Tíminn - 26.09.1957, Side 9

T í MIN N3 fimmtudaghm 26. september 1957.
TiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
ÍgBj *■:
138
Ég vildi ekki að þú héldir
að ég væri hér til að hitta hiu.
Því skyidi ég halda það?
Rödd hans var þung sem blý.
Þú ert hamingjusamlega gift
einum merkasta borgara bæj
arins. Því skyldirðu vilja sjá
mig?
Þú ert ennþá Karsten Wing,
sagði hún hugsi, þú verður
alltaf Karsten Wing.
Hann hló. Vissulega, náung
inn sem slapp nauðulega við
opinbera hneisu í Minnea-
polis. Náunginn sem á kon-
una sem heimtar skilnað.
Nei.
Karsten starði á hana og
var að því kominn að stíga
á bak þegar það rann upp fyr
ir honum að hann kom ókurt
eislega fram. Hann teygði sig
eftir beislistaumunum og
sagði eins og sannur ridd-
ari:
Það er hlýtt í veðri. Mundi
þér þóknast að ganga meö mér
í kaffihús og fá rjómaís?
Þökk, sagði Rose, það væri
indælt. Ég veit að Gimp og
Pearl fýsir að sjá þig aftur.
— Karsten farðu héðan.
Farðu til Filipseyja.
— Hann horfði i augu henn
ar. Þú hefir skipt um skoðun
allt í einu, sagði hann. Ég
hélt að þú værir að reyna að
segja mér . . .
— Ég hef ekki einu sinni
verið með þér í klukkutíma,
sagði Rose og strauk um
makka hestsins. Ég held það
ekki lengur út. Ég hélt að ég
væri sterk en ég er það ekki.
Þú verður að fara. . .
Hann teygði sig eftir hendi
hennar en dró aftur til sín
hendina og bölvaði í hljóði.
— Rose, ég verð að sjá þig
á ný . . . strax . . . við verðum
að tala saman . . . getum við
íariö á afvikinn stað . . .
— Nei, nei, nei, Karsten,
biddu mig ekki.
— Ég verð niðri við gamla
ferjustaöinn við ána í kvöld
kl. 9. Enginn kemur þangað
lengur. Það verður tunglskin
og öllu óhætt.
Hún brosti.
Allt í lagi maðurinn minn
á viðskiptavin sem hafði meiri
peninga en vitsmuni. En und
ir niðri var hann að hugsa
um fund er hann haföi átt
með Rose Shaleen undir eik
artré. Hann haföi jafnan kom
ið fyx’ri á staðinn þessar vik
ur sem þau höfðu mætst. Það
var kurteisi. Og þetta kvöld
mundi Rose segj a honum frétt
ir af skilnaðarbeiðni hennar
við mann sinn. Engin sála
vissi um leynifundi þeirra und
iir eikartrénu. Gideon var
ekki kunnugt um ástir
þeirra í gamla daga. Og það
var bara þegar hann var í
ferðalögum að Rose og Kar-
sten dvöldu næturlangt sam-
an. í kvöld átti Giedon að
fara á fund.
Karsten flýtti sér heim þar
sem hann haföi enn sitt
gamla herbergi.
Rose hafði öðlast nýja feg
urð, æskan blómgaðist í
henni á ný. Ástin, máninn
olli sjávarföllum, sjórinn dró
til sín árnar, árnar drógu til
sín lækina og lækirnir lind-
verður í Grand Forks. Eg kem
að hitta þið. En eitt skal ég irnar — allt í áttina til tungls
láta þig vita, ef ég ætti börn ins.
Karsten teymdi hrossið og með honum mundi mér ekki Eftir 5 mínútur verður Rose
gekk samhliða Rose, yfir úti- koma til hugar að hitta þig í örmum mínum. Við munum
portið og opna svæðið fyrir þarna á laun í tunglskini. ' faðmast innilega undir trénu
aftan járnsmiðjuna. Það var — Ég skil, Rose. En allt í og hún ekki tala um sinn en
horft á eftir þeim og jafnvel lagi, gamli ferjustaðurinn kl. 'síðan mun hún segja mér hvað
flautað á þau. | 9. Ég bíð þín þar. j Gideon sagði er hún bað hann
— Þekki ég þessa menn? ] Karsten reið hægt heim á ; um frelsi.
spurði Karsten, eða eru þetta leið. ■
bara götustrákar þorpsins? | Vinnukonurnar höfðu bor-
— Ekki beint. Þú þekkir ið honum kvöldmat en
einn þeirra, Lars Langfeldt. mamma hans var veik í rúm
Hann vinnur á járnbrautinhi inu. Húsið var tómlegt.
og kemur í bankann tvisvar I — Meðan þú varst í burtu
í viku til að innleysa tékka. j í dag, sagði Ivar, talaði
Sonur Lars Langfeldt. Kar’mamma þín.við þrjá merkis-
sten minntist kvöldsins fyr menn í dalnum sem eru til
það að hjálpa þér að setja á
stofn stórt fyrirtæki.
— Það hljóta að hafa verið
miklir merkismenn, sagði
Karsten.
Hún gat nú ráðfært sig við
mig fyrst. Hvei’jir eru þetta?
— Þingmaðurinn.okkar Rig
wold og tveir aðrir. Ég held
þetta sé allt heiðarlegt.
Karsten hló: Takk fyrir
pabbi.
Maður getur gert ýmsa vit-
leysu til að þóknast kven-
manni, sagði Ivar mildilega,
ir mörgum árum er hann stóð
á sléttunni og horfði á land-
nemana syngja.
Þau voru komin á kaffihús-
ið. Pearl snögghætti að blanda
ávaxtadrykk og beygði sig yf-
ir barinn til að heilsa Kar-
sten. Tár blikuðu í augum
hennar. Gimp hætti að af-
greiða gesti við eitt borðið
og hljóp til og þreif í axlir
Karstens.
— Maður guðs og lifandi,
hrópaði hann af öllum kröft-
um. Velkominn heim karl
minn. Gleður mig innilega að
sjá þig. Elsku bezti ljúfur-
inn.
— Þú lítur vel út, sagði Kar
sten og brosti. Ég heyri að
viðskptn gang} vel.
Þau settust öil við eitt borð
og Karsten vissi vart hvaö
hann átti af sér að gera. En
Rose virtist hin ánægðasta.
— Þú ættir að opna lög-
fræðiskrifstofu hér meðal
vina þinna, sagði hún.
Þegar Karsten og Rose voru
komin út á götu á ný stóðu
þau þar sem hann hafði skil-
ið klárinn eftir.
Þetta hefur verið mjög á-
nægulegt Rose, sagði hann.
Og kannski er það ekki svo
vitlaus hugmynd að opna hér
skiúfstofu. Ég hef verið aö
hugsa um að fara til Filips-
eyia en ég er orðin efins í því
núna.
Rose bar granna hendina að
brjósti sér.
Tveim mínútum seinna
hljómaði skothvellur að eyr
um Karstens. Hann stóö sem
steingerfingur negldur við
jörðina þrumu lostinn og
mátti ekki mæla. Svo hljóp
hann af stað inn í skógar-
þykkniö í þá átt er hljóðið
barst úr. Stundu síðar heyrð
ist annar skothvellur og hann
heyrði mannslíkama falla til
jarðar.
Ó, Rose, Ó, Rose Shaleen,
hvíslaði hann.
Gideon Gaffley hafði svar
að Rose og eftir þetta svar
þurfti hann ekki aö svara
fleiri spurningum. Hann hafði
fylgt henni í dauðann með
vísindalegri nákvæmni eins og
einn og einn eru tveir.
Karsten Wfong horfði í
skuggsæl sumartrén. Þarna
hafði rauður silkiborði blakt

En hann getur byrj að á ný án ' fyrir vindi eitt andartak og
þess aö fara til Filipseyja. Það
er flótti frá sjálfum sér.
Karsten hló léttilega í
fyrsta sinn í mörg ár. Þann
ig þakkaði hann föður sín-
um. Þeir voru hlédrægir að
eðlisfari og orðfáir.
Þegar máltíð var lokið var
Karsten viss um að hann
mundi hafa hemil á frygð-
inni er hann hafði fundið
blossa upp í sér er hann hitti
Rose í dag. Þau mundu hitt
ast og tala saman um hlutina
eins og góðir vinir og skilja
vinir, döpur í huga kannski
vegna einhvers sem þau gátu
aldrei eignast héðan af.
Júní leið og júlí og ágúst,
kvöldin voru mild og þoku-
kennd.
Karsten hafði verið fram
eftir í nýju skrifstofunni
sinni í Roaldsbanka í Wing
og hafði hlustað þolinmóður
hékk síðan hreyfingarlaus
einn sólheitan sumardag.
iuiiiiiiiiiimuimuiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiuiiiumiiiiiumiii
[ ÖR ©g KLUKKUR |
| Viðgerðir á úrum og klukk-1
1 um. Valdir fagmenn og full-1
I komi8 verkstæði tryggja |
1 örugga þjónustu.
i ÁfgreiBum gegn póstkröfu. |
( 3ön Slpun^soD 1
l Siiertjripavorzlia
| Laugaveg 8.
immmimmmmmmmimmmmimmmmmmmiii
x í -
'á , ';
líliili

RAFMYNDIR M. Lindarg. 9A Sími 10295