Tíminn - 26.03.1959, Blaðsíða 9

T í M IN N, fimmtudaginn 26. tnai'Z 1959.
9
Suen SloL
,pe:
birtir Cl í LL um
um þessar mundir aöstoSar-
læknir hjá föður sínum, Berge
lin yfirlækni. Hún var tutt-
ugu og átta ár, Ijóshærð, svo
lítið freknótt, sterkbyggð og
yel vaxin. Hún gekk inn í
herbergið, sem læknalið
sjúkrahússins hafði til um-
ráða til bess að fá sér kaffi-
annan? Eg er alls ekki viss um
að ég elski nokkurn mann.
Þetta var sem högg. Hann
eldroðnaði.
— Jæja, ég hef þótzt sjá
það, að þú elskar mig að
minnsta kosti ekki. En ég
elska þig mjög heitt. Það
er bezt aö þú vitir það. Nú
greip hann harkalega um
handlegg hennar ofan við úln
— En ég er samt búin að
týna lönguninni til þess að
elska.
— Karin.
— Reyndu nú að vera karl-
menni og hættu þessu sífri.
Eg er búin að missa löngun-
Viðtal vií Önnu Klemensd
sopa og Iíta í blöðin, þegar hlé liðinn, en hún losaði ákveðin
varð á störfum. um takið með lausu hendinni.
Ungur maður í hvítum lækn _ Gerðu svo vél að sleppa
iskyrtíi reis á fætur og fleygöi mér, Gunnar. Nú! langar mig
blaðinu, sem hann liafði verið til þess að spyrja þið einnar
aö lesa í, á borðið. Svo hraðaði
hann sér á móti henni.
— Loksins kemuröu, Karin.
Ef þú vissir, hve ég var orðiun
óþolinmóður að bíða eftir
þér. Hann ætlaði að kyssa
hana, en hún vék sér undan
án þess að svipbreyting sæist
á henni. í stað þess leit hún
'snöggt á klukkuna á veggnum
og sagði: — O, þú ert varla
búinn að bíða lengur en tvær
mínútur, ef þú hefur þá ekki
komið of snemma.
Hann leit líka á klukkuna.
— Jæja, þetta er víst rétt
spurningar. Urðum viö ekki
sammála um að<nota
þetta gatslitna • orð
Ákváðum við það ekki í eitt
skipti fyrir öll?
Jú, sagði hann vandræöa-
lega. Jú, við urðum sammála
um það, því aö við héldum
einu sinni, að það orö gæti
ekki haft nokkra ákveðna
merkingu, eins og komið er,
af því að þú hafðir séð svo
margar hryggðarmyndir af
(Framliald af 7. síðu)
hittum við þá marga merka menn,
eins og að líkum lætur.
Fylgdu því ekki ýmsir erfiðleik-
ar fyrir heimilið hve framarlega
maðurinn yðar stóð í stjórnmála-
haráttunni?
Eg held að það fari illa með alla
að standa í stjórnmálaþrasi og mað
urinn minn fór algerlega með
heilsu sína á þeim störfum, og
síðustu átta ár ævinnar gekk hann
aldrei heill til skógar. Annars vil
ég sem minnst um stjórnmálin
tala, það er ástæðulaust að vekja
upp ýmislegt, sem þá gerðist. En
manni verða minnisstæðir atburð-
ir eins og þingrofið. Það var erfið
vika. Vinii' okkar komu þá oft til
ekki okkar á kvöldin og stundum sátu
Ást. um þrjátíu manns hjá okkur fram
eftir nóttu. Einn veturinn fjöl-
menntu kommúnistar oft að húsinu
lijá okkur og héldu ræður og var
það heldur ekkert skemmtilegt.
Eitt sinn varð ég líka fyrir því, að
stór steinn flaug rétt framhjá
vanga mínum, þegar ég vor í
borðstofunni að kvöldlagi.
Þremur árum eftir að við flutt-
um aftur í Laufás dó maðurinn
minn. Það var árið 1935. Yngsta
,, , . . barn okkar var þá átta ára. En þó
óhammgju hjonabandsms a tókst að koma þeim öllum
þínu heimili, og hið sama var
að segja um mig. En nú hefur
þetta orð fengið fulla merk-
sjo
meira og minna til mennta.
Merkir gripir.
Frú Anna vísar mér inn í litla
slofu yfir útidyrum og er hún í
hjá þér, sagði hann og brosti
vandræðalesa. En mér fannst ingu í huga mínum.
þétta löng bið. Komdu nú og — Þú heldur það aöeins.
seztu hérna hjá mér. Þetta orð getur aldrei haft T»«stofustíl, útskornir setbekkir
Hann ætlaði að draga hana neina merkingu. Lestu Sten- ™eð yeggjum sena Þórhallur bisk
mðuy á legubekkinn til sín, dahl. Astm er aáeins knstoll skera til að skreyta Þarna er heilt
en hun vek séi enn undan og un. Maður gyllir þann, sem safn merkra og fornra gripa, sem
settist á stól við langa borðið maður girnist, öllum mannleg of langt yrði upp að telja. Á borði
í herberginu. um kostum. En það er óger- liggur Þorláksbiblía frá 1644, út-
Hann dró annan stól fram, legt að elska mannveru með skorinn spónastokkur er þarna og
settist og hallaði sér ákafur
fram. — Karin, hvers vegna er
samband okkar orðið svona?
— Hvað áttu við?
— Þú veizt það vel. Þú forð
ast mie, oec þegar ég hitti þig,
ertu allt öðru visi í viðmóti en
áður.
— Getur veriö, en hvers
vegná má ég þaö ekki?
— Karin, ég skil þig ekki.
— Eg á aðe'ins við það, að
maður verður að hafa leyfi
til þess að þroskast og breyt-
ast. Allt Iíf er því lögmáli liáð,
einnig mannfólkiö.
Hann hristi höfuðið, reis á
fætur lagfærði hálsbindi sitt
órólegur, strauk hárið frá
enninu, hallaði sér aftur fram
yfir borðið án þess að bora að
taka hönd hennar og sagði á
kafur.
— Kárin, þú gerir mig hrædd
an. Þú veizt, að ég élska þig
Hún Ieit á hann hvorki háðs
lega né kuldalega, helduv að
eiiis rólega.
— Jæja?
— Eg þoli ekki, að þetta
haldi áfram eins og nú er.
Þetta gerir okkur taugaveiki
uð. Við verðum aö taka ákvörð
un um þetta.
— Ákvörðun? Eg hélt, að
ekkert væri óákveðið í þessu
rnáli. Eg veit ekki hvað þarf
að ákveða.
— Karin, reyndu að skilja
mig. Ef eitthvaö er aö, þá
skaltu segja mér það hrein-
skilnislega. Má ég spyrja þig'
einnar spurningar?
— Já, ef hún er ekki allt of
heimskuleg.
Hann hikaði, kveið svarinu.
— Kárin, elskar þú nokkurn
annafl?
Húfl hallaði sér aftur í sæt
inu Og hló við. — Einhvern
holdi og blóöi.
— Jú, Karin, það er liægt.
— Nei, það er .kominn tími
til að við sjáum í gegnum þenn
an vef. Vertu nú skynsamur,
Gunnar. Það er einmitt vegna
þess, aö þú losar þig aldrei
við þessa heimsku, að ég hef
orðið þér fráhverfari síðustu
vikurnar. 3
— En ég get ekki að þvi
gert, að ég get ekki um ann
aö hugsað en þig,- Það er æðsti
draumur minn, að taka þig
mér íýrir konu.
— Já, þetta vaf þér líkt. Þú
þykist vilja „taka“ mig fyrir
konu. Heldurðu, að þetta sé
í samræmi við þær hugmyndir
sem nútímakona hefur á
trafakefli frá 1667, raargar haglega
skornar rúmfjalir. Á gólfinu er út-
skorinn kassi eftir Bólu-Hjálmar,
þar er prjónastokkur Hildar Thor-
arensen, í veggnum er 200 ára gam
all útskorinn skápur, hér eru silf-
urtóbaksdósir, sem Pétur biskup
átti og Þórhallur biskup fékk að
gjöf frá Danakonungi. Fjöimargir
aðrir munir, innlendir og erlendir
prýða dyraloftið og gaman væri að
mega sitja lengur og heyra hús-
freyjuna rekja sögu gripanna. —
Sjálf kveðst hún óska þess, að dyra
loftið fái að standa með sömu um-
merkjum meðan húsið Laufás
stendur.
Eg er þakklát, segir frú Anna,
fyrir að liafa fengið að eiga heima
í þessu húsi í 30 ára alls. í tíu ár
bjuggum við í sambýli við núver-
andi forsetahjón. Hingað í húsið
koma fjórir ættliðir í heimsókn og
Höfum opnað
upplýsinga- og viðskiptaskrifstofu að Laugavegi
33 B. Við munum annast upplýsingar og viðskipti
fyrir alla fjær og nær.
Heiðruðu landsmenn. Það er dýrt að ferðast.
Sparið tíma og peninga. Látið okkur annast fyrir
yður upplýsingar og viðskipti. Vinsamlegast send-
ið skriflegar fyrirspurnir í ábyrgð, ásamt 100
króna þjónustugjaldi í pósthólf 1242.
Geymið auglýsinguna.
Uthlutun
skömmtunarseðla
fyrir 2. ársfjórðung 1959 fer fram í G.T.-húsinU
miðvikudag, fimmtudag og föstudag 1., 2. og 3.
apríl frá kl. 9—6 alla dagana.
Seðlarnir verða afhentir gegn stofnunum fyrir
skemmtunarseðla, greinilega árituðum.
Úthlutunarskrifstofa Reykjavíkur.
«r::::::::::::::::«::::jj«:««í
Tilkynnmg
Athygli skal vakiri á því, að samkvæmt 63. grein
brunamálasamþykktar fyrir Reykjavík frá 11. júní
1953 mega þeir einir annast uppsetningu olíu-
kynditækja, sem til þess fá leyfi.
Réttindi verða eingöngu veitt þeim,- sem anna með
skilríkjum eða hæfnisprófi þekkingu á uppsetn-
ingu og meðferð tækjanna.
í þessu sambandi er sérstök athygli vakin á nám-
skeiði við Tðnskólann í Reykjavík, sem hefst 6.
apríl næst komandi, þar sem kennd verður með-
ferð og uppsetning olíukynditækja.
Innritun fer fram í Iðnskólanum og þar fást nán-
ari upplýsingar.
Slökkviliðsstjórinn í Reykjavík.
Öryggiseftirlit ríkisins.
«;«i:m:i«a::»«««mm«««««:«i«n««««aTr:nmmm::»t:««

Happdrættishúsið
>•
Asgarður 8
hjónabahdi. Þú „tekur“ mig nú er íætt barn, sem er fimmti
hvorki til þess eða annars. Þú ættliður frá Þórhalli biskupi.
„tökst“ mig ekki og gerðir mig
að ústkonu þinni þótt þú
ímyndir þér það kannske. Það
var ég, sem tók þig mér fyrir
élskhuga.
— Karih, ségðu ekki annað
eins og þetta.
— Jú, nú vil ég fá að tala
út.-Við hétum hvort öðru því,
að við skyldum elskast meðan
okkur langáði til þéss bæði.
Þegar sú löngurt væri þorrin,
skyldum við hætta að vera
saman. Og öll rómantík skyldi
forboðin, ef þú manst rétt.
— Já, ég veit það, en ég get
ekki haldið þann
lengur.
— Mér fellur hann hins veg
ar vel og ég vil láta hann
gilda. Eg neita því ekki, aö
mér hefur liðið vel í félags-
skap þínum síðasta árið. Þú
hefur margt til þíns ágætis,
og mér þykir raunar enn vænt
um þig.
— Jæja, þaö var mikiö að
þú skyldir viðurkenna það.
Margt hefir breyzt síðan túnið
í Laufási náði niður að Tjarnar-
enda óg heyjað var í sefinu við
Tjörnina handa kúabúinu, sem ár-j
um saman seldi bæjarbúum mjólk. j
Þegar spánska veikin geisaði,!
vissum við ekkert hvað af nijólk-
inni varð segir frá Anna. Þá var
fólk bara látið fá í ílátin sín með-
an éitthvað var til.
Nú er búið að reisa yfir þrjátíu
hús á Laufástúninu, svo að þar
stendur fátt með gömlu ummerkj-
um nema sjálft Laufáshúsið. En
þar inni lifa menjar og minningar
frá ættum, sem víða hafa komið við
sögu þessa lands.
Það hefir margt drifið á daga
samning ú’ú Önnu Klemensdóttur frá því
að það voru hátíðisdagar í lífi
hennar að vera send með blöð inn-
an úr bæ út á Oddeyri til Jakobs
Havsteen og fá sælgæti og skemmt
un hjá þeion hjónum, eða þegar
gylllu stjö-nurnar á bláu hvelfing
unni í Möðruvailakirkju voru há-
mark þess, sem fínt og fallegt var.
Hún hefir margs að minnast. bó
að fá'tt eitt hafi komizt að þessa
sainræðustund.
Eg þakka henni kærlega viðtalið.
Sigríður Thorlacíus.
Ásgaröur 2, 4, 6 og 8,
sem útdregið verður í 12. flokki 3. apríl n. k.
verður til sýnis sem hér segirú
Skírdag 26. þ. m. kl. 2—7
Laugardag 28. þ. m. kl. 2—7
Annan í páskum 30. þ. m. kl. 2-
-7.
Happdrætti D.A.S.