Tíminn - 14.02.1958, Blaðsíða 9

Tíminn - 14.02.1958, Blaðsíða 9
TÍMINN, föstudaghm 14. febrúar 1958. 9 é^clitíi Ujnnerótad: S, uóanna Framhaldssaga Himinninn var heiðríkur og blár, og rödd Súsönnu sann- færði mig um, að allt væri með felldu. Hún sagðist líka vera eins hamingjusöm og nokkur manneskj a gæti orðið. Brátt seig á mig værð, og ég sofnaði þarna í dúkstóln- um. Þegar ég hrökk upp nokkru síöar, sá ég að Súsanna var horfin, en hún hafði breitt á'breiðu ofan á mig áður en hún gekk bix>tt. Eg lá vakandi með lokuð augu um stund og naut hvíldarinnar. Svo heyröi ég létta ‘skelli iiskóa, og Sús anna birtist með kaffi á bakka. — Það er langt iiðið á dag, en ég hélt að þig langaði í kaffisopa, sagði hún. Við kvöldverðimn hitti ég Hinrik. Hann virtist óvenju lega rólegur og giaður. Ég man ékki lengur, livað á góma bar hjá okkur þetta kvöld. Eg varö ekki var við neinn vott þeirrar ókyrrðar, sem ég hafði svo oft veitt athygii, þegar hann var í návist Ingiríðar. En Súisanna var heldur ekki húsmóðir fyrst og fremst, óg hann virtist ekki láta það á sig fá, þótt sósubiettir kæmu á kyrtil hennar. Þarna sat hún sólbrún, ánægð og ijós- klædd og stáfaði áf henni hamingjan. Þannig kom hún mér fyrir sjónir að minnsta kosti. Eg fór þaðah létt í huga. Nú mundi allt laeast og falla í fastar &korður: öll byrj un er. erfið, hugsaði ég. Nú eru þau farin að samiagast og að- lagast hvort öðrú, og samúð þeirra er alls ráðandi. Þau virða hvort annað. 14. Súsanna eignaðist stúiku. Eg A^issi þegar, hvað á seyöi væri, er ég heyrði hratt fótatak Hinriks í stiganum. Eg hafði séð hann fyrr sem ný'oakaðan föð’ur, og hann var alveg eins hreykinn nú og þegar Hákon fæddist. Eg var að teygja nýþvegin rúm föt, þegar hann fcom, og þar ssm ég var ein míns liðs not aði ég gömlu aðferöina að klemma annan enda lakanna ' við kommúðuskúffu, og. það þótti Hinrik sprenghlægilegt. Ég bjóst við að hann þyti af stað' þegar aftur tii þess að færa- fleirum fréttina, en í . þess ‘stað stanzaði hann all- lengi hjá mér og hjálpaði mér að teyigja þvoí tirin. Hann tók svo fast á, að hann reif fald- inn frá einu bezta lakinu 28 Súsanna að sinna málaralist — Hún málar aðeins í frí inni af alvöru. Hún málaði stundum, sagði ég. Þegar kona miiTi mála eins og hún sagði, hefir tvær vinnufconur og býr því að hún hljóp heim við og í nýtízkulegri íbúð, þá verða við til þess að gefa Lillu brjóst frístundirnar margar. Og ekfci ið. Að ráði Hinriks fékk hún trúi ég því, að hún iðki má‘1- tilsögn hjá Axberg. Hann var aralist í því skyni að hagnast vinur Hinriks og starfrækti fjárhagSléga á henni. einn bezta málaraskólann í — En hún sinnir manni sín Stokkhólmi. Á kvþldin teikn um ekki eins mikið og hún aði hún heima hjá sér. Gunilla Beck fullyrti, að hún væri farin að vanrækja Hinrik, og að Axberg hefði ætti að gera, sagði Emmy. Hinrik er oft úti á kvöldin. Þau enu úti bæði, en þó sitt í hvoru lagi, og þannig á það sagt það kunningja sínurn, að ekki að vera. Það er henni að ekki væri mikils af henni að kenna. vænta í málaraldstinni. En þegar ég hitti Axberg einn ’ daginn og spurði hann um á- iit hans á Súsönnu, sagði hann að hún væri ekki svo óálitleg, og það mátti heita, hrós af hans vörum. — Þú átt kannske við það, að betra væri, að hann væri úti að skemmta sér en hún sæti heima ein og yfirgefin? sagði ég ismeygilega. Það voru mér nýjar frétt ir, að Hinrik hefði nú aftur — En það verður aldi ei neitf Upp fyxri venj ur. Því úr þessum ungu húsmæðium, hefði ég ekki trúað að óreyndu sem eru að föndra við þetta, Qlg mer fep þetta miður. Og bætti hann .við. Þær eru ekki þag var ekki heldur líkt Emmy nógu þolgóðar. ag Vera svona dómská, nema Og þá datt mér í hug, að til þess væri gild ástæða. það væri þetta, sem Gun- Emmy var vön að iáta sig litlu illa hefði heyrt og misskilið. skipta háttalag annars fólks. Þegar ég hitti hana næst og Gazt henni kannske iila að sagði henni það, rak hún upp svilkonu sinni? Þær voru stór augu og fullyrti, að Ax- mjög ólíkar, Súsanna og hún, berg hefði sagt það berum orð en varla gat það verið nægi um, að Súsönnu væri nær að ieg orsök. sitja heima og vagga stelp unni en að vera að fitla við pensil, því að til þess væri hún færari. Ég brást reið við og heimtaði að fá. að vita, hver hefði þorið henni þessi orð. — Líklega aðeins um nafn hennar, sagði ég hvasst, en ekki uíh þvaðrið, sem hún er að breiða út? Nú veit ég, að hér er um konu að ræða, þar sem maður fær ekki að vita nafn hennar, og. ætli ég fari ekki nærri um hver. það er. Þú skalt bera henni kveðjur mína og segja henni. að þetta hefði eins mátt vera ósagt. Émmy Barrmann hafði á hyggjiur af því, að Súsanna vanrækti Lillu. — Þessar konur sem eru áð föndra við list, em ekki á marga fiska, sagði hún. Eg treysti þeim ekki' fuilkomlega. Maður gétur j afnvel búizt við, að þær stlngi málarpenslin- um í stað geirvörtunnar upp í barnið. Og litli. anginn er svo látinn liggja blautur og orga tímunum saman. Það er engu líkara en Súsanna líti niður á og fyrirlíti venjuleg kvennastörf. — En þau hafa barnfóstru sagði ég hægt, því að það þýðir ekki að byrsta sig við Skemmtilegt — Fjölbreytt — Fróðlegt — Ódýrt Lesið kvennaþætti okkar, draumaráðningar og afmælisspádóma. Tímaritið SAMTÍÐIN flytur kvennaþætti Freyju (tízkunýjungar frá París, London, New York. — Butterick-tíZkumyndir, prjóna-, útsaums- og heklmvnztur), ástasögur, kynjasögur og skopsögur. — Skákþætti eftir Guðimund Arnlaugsson, bridgeþætti eftir Áma M. Jóns- son; vinsælustu dans- og dægurlagatextana, verðlaunagetraunir, ævisögur frægra mahna, þýddar úrvalsgreinar, viðtöl, vísna- þætti og bréfaskóla í íslenzku allt árið. 10 hefti árlega fyrir aðeins 55 kr., og nýir áskrifendur fá seinasta árgang í kaupbæti, ef þeir senda árg.ialdið 1958 (55 kr.) með pöntun. Póstsendið í dag meðfylgjandi pöntun: Ég undirrit óska að gerast áskrifandi að SAMTÍÐ- INNl og sendi hér með árgjaldið fyrir 1958, 55 kr. Nafn Heimili Utanáskrift okkar er: SAMTÍÐIN, Pósthólf 472, Rvík. iUtIllllllUllilillllI!l>llUIIUUilinil!l!llllllllltUIIII!lllllllUlllimiill1Iilllllll!llI111Illllll!lil!HIUlll111!l1IUllU]!ilin Tilkynning frá skrifstoíu ríkisspítalanna Verzlanir og iðnaðarmenn, sem enn hafa ekki fram vísað reikningum á ríkisspítalana, vegna viðskipta á árinu 1957, eru hér með áminntir um að gera það sem fyrst, eða ekki seinna en fyrir 20. febrúar næst komandi. mínu. Eý áfcti I vand.ræðum. Emmy, þá verður hún bai a með að lagfæra iafcið aftur, í f>Yrr^in °§ fer- — En oús og enn miá sjá hvar það rifn Ja-iina a.S komast nokkuð áfiam aði og ber vitni um það, hve " ” " .... hann var glaður og sterkur þennan dag. Runar er ekki frá miklum atburðum að segjá þetta sum í málaralistinni, verður hún eins og aðrir nemendúr að fá að imála lifandi og nakið fölk. — Já líklega, sagði Enimy. Hún vrjr afgreiðiiustúlka í ár, því að Súsanna dvaldi meg, kápubúð, þegar' Ottó varð ást inhluta þess heima í Finn- (fanginn af henni, og hún er landi með þá litlu. En það sem nógu barnaleg til að blygðast sín fyrir það. — En Hinrik hefir nú tekjur, sem ættu að duga þeim báðum til lifsfram færis, svo að henni er það ekki nauðsynlegt þess vegna, sagði Emmy. Og það er allt annað að mála smávegis í frí stundum sínum en að sökkva gladdi tmjg mest A'ar það að telpan var skírð Súsanna Maiigrét Bridget. Súsanna kallaði hana Lillu, því að slíkt var venja í Finmlandi. Það var víst gott fyrir hana að sleppa við að vera köllúð Bricken. Þegar leið á haustið fór ■ sér svona niður í þetta. - Súsanna mín, hvernig líður þér? sagði ég, þegar ég náði loks í hana i síma. - Hörmulega, sagði hún. Eg flögra frá einu til annars og festi mig ekki við neitt. Eg horast svo, að ég hef létzt um mörg kílö síðustu vikurn ar. En mér er nú að skiljast, hve ég var vankunnandi. Ax berg kann lag á því að ýta við fólki. Málaraskóli Axbergs var í suðurborginni. Þangað var langur vegur og liklega erfitt að sinna bæði skólanum og heimilinu. — En hvað er að frétta af Hinrik? spurði ég. Hvernig lízt honum á, þegar þú horast svona? — Honum Hinrik, sagði hún og röddfin var hljómi’laus. Hann er nú aldrei ánægður hvort sem er. Hann fagnaði þvi, þegar ég byrjaði að mála aftur, en nú er honum það til ama. — Homum þykir líklega, að hann hafi þig of sjaldan hjá sér, sagði ég. — Bricken, svaraði hún alvarlega. — Annað hvort verð ég að halda áfram að mála eða sóa tímanum á sama hátt og Hinrik og hinir slæp ingjarnir. Ég get ekki gert hvort tveggja. Hvort telur þú hyggilegra. — Eruð þið aldei bæði heima hjá Lillu? — Jú, stundum. En hún sef- ur ætíð eftir kvöldverð. Og þegar Hinrik fer á Stopet, eða til Caro eða í verzlunina til að eyða kvöldinu, þá fer ég að hátta til þess að geta vaknað klukkan sex að sinna Lillu. Þá heimtar hún mat sinn. — Sitjið þið aldrei heima bæði við lestur? Fyrr á árum las Hinrik mikið. — Það er eins og hann hafi enga ró í sér til þess núna. Þegar hann er heima, gengur = Skrifstofa ríkisspítalanna, I Klapparstíg 29. É I 1 iHiuiuHiiiiiiMiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiniimmnmitHui Áskriítasími Timans er 1-23-23 1AFMYNDIR hf. Lindarg. 9A Sími 102«

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.