Tíminn - 30.09.1959, Qupperneq 9

T X MIN N, miðvikudagiuu 30. september 1950.
9
I:
* >
U
i >
' >
<>
(>
I >
I >
lYSE LITTKEínjS
Syndafall
27
Með sjálfri sér hugsaði hún:
Eitthvað verður að ske, áður
en við hverfum héðan. Við
getum ekki komið heim jafn
tómhent og óhamingjusöm og
við fórum.
Dag nokkurn fami hún af-
vikin stað á ströndinni. Þar
lágu þau og sóluðu sig stund-
arkorn. Hún laumaðist til þess
að horfa á hann, smáa, aðeins
íbogna nefið, mjúklegan
munninn og ávala liökuna. Ó,
Curt, ég gæfi glöð stóran hluta
æfi minnar til þess áð fá þig
aftur. Eg'er sjúk af þrá eftir
þér.
En upphátt sagði hún: —
Curt, það er svolítið sem ég'
þarf að tala um við þig . . .
— Eitthvað sérstakt? spurði
hann fjarhuga.
— Já. Pinnurðu ekki eins og
ég, að við getum ekki haldiö
svona áfram aö þegja hvort
annað í hel . . . daginn út og
daginn inn .. .
— Eg er nú bara svona gerð-
ur, svaraði hann, — þótt ég
skilji vel aö það samhæfist
ekki þínu fjörkálfseðli . . . En
við verðum að reyna fleira en
gott þykir . . .
— Þú varst ekki þannig. Og
það er í sjálfu sér ekki þögli
þín, sem fer í taugarnar á
mér. Ef eitthvað hvílir á þér,
þá þarftu ekki að gera þér
upp neina kæti míu vegna. En
þetta er annars eðlis. Eitthvað
framandi hefur risið milli
okkar, einskonar andlegur
múr. Eg veit ekki hvernig né
hvenær . . .
Hann var aftur lagstur á
bakið í sandinn. Augu hans
voru hulin svörtum sólglerj-
um.
— Curt, hvíslaði hún. —
Ættum við ekki að eignast
barn? Víð frestuðum því til
þess að hjálpa Lassa. En nú
er þeirri hindrun úr vegi rutt.
Hann haggaðist ekki. Eng-
in taug hreyfðist í andliti
hans. Hann sneri ekki einu
sinni höfðinu, þegar hann
svaraði: — Hvernig hefurðu
hugsað þér að framkvæma
það?
— Það ætti ekki að vera
svo flókið, svaraði hún glett-
in. — Hvað vinnúna snertir
er hún engin hindrun. Eg
vinn eins lengi og ég get, svo
tek ég frí. Þegar ég hef náð
mér á ný eftir fæðinguna,
náum við okkur í fyrsta flokks
barnfóstru, og ég byrja aftur
aö vinna . . . Þetta hafa þús-
undir mæðra gert á undan
mér * . .
— Með hvaða árangri?
— Ágætum árangri. Nú á
dögum er þetta eina leiðin .. .
fyrir þá, sem ekki geta ann-
ast sín börn sjálfir . . .
— Mitt viðhorf er allt ann-
að. svaraði hann enn án þess
að líta til hliðar. — Eg vil
ekki íjölga mannkyninu bara
til þess aö skemmta mér. Eg
geri það ekki án þess aö hafa
möguleika til þess að gera
f.vrsta flokks heimsborgara úr
börnum mínum.
— Þú hlýtur þó að skilja að
það er einnig minn vilji, þótt
jég af mikilli sjálfselsku . . .
jjá og hreinlega af líkamlegri
þrá . . . þrái að eignast barn.
Curt, geturðu ekki skilið,
hversu óstjórnlega mig lang-
ar að eignast barn? Eg verö
næstum vitstola, þegar ég sé
mæður með barnavagna. Og
á sunnudagsmorgnum, þegar
alls staðar úir og grúir af gull
fellegum börnum að leik, ligg
ur mér við gráti af því að
hafa ekki fengið að nota lík-
ama minn til þess að skapa
nýtt líf. Þú mátt ekki neita
mér um að eignast barn, Curt,
þú mátt það ekki . . .
— Eg hef velt þessu fyrir
mér æ ofan í æ, sagði hann
þreytulega. — Fyrst eftir að
við giftumst, langaði mig jafn
mikið og þig' a'£. Jjígnast barn.
Og endruni:.aðvi'i^;var- ég sár
garmur yfir-þvír'áð þú skyldir
vera neydd til að halda bróö-
ur þínum uppi. Hvers vegna
í fjandanum gerði Bengt ekk
ert? Eg var ekki svo rudda-
legur að ég léti þig verða vara
við þessar hugsanir mínar. En
nú, þegar Lars er búinn, get
ég sagt þér það . . .
— Nú er það um seinan og
þú vilt ekki eignast barn . . .
Rödd hennar skalf af niður-
bældum gráti.
Curt hlustaði ekki á hana.
Hann hélt áfram að rekja sinn
hugsanagang: — Einu sinni
spurði ég móður þína, hverj-
um augum hún liti á hjálp
þína til Lars. Hún varð furöu
lostin og svaraði því til, að
Sven hefði enga möguleika til
að hjálpa, þar sem hann hefði
fjölskyldu á framfæri sínu, og
sama væri aö segja um Bengt.
— Það var líka rétt, sagði
Karin snögg upp á lagið, kom
in í varnarstöðu um leiö og
vegið var að fjölskyldu henn-
ar.
— Það er líka að sumu leyti
hægt aö segja um þig, ég tala
nú ekki um, ef þú hefðir átt
barn.
— En það er enn ekki of
seint. Eg er bara þrítug og þú
fertugur.
— Kannske ekki, en við
megum ekki rasa um ráð
fram. í fyrsta lagi finnst mér
óréttlátt gagnvart barninu
að láta það vera einbirni. Þrjú
er lágmark. Og hvernig ætlar
þú að anna þinni vinnu með
svo mörgum börnum?
— Það bjargast allt . . .
— Kannske. Heldur þú, aö
þú gætir annast bæði börn og
vinnu fullnægjandi?
— Svo sannarlega, já, svar-
aði Karin af. þunga.
— Óhugsandi. Og það
myndi ganga út yfir börnin.
Meðan þau eru lítil þarfnast
þau móður sinnar. Það er
glæpur að leigja framandi
manneskju til þess aö hugsa
um börn sín. En við erum ekki
svo vel stæð að við getum tek
ið þeim aukaútgjöldum, sem
barn hefur í för með sér„ ef
þú hættir að vinna. Eg sætti
mig alls ekki við að ala mitt
barn upp undir erfiöum kring
um stæðum — í þröngu hús
næöi við fjárhagslegan skort.
Eg held, að erfiöar húsnæðis
ástæður séu orsök alls konar
vesældar. Þar að auki hefur
þú sennilega ekki íhugað, hve
skammt ein laun hrökkva til
þess að framfleyta fjögurra
til fimm manna fjölskyldu.
Karin var gráti nær: — Æ,
það snýst allt fyrir mér . . .
Þetta er eins og nornadans ...
eins og hjól, sem snýst og
snýst . . . nær aldrei neinu
takmarki . . . stöðvast aldrei
... Hún velti sér á grúfu og
grét niður í hvítan sandinn.
— Stilltu þig, kona, sagði
Curt. — Þú ert þreytt. Þú
munt sjá allt í bjartara ljósi,
þegar við komum til bæjar-
ins aftur . . . i vinnu . . . í okk
ar eigin íbúð . . .
Hún hlustaði ekki á hann.
Hún varö að gráta út, gráta
burt mestu taugaspennuna.
Ilún rétti út höndina og fann
kinn hans. Hönd hennar
veitti honum mjúk atlot með
an hún hvíslaði: — Curt, get
ur ekki all't orðið gott aftur? j
Eg elska þig meira en nokkru j
sinni fyrr . . .
— Reyndu nú að vera róleg,:
Karin mín, svaraði hann vin
gjarnlega, eins og rakari róar
lítinn snáða, sem er hræddur
við klippurnar. — Við skulum
tala vandlega saman — ein- f
hvern tíma þegar við erum:
komin heim aftur . . .
Síöustu daga sumarleyfis-
ins notaöi Karin til þess aö
ihuga þetta samtal þieirra.
Hún velti því fyrir sér nótt
með degi. Nú, þegar hún vissi,
að Curt vildi ekki verða faðir
barna hennar, vissi hún einn
ig, að þau myndu aldrei fæð
ast. En hið innra með sér sætti j
hún sig alls ekki við, aö jafn
.sjálfsögð hamingja skyldi ekki
verða hennar hlutskipti.
! Hvað sagði Curt ekki forð-
um hjá Elísabetu, þegar þau
urðu ástfangin hvert af öðru?
„Hendur konunnar eru skap-
aöar til þess að hlúa að lífi
. . . “ Þessi orð fundu endur-
óm í sál hennar. En þau voru
því miður ekkert annað en
falleg orð, innantóm, án sam
hengis við lífsviðhorf hans og
skoðun. Orðagjálfur hans var
jafn innantómt og hjal Elísa
betar og jafn eindæma rugl-
.ingslegt og hjá Maföldu.
I Ef einhverjum var í raun og
veru annt um að bæta heim-
inn, hvers vegna þá ekki að
byrja á sínum nánustu í stað
jþess að sóa tímanum með því
að hrúga saman innantóm-
um málsháttum og fallegum
orðum?
Stundum espaöi hún sig
upp í einhvers konar reiði við
Curt, en sú reiði hvarf eins
og dögg fyrir sólu um leið og
hann kom í nánd við hana.
Strax og hún heyrði rödd hans
eða sá hann, brauzt fram i
henni ástarbylgja. Þá fyrirgaf
hún allt, reyndi að skilja allt,
þá var hún móðir og hann
barn.
Síðasta daginn sem þau flat
möguðu á ströndinni sneri
Curt sér að henni, reis upp á
olnboga, starði á hana og
sagði: - - Það er eitt. Karin.
.... Spaiið yður idaup
á miHi margra veralanaí
«í)L
li ÖLtUM
WíWM!
Ausuurstrseti
VNWWAWAVAW.VUVJV.V.V.W.-- •■.V.'A'WVWM
Auglýsing um frambosSslista í i
Reykjaneskjördæmi
vib Alþingiskosningarnar 25. og 26. okt. 1959.
A. Listi Alþýðuflokksins
1. Emil Jónsson,
forsætisráSherra,
Kh'kjuvegi 7,_ Hafnarfirði
2. Gnðmundur í. Guðmundsson,
utanríkisráðherra,
Brekkugötu 13, Hafnarfirði.
3. Ragnar Guðleifsson,
kennari, Mánagötu 13,
Keflavík.
4. Stefán Júlíusson,
rithöfundur, Brekkugötu 22,
Hafnarfii-ði
5. Ólafur Hreiðar Jónsson,
kennari, Xinghólsbraut 28,
Kópavogi.
6. Ólafur Thordersen,
forstj. Grænási, Ytri-
Njarðvík.
7. Svavar Ámason,
oddviti, Borg, Grindavík.
8. Ólafur Vilhjálmsson,
oddviti, Suðurgötu 10,
Sandgerði.
9. Ólafur Gunnlaugsson,
bóndi, Laugabóli,
Mosfellssveit.
10. Guðm. Gíslason, Hagalín,
rithöfundur, Silfurtúni F.
Garðahreppi.
:!l
J5
%

e.
B. Listi Framsóknarfiokksins
1. Jón Skaftason,
héraðsdómslögmaður,
Álfhólsvegi 24, Kópavogi.
2. Valtýr Gnðjónsson,
forstjóri, Suðurgötu 46,
Keflavík.
3. Guðmundur Þorláksson,
loftskeytamaður, Tjarnar-
braut 5, Hafnarfirði.
4. Guðmundur Magnússon,
bóndi, Leirvogstungu,
Mosfellssveit.
5. ÓIi S. Jónsson,
skipstjóri, Túngötu 6,
Sandgerði.
6. Jón Pálmason,
skrifstofumaður, Ölduslóð 34,
Hafnarfirði.
7. Hilmar Pétursson,
skattstjóri, Sólvallagötu 32,
Keflavík.
8. Jóhanna Jónsdóttir,
frú,Hlégerði 12, , Kópavogi. | •,
9. Sigurður Jónssoii, ' •. [.» -
kaupmaður, Melábráút 57.
Séltjarnarnesi. " ’"T
10. Guðsteinn Eiuarsson,
útgerðarmaður,
Yztafelli, Grindavík.
D. Listi SlálfstæSisfíokksins
1. Ólafur Thors,
formaður Sjálfstæðisflokksins,
Garðastræti 41, Reykjavík.
2. Matthías Á. Matliiesen,
alþingismaður,
Hringbraut 62, Hafnarfirði.
3. Alfreð Gíslason,
bæjarfógeti, Mánagötu 5,
Keflavík.
4. Sveinn Einarsson,
verkfræðingur,
Borgarholtsbraut 21 E,
Kópavogi.
5. Sr. Bjarni Sigurðsson,
bóndi, Mosfelli, Mosfellssveit.
1
6. Stefán Jónsson,
framkvæmdastj óri,
Hamarsbraut 8, Hafnarfirðl.
7. Karvel Ögmundsson,
útgerðarmaður, Bergi,
Ytri-Njarðvík.
8. Einar Halldórsson,
bóndi, Setbergi, Garðahreppi,
9. Þór Axel Jónsson,
umsjónarmaður, Álfhóls-
vegi 33, Kópavogi.
10. Guðmundur Guðmundsson,
sparisjóðsstjóri,
Suðurgötu 6, Ketlavik.
F. Llsti ÞjóAvarnarflokks íslands
1. Sigmar Ingason,
verkstjóri, Grundarvegi 15,
Ytri-Njarðvík.
2. Kári Arnórsson,
’kennari, Tjarnarbraut 29,
Hafnarfirði.
3. Jón ur Vör Jónsson,
rithöfundur, Kársnesbr. 32,
Kópavogi.
4. Kristján Gunnarsson,
skipstjóri, Miðbraut 6,
Seltjarnarnesi.
5. Ari Einarsson,
húsgagnasmiður, Klöpp,
Miðneshreppi.
1
6. Jafet Sigurðsson,
verzlunarmaður,
Birkihvammi 4, Kópavogi.
7. Eiríkur Eiríksson,
bifreiðarstjóri, Garðavegi 3, !
Keflavík. !
8. Jón ÓI. Bjarnason,
skrifstofumaður, Hringhraut 8,
Haf narfirði.
9. Bjarni F. Halldórsson, j
kennari, GrundaTvegi 16,
Ytri-Njarðvík.
10. Hafsteinn Guðmundsson,
prentsmiðjustjóri,
Lindarbrekku 1A,
Seltjarnarnesi.
r
G. Listi Alþýóubandaiagsins
1. Finnbogi R. Valdimarsson,
bankastjóri, Marbakka,
Kópavogi.
2. Geir Gunnarsson,
skrifstofustjóri, Suðurg. 73,
Hafnarfirði.
3. Vilborg Auðunsdóttir,
kennari, Kirkjuvegi 11,
Keflavík.
4. Sigurbjörn Ketilsson,
skólastjóri, Þórustíg 7,
Ytri-Njarðvík.
5. Magnús Bergmann,
skipstjóri, Heiðarvegi 12,
Keflavík
6. Ólafur Jónsson,
bæjarfulltrúi, Hlíðarvegi 19,
Kópavogi.
7. Lárus Halldórsson,
skólastjóri,
Tröllagili, Mosfellssveit.
8. Ester Kláusdóttir,
frú, Ásbúðartröð 9,
Hafnarfirði.
9. Konráð Gíslason,
kompásasmiður,
Þórsmörk, Seltjarnarnesi.
10. Hjörtur B. Ilelgason,
kaupfélagsstjóri,
Uppsalavegi 6, Sandgerði.
"Nl
1
Hafnarfirði, 24. september 1959.
Yfirkjörstjórnin í Reykjaneskjördæmi
24. september 1959.
1

Guðjón Steingrímsson, Björn Ingvarsson, Asgeir EinarssOD.
Árni Halldórsson, Þórarinn Ólafsson. -
\WAV.WAV.V.Y.VV%%Y/.V,V.V.%WAVAVW.WUVaj