Tíminn - 05.11.1957, Síða 8

B
T í MIN N, þriðjudaginn 5. nóveniber 1957,
Minningarorð: Óskar Bjarnasen,
umsjónarmaSur háskólans
Fyrir hálfum mánuði, þriðju-
daginn 22. október, lézt af völd-
um nýrnasjúkdóms Óskar Bjarna-
sen, umsjónarmaður háskólans,
og var útför hans gerð viku seinna.
Um þær mundir var ég lasinn, svo
að hvorki gat ég fylgt þessum
vini mínum síðasta spölinn né
stungið niður penna til að minn-
ast hans. Þannig stendur á því,
hve seint þessar línur birtast.
Óskar var fæddur í Vík í Mýr-
dal 21. marz 1898. Foreldrar hans
voru Anton Pétursson Bjarnasen
verzlunarstjóri (bróðir Nicolais
Bjarnasens forstjóra í Reykjavík)
og kona hans Sigríður Guðmunds-
dóttir Johnsens prófasts í Arnar-
bæli, en þau Arnarbælissystkin
voru mörg og nafnkunn, þeirra
á meðal Guðríður, kona séra Ól-
afs Ólafssonar fríkirkjuprests, og
Margrét, kona Jóhannesar sýslu-
manns Ólafssonar í Skagafirði og
móðir prófessors Alexanders og
þeirra systkina. Á fyrsta ári flutt-
ist Óskar með foreldrum sínum til
Vestmannaeyja, þar sem Anton
rak verzlun og útgerð. Tók Óskar
við þessu eftir föður sínn, en
hvarf síðar frá kaupsýslu. Um
6keið var hann sýsluskrifari og
fulltrúi bæjarfógeta í Vestmanna-
eyjum og þá stundum settur bæj-
arfógeti. Má af því marka, hve
mikils álits Óskar naut í þessum
efnum. og hve vel hann var að
sér, þótt hann væri að miklu
leyti sjálfmenntaður.
Á gamlárskvöld 1925 gekk Ósk-
ar að eiga Rannveigu Jóhönnu
Helgadóttur hjúkrunarkonu, sem
var hóglát, viðmótshlý og elsku-
leg. Þau voru mjög jafnaldra
(hún fædd á Seyðisfirði 3. febr.
1898), og jöfn virtist ástúð þeirra
hvors til annars, svo vel fór á
með þeim. Þau eignuðust tvö
börn, Baldur flugvélstjóra og Eth-
el, sem hafa nú bæði fest ráð
sitt og stofnað eigin heimili. En
1935 fluttist Óskar með fjölskyldu
sína fhá Vestmannaeyjum til
Hafnarfjarðar og settist skömmu
seinna að í Reykjavík. Þar vann
hann m. a. að háskólabygging-
unni, sem verið var að reisa, og
var ráðinn umsjónarmaður henn-
er frá upphafi, en skólinn flutt-
ist í þau nýju húsakynni haustið
1940. — Hinn 22. apríl í fyrra
lézt frú Rannveig, svo að nú eru,
á réttum þriggja missera fresti,
fallin frá þau hjón, sem fyrst
manna áttu heimili í háskólabygg-
dngunni og áttu þannig þátt í að
móta með hljóðlátri einurð sinni
og glaðværri alúð innra svip henn
ar og yfirbragð þess lífs, er þar
hrærðist.
Ég hef haft mikil og góð kynni
af þeim hjónum, allt frá því er
þau tókust á hendur umsjá há-
skólahússins, bæði sem nemandi
skólans og starfsmaður. Fyrsti
vetur skólans í þessum nýju húsa-
kynnum var síðasti námsvetur
minn. Af velvild rektors höfðu
mér verið boðin þar afnot af lausu
herbergi til að vinna að prófundir
búningi mínum. Ekki arnaðist um-
sjónarmaður við mér, þótt stund-
um sæti ég að störfum fram yfir
lokunartíma, og vildi hann þó
vissulega, að húsreglur væru í
heiðri hafðar. Eitt sinn,^ er ég
stóð í lokahrinunni, drap Óskar á
dyr hjá mér undir miðnættið.
Jæja, skyldi ég nú loks hafa geng-
ið fram af honum með þaulset-
um mínum, svo að hann sé kom-
inn til að stugga við mér? —
hugsaði ég. Þau hjón höfðu kom-
izt á snoðir um, að ég myndi
þurfa að vaka fram eftir nóttu
<til að ganga frá próffyrirlestri.
Og nú var verndari hússins kom-
inn í öllum sínum myndugleika
— til að færa mér kaffi á hita-
flösku frá konu sinni, svo að cg
gæti haldið mér vakandi við skrift
irnar. Hefir mér sjaldan borizt
kærkomnari hressing. Og sá varð
ekki síðastur beini frá hendi þeirra
hjóna.
Óskar skildi, að reglugerðir eru
til orðnar handa mönnum, en
mennirnir ekki vegna þeirra. En
ekki vildi hann frá þeim víkja,
nema nauðsyn ræki til, né gera
upp á milli manna. Hann vildi
sinna störfum sínum samvizku-
samlega og réttlátlega, og fann ég
Óskar Bjarnasen
glöggt til þess í langvarandi sjúk-
leika hans, hve sárt hann tók að
geta þá ekki rækt þau til fulls.
En aldrei heyrði ég hann æðrast,
þótt hann gengi þess ekki dulinn,
að hverju dró.
Óskar var föngulegur maður og
fyrirmannlegur. Hann var ein-
stakt snyrtimcnni, ætíð vel til
fara og kom vel fyrir. Var skólan-
um mikils virði að hafa svo menn-
ingarlegan mann x þessari stöðu.
Hann var hagleiksmaður á smíð-
ar og gat því gert að ýmsu því,
er aflaga fór. Hann var einnig
drátthagur og hafði yndi af að
mála myndir, meðan heilsa entist.
Hann var vel að sér í bókfærslu
og tungumálum, átti snoturt bóka-
safn og var lesinn á góðar bæk-
ur. Biblíufastur var hann og traust
ur trúmaður. Hann var heimasæt-
inn og heimilisrækinn, glaður og
góður heim að sækja og afar
hjálpfús og greiðvikinn. Nutu ekki
sízt erlendir stúdentar á fyrri ár-
um fyrirgreiðslu hans og um-
’hyggju. Og ég hef ekki eignazt
marga eftirminnilegri vini innan
'veggja háskólans.
J Ég tel víst, að ég tali fyrir munn
allra starfsmanna skólans, er ég
þakka Óskari Bjarnasen góða
samvinnu og margar ánægjulegar
samverustundir og flyt börnum
hans, bróður og öðrum aðstand-
1 endum einlægar kveðjur. Eins og
Óskar hafði opnað inngöngudyrn-
jar trúlega fyrir ókkur á hverjum
morgni, þykist ég vita, að upp
hafi verið lokið fyrir honum á
nýjum ævimorgni til þess lífs, sem
hann trúði á svo staðfastlega.
Steingrímur J. Þorsteinsson
Bækur og höfundar
(Framhald af 4. síðuj.
Borgarætt Gunnars Gunnarssonar
út í myndskreyttri útgáfu sonar
ans. Myndir Gunnars yngra er
Helgafell lét gera í Fjallkirkjuna
hafa farið mikla sigurför um Norð
urlönd þar sem þær hafa verið
prentaðar með bókjnni. Borgarætt
in hefir ekki verið til sölu á frjáls
um markaði í áratugi og eftirspurn
eftir henni mjög mikil, einkum
um það leyti sem filman héfir ver
ið sýnd hér.
Tvö bindi eru komin út af
þjóðsagnasafni Sigfúsar frá Ey-
vindará og eru þá aðeins tvö hefti
eftir. Matthías Þórðarson fyrrver-
andi fornminjavörður hefir annast
útgáfu þessa. Þá er nýkomið út
leikrit Kristjáns Albertssonar
Hönd dauðans og rétt ókomin er
ný skáldsaga eftir Ragnheiði Jóns
dóttur, þriðja bókin í bókaflokki
og hin síðasta.
Annað bindi af endurminning-
um Þórbergs Þórðarsonar, er hann
kallar Um lönd og lýði, kemur út
fyrir jól, en fyrsta bindið Stein-
arnir tala kom út rétt fyrir jólin
í fyrra. Ný kvæðabók kemur út
eftir Jakob Thorarensen og loks
er sú bók sem forlagið hyggur að
Grein Páls Zóphónías-
sonar
(Framhald af 7. síðu).
eru fá, miðað við annan fénað, og
sumstaðar er þeim ekkert ætl-
að, hvað ávallt er rangt. Alltaf
þarf að ætla þeim eitlhvað þó í
þeim sveitum sé sem hrossaganga
er góð. Þegar þið hafið athugað
hvað nautgripirnir og hrossin
þurfa, þá er afgangurinn handa
fénu og þá kemur spurningin:
hvernig ætlið þið að fóðra það?
Þar kemur þrent til greina. Ærn-
ar eru misþungar í hreppunum.
Þær voru svo til alls staðar 40—
50 kg þungar fyrir nokkrum ár-
um, en með bættu uppeldi hafa
þær þyngst og eru nú 70 kg í
þeim hreppum sem þær eru
þyngstar. Þær þurfa því 0,5—0,7
FE á sólarhring sér til viðhalds.
Gera má ráð fyrir að þær þurfi fóð
ur inni í nálægt 200 daga, þó þær
geti sótt nokkuð út á beitina ef
tíð er hagfeld. I
Þær þurfa því 100—140 FE sér
til viðhalds að vetrinum, en það
eru 140—170 kg af töðu inn í tóft
að sumrinu. Með þeim ásetningi
getið þið átt von á að þær gangi
svo fram að þær í góðu vori komi
upp lambi hver, en sé vor misfella
samt, eða komi seint, drepist svo
eða svo mikið af lömbunum en
þau sem upp komast verði rýr. —
Svona setja þá margir á heyin
venjulega. Viljið þið til viðbótar
ætla þeim fóður svo þær þyngist
síðari hluta vetrarins og geta gef
ið þeim með um burðinn ef þess
þarf? Þá þurfið þið að ætla þeim
allt að 40 kg meira, en þá er nokk
uð víst að þær koma vel upp lömb
um og þau verða sæmilega væn,
og arður árviss.
Enn vilja rmargir fá tvílembt.
Þá þurfa þei rer það vilja að ætla
þeim meira, láta þær þyngjast fyr
ir og um fengitímann og ætla
þeim meiri gjöf að vorinu, og því
ætla ánni 210—240 kg af töðu. En
þá er líka viss góður arður of fjár
búinu.
Þið leggið niður fyrir ykkur,
með forðagæzlumanninum hvaða
fóðurlag þið viljið hafa á fénu í
vetur og hagið fjölda þess sem á
er sett eftir því. Ofan á slíkan á-
setning ætlið þið 5—10%, fyrir
því ef heyin kunna að reyndast
verri en þið ætlið, eða annað ó-
vænt koma upp á er eykur fóður
eyðsluna.
Allur er varinn góður
Góðir bændur! Við sjáum
skammt fram í tímann. Við vitum
ekkert um hvernig veturinn verð-
ur. Hann getur orðið góður og
mildur og líka harður og erfiður.
Og allur er varinn góður. Alltaf er
bezt að vera við öllu búinn, munið
það.
Við heilsum vetrinum og vonum
að við getum mætt honum, hvern-
ig sem hann verður og fóðrið fén
aðinn svo, að hann verði hraust-
ur, gefi mikinn arð í vetur, og
gangi þannig fram að vori að hann
verði sem bezt til þess fallinn að
nota hagana næsta vor og sumar
og færa ykkur sem mest verðmæti
úr þeim haustið 1958. Bændur
góðir! Þökk fyrir sumarið og
gleðilegt farsælt starf í vetur.
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu okkur vinsemd við
andlát og jarðarför móður okkar,
Höllu Þorsteinsdóttur.
Börn hinnar íátnu.
Systir mín,
Ragnhildur Guðrún Finnsdótiir McChesney
lézt 25. okt. síðastl. í Los Angeles.
Kristín Finnsdóttir
Þökkum innilega auðsýnda vináttu og samúð við andlát og
jarðarför fósfurmóður okkar og móðursystur,
Matthildar Hannibalsdóttur.
Fyrir hönd vandamanna:
Matthiidur Karlsdóttir
Vilborg orfadóttir
Sigríður Valdimarsdóttir
Stjórnmálaflokkar
á Italíu
(Framhald af 6. síðu).
Nennis og þar með hafa risið upp
' deilur milli flokksins og hinna
1 opinberu kommúnístísku stjórnar,
! en enn hafa deilur þessar ekki
■ náð því stigi, að unnt sé að tala
um fráhvarf Nennis og fylgis-
manna hans frá kommúnistum. Á
vissan hátt er Nenni fangi í sín-
um eigin flokki. Áhrif hans eru
nær því að engu orðin, vegna þess
að hann gerði tilraun til að mynda
sjálfstæða stefnu fyrir sinn flokk.
Afleiðingin varð sú, að til for-
ustu í flokknum völdust að mestu
; hálfkommúnistar.
Utanríkisstefna þjóðarinnar hef-
ir verði mjög á reiki undanfarið
vegna tviræðra yfirlýsinga ýmissa
utanríkisráðherra kristilegra dernó
krata. Þar hefir aðallega verið
deilt um það hverja stefnu stjórn-
in skyldi taka í málum þeim er
snerta löndin fyrir botni Miðjai-ð-
arhafs. í Kristilega demókrata-
flokknum er fjölmennur hópur
manna sem fylgjandi eru Aröburn,
þar á rneðal er forseti lýðveldis-
ins, Gronchi.
Úrslit óviss
Það er ókleift að segja nokkuð
fyrir um úrslit kosninganna, til
þess eru of óskýrar línur meðal
flokkanna og upplausn ríkjandi
þar sem flokkarnir hafa klofnað
um mikilvæg mál og foringja.
„Sterki maðurinn“ meðal kristi-
Iegra demólu'ata, Fanfani, setur
ialla von sína á það að flokkur-
jinn hljóti hreinan meirihluta í
l kosningunum. Ávextir endurreisn
arstarfsins og velmegun í landinu
er honum mikill styrkur og upp-
örvun. Fari svo að hann gangi
með sigur af hólmi mun það hafa
afdrifaríkar afleiðingar sérstak-
lega fyrir mennta- og fræðslumál
ef kirkjulega sinnuð stjórn fer
með vald.
Ítalía þarf á að halda öflugum
umbótaflokki. Saragat er ekki
rétti maðurinn til að mynda því-
líkan flokk og sósíalistar Nennis
eru ekki nógu lýðræðislega þenkj-
andi. Því er tækifæri nú fyrir
kristilega demókrata innan flokks-
ins eru nefnilega þrjár stefnur
uppi. Ein er frernur íhaldssöm en
önnur róttæk með Pastoppi broddi
fylkingar, en milli þeirra tveggja
er þriðja stefnan, sem aftur skipt-
iSt í tvo meginflokka. Þar er úr
nógu að velja fyrir kjósendur.
Endurskoðun stofnskrár
S. Þ. frestafö
Allsherjarþing Sameinuðu þjóð-
anna, er nú situr í New York, hef-
ir ákveðið að fresta umræðum um
endurskoðun á Stofnskrá samtak-
anna, sem samin var og samþykkt
í San Francisco. Verður engin end
urskoðun framkvæmd fyrr en í
fyrsta lagi eftir tvö ár, eða á Alls-
herjarþinginu 1959.
Ályktunin um, að fresta endur-
skoðun á Sáttmálanum, var lögð
fram af sérstakri nefnd, sem skip-
1 uð var 1955 til þess að gera tillög-
I ur um breytingar á Stofnskránni,
i ef þær þættu æskilegar. Nefnd
I þessi ákvað á fundi sínum í sum-*'
i ar, að leggja til við Allsherjarþing
ið, að Stofnskráin yrði liöfð ó-
i breytt enn um hríð.
| Á Allsherjai'þinginu greiddu 54
þjóðir atkvæði með því að fresta
! endurskoðun, enginn greiddi mót-
atkvæði, en 9 þjóðir sátu hjá, auk
þeirra, sem fjarverandi voru.
verða muni metsölubóx ársins,
Ævisaga Halldórs Laxness, er
Hallberg kallar Vefarann mikla.
Björn Th. Björnsson hefir þýtt
bókina, en meira en helmingur
þess bindis eru dagbækur Laxness
frá dvöl hans í klaustri og einka
bréf hans til ýmissa vina sinna og
þeirra til hans. Eftir að þessi bók
kom út í Svíþjóð margfaldaðist
þar sala á bókum Laxness, svo
mikil áhrif hafði það á fólk þar í
landi að komast í nálægð við
manninn að baki hinna miklu
skáldverka.
TRICHLORHREINSUN
( ÞU R R HREINSUN )..,
Sjómannaíélagið vill að togararnir
fái aS sigla meS afla
Trúnaðarmannaráð Sjómannafélags Reykjavíkur samþykkti
einróma á fundi sínum 30. okt. s. 1. ályktun þá, er hér fer
á eftir:

RG
SÚLVALLAGOTU 74 - SÍMI 13Z37
BARHAHLÍÐ B SÍMI 23337
„Fundur í trúnaðarmannaráði
Sjómannafélags Reykjavíkur, hald
inn 30. okt. 1957, vill benda á
eftirfarandi, í sambandi við sam
þykktar tillögur og áskoranir j
verkalýðsfélaga landverkafólks,'
um bann við því, að togai'arnir
sigli með afla sinn á erlendan
markað, til sölu þar:
1. Hásetar, og þeir aðrir á tog-;
ara, sem ráðnir eru fyrir lík kjör, |
bera að jafnaði 2—3 þúsund kr.
meira úr býtum fyrir veiðiferð, |
ef aflinn er seldur erlendis, lield-1
ur en ef hann er lagður upp .
heima.
2. Þegar siglt er með afla, fá
sjómenn nokkurn gjaldeyri til ráð
stöfunar fyrir sig, og hefur það
oft og einatt orðið drjúgur tekju-
auki fyrir fjölskyldumenn. 1
3. Sigling til útlanda með afl-
ann er bæði hvíld og upplyfting
fyrir fiskimanninn frá hinu ein-
hæfa og erfiða starfi hans við
veiðarnar.
44. Þegar siglt er með afla, fá
venjulega 2/3 hlutar skipshafnar
frí til að vera hjá fjölskyldum
sínum, meðan sigling stendur, án
þess að missa nokkurs í varðandi
tekjur.
Þótt trúnaðarmannaráðið viður-
kenni að nokkru sjónarmið land-
verkafólks varðandi þetta mál og
telur að nauðsynlegt sé að sem
mest af aflanum sé verkað hér
heinxa, vill það alvarlega vara við
,að láta slíkt bann koma til fram-
kvæmda, og krefst þess, að í
skammdeginu fái togararnir að
sigla óhindrað, og annan tíma árs-
ins eitthvað, enda sé þá siglingum
jafnað milli skipa“.