsing Guðmundar á
Biöndhliðinaum er ekki að-
cins móðeandi fvrir bá held
ur fvrir alía bióðina er hann
íyrir lesendur tveggja stærstu
dagblaðanna og ætlar þeim
að trúa.
Hygg ég að Guðm. muni
uppskera eins og hann sáir
til, og skaði sjálfan sig mest
með slíkum málflutningi. Til
sönnunar hinum eindregna
vilja allra Akrahreppsbúa í
þessu máli birtist hér eftir.
farandi tillaga, er fram kom
á almennum hreppsfundi að
Stóru-Ökrum í haust:
„Almennur hreppsfundur
Akrahrepps, haldmn að Stóru
Ökrum 17. okt. 1955, um skóla
og félagsmál, beinir þeirri
eindrégnu áskorun til vega_
málastjórnar ríkisins, að
væntanleg brú á Norðurá,
verði byggð við Skeljungs.
höfða en ekki á Gvendar
nesi“.
Tiilaga þessi var samþykkt
í einu hljóði mótatkvæða.
laust. Fundinn sátu yfir fimm
tíu manns, flest bændur, víðs
vegar að úr hreppnum. Þessi
atgreiðsla tillögunnar sýnir
glöggt þann eindregna sam_
hug, sem ríkir innan sveitar
innar um staðsetningu hinn
ar væntanlegu brúar. Þá má
e'nnig geta þess, að höfund-
ur tillögunnar er ekki búsett
ur á Kjálka, og fyrir henni
var ekki mælt af Kjálkábú-
um á neinn hátt, svo þar gat
ekki verið á ferðinni þeirra
áróður. Ástæðan fyrir flutn.
ingi þessarar tillögu var sú
að á fundinum komu fr.am
iíkur þess að skólabíli yrði
notaður á næstu árum, tú að
flytja börn á kennslustaði
eða þar til hreppsbúar hefðu
aetu og leyfi til að reisa
heimavistarbarnaskóla. Þessa
bíls gætu Kjálkábúar ekki
notið. nema Noröurá væri brú
uð hjá Skeljungshöfða.
Sá möguleiki, sem Guðm.
vill gera stóran í grein sinni,
að Akrahreppur kunni að
standa að samskóla fleiri
hreppa, er naumast til, því
móti honum fer bæði vilji
fvæðslumálastjóra og Akra_
hreppsbúa. Þetta veit Gúðm.
mæta vel, þótt hann reyni að
gefa annað í skyn. Þá telur
Guðm. það ótrúlegt að mjólk
spilUst frekar, þótt flutt sé
til mjólkurbús vestan Vatna
cn austan. Ég verð að játa,
að þetta þykir mér frekar lé
legur „brandarú. Mjólk ætti
ekki að þurfa að spillast
hvert á land sem hún er flutt,
ef skaplega er með farið. Hitt
er svo annað mál, hvað sá
flutningur mundi kosta og
hvaða hyggindi lægju þar að
baki. Ef koma ætti mjólk í
veg fyrir áætlunarbíl Lýtinga
yrðu Kjálkabúar sjálfir að
sjá um flutning hennar vest
ur fyrir Svartá í Lýtings-
staðahreppi. Hygg ég að
flestir muni skilja, er hér
þekkja til, að slíkt er útilok
að, vegna staðhátta. Fengist
hins vegar mjólkurbíll Lýt-
inga til að sækja mjólkina
austur á Kjálka, lengdist leið
hans eitthvað yfir 20 km.
Kostnaðinn, sem leiddi af
þessum krók yrðu framleið-
endur á Kjálka að borga all
an sjálfir, því með allri virð-
ingu fyrir góðsemi Lýtinga.
Þvgg ég að þeir kærðu sig
ekki um að bera aukinn flutn
ingskostnað. á mjólk sinni
vegna nokkurra bænda í
ar eins og áður hefir verið
tekið fram, að ef Norðurár.
brú kæmi hjá Skeljungs-
höfða væri Kjálkinn bein
framlenging á mjólkurfram.
leiðslusvæði Akrahreppsins,
Blönduhlíðinni og þá væru
hin ákj ósanlegustu skilyrði
U1 staðar fyrir mjólkurfram
leiðslu á Kjálka. Þetta er að_
eins eitt dæmi þess, að Norð
urárbrú hjá Skeljungshöfða
er sú eina samgöngubót, sem
er raunhæf og kæmi Kjálk.
anum að fullu gagni.
Það eina, sem í fljótu
bragði virðist mæla með brú
arbyggingu hjá Gvendarnesi,
er að þar yrði hún eitthvað
ödýrari. Sé þetta aðgætt nán
ar, verður l.ióst, að þá væri
eyririnn sparaður í stað krón
unnar. Kemur þar hvort
tveggja til, að nokkurt fjár_
magn mundi sparast á vegi
þeim, sem lagður yrði upp
Norðurárdal að sunnan, þar
sem frumbygging hans þyrfti
ekki að vera eins sterk ef
tveir bæir notuðu i stað níu,
og viðhald minnkaði i hlut-
fslli við umferðina.
Þetta yrðu þó ekki nema
smámunir emir hjá þeim
sparnaði, sem leiddi af því
að veruleg umferð losnaði við
langan krók, og myndi verð_
munur brúnna vinnast upp á
fáum árum. Þetta atriði var
haft í huga þegar kílómeters
krókur var tekinn af umferð
inrii með þyggingu nýrrar
brúar yfir Norðurá í sporði
Öxnadalsheiðar. Aðstæður
þar eru algjörlega hliðstæð-
ar og hjá Skeljungshöfða.
Þessar staðreyndh- eru öllum
Akrahreppsbúum vel ljósar
nema Guðmundi á Egilsá, og
meðan hann berst gegn við-
unandi lausn þessara mála,
gerir hann sig sekan um aft
urhald og þröngsýni. Sjónar
mið Guðm. hefðu ef til vril
verið skiljanleg fyrir 20 ár_
um en sgmrýmast ekki breytt
um viðhorfum og aukinni
tækni. Guðm. segir að þess
yrði ótæpilega krafist ef Norð
urá yrði brúuð við Skeljungs
höfða að Egilsá verði emnig
brúuð svo Egilsá og Borgar-
gerði ættu kost á vegasam
bandi. Helzt er að skilja á
Gúðm. að hann þykist fara
•þar með eitthvert nýmæli. í
því sambandi má geta þess,
að annað hefir aldrei komið
til greina og á þetta hefir
verið lögð áherzla af okkur
Kjálkabúum, bæði við þing_
menn okkar og vegamála
stióra, enda er það vitað, að
hefja átti byggingu beggja
brúnna samtímis vorið 1954
og hefði verið gert, ef, verk-
fræðingar hefðu ekki hamlað
framkvæmdum.
Eins og Guðm. hefir þegar
viðurkennt, hefir hann frá
upphafi verið í andstöðu við
sveitunga sína í umræddu
brúarmáli. Hefh’ honum tek
ist með sínum einstrengins-
lega áróðri að tefja lausn
þess verulega, og hefir hann
þar notið dyggilega stuðn-
ings heimilisvinar^ sins Jó_
hanns Hjörleifssonar, sem
hefir haft sterka aðstöðu til
áróðurs innan vegamálaskrif
stofunnar.
Þó að Guðm. hafi verið sá
ógæfumaður, að standa í vegt
fyrir eðlilegri framkvæmd
þess mikla nauðsynjamáls,
sem hér um ræðir. hefir eng
inn sveitunga hans, hvorki á
Kjálka eða annars staðar í
hreppnum, sýnt honum fæð
eða óvild á nokkurn hatt"'' ‘
emda hafa afskipti hans af
mönnum og málefnum oft_
ast verið gæfulegri. En ekkl
var laust við að sumum þæt-ti
skörin taka að stíga í bekk-
Framhald á 10. síðu
SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSi
Elzta og einfaldasta lita- tölukerfið
strax og án œfingar!
Litirnir í skálunum eru merktir inn á léreftið, og þér
farið eingöngu eftú tilvísun talnanna.
Þannig málið þér fljótt og örugglega hvað sem yður
langar' til: Landslag — Blóm — Dýr
Biöjið Mm
CRAFT MASTER lifaskrín!
Ekfa íistmáZaraZifir. Ekfa ZistmáZara-
léreff. — Hagpzút irístundaskemmtmi
Jólagjöf fyrir unga sem gainla.
MÁLARINN
Sími 1496—1498.
leyfir sér að bera slíkt á borð öðru sveitarfélagi. Hins veg-K««s«sss««s««s5«#ss««íss«ssí«í5««««5««54í«í«í««ss#íí«ís«sssssaD