Tíminn - 01.03.1959, Blaðsíða 3

í iU I N N, sunnudaginn 1. marz 1959.
3

Fyrst kemur lagiö...
Þaö muu vera algert
einsdæmi að islenzkur
dægurlagahöfundur
haldi sjálfstæða hl]óm-
leika, þar sem aðeins
eru flutt lög eftir hann,
en þetta bar við á föstu
dagskvöldið var, þegar
S.K.T. stóð fyrir hljóm-
leikum í Austurbæjar-
bíói, en á þeim voru
einungis fiutt lög sam-
in af Freymóði Jóhanns
syni, sem iöngu er
kunnur hér fyrir lögin
sín og hefir enda verið
talsvert mikilvirkur á
því sviði á uudanförn-
um árum. Freymóður
átti leið niður á skrif-
stofu blaðsins í vikunni
og notuðum við tæki-
færið til að rabba við
hann.
— Ég hefi samið svoní
um 40 lög, sem óg tel
frambærileg og hefi hald-
ið til haga .. byrjaði ann-
ars á þessu sem strákur.
FREYMOÐUR
— Samið um 40 lög
en kom aldrei til hugar að
geyma lögin. Svo var það
eiginlega af rælni að ég
lét fara frá mér lag í dans-
lagakeppni S.K.T. einu
sinni, það var lagið Blik-
andi haf, og þá notaði ég
fæðingardaginn minn,
tólfta september, sem höf-
undarnafn, og hefi haldið
þeim hætti síðan. En
þetta spannst nú eiginlega
allt út af því, að ég vildi
fá menn til að skaoa ís-
lenzka dægurlagamúsik
með íslenzkum textum, því
að ég er vægast sagt mjög
á móti erlendum textum
sungnum hér t. d. á dans-
leikjum af íslenzkum
söngvurum. Svo revndi ég
sjálfur að leggja fram
minn skerf, og þar sem
þessu var tekið sæmilega
vel hjá mér,'sá ég enga
ástæðu til annars en að
halda áfram á sömu braut.
Annars vildi ég gjarnan fá
mér meiri hæfileikamenn
sem geta auðveldlega skap
að íslenzka músik, til að
leggja þessu máli lið, því
að mér finnst þeir margir
hverjir þjóna um of hinu
erlenda. Annars tala ég
þetta ekki út frá neinum
listamælikvarða, þetta eru
kannske ekki svo listrænt
viðfangsefni, en þó eru
dægurlögin oft hin ágæt-
asta músik, og hafa að
minnsta kosti greiðan að-
gang að ungu fólki og
geysi áhrif á það, jafnvel
mjög varanleg áhrif. Og
þar sem mér er mjög um-
hugað um unga fólkið og
vildi vera ungur i anda
,sem allra lengst — tel mig
líka að ýmsu leyti geta
skilið æskuna — þá finns't
mér ég vera að rétta henni
hjálparhönd á þennan hátt.
Þetta sagði Freymóður
Jóhannsson, sem samið hef
ir mörg þeirra dægurlaga,
sem verið hafa á vörum ís-
lenzkrar æsku á undan-
förnum árum. 21 þessara
laga hans var sem fyrr seg
ir flutt á hljómleikum á
föstudagskvöld af 6 söngv-
urum, 2 söngflokkum og
hljómsveit, og sagði Frey-
móður það vera vel hugs-
anlegt, að S.K.T. myndi
gera meira af bví að færa
upp slíka tónleika ef raun-
in af þessum yrði góð.
ALLISON TRÍÓIÐ
— spænskir, kúbanskir og kínverskir dansar
... síðan er auðvitað boðið
nema að hún er búin að
dansa rokk í mörg ár . . .
og' afgreiðir í söluturni..
Þá fréttum við að öðru
danspari og ef hægt væri
að orða það svo, heldulr
af „menntaðri klassanum“
en þá er átt við, að þetta
par hefir gert dans'inn að
sinni stúdíu og numið
hann sem sérgrein um ára
bil. Er hér um að ræða
Eddu Scheving og Jón
Valgeir. Eddu munum við
eftir í dansi allt frá því
BLAKKUR
— táknmynd
að Bláa s'tjarnan var upp
á sitt bezta og Jón Valgeir
gerist þekktur hér um
slóðir vegna dansskóla, er
hann rekur ásamt öðrum
kollega. Svo er hann líka
forframaður og hefii lært
í útlöndum,
Kunnihgi okkar kom
með mynd af þeim Eddu
og Jóni og sagði okkur
upp cg ofan af atriði
þeirra, þar eð ekki vannst
'tími til að ná beinu sam-
bandi við þau. Ilann sagði:
— Þau eru búin að sýna
hérna á skemmtistað í
Einu sinnl komu tvær
stútungskerlingar inn á
lögreglustöðina og báðu
um tvo .lögregluþjóna sér
til aðstoðar. 'Ekki er þess
getið hvort þær hafi til-
greint nokkrar ástæður
eða verði spurðar ura til-
efni þessarar beiðni. Þær
sögðust hafa leigubifreið
til taks og stígu lögreglu-
þjónarnir upp í hana með
þeim. Síðan var ekið inn
Hverfisgötu.
Skömmu síðar ikomu lög-
regluþjónarnir á stöðina
og sögðu sínar farir elcki
sléttar. Höfðu kerlingarn-
ar dregið upp pyttlu. boð-
ið lögregluþjónunum í
s'taupinu, sagzt eiga nóg
vín og ætla að halda
„partý“. Þær vantaði bara
menn til að halda sér fé-
lagsskap og ætiuðu að
hafa lögregluþjónana til
þess brúks.
Lögregluþjónarnir voru
þessu mótfallnir og sneru
við.
Við höfum hitt íals-
vert af dansfólki í vik-
unni, og skal fyrst
fræga télja, nefnilega
„rokkmeistara Reykja-
víkur 1959“, en það
heiðursheiti bera ívö
ungmenni, Jónína
Karlsdóttir 18 ára og
Ingibjartur Jónsson 19
ára, kallaður Blakkur,
af hverju sem það staf
ar. Það var í samkomu
húsinu Iðnó, sem kom-
ið var á laggirnar
keppni um titilinn, og
veittir tveir silfurbik-
arar í verðlaun þeim,
er dansleiksgestum
þóttu skara fram úr í
skankaleikfiminni. Svo
komum við að máli við
Blakk skömmu síðar.
— Ég vinn bara í bíikk-
smiðju liérna í bænum —
en á heima í Hafnarfirði
ég fer alltaf með sjö-
bil í bæinn á morgnana.
EDDA OG JÓN
—■ í hópi hinna forframaðri
JÓNÍNA
— sunábali'ett líka
Æfa . .. ? Nei, ég æfi mig
aldrei . nema á böllun-
um. Svo hefi ég held'ur
ekkert lært rokkið nema
af sjálfum mér. En ég
kann lika að dar.sa tangó
og vals og gömlu dansana
... og mér finnst mest
gaman að dansa tangó . .
svo er ég að læra Cha
Cha .. .
■— En hvers vegna dans-
ar unga fólkið iðulega
rokksporin sín, hvort sem
leikinn er tangó eða hið
villimannlegasta rokk?
— Ja, það hefir líklega
ekki eyra fvrir þvi, eða
kann bara ekki sporin.
Og af því að við náum
ekki í Jónínu spyrjum við
dansmeistarann Blakk
nokkurra spurninga varð-
andi hana, en sjáum of
seint, að auðvitað áttum
við að byrja á því sam-
kvæmt danska, lögmálinu
,,damerne försl“.
•— Hún er ekki bara
rokkdansari, heldur mjög
góð sundkona, og hefir
meira að segjá sýnt sund-
ballett í sundhöllinni
svo hefii- hún betri undir-
stöðu en ég, þar sem hún
hefir æft í ballettskóla
Þjóðleikhússins . . svo
man ég ekkerr meira.
bænum nokkurn tíma og
hafa satt að s'egja vakið
talsverða' athygli. Þau
dansa annars ekki alltaf
saman, heldur sýnir hann
spænska dansa aleinn, en
tangóa og steppdansa fram
kvæma þau saman. Það er
annars merkilegt — sagði
kunninginn að lokum —
að hægt skuli vera að
dansa tangó með slíkum
tilþrifum — og við sáum
á dreymandi svip hans, að
ekki hefði hann haft á
móti að fá *ér snúning á
þvi andartaki.

Við erum dálítið hreykn
ir af því að hafa getað
rætt fyrst um tvö íslenzk
danspör áður en við höld
um út fyrir landsstein-
anna og minnumst á dans
flokkinn Allison-tríóið,
■sem um þessar mundir er
statt hér á landi. Eins og
nafnið hendir til er hér
um þrenningu að ræða, þó
ekki heilaga, en er við
komurn að máli við hana
við borð, í veitingahúsi fá
um við nokkrar upplýsing
ar:
— Við erum frá Eng-
landi og höfum farið víða
um Evrópulönd og sýnt
dans — en þetta segja þeir
nú allir, hugsum við um
leið og við spyrjum hverr-
ar tegundar dansar þrenn
ingarinnar heyri til — jú,
við dönsum nýtízku dans-
ana, og þar að auki dansa
frá Spáni, Kúbu, Kína og
fleiri stöðum.
Svo sýnir Allison-tríóið
okkur einn dans og auðvit
að hummuin við, kinkum
kolli og klöppum lof i lófa.
Já, Allison-tríóið er ágætt.
BIKARINN
— sag'ður ,,ekta“
í dag fjöllum við um
MÖSIK. DANS
— og tvær kátar konur