Tíminn - 26.11.1959, Blaðsíða 9

9
ÍÍM; ÍNN, finuntudaglnn 26. nóvember 1959.
I
I
il
:
1
1 nærri þér, Víóletta, svaraði
Klara. — Júlia verður fljót-
lega úr þessari sögu, og Veler
ía á enga sök á þessu, það er
; ég viss um.
I Frú Dixon skynjaði ekki
hina nöpru kaldhæðni í
hljómblæ raddarinnar og öðl
aðist nú sálarfrið sinn að
| nýju, ásamt þeirri fullvissu,
j að sennilega hefði allt farið
! eins og bezt varð á kosið. En
| Klara þekkti Valeríu j afnvel
! og Hróðrekur og vissi þvi,
• hvað skeð hafði.
j Henni hafði orðið illilega
hverft við, er hún frétti um
j ást þá, er dóttir hennar bar
Gunnar Leistikow
— En ég er alls ekki byrj uð,
.svaraði hún hneyksluð.
— Þetta er ekki vinna,
sagði Júlía í flýti, því hún
óttaðist, að hann kynni að
tortíma öllu fræðslukerfi
hennar. — Hún skemmtir sér
bara við þetta þegar við göng
nm út saman.
— Já það er rétt, pabbi,
V'ið leikum okkur bara.
— Ég skil, sagði hann. —
3>ú hefur sannarlega skemmt
þér vel síðan ungfrú Lovett
kom
Júlía heyrði ekki frekar
minnst á miðdegisverðinn,
•og er hún hafði snætt kvöld-
verð sinn í einsemd og heyrði
Hróðrek ganga inn í borðsal-
inn með gestum sínum, sett-
ist hún við gluggann, fól
andlitið í höndum sér og grét.
.Aldrei hafði hún búist við að
verða meðhöndluð þannig á
'Merryweather.
15. kafli.
Daginn eftir fór Hróðrekur
aftur til Lundúna ásamt gest
um sínum.
Hann hafði ekki sagt orð
við Júlíu, að frátöldum nokkr
um athugasemdum um upp-
eldi og fræðslu litlu stúlkn-
anna. Henni var lítil huggun
í því, að hann hafði verið
kurteis við hana og ánægður
með starf hennar.
Hann talaði aldrei um, að
hún ætti að snæða með gest-
unum, svo að hún hlaut að
.sitja ein til borðs, meðan þeir
dvöldust á staðnum.
— Ég veit ekki hvort ég
kem aftur næsta laugardag,
hafði hann sagt áður en hann
ók af stað, — en ég skal láta
yður vita af því. Ef eitthvaö
sérstakt skyldi koma fyrir,
vitið þér hvar hægt er að ná
í mig. Ég fæ ekki betur séð,
að þér séuð komin vel á veg
með að giera kraftaverk á
Katrinu, og vona, að þér hald
ið því áfram.
Júlía heyrði bílinn aka úr
hlaði, og óskaði þess þá allt í
einu, að hún hefði fengið að
fljóta með. Lífiö á Merry-
weather virtist henni nú inn
antómt og tilgangslaust, og
hún öfundaði frú Cauldwell,
sem sýnilega gat æfiniega1
komið sér fyrir eftir geðþótta.
Sjálf var hún aðeins átján
ára og sá ekki fram á annað
en barnablaður og bókastagl.
Hún settist við að skrifa
móður sinni bréf, en veitíist
það erfitt. Dökk ský vörpuðu
skuggum sínum á landslagið,
og innan skamms flæddi regn
ið niður og jók enn á leiöindi
hennar.
Hún var að enda við að
skrifa: „Ég hef það dásam-
legt“ þegar höfug tár féllu
niður á örkina. Þá kastaði
hún pennanum frá sér, fól
andlitið í örmum sér og grét.
Henni létti lítilsháttar við
þetta, og nú leiddi hún hug-
ann að hinum kennslukonun
um, sem gefist höfðu upp og
farið sina leið. Þær höfðu ef
laust fellt fjölda tára í þessu
herbergi.
En hversu aumleg sem til-
vera hennar yrði, skyldi hún
aldrei gefast upp. Aldrei að
eilífu!
— Að gefast upp er óráð,
hugsaði hún. — Ég er svona
döpur vegna rigningarinnar.
En á morgun skín sólin á ný,
og þá kem ég auga á bjartari
hliðar hlutanna. Og þegar
Hróðrekur kemur næst, verð
ur hann máske dálítið alúð-
legri við mig, en hann var
síðast
16. kafli
Frá því að Mathews sótti
töskurnar til Asbourne, hafði
Valería reynt að komast fyrir
um, hvort Hróðrekur og Júlía
væru einhversstaðar saman.
Henni flaug ekki í hug að
Júlía gæti verið á Merry-
weather. Öllu líklegra þótti
henni, að Hróðrekur hefð!i
tekið hana með sér til Lund-
úna, og hún lagðist nálega í
kör af afbrýði, er hún gerði
sér í hugarlund, að nú væru
þau saman á hverjum degi.
Nú fann hún hve heimsku-
lega hún hafði hegðað sér.
Með því að hræða Júlíu frá
Ashbourne, hafði hún bein-
Jínis hrakið hana í faðm Hróð
reks, en henni hafði ekki
flogið í hug, að Júlía sneri j
sér til hans í nauðum sínum. j
Frú Dixon skelfdist, þegar
hún frétti flótta Júlíu, og
spurði Valeríu um ástæðuna. j
Dóttirin gaf þá skýringu, að ,
Júlía elskaði Frankie Lind- •
say, sem hins vegar hefði
gefið henni mikinn gaum. |
Frú Dixon hafði skrifað
Klöru fréttirnar, og Klaira j
hafði hringt til hennar eftir j
að hafa talað viö Hróðrek og j
Júlíu. Frú Dixon hafði búist
við að Klara tæki svari dótt- !
ur sinnar, en þess í staö
kvaðst hún harma framkomu
hennar og vona, að hjarta-
sorg hennar dvínaði auðveld-
lega, er hún hefði náð sér í
einhverja atvinnu. En dvöl
Júlíu á Merryweather lét
hún liggja í algeru þagnar- j
gildi.
— Ef til vill var rangt af
mér að bjóða þessum unga'
vini hennar hingað, sagði
frú Dixon, — en ég vissi ekki
að hún elskaöi hann svona
ofurheitt, svo þú hefðir átt;
að segja mér frá því. Ekki er
heldur hægt að kenna Valer
| íu um þetta, því hún getur j
ekki gert að þvi hve hún er ;
j sæt. Hún er mjög hrygg
j vegna þessa, auk heldur sem !
þessi ungi maður er farinn j
lað verða fremur þreytandi. j
| — Taktu þetta ekki svo
(Framhald af 6. síðu)
EN MÁLIÐ er ekki komið
nema á rekspöl ennþá. Sú gerð
sem framleidd og seld er núna,
er sérstaklega gerð fyrir ferða-
lög um erfið og veglaus svæði'
og þarf sérstakt leyfi til að
selja vagninn, sem kveður á
um algjört bann við notkun
á alfaraleiðum. í fyrsta lagi
1961 verður framleiðslan kom-
i!n á það stig að unnt verður
að nota loftvagna á alfaraleið
um.
Þó er þegar mikil eftirspurn
eftir þessari gerð, sem ég hef
ekið í, enda þótt það séu að-
eins örfáir dagar síðan loft-
vagninn var fyrst sýndur í New
York og í sjónvarpinu.
Þessi fyrsta árgerð (A)
hefur fyrst og fremst mikið
notagildi' fyrir eigendur stórra
landflæma, með klénu vega-
kerfi. Vagninn er mjög hent-
ugur fyrir olíufélög, sem þurfa
að hafa gát á olíuleiðslum
griðarstórum svæðum, eins og
í Florida og Louisiana. Eða
nautgri'paeigendur í Texas, sem
þurfa að fylgjast með naut-
peningi sínum á graslendum,
isem eru á stærð við heilt
furstadæmi.
VAGNINN getur einnig orð-
ið nytsamur á margan hátt,
svo sem á flugvöllum sem
slökkvili'ðs og sjúkravagnar og
þá gætu loftvagnar einnig!
leyst járnbrautalestir að miklu
leyti af hólmi.
Það eru ýmsar ástæður, sem
liggja að því áð ekki er leyft
að aka loftvagni' á alfaraleið-
um. Vagninn er stór. 7 metrar
á lengd og 3 á breidd. Enn-
fremur er erfitt að halda loft-
vagninum í beinni stefnu,_ þeg
ar eitthvað er af vindi. Á al- j
faraleiðum gætu kastbyljir!
kastað vagninum á annan bíl
eða hús eða annan fastan hlut.
Þetta er mesta vandamálið sem
við er að glíma varðandi loft-
vagninn. En meinn hyggjast
leysa þetta vandamál með el-:
ektónutækni, líkt og í sjálf-
stýrivélum í flugvélum. Við-
brögft ökumannsims gætu
aldrei orðið nægjanlega snögg.
Hvort kleifl er að leysa þetta
vandamál mun korna í ljós á
sínum tíma, en notkun loft-
vagnsins getur tæplega orðið
almenn nema það takist. En
vísindunum virðast engin tak- [
mörk sett í að leysa torleyst-
ustu vandamál.
EF NOTKTJN loftvagns- yrði!
almenn mundi framleiðsla !
hans og rekstur ekki verða j
dýrari en á venjulegum bif-;
reiðum. Langstærsta þýðingu
mundi vagninn hafa í
þeim löndum, þar sem vega- j
kerfi er klént. íslendingar
munu -t.d. algjörlega komast
hjá að malbika vegi sína.
.... ispariö yður hiaup
a mllii margra verakjoa!
OÖMJQM.
(í ÖtlUM
flfiOM!
-Austuistrðeti
Skemmtikvöid
Borgfirðingafélagið heldur skemratikvöld í Fram-
sóknarhúsinu föstudaginn 27. nóvember. Sýndur
verður sjónleikurinn „Rjúkandi ráð“.
Aðgöngumiðar verða seldir í Framsóknarhúsinu
kl. 1—6 e. h. í dag og á morgun og hjá Þórarni
Magnússyni gjaldkera félagsins, Grettisgötu 28.
Við þökkum öllum þeim mörgu vinum okkar fjær og naer, sem
sýnt hafa okkur samuð og hiuttekningu í sorg okkar í sambandi
við hið sviplega slys, er braeðurnir
JÓN og HAFSTEINN FRIÐRIKSSYNIR og C-ÍSLI GÍSLASON
fórust með mb. Svan á Hofsósi hinn 9. nóvember síðastliðinn. Sér-
staklega viljum við þakka þeim, er lögðu sig í haettu við björgunar-
tilraunir og leit meðfram ströndinni í illviðri og hafróti.
Guð blessi ykkur öll.
Fjölskyldur hinna látnu.
Hjartanlega þökkum við öilum þelm, er auðsýndu okkur samúS
og vináttu við andlát og jarðarför sonar okkar og bróður,
Ingvars Vilhjáimssonar.
Foreldrar og systkini.
Systir mín,
Sigrún Kjartansdóttir,
sem andaðist 20. þ. m. verður jarðsungin frá Fossvogskirkju n. k.
föstudag 27. þ. m. kl. 13,30.
Sigurjón Kjartansson.