Tíminn - 18.12.1958, Síða 9

Ȓ JIINN, fiiumtudagiim 18. desember 1958.
S
tí'in fátfw
lega vinalega út í samanburði
við stór herbergið í Creek-
down Marior.
Þarna var lítið skrifborð,
Utið borð og tveir barnastól-
ar.
Svarið var táknrænt fyrir
hann: — Eg veit það ekki
enn, en ég kemst bráðum að
raun um það. Síðan tók hann
í hönd hennar alvarlegúr í
bragði og ég gat séð að hann
var mjög' hrifinn af henni og
leit ekki af henni.
Jói frændi kyssti mig á
kinnina og sagði að hann
væri glaður yfir þvi að vera
kominn aftur til okkar. — Það
er svo indælt að vera hér.
Þetta er bezti staður í heimi.
Eg var ekki fyrr kominn til
Ástralíu en mig langaði til að
koma aftur og heimsækja
ykkur.
Verður þú lengi hérna í
þetta sinn, Jói frændi'? spurði
ég.
— Eg get ekki sagt um
það enn. En ég ætla að hafa
þaö eins þægilegt og ég get
þennan tíma og láta viðskipt
in sitja á hakanum.
Díana stóð við hlið Joss-
lyns og ég heyrði hana segja:
Mér þykir leitt að ég skyidi
ekki vera heima í gær. Þetta
er í annað sinn sem þú hef
ur komið hingað og ég hefi
ekki verið heima! En Savá var
hér í öllu falli.
Eg heyrði ekki meira. Eg
gekk til barnanna: — Eg skal
sýna ykkur herbergið ykkar.
Það er við hliðina á mínu.
— Eg er viss um að þið er-
uð svöng sagöi Júlía frænka.
— Nei, alls ekki. Við komum
við í litlu veitingaliúsi á leið
inni og fengum okkur smurt
torauð og kaffi, sagði ég. Við
getum vel beðið eftir kvöld-
matnum.
— Þetta.var hálfgerð píslar
ganga fyrir aumingja Söru,
sagði Jos°lyn. — Konan sem
þjónaði okkur hélt að við
værum gift og óskaði okkur
til hamingju með börnin okk
ar.
Díana Irió: — Sara! Hús-
frú og móðir!
Eg beið ekki eftir því aö
heyra meira. Eg tók í hönd-
ina á Alan og Elfridu og
flýtti mér inn í húsið.
— Hér var ég vön að leika
mér þegar ég var á sama
alri og þið, sagði ég.
— En hin stúlkan? Hin Sar
an?
Þau hiðu áköf eftir því að
ég svaraði.
— Við Díana lékum okkur
alltaf saman. Alan brosti og
Elfrida skellihló, rétt eins og
þau skildu ekki ennþá að við
vorum ekki ein og sama per-
sónan.
— Mér finnst svo gaman að
þú skulir vera tvær stúlkur,
sagði Alan .
Eg laut niður og kyssti þau.
Síðan lagði ég töskuna á rúm-
ið og sagði: — Eigum við að
taka upp úr töskunni núna
eða eigum við a ðskoða garð-
inn fyrst?
— Garðinn fyrst! hrópaði
Alan.
— Garðinn, endurtók Elfr-
ida.
— Sólúrið, sagði Alan, —
Eg hlakka til að sjá það.
Þegar við.komum niður stig
ann, kallaði Júlía frænka til
mín: — Sara! Við erum inni
í dagstqfunni. Jói frændi vill
gjarnari tala við þig.
Við gérigum inn. — Eg ætl-
aði einmitt að sýna börnunum
garðinn, sagði ég.
Ðíang,;. reis á fætur. — Eg
skal sýna þeim garðinn. Viljið
þið fara út með mér? spurði
hún.
Andlit þeirra ljómuðu af
eftirvæntingu og undrun þeg
ar þau litu frá mér á Díönu
og siðan aftur á mig. Elfrida
stakk höndinni í hönd Díönu.
— Já, sagði hún.
Alan hikaði dálítið en þeg-
ar Díana tók- í hönd hans
fylgdi hann með henni. Allir
brostu þegar þau gengu út.
— Eg var einmitt að segja
við Josslyn að hann hafi verið
heppinn að hitta ykkur, sagði
Jói frændí. — Hann var að
segja mér hversu vel þið hafið
reynzt honum.
— Við höfum ekki gert neitt
sérstakt, mótmælti ég.
*— Júlia frænka segir að
börnin geti verið hér svo lengi
— Ertu feimin? spurði Alan.
— Nei, ég er bara glöð yfir
þv að vera komin heim aft
ur. Þetta er heimili mitt, skil
urðu? Við vorum komin inn í
forstofuna. — Finnið þið lav
enderlyktina?
Börnin þefuðu. Eg gat enn
þá heyrt hlátur Diönu fyrir
mér. — Sara! Eiginkona og
móðir! Eins oe bað væri hlægi
legt. Diana hafði gert það aö
verkum að ée horfðist í augu
við raunveruleikann aftur, Aö
mér skyldi nokkurn tíma
detta i hug að ég gæti unnið
hug Josslýns var hlægilegt.
Börnin voru hrifin þegar
þau sáu herbergið sem Júlía
frænka hafð'i búið út lianda
þerm. Það hiaut að lítú óvenju
sem verða vill, sagði Josslyn.
— Það er auðvitað stórkost-
legt tilboð.
Eg elska börn, sagði Júlía
frænka. — Þegar ég var að
taka til í herberginu þeirra
skutu mininngarnar upp koll
irium. Það væri dásamlegt að
fá börn í húsið aftur.
— Eg vona að ég finni lausn
á vandanum.sem fyrst, sagði
Josslyn. — Þetta kom allt svo
óvænt að ég er ekki enn far-
inn að átta mig.
— Þaö hefur verið einkenni
iegt fyrir þig að verða allt í
einu „faðir“ þessara barna,
sagði Jói frændi og brosti.
— Eftir eitt ár get ég sent
Alan í skóla, en þangað til
held ég að ég verði að ráða
húskennara .... eða kannske
getur hann gengiö á skólann
hér. Eg veit það ekki.
— Eg vona að þú skiljir þau
ekki að of snemma, sagði ég.
— Elfrida er svo ung og hún
er mjög bundin bróður sínum.
Þau hafa einnig átt erfiða
bernsku. Fyrst misstu þau
móður sina og síðan föður
sinn.
WW.V.VV.W.V.WiVWV
Góðar jólagjafir
Skíði, margar tegundir
Skíðastafir f. börn, kr. 65.00
Skiðastafir f. fullorðna, kr. 92.
Stálskíðastafir
Gonnabindingar
fyrir börn frá kr. 92,50
Gorinabindingar
fyrir fullorðn'a, marg. teg.
Ódýrar skíðabindingar, f. börn
Marker öryggisbindingar
væntanlegar næstu daga.
Sími 13508.
LV.V.V.V.W.V.V.V.V.V.V.
Framsóknarvistar-
spilakort
fást á skrifstofu Framsókn-
arílokksins í Edduhúsinu.
Sími 16066.
m
Hreingerningar
Önnumst jólahreingerningar.
Sími 35067. .
*♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•
>»**4»»»»m«m*«'
Á/ffMÍS
/CflANDAt*

LÆRIÐ AÐ TEFLA
skákbókin nýja eftir Friðrík QlafSSOn
og Ingvar ásmundsson, er komin í
bókaverzlanir.
Bókin kostar kr. 85,00 í bandi.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs

M.s, „Gul!foss“
Vörumóttaka til eftirtalinna
hafna á föstudag, þ. 19. þ.m.
Vestmannaeyja,
ísaf jarðar,
Sigluf jarðar,
Akureyrar,
Raufarhafnar,
Norðf jarðar,
Eskif jarðar.
H.f. Eimskipafélag íslands.
1
s
|
3
I
5
=
3
.3
5
3
•esamaiuaiiiiuuiiuiiiiuiiiuiminiiiiiiiimjiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniimmiinmimmiiiiuiiimimimBni
wv\w/Av.\w.nv/.,.vvvAV..w.v.v.\\%%wuwit
s
.* Okkar hjartans þakkir til allra þeirra, sem glöddu
1« okkur með heimsóknum og heillaskeytum á gullbrúð-
í; kaupsdegi okkar 1. des. s.I.
Guð gefi ykkur öllum gleðileg jól.
Benónía Þiðriksdóttir
Baldvin Jónsson,
Grenjum.
Jarðarför föður okkar
Vilmundar Ásmundssonar
fer fram frá Fríkirkjunni: í dag kl. 2 síðd. — Athöfninni í kirkj-
unni verður útvarpað. Bióm vinsamiegast afþökkuð.
Jarðað verður í gamla kirkj'ugarðinum.
Jón Árni Vilmundarson
og systkinl.