Tíminn - 06.03.1957, Blaðsíða 4

T f MI N N, miðvikudaginn 6. marz 1957.
Chessman skriíar þrioju hókina —
Ritlaun: 29 daga einangnm — Vændi
í Sovét — VeiðiferSir í hifreiSnm —
Stríð út af norskum rithöfnndi - Klám
fengin bók — Á ekkert erindi á söfn;^1
skozkur knattspymumaSur
AfbrotamaSurinn, réttar-
sérfræðingurinn og rithöf-
undurinn, Caryl Chessman,
sem he'ir hindrað fullnæg-
ingu dauðadcms i rúm sjö ár,
hefir ritað þriðju bók sína og
smyglað henni úr fangakiefa
sínum í San Quentin til út-
gefanda. Fyrir smyglið á
handritinu var hann dæmdur
í 29 daga vist í einangrunar-
klefa.
Þessi þriðja bók Chessmans
heitir „Andlit réttlætisins", en
upp komst um smyglið, þegar
fangaverðir fundu bréf til útgáfu-
fyrirtækisins og afrit af handriti
við leit í klefa fangans. Chess-
man játaði umyrðalaust að hafa
smyglað handritinu út. Fyrsta bók
Chessmans, sem gerði hann heims-
frægan, „Klefi 2455, dauðadeild“
hefir komið út í íslenzkri þýðingu,
en þá bók hafði hann leyfi til að
skrifa. Annarri bók sinni smyglaði
hann út og nú síðast þeirri þriðju.
Ekki er talið að nein tilraun verði
gerð til að stöðva útgáfu síðustu
bókarinnar, þótt hún sé komin á
ólöglegan hátt í hendur útgefanda.
ismenn i sumar.
Caryl Chessman glæpamaður, lög-
fræðingur og rithöfundúr. .
Vændi þekkist í Sovétríkj-
unum; hinn siðspillti auð-
valdsheimur er ekki lengur
einn um hituna í þeim efn-
um. Það er Trud, málgagn
ve'!«!ýðsfélaganna í Sovét-
ríkjunum sem gerir þessa
játningu og hótar jafnframt
hinum vesölu qleðikonum
ölhi iMu. Það nru b'u*^ enain
löci sem hæqt er að refsa
þeim eftir, kveinar Trud og
bætir við: „Þær brjóta gegn
siðferðislöqmálum okkar og
einniq geqn undirstöðulög-
málinu í sósíalisku bjóðfélagi
sem senir: Sá sem ekki vinn-
ur á beldur ekki mat að fá."
Hingað til hefir ævinlega verið
Sagt, að vændi þekktist ekki í Sov-
étríkjunum, sósíalisminn hefði út-
rýmt því þjóðfélagsástandi sem
neyddi konur til slíks l'fnaðar. F.n
nú er komið annað hljóð í strokk-
inn. Trud segir að ómögulegt sé
að loka augunum fyrir því að
vændiskonur séu á vakki á stræt-
Um Moskvu að svipast eftir hæfi-
legri bráð. Blaðið segir, að vænd-
iskonurnar fari oft í bifreiðum
eftir strætunum í veiðiferðir sín-
ar og lögreglumenn séu alltof und-
anlátssamir, láti vanalega sem þeir
sjái þetta ekki. Þessar konur hafa
oll skilyrði til að vinna fyrir sér
á heiðarlegan hátt, segir blaðið, en
þær kjósa frekar lóttúðarlíf á
strætum og í veitingahúsum. Með-
an ferðamannastraumur er mestur
’hverfur þessi lausungarlýður af
götunum, hin árlega vorhreingern-
ing í höfuðstaðnum sér fyrir því.
En allir sem búið hafa í Moskvu
og eitthvað þekkja þar til vita
hvar hægt er að hafa upp á þeim.
Er ekki kominn tími til að gera
! upp sakirnar við þessar léttúðar-
drósir? spyr Trud að lokum. Það
ætti að refsa þeim svo minnilega
að þær forðist svo „svívirðilegan
lifnað" eins og heitan eldinn þar
eftir.
Ári3 1957 hófst í Noregi
| með stormum og stórviðrum,
1 hús fuku í sjóinn, skip á
! land. Og á hinu andlega svið-
| inu hafa umhleypingar geis-
| að ekki síður en á jörðu
niðri. Rithöfundurinn Agnar
Mykle gaf út nýja bók fyrir
jólin, Sanger om den röde
rubin, og síðan hafa bæði
stormar og stórviðri geisað
út af henni.
Agnar Mykle er maður sem lag
hefir á því að vekja á sér athygli.
Bækur hans eru stórar og þykkar
ekki síður en amerískar metsölu-
bækur og á hverri síðu finnst eitt-
hvað sem einhver getur hneyksl-
azt á. Og eftir þessa bók er al-
mennt viðurkennt að hann eigi
Noregsmet í „bersöglum lýsingum“
— hann standist jafnvel sam-
keppni við suma þá höfunda sem
þrautseigastir eru við þessa iðju
í öðrum löndum. Móttökurnar
heima í Noregi voru svona og
svona, sumir gagnrýnendur voru
fýldir og fussuðu og sveiuðu við
bókinni, aðrir tóku henni opnum
örmum. En hafi Mykle ekki orðið
spámaður í eigin föðurlandi í þess-
ari atrennu fékk hann þeim mun
betri undirtektir annars staðar.
Danski gagnrýnandinn Jens
Kruuse rak upp mikið fagnaðaróp:
Mykle er á borð við þá stóru, j
i sagði hann. Hann er ljósið í norðri, j
sniilingur vorra tíma. Sannleikur-
inn er nefnilega sá að rithöfund-
urinn Mykle er einmitt eins og
Danir ímynda sér villimanninn
norska, náunga fró fjöllum og
skógi sem rænir konum og etur
börn. En maðurinn Mykle er dá-
lítið öðruvísi; þetta er friðsamur
náungi og ánægður með sjálfan
| sig og hefir gaman af að láta á
! sér bera. Og fái hann ritvél undir
I hendurnar er alls von.
Fyrst um sinn eftir útkomu bók-
arinnar var allt með kyrrum kjör-
um, og almenningur lét sig hana
Norðmaður frá Noregi.
engu meira varða en aðrar nýleg-
ar bækur. Þá fréttist að nefnd sú
er velur bækur handa norskum
bókasöfnum hefði talið bókina ó-
æskilega og ekki tekið hana upp
á lista sína um hæfilegar bækur
fyrir bókasöfnin. Og nú ætlaði
allt af göflunum að ganga. Há-
værar kvartanir komu fram í blöð
um um að hér væri verið að koma
á ritskoðun og hafin ofsókn gegn
rithöfundum. Nefndin hélt fast við
sitt, kvað bókina klámfengna og
siðspillandi og sagði að hún ætti
ekkert erindi á bókasöfnin annað
en spilla hinum saklausa almúga.
Og síðan gekk rifrildið fjöllunum
hærra; annars vegar frjálshuga
menn um allt land. hins vegar á-
hangendur ofstækisfullra trú-
flokka og aðrir verndarar siðgæðis.
Menn deildu með mestu gleði, á
þessum árstíma gefst fátt skemmti
legra en deilur um slík efni.
Engin lausn hefir enn fengizt á
þessari deilu, aðeins fá bókasöfn
hafa keypt bókina. En betri aug-
lýsingu gat hún vart fengið; hún
hefir þegar komið út í 13.000 ein-
tökum.
Frá félagi íslenzkra
stúdenta í Noregi
Aðalfundur var fyrir skömmu
haldinn í félagi íslenzkra stúdenta
\ Osló. Var þá kjörinn formaður
Agúst Þorleifsson stud. med. vet.
með 9 atkvæðum, en Ólafur Einar
Ólafsson stúd. meteor, hiaut 1 at
kvæði. Félagsmönnum hefir mjög
fækkað hin síðustu misseri og
telja nú ekki nema tylft eða svo.
Hafa margir talið réttast að leggja
félagið niður. en aðrir taTð hag-
kvæmt að hafa þar málpíou hags-
munamálum stúdenta, og ekki orð
ið úr. Eru það þá auðvitað einkum
styrkjamálin og gjaldeyrisyfir-
færslur, sem liggja mönnnm á
hjarta. Þykir mörgum skammtur
sinn helzti þröngur í þeím efnum
enda mörg ár liðin, síðan málum
var skipað í öndverðu, en dýrtíð
mjög vaxið. Vænta stúdentar end-
urbóta af stjórnarvöldunum.
„Kraftmikil og úthaldsgóí li(S hafa alltaf möguleika
til a^ sigra“- segir hinn nýi h’álfari Vals
Blaðamenn ræddu í fyrradag við stjórn Knattspyrnufé-
lagsins Vals í tilefni þess, að Valsmenn hafa ráðið til sín
kunnan skozkan þjálfara, sem mun þjáifa alla flokka xélags-
ins i sumar. Þjálfarinn heitir Alexander Weir, fjörutíu ára
að aldri, og var hann kunnur knattspyrnumaður á yngri ár-
um, lék m. a. lengi með 1. deildar liðinu Preston.
Weir er kominn hingað til lands
og hefir þegar hafið æfingar með
I Valsmönnum, sem gera sér mikl-
: ar vonir um árangur í sambandi
I við starf hans, því Weir er vel
| menntaður þjáífari, sem hefir m.a.
þjálfað landslið Svisslendinga og
Burmabúa. Weir dvelur hér á landi
I til 1. október.
I Nutu fyrirgreiðslu stúdents
, í Englaödi.
j Stjórn Vals sneri sér til Eng-
lands fyrir nokkrum mánuðum til
, þess að reyna að fá þjálfara, en
það gekk ekki sem bezt, og ef ekki
! hefði notið fyrirgreiðslu íslenzks
j stúdents í Englandi, Axels Einars-
sonar, sem stundar þar lögfræði-
nám, hefði málið sennilega dagað
uppi. Tókst honum á síðustu
stundu að fá Weir hingað til lands,
en hann hlaut sérstök meðmæli
enska knattspyrnusambandsins.
Kunnur leikmaður.
Þegar Weir var 17 ára hóf hann
að leika sem innherji með einu
kunnasta knattspyrnufélagi Eng-
lands, Preston North End, en út-
sendarar félagsins í Skotlandi
höfðu séð Weir í Skotlandi, en
hann var óvenju bráðþroska leik-
maður. Var hann með Preston til
1946, en þá var hann seldur til
Watford, sem er í 3. deild. Þaðan
fór hann til Northampton, sem
einnig er í 3. deild. Var það síð-
asta liðið, sem hann lék í sem at-
vinnumaður.
Gerðist þjálfari.
Weir bjó sig á knattspvrnuárum
sínum undir að gerast þjálfari, og
hefir hlotið ágæta menntun í því
starfi. Árið 1950 réðist hann til
svissneska knattspyrnuliðsins
Berne og þjálfaði það um þriggja
ára skeið. Á þeim tíma þjálfaði
hann einnig svissneska landsliðið,
sem tók þátt í heimsmeistarakeppn
inni 1954 með góðum árangri.
Frá Sviss fór Weir til Burma
Alexander Weir
og gerðist þar ríkisþjálfari. Undir
hann heyrðu allar íþróttir í land-
inu, og á skömmum tíma tókst
honum að koma upp ágætu knatt-
spyrnuliði. Það lið tók þátt í Ólym-
píuleikum Asíuþjóðanna, sem háð-
ir voru í Manila 1954, og tapaði
lið'ð ekki leik í þeirri kepnni.
Frá Burma fór Weir aftur til
Englands, vegna þess. að skólar í
Burma eru mjög lélegir, og líkaði
honum ekki^sú menniun, sem börn
| hans Hufu 'þar.
I í viðtalinu við blaðamenn saeði
| Weir, að kraftmikil og úthaldsgóð
I lið hefðu alltaf möguleika til að
j sigra. Ef íslenzku leikmennirnirs
hefðu það í huga í leikjunum gegn
j Belgum og Frökkum, og sigur-
! vilja, gætu óvænt úrslit orðið í
þeim Ieikjum. Knattspyrnumenn
I mega aldrei gefast upp, og til þess
j að ná góðum árangri í þeirri íþrótt
: þarf mikla og stöðuga æfingu —
jafnframt því, sem leikmenn verða
I hraustir til líkama og sálar.
Eisenhower o? Macmillan
til Bermuda 20. þ
2. flokkur Vals fer í knattspymuför
til Noregs í júlí næstkomandi.
Gunnar Vagnsson, formaður Vals, skýrði blaðamönrium
frá því í fyrradag, að annar aldursflokkur félagsins myndi
fara í keppnisför til Noregs í sumar í boði Brumunddalen,
sem var hér í boði Vals síðastliðið sumar. Er hér um gagn-
kvæmt boð að ræða.
| þessi keppni verði jöfn og
Valsmenn munu fara héðan 16.! skemmtileg.
júlí með m.s. Heklu til Björgvinj-1 Frá Brumunddalen fara Vals-
ar, en þeir koma heim aftur hinn menn til Osló og munu sennilega
3. ágúst með flugvél frá Osló. í leika þar, einn til tvo leiki við ung
förinni verða 16—17 leikmenn, og lingalið knattspyrnufélaganna þar.
þriggja manna fararstjórn, en í Reidar Sörensen, hinn góðkunni
henni eru Frímann Helgason, þjálf j Norðmaður, sem dvaldi hér á iandi
ari liðsins, Guðmundur Ingimund- nokkur ár, mun taka á móti Vals-
m.
Washington, 4. marz. — Blaða-
fulltrúi Bandaríkjaforseta skýrði
frá því í dag, að Eisenhover myndi
tara flugleiðis til Bermuda þann
20. þ. m. til fundar við Macmillan
forsætisráðherra Breta. Hann mun
koma til Bermuda, skömmu á und
an Eisenhower.
arson og Hólmgeir Jónsson.
„ÞORPAKEPPM'.
í Brumunddalen munu Vals-
menn taka þátt í nokkurs konar
„þorpakeppni“, en þar mætast
þrjú norsk lið, frá Brumunddalen
og tveimur þorpum þar í grennd
auk Valsmanna, og verða háðir
ir tveir leikir á kvöldi, þannig að
öll liðin leika saman. Þessi norsku
lið eru af svipuðum styrkleika og
Valur, og má því búast við, að
mönnum í Pjörgvin, og verður
hann forráðamaður liðsins í Noi'-
cgi.
ÆFA VEL.
Þá má geta þess, að drengirnir
í Val stunda nú æfingar mjög vel,
og mikill áhugi er meðal þeirra
að standa sig sem bezt í Noregi,
auk þess sem mikil keppni er með-
al drengjanna að komast í þessa
för, því vegna takmarkaðs þátttak-
endafjölda komast ekki allir 2. fl.
drengir félagsins í hana.