Tíminn - 13.11.1959, Blaðsíða 5

Tíminn - 13.11.1959, Blaðsíða 5
5 Tilgangur ldúbbsins cr aðeins iTíri'. ■ T í M I N N, föstudaginn 13; nóvember 1959. Leggur á ráðiu va 1 isleuzka hestinn Fyrir ofan kolaverzlun í Bonn er einhver furðuleg- asta upplýsingaskrifstofa í þeirri borg til húsa. Þar má daglega heyra sjaldgæf símtöl: ,,Hvað á ég að gera við hann Stjarna okkar? Hann kom 1 fyrradag en það er bara engin leið að hemja klárinn. Getið þér ekki kennt mér einhver ráð?“ Nokkru seinna spyr karlmannsrödd stutt í spuna: „Hvar er hægt að fá smáhesta til reiðar í heimabæ mínum? Og hvað þurfa þessir hestar að éta? Slurk af höfrum á dag?“ Öllum þessum spurningum er beint. að kvenmanni ein- um sem er færasti sérfræð ingur Þýzkalands í meðferð þessara hesta. Það er skáld konan Ursula Bruns se|m er forstöðukona „Þýzka smáhestaklúbbsins“. Mið- stöðin er í Bonn og þar er eina skrifstofan sem gefur upplýsingar um smáhest- ana. Ótrúlegt en satt: Vin- sældir smáhesta í Þýzka- landi hafa aldrei verið meiri og fara sívaxandi. - Tölur um innflutning hross- anna gsfa bezta hugmynd um þessar vinsældir. Innflytjendur seni gefa sig að hros'sainnflutn- ingi fluttu rúmlega 1000 hesta frá íslandi um Hamborg og nú hefur talan stig.ð" upp í 1500. Frú Bruns segir: ..í Englandi eru nú um 33.000 félagsbundn- ir áhugamenn um smáhestá- rækt. Við búumst ekki við að ná þeim árangri í Þýzkalandi. England verður áfram vígi smá hestanna. En smám saman má búast við að hér á landi nái talan 10.000. Annað er ekki hægt að ímynda sér ef miðað er við hina gífurlegu cftir- spurn sem nú er. Þýzki smáhestaklúbburinn er ekki verzlunarfyrirtæki og er . ekki á neinn hált viðriðinn innflutnmg og sölu hestanna. sá að fræða eiganda hes'tanna sem gerst um meðferð þeirra. Klúbburinn hefur komizt að samkomulagi við innflytjendur heslanna að eigendur þeirra verði sjálfkrafa félagar í klúbbnum án þess að þurfa að borga árgjald fyrsta árið og hljóta endurgjaldslausar upp- lýsingar um hrossin. Þannig verður klúbburinn að miklu gagni fyrir eigendurna og hrossíjn um leið. „Ponypost“ heitir tímarit sem gefið er út og fjallar eingöngu um þessi mál. Þar að auki er alltaf hægt að fá fræðslu hjá upplýsinga- skrifstofunni. í Bonn liefur verið útbúið nokkurs konar herforingjaráðs reiðum höndum: „Smáhestur- inn er fjölskylduhestur, trygg- ur förunautur sem engum er til ama. Hann er ákjósanlegt andvægi við mótorhjólagand- reiðum og eirðarleysi okkar aldar. Stór hestur þarf sér- staka umhirðu og umsjónar- mann. Smáhesturinn er lítil- þægur og nægju.vamur." Sú skoðun að smáhesturinn sé aðeins barnaleikfang er nú ekki lengur haldið á lofti. 75% af kaupendum hesíanna eru hraustir og fulltíða menn sem nota heslana til eigin þarfa. Hvað kostar smáhestur og á hverju nærist hann? Þýzki smáhestaklúbburinn getur svar- að þessum spurningum ná- kvæmlega. íslenzkur hestur Síðastliðið þriðjudagskvökl elndi Sinfóníuhljómsveit íslands til hljómleika í Þjóðlerkhúsinu undir stjórn dr. Róberts A. Ottós'sonar, en Rögnvaldur Sigurjónsson var einleikari með hljómsveitinni. Á efnisskránni voru verk eftir Mo- zart, Beethoven, Bizet og Dvorak. ! Nafn dr. Róberts A. Ottóssonar er trygging þess, að þeir, sem leggja leið sina á hljómleika, fara auðugr; hcim aftur að þeim lokn um. Vald hans yfir hljómsyeit og viðfangsefni, fágun og þróttur, gera túlkun hans ferska og rismikla. Sérstaklega ber að nefna meðferð • hans á sinfóniu Bizets, sem var með afbrigðum vel leikin, og það má vera öllum hið mesta gleðiefni, sem láta sig varða tónlistarmál, hver.su vel hljómsveitin getur lsik- ið, þegar bezt gengur. Forlcikur inn að Töfraflautunni var einnig mjög vel ieikinn, encia lék hljóm- sveitin hann ’margsinnis, þegar ó. peran var sýnd hér fyrir nokkru. Slavnesku dansarnir sýndu, að hljómsvertin býr yfir furðu mikl- um þrótti ekki stærri en hún er, og •með þeim fengu hljómleik. arnir glæsilegan enda. Þá er að lokum að minnast á píanókonsert nr. 1 eftix Beethov- en. Hann er æskuverk og þolir ekki samanburð við þá 3, sem síð. ar komu. Rögnvaldur Sigurjóns- son er mikilhæfur píanóleikari, en af eðlilegum ástæðum var þess að vænta, að hann væri ekki sem bezt. fyrirkallaður, engu að síður leysti har.n hlutverk sitt að mörgu leyti vel af hendi. Þrátt fyrir það tókst flutningur konsertsins ekki' eins og hin viðfangsefnin á efnis- skránni, cnda er fyrr vel gert, en því bezta er náð. A. mm kort sem sýnir útbreiðslu smá- heslanna. Þar vega þrjú hér- uð þyngst á metunum: Rínar héraðið, Baden-Wiirtemberg og nágrenni Miinchen. Vinsældir smáhestanna hafa einnig orðið nokkrar á þeim slóðum þar sem mestri tryggð er haldið við stóru hrossin. Smáhrossa- eigendur koma úr öllum stétt- um þjóðfélagsins. Það vekur þó athvgli að læknastéttin hef- ur sýnt hros'sunum einkar mik- inn áhuga. En þar eru prestar og verksmiðjueigendur einnig i flokki, enn fremur embættis- menn, listamenn, iðnaðarmenn, kaupmenn og vérkamenn. í hverju liggja þessar feiki- legu vinsældir smáhrossanna? Urs-ula Bruns hefur svarið á kostar 1200 rnörk og eru þá talin aðflutningsgjöld með. Stóðhestar kosta allt að 1900 mörk. Sé hesturinn settur, . gæzlu kostar það 1 mark a dag. Leigi eigandinn sér sjálf- ur haga undir hestinn kostar það 200 mörk á ári. Siö til átta mánuði ársins gengur hesturinn siálfala í haganum, en á kaldasta árstima nægir að hafa hann í frumstæðum kofa. Þann tím'a þarf hann ekki meira en 6 kg af heyi á dag (18 mörk á mánuði). Hafrar eru ekki nauðsynlegt fóður. Hesturinn er því lar.gt frá því að vera eins dýr og bíll og er þar að auki líklegri til að veita eiganda sínum meiri ánægju og hreysti. ■Hér kemui' bréf i'rá ferðamanni, -sem segir sínar farir elkki sléttar og bendir á vandamál, sem leysa verð- ur enda hafa oft hlotizt af óhöpp, tafir og kostnaður. Bréfið hljóðar svo: „S.l. LAUGARDAG LAGÐI EG af stað upp í Borgaríjörð ásamt bónda þar. Við höfðum feng- ið okkur vörubíl liér í bæn- um — og auðvútað bílstjóra á honum — til þess að flytja okkur og flutning okkar. Við Iögðum af stað kl. langt gengin í fimm á laugardaginn. Bíllinn var á tvö- földum hjólum að aftan, en ein- földum keðjum á þeim. Nokkur hátka var, og í brekkum I Hval- firði slitnuðu keðjurnar. Við kom umst þó við iltan i'eik inn í Hval fjarða'.botn. Þá frcttum við, að stór fólksflutningabill væri þversum á vegi i brekku undir Þyrli. Ákváðum við að stanza þárna og varð að ráði, að ég og bóndinn tókum okkur far til Reykjavíkur aftur með bíl, sem var á leiö þangað, til þess að sækja tvöfaldar keðjur á rörubil inn. Bílstjórinn varð eftir í bíl ÞEGAR í BÆINN KOM GEKK taf- samlega oð hafa upp á tvöföld- um vörubílskeðjum, en þó tókst það að lokum. Hugðist óg nú fara meö keðjurnar á sendiferðabíí, sem ég á, upp i Hvalfjörð. En þegar keðjurnar voru fundnar og ég tilbúinn var komið að mið- nætti, og er ég var að leggja af stað, -sá ég, að mjög lítið benzín var á bil minum. Búið var nð loka benzmstöðvum, en ég fór inn á bifreiðaslöðina Bæjarleiðir, sem hefur eins og fleiri stöðvar, eigin benzíngeymi. Bað ég þá um benzin en fékk þau svör, að það mættu þeir alls ekki selja og ekki láta á aðra bíla en sína eigin. Ivváðu þeir Dagsbrún banna þetta með öllu. Lagði ég svo af stað. eítir að hafa tafizt á þriðja klukkutíma við benzínleitina. 'Þegar inn fyrir Elliðaár kom var brostin á hríð, en við héldum þó áfram og kom umst meö seinagangi upp á Staupasteini í Kjós. Þá varð ekki lengra komizt, og' við tveir urð- um að húka þarna í bílnum til kl. 9 um morguninn. og bílstjór- anum i vörubílnum leið víst ekki of vel heldur. Þetta hafðist allt af því, að ekki var unnt að fá benzín eftir klukkan háiftólf að kvöldi. EG SEGI FRA ÞESSU, til þess að menn hugsi þennan vanda og geri sér ljóst, að við svo búið má ekki standa. Úti um allar sveitir eru menn reiðubúnir að fara upp úr rúmum um miðjar nætur tii að leysa vanda ferða- ntanna og láta þá fá benzín sem annað, en i ^jálfri höfuðborginni er engin benzínsala opin á nótt- 'unni og liggur við blátt bann að afgreiða benzín. Það sjá allir, að nnkið — jafnvei lií getur legið við, að unnt sé að fá benzín á bíl' lii að komast á ákveðinn stað á nóttunnL Þetta verður að laga. Benzinsölur vérSa að vera opnar um nætuc, og væri eðlilegt. að stöðvarnar skiptu með sér næí- urvörzlu. — FerðamaSur". »♦♦♦♦•♦♦♦' Ungling 13—15 ára vantar í sveit frá áramótum. Tilboð merkt „í vet- ur“ sendist blaðinu. I iiilt ÉG LEITAÐI ÞÁ víðac fyrlr niér, fór m. a. niður á Nafta en þar voru engir á verði. Var alls stað- ar ssma sagan, hvergi hægt að fá benzín. Lagði ég þá 1-eið mína niður á lögiregi'ustöð og tala'ði við lög- rcgluþjóna, sem á verði voru. Sagði ég þeim hvað við lægi, bíistjóri sæti i bíl sínum uppi í Ilvalfirði og veður færi versn- gndi og gæti sú næturvist ovðið honum hættuleg. Bað ég þá að hjálpa mér me'ð einhverjum ráð- um. Þeir gátu á cngan hátt levst vanda minn. Á slökkvistöðinni reyndi ég einnig, en verðir þar kváðu sér með öllu bannað að láta menn hafa benzín: Drengjajakkaföf, 6—4 ára i Mafrosföt, 2—8 óra. Drengjapeysur Drengjabuxur Æðardúnssængur Æðardúnn ) Dúnhelt og fiðurhelt lér'eft. | Sendum í póstkröfu. LOKS TÓKST MÉR ÞÓ að ná í benzíndropa, en með þeim ráðum sem jafngilda því að steia, eöa að minnsta kosti taka ófrjáLsri hendi með hjálp annarra. Ég var i þeim vanda, að.mér fannst ábyrgðarhluti að drýgja ekki þann glæp fremur en iáta nóttina líða. Vesturg. 12 — Simi 13510. ]

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.