Tíminn - 03.11.1959, Blaðsíða 9

TÍMIN N, þriðjuðaginn 3. nóvember 1959.
9
| gefna og hlédræga um of. En
| nú verð'ur þú að komast í
| alveg nýtt umhverfi, og því
| vil ég að þú farir til Ash-
i bourne. Þú hefur bara gott af
| því.
| i — Ef þú endilega vilt, skal
| ég fara, en ég get ekki sagt,
| að mig langi til þess.
|) —Gott. Þá er það ákveðið
Í mál. Ég hef pantað tíma fyrir
| þig hjá Cosimo og þegar þú
I hefur lokið þér af þar, förum
| við í hádegisverð til Dóróþeu
1 Lindsay. Síðan verðum við
I að fara út og kaupa þér föt.
II — Hvílík leikskrá! Hún
í gerir mig að einni tauga-
| hrúgu!
.......................................................................„i,ii,
vel. Ágústmánuði ætlaði hún
að eyða í sumarleyfi hjá móð
ur sinni, en í september yrði
hún að fara að leita fyrir sér
um starf .
Hún heyrði móður sína
koma inn, og hljóp fram í for
stofuna og kastaði sér upp
um hálsinn á henni.
— Hugsaðu þér bara, ég
fann þig ekki, sagöi Klara. —
Ég skil ekki, hvernig það gat
átt sér stað.
En svo kom í ljós, að henni
höfðu orðið á þau mistök, að
aka til Viktoríustöðvarinnar
í stað Waterloo, þrátt fyrir
það að Júlia hafði skrifað
henni og sagt með hvaða lest
hún kæmi.
—Það var agalega bjána-
legt af mér, sagði Klara, —
en nú ert þú að minnsta
kosti komin heim, og það er
aðalatriðið. Lofáðu mér að
horfa almennilega á þig! Nú
ertu orðin fullorðin stúlka,
Júlía. Komdu nú með mér inn
í stofuna, og svo skal ég
segja þér, hvað ég hefi hugs-
að fyrir þér í sumar.
Samkvæmt því sem Júlíu
virtist, var móðir hennar
eins ungleg og falieg og áður,
og er hún settist á stólarm
og hreyfði annan fótinn lítils
háttar, veitti dóttirin því at-
hygli, að fótleggir hennar
voru grannir líkt og á ungri
stúlku.
Prudence kom inn með
kaffi og kökur, og Klara
sagði: — Því miður verð ég
að byrja með þvi að valda
þér vonbrigðum, Júlía. Við
getum ekki tekið fríið saman,
þyí að ég verð að fara í ferða-
lag.
— Það getur þó ekki verið
uauðsynlegt, mamma!
Jú, ég á ekki annarra
kosta völ — en ég hef skipu-
lagt fríið fyrir þig. Þú býrð
á Ashbourne hjá Violettu Dix
on. Það verður í ágúst.
— Get ég ekki heldur verið
með þér?
—Nei, þú veizt vel sjálf, að
slíkt kemur ekki til greina.
— Þá vil ég heldur byrja
að vinna þegar í stað.
— Geturðu ekki séð, að það
er vonlayst, meðan sumar-
leyfin standa yfir?
— Ég get vel byrjað ein-
hvers staðar sem kennslu-
kona. Aðeins tilhugsunin um
að búa hjá frú Dixon gerir
mig hrædda.
— Ertu hrædd við Violettu?
— Ekki við hana sérstak-
lega, en við lífernið þar í
heild. Ég kynni miklu betur
við mig í félagsskap nokkurra
barna.
— En þú getur ekki eytt öllu
lifinu innan um börn, Júlía!
Þú verður að vera skynsöm!
Þú verður að kynnast öðru
fólki og lífinu í heild. Þú
mátt ekki vera hrædd við til-
veruna. Á þínum aldri er mað
ur nauðbeygður til að
skemmta sér dálítið, og ég
get með engu móti leyft þér
að loka þig strax inni í ryk-
ugri skólastofu. Eg vil að hún
kynnist þér og láti sér þykja
vænt um þig líkt og mér. Þú
hefur alltaf haft tilhneigingu
til að einangra þig, en það get
ur auðveldlega gengið of
langt. Þú verður að gera þér
ljóst, að þú ert aðeins átján
ára.
— En sjálf hefuröu þó
sagt, að ég yrði að sjá fyrir
mér sjálf.
— Þú færð tíma til þess
seinna, og þessi dvöl kostar
þig ekkert. Það kemur örugg-
lega til með að fara vel um
þig, því Violettu geðjast vel
að þér og kallar þig eftirlæt-
isgúðdóttur sína.
— En mér stendur ógn af
Valeriu. Hún er svo agalega
fin.
Valería var dóttir frú Dix-
on og nokkrum árum eldri en
Júlia.
— Þá er enn mikilvægara
fyrir þig að fara þangað og
yfirvinna þennan hlægilega
vott af minnimáttarkennd.
Þú átt aldrei að hræðast nokk
uð eða nokkurn. Valeríu hef-
ur verið stórspillt með eftir-
læti, en að því frátöldu er
hún eins og fólk er flest, og
sjálf ertu engu óglæsilegri en
hún.
— Þú óttast víst engan,
mamma?
— Nei, trú mér til!
—Þá vildi ég, að ég væri
líkari þér.
— Ég vildi gjarnan skipta
við þig, Júlía. Að hugsa sér
að vera aðeins átján ára og
eiga allt lífið framundan!
— Ég fæ ekki séð, að heim-
urinn sé neinna hyllinga
verður, svo að ég líkist pabba
sennilega meira, eftir því sem
þú hefur sagt mér af honum.
— Hann var óvitlaus, og
heila hans hefur þú tekið í
arf, en þú veist, að gæfa og
gáfur fara ekki ætíð saman.
Þetta er ef til vill kuldalega
mælt, en satt er það engu að
síður. Gáfnaljósin hugsa allt
of mikið. Ég hef alltaf verið
yfirborðsmanneskja, og þess
vegna lief ég sennilega haft
meiri nytjar af lífinu en faðir
þinn. Lífið er heillandi, og
jafnvel harmar þess búa yfir
vissu aðdráttarafli. En faðir
þinn var hugsjónamaður og
vildi ekki líta á mennina eins
og þeir eru. Hann írnyndaði
' sér, að hann gæti betrað heim
inn, og skildi ekki, að hinu
| mannlegá eðli vei'Sur ekki
breytt. Þess vegna varð hann
smám saman ómannblendinn,
1 og ég kæri mig ekki um að
þú verðir eins. Ef til vill hef-
ur það verið heimskulegt af
mér að láta þig sækja sama
skólann þetta lengi, því það
hefur máske gert þig alvöru-
Klara fullyrti, að Cosimo
væri bezti kvennahárskeri i
London, og hafði átt viðskipti
.við hann árum saman.
j Nú sat Júlía í stórum stól,
íklædd hvítum slopp, og
, hlustaði á hann og móður
sína rökræða útlit hennar.
Cosimo stóð á bak við hana
og hallaði undir flatt, en
, Klara sat úti í horni, lítið
eitt afsiðis.
Hárskerinn kom með uppá-
stungu, og hún' kinkaði kolli
til samþykkis.
I — Þetta er alveg rétt hjá
þér eins og venjulega, sagði
hún ánægð og stóð upp. — Ég
kem aftur og sæki þig að
’klukkutíma liðnum, Júlía, og
segi til um hvort þú átt að
fara í handsnyrtingu á með-
an þú situr undir hárþerrin-
um.
I Aðstoðarmaður þvoði Júlíu,
og síðan lagi Cosimo hár
hennar sjálfur, og fylgdist
hún með því af athygli. Hann
vann af kappi og talaði lítið.
Er hann hafði staðsett hana
undir þurrkarnum, fékk hann
henni lestrarefni og gaf
handsnyrtidömunni merki
um að koma á vettvang.
I Klara kom aftur á réttu
augnabliki til að hindra, að
hún léti lita neglur sinar blóð
rauðar.
— Nei, ekki þennan lit,
Daphne! Notaðu heldur þenn-
an bleikrauða.
— Að sjálfsögðu, en ég hélt,
að hún ætti að taka sama
litinn og þér notið sjálfar,
ungfrú Glamour.
| — Nei, hann á ekki við
aldur hennar.
i Nú kom Cosimo inn og tók
Júlíu út úr þurrkaranum, og
hún starði áköf í spegilinn
þegar hann tók af henni net-
ið og tindi út nálarnar.
i — Ungfrúin hefur óvenju-
lega fallegt hár, sagði hann og
hneigði sig.
Júlía varð að viðurkenna, að
hann hefði á réttu að standa,
en hún var sannfærð um, að
hann ætti að verulegu leyti
heiðurinn af því.
I
2. KAFU.
i Hafi Dóróþea gert ráö fyrir,
að Klara Gilmour kæmi til
hádegisverðar í fylgd með
skólastelpu, varð hún örugg-
lega furðulostiri, er hún sá
hina glæsilegu ungu stúlku,
sem var í för með vinkonu
hennar. Júlía hafði erft glæsi-
.... ispariö yður hlaup
A mllíi margra verzlauia!
OÖkUtföl
áii
HíiOM!
^ - Austurstrseti
Féiag austfirzkra kvenna 1
heldur sinn vinsæla
I3ASAR
í G.T.-húsinu miðvikudaginn 4. nóv. kl. 2 síðdegis.
Margt góðra muna fyrir hagstætt verð.
BASARNEFNDiN. '
mmmmunmnmnmnnnnmmmmmmnmmmmmmmmmnmmma
Sendisveinn
óskast fyrir hádegi eða allan daginn. ' "1
PRENTSMIÐJAN EDDA H.F. 1
aðburður
Ungiing vantar til blaðburðar í
BALÐUR5GÖTU
KÁRSNES
STÓRHOLT
Afgreiðsla TÍMANNS
Þakka hjartanlega heimsóknir, gjafir, skeyti, hlýj-
ar óskir og traust handtök, á sjötugsafmæli mína
26. október.
Guð blessi ykkur öll og launi góða samfylgd. |
Guðbjörg Kolbeinsdóttir. 1
Tilkynning
frá innfSutningsskrifstofimni
Veitingu gjaldeyris- og innflutningsleyfa er lokið
á yfirstandandi ári, nema sérstakar ástæður séu
fyrir henth, enda gildisthni leyfa bundinn við
áramót.
Umsóknum, sem berast fyrir n. k. áramót,
verður því ýmist synjað eða frestað til næsta
árs.
i
Reykjavík. 2. nóvenmber 1959.
1 nnf lutningsskrifstofan ]
r^V.VANWAV.V.VAW.'AV.WAW.VA^V.VVWB
. . . Ilmurinn
indæll —
og bragðið
eftir því
er
■ JúHNSDN & KAABER 7r
(