Tíminn - 06.03.1957, Blaðsíða 9

T í MI NN, miðvikudaginn 6. marz 1957.

1l
iniiiiiiniiiiiiiiiiiniiiiiimiiiiiiiniiiniiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiinimiiiiiiiiiiiiimiiiiiinuniiimiin

Sendill
óskast fyrir hádegi.
Þarf að hafa hjól.
Afgreiðs&a Tímanns
sími 2323.
iiiitinMitiuiiimiiiiiiimiiitimiiinniinniuuiiiiiiiiuiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiinnininiiiimiiB

87
— Þó svo væri þyrftum við
ekki að yfirgefa þetta hús fyr
ir fullt og allt ef þú óttast
það.
— Það gleður mig sannar
lega.
— En ég vona samt að þú
sért ekki beinlínis andvíg því
að við búum í Washington,
sagði Joe brosandi.
— Ekki ef það er á réttum
stað, sagði Edith.
— Fjórtán dögum síðar.
North Frederick Street nr 10
— Hefurðu séð kvöldblað-
ið? spurði Edith.
— Hef ekki haft tíma til að
líta í það ennþá. Er nokkuð
sérstakt í því?
— Það finnst þér sjálfsagt,
sagði Edith. Að minnsta kosti
finnst mér það. Það er á
þriðju síðu.
Joe leit fyrst yfir alla grein-
ína; síðan las hann dálitla
klausu upphátt:
— „Flokkurinn er stoltur
af frambjóðendalistanum
sem hann leggur nú fyrir
kjósendur í Gibbsville", sagði
Slattery þingmaður. „Listinn
sannar rækiiega að flokkur-
inn hefur fallizt á áskoranir
þeirra sem vilja fá nýtt blóð
í stjórnmálabaráttuna. Fjórir
ágætir borgarar koma nú
fram á sjónarsvið stjórnmál-
anna , fyrsta skipti. Og þegar
kosningabará’ttan næsta ár
fyrir borgarstjórakosningarn-
ingarnar hefst munu enn
frekari sönnur verða færðar
á umbótavilja flokksins. Ég
vona nefnilega að mér takizt
að fá hinn kunna lögfræðing,
mannvin og ágæta borgara í
Gibbsville, Joseph B. Chapin,
til að gefa kost á sér til em-
bættisins . . .“ Og svo fram-
vegis.
— Vissir þú af þessu? spurði
Edith.
— Nei, svo sannarlega ekki,
sagði Joe. Hvað skyldi hafa
komið honum til þess arna?
— Er þetta ekki kallað að
svæla mann út úr greni sínu?
— Jú, oe honum hlýtur að
vera vel ljóst að mér geðjast
alls ékki að þessu, sagði Joe.
— Þá ættirðu að segja það
við hann, sagði Edith.
— Það ætla ég líka að gera,
en fyrst verð ég að hugleiða
hvað ég á að segja við hann.
Ég held ég fari upp og fái mér
bað fyrst.
Hann lá í baðkerinu stund-
arfjórðung eða svo. Síðan
hringdi hann til Mike Slatt-
ery.
— Þér hafið sennilega bú-
izt við þessari upphringingu,
Mike; það er Joe Chapin.
— Góða kvöldið, Joe. Eigið
þér við greinina í kvöldút-
gáfunni af Standard?
— Já, ég á við greinina í
Etandard, sagði Joe.
— Hún hefur væntanlega
fallið í góðan jarðveg, sagði
Mike.
L — í góðan jarðveg? Svo að
þér haldið það. Ég held, Mike,
að þér hljótið að vita að þér
hafið gengið of langt. Ég hef
engin afskipti af stjórnmál-
um nema hvað ég á sæti í
héraðsráðinu. Og yður hlaut
að skiljast þegar ég afþakk-
aði dómarastöðuna að ég ætl-
aði mér ekki út í stjórnmál.
— En ég hélt í raun og veru
að þetta myndi gleðja yður,
Joe. Mér gæti aldrei dottið í
hug að gera neitt til að móðga
yður; það vitið þér vel. Þér
eruð of góður kunningi minn '
til þess og of mikilvægur mað j
ur fyrir flokkinn. Það eina,
sem ég gerði var að hugSa upp
hátt — dreyma upphátt ef
svo mætti segja.
— Það hafa þá verið
ópíumsdraumar, kæri Mike.
Þér hafið ekki minnstu á-
stæðu til að ætla að ég gefi
kost á mér sem borgarstjóri.
Ég áfþakkaði dómarastöðuna
og þó var það tilboð mikill
heiður; í mínum augum meiri i
heiður en tilboð um borgar- I
stj órastöðuna.
— Mér þykir það leitt, Joe.
Ég ætti víst að biðja Bob ‘
Hooker um að birta leiðrétt-
ingu, en það kemur sér dálít-
ið illa fyrir mig . . .
— Þakk, allar leiðréttingar
eru óþarfar. Ég gæti sjálfur
fengið Bob Hookner til þess.
Ég kýs frekar að málið verði
látið falla í kyrrþey. En ég
vona að þér ráðfærið yður við
mig framvegis áður en þér
nefnið nafn mitt í sambandi
við opinber embætti. Og með-
al annarra orða: mér væri
kært að þér hringduð sjálfur
til Arthurs og segðuð honum
að þessi saga væri hreinasti
uppspuni. Ég hef að vísu ekk
ert heyrt frá honum ennþá en
hann hefur áreiðanlega orðið
steinundrandi ekki síður en
ég.
— Ég skal gera það um leið
og við höfum lokið við að
tala saman, sagði Mike. En
samt sem áður vil ég ekki lofa
yður einu, Joe . . .
— Hvað er það?
— Ég ætla ekki að hætta að
reyna að fá yður út í stjórn-
mál í einhverri mynd. Við
þurfum á yður að halda.
— Þakka yður fyrir; þetta
er fallega mælt, en reynið þá
að sannfæra mig og komið
mér ekki að óvörum með nýj-
um yfirlýsingum í Standard.
— Þér eruð mér ekki reið-
ur ,Joe?
— Ekki alvarlega.
Síðan kvöddust þeir.
Edith hafði heyrt allt sem
Joe sagði, og hún kinkaði
kolli: — Þetta var ágætt,
sagði hún.
— Já, það var ágætt. Og
veiztu hvers vegna? Það er
vegna þess að nú get ég gert
dálítið sem mig hefur lengi
langað til að gera en ekki vit-
að hvernig ég ætti að koma
í kring. Ég fer sjálfur til Was
hington til að athuga mögu-
leikana á því að fá eitthvert
embætti í þágu ríkisstjórnar-
innar . . . Hann kveikti sér í
sígarettu og hélt áfram: —
Þessi hvað-hún-nú-heitir, sú
sem skrifar samkvæmisdálk-
inn, hringir hún alltaf . . .
— Lydia Faunce Brown,
sagði Edith.
— Hringir hún alltaf til að
biðja þig um efni?
— Já, svona einu sinni í
viku.
;— Alveg reglulega?
— Já, eiginlega. Hún hring
ir senniiega á morgun eða
hinn daginn. Hvers vegna
spyrðu að því?
— Geturðu ekki látið þess
getið — svona meðal annarra
orða — þegar hún hringir
næst, að hr. og frú Joseph
B. Chapin ætli sér að dvelja
einn eða tvo daga í Fíladelfiu,
frúin til að verzla, maður
hennar í viðskiptaerindum.
— í Fíladelfiu? spurði
Edith.
— Það er áfangi á leiðinni
til Washington — en við þurf
um ekki að segja henni allt,
sagði Joe. Ef Mike getur not-
að Standard get *ég sannar-
lega gert það líka.
— Þú ert býsna útfarinn,
Joe.
— Þú þarft samt ekki að
segja það í þessum undrunar
tón. En það eru áreiðanlega
til kraftar í mér sem þú þekk
ir ekki einu sinni til, kæra
Edith.
— Og hvers vegna ætti ég
þá ekki að verða undrandi?
— Touché, sagði Joe.
Joe lét það vitandi vits und
ir höfuð leggjast að ákveða
stefnumót við Pennsylvaníu-
þingmanninn í Washington.
— Þú gætir fengið þér
göngu til að lita á kirsuberja
trén í blóma, sagði hann við
Edith. Á meðan heimsæki ég
ljónið í bæli þess.
— Kirsuberjatrén blómstra
ekki á þessum tíma árs.
— Ég vona samt að þing-
maðurinn sé í fullum blóma.
Hann fór til skrifstofu þing
mannsins og fékk þar að vita
að hann tæki aldrei á móti
mönnum nema það hefði ver
ið ákveðið með fyrirvara. Rit-
ari hans var greindarle’g mið
aldra kona og henni varð
þegar ljóst að gesturinn var
enginn venjulegur umsækj-
andi eða kominn í kvabber-
indum, heldur gerfilegur
herra í klæðskerasaumuðum
fötum.
— Viljið þér vera svo góð
að fara inn með nafnspjald-
ið mitt?
— Með ánægju; en ég er
hrædd um að þingmaöurinn
geti ekki tekið á móti yðui
núna ,sagði hún.
Hann rétti henni nafn-
spjaldið sitt:
Joseph Benjamín Chapin
Gibbsville, Pennsylvania
Hún leit rannsakandi á
nafnspjaldið, síðan á hann
— Ó, það er herra Chapin
frá Lantenengo; er það ekki
rétt?
Nú geta allir lært íslenzka réttritun og málfræði heima
|j hjá sér á bréfanámskeiði, sem hófst s. I. haust I
1 Tímaritinu SAMTÍÐENNI
a Nýir áskrifendur fá seinasta árgang í kaupbæti, ef
I: þeir senda árgjaldið 1957 (45 kr.) með pöntun. Þeir
« geta því fvlgzt með íslenzkunámskeiði okkar frá bvrjun.
|| —• Samtíðin flytur auk þess: Ásíasögur, kynjasögur,
:♦ skopsögur, vísnaþætti, viðtöl, bridgeþætti, skákþætti,
II nýjustu dægurlögin, fjölbreytta kvennaþætti (tízkunýj-
H ungar og hollráð), verðlaunagetraunir, gamanþætti, úr-
|| valsgreinar, ævisögur frægra manna o. m. fl.
10 hefti árlega fyrir aðeins 45 kr.
Póstsendið í dag meðfylgjandi pöntun:
|| Ég undirrit.......óska að gerast áskrifandi að SAMTÍÐ-
H INNI og sendi hér með árgjaldið fyrir 1957, 45 kr.
H Nafn ............................................................................................
|| Heimili ........................................................................................
j| Utanáskrift okkar er: SAMTÍÐIN, Pósthólf 472, Rvík.
t*
iiiiiiiimimiiiiiimiHiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiuiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiii
miiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiimiiiii