Tíminn - 19.03.1960, Síða 6

6
TÍMINN, laugardaginn 19. man 1960.
Minningarorð:
Gísli Gottskáiksson,
Sólheimagerði, Skagafirði
Hann lézt hinn 4. dag janúar-
mánaðar s. 1. Hafði á miðju ári
eða fyrr kennt sér meins í höfði.
Fór til Kaupmannahafnar til lækn-
isaðgerðar, en fékk eigi varanlega
bót. Hvarf heim aftur síðla sumars
og dvaldist heima unz fluttur var
til Reykjavíkur fáum dögum áður
en hann lézt. Hann heilsaði nýju
áari í nýjum heimi.
Svo er löngum mælt, að maður
komi í manns stað. Mundi og ella
aftur miða, en ekki fram. Þó er
hér skarð fyrir skildi. Gísli Gott-
skálksson var kennari, verkstjóri,
sýslunefndarmaður m. m. — og
hvarvetna hinn gildasti maður. Og
hann var Gísli í Sólheimagerði, —
bóndtnn, sem trúði á mátt moldar
og gerði kot að góðbýli.
Og enn var hann annað og
meira.
Hann var drengskaparmaður
og mikill manndómsmaður, fjár-
•hygginn í bezta lagi, alvörumaður
undir niðri og fastur fyrir, en
glaður þó og reifur jafnan og kát-
astur allra manna í kunningjahóp.
Með honum var gott að vera og
velta af sér reiðingnum að lokinni
dagsins önn. Þá fuku allar áhyggj-
ur út í veður og vind.
í æsku var nafni minn og frændi
hinn mesti fjörkálfur og sást lítt
fyrir á stundum. Sem betur fór
bjó lífið honum ekki þau ókjör,
að það níddi úr honum áskapað
æskufjör og óvenjulega lífsgleði.
Æðrulaus skapgerð, blik í auga
og bros á vör, gamanyrði á hrað-
bergi — þessar heillafylgjur hurfu
honum aldrei. Og honum var
margvísleg önnur gifta gefin.
Hann hlaut góða aðstöðu til að
verða efnaður maður á sveita-
manna vísu — og kunni að nota
þá aðstöðu. Vegna starf's síns í
þágu ríkis og sýslu kynntist hann
hverjum manni í héraðinu að kalla
og ávann sér óvenjulegar vinsæld-
ir. Enn er svo ótalið það, sem
mestu skiptir: Hann eignaðist
góða og mikilhæfa konu, sem var
honum samhent um álla hluti og
efnileg börn.
Hann var hamingjumaður.
Gísli Gottskálksson var fæddur
að Bakka í Hólmi 27. febrúar alda-
mótaárið og var því tæplega sex-
tugur að aldri, er hann lézt. Hann
var af góðu og traustu bergi brot-
inn í báð-ar ættir, sonur Gottskálks
bónda á Bakka, Egilssonar bónda
á Völlum, Gottskálkssonar, hrepp-
stjóra á Völlum Egilssonar — og
Salóme Halldórsdóttur bónda og
smiðs E narssonar, bónda í Krossa-
nesi og Efemíu Gísladóttur Kon-
ráðssonar sagnaþuls. Var Halldór,
afi Gísla, bróðir Indriða skálds og
séra Gísla í Hvarnmi og Stafholti,
en þeir voru systursynir Konráðs
prófessors. Einar í Krossanesi var
sonur Magnúsar prests Magnússon
ar í Glaumbæ og Sigríðar Hall-
dórsdóttur Vídalín, systur Reyni-
staðarbræðra.
Gísli ólst upp með móður sinni
á Syðstu-Grund í Blönduhlíð.
Dvöldu þau mæðgin jafnan saman
meðan bæði lifðu og var með
þeim mikið ástríki. Salóme lézt
1948. Á Syðstu-Grund bjó Efimía,
móðursystir Gísla, með manni sín-
um, Sigurjóni Gíslasyni. Þar var
og mörg hin síðustu ár ævi sinn-
ar Halldór smiður, faðir þeirra
systra og afi Gísla, hestamaður,
fjörmaður einstakur, óheflaður í
orðum nokkuð svo á stundum. en
hjartahlýr og átti hvers manns
vináttu. Uppeldisbróðir Gísla og
sonur Efimíu var Halldór Magnús
son Vídalín, greindur maður og
gæðadrengur. Þeir frændur stund
uðu nám í gagnfræðaskólanum á
Akureyri og brautskráðust þaðan
vorið 1919. Síðar miklu, vorið
1934, lauk Gísli prófi frá Kennara-
skóla íslands.
Gísli hóf kennslu við bamaskóla
Akrahrepps árið 1927 og stundaði
hana æ síðan. Verkstjóri við þjóð-
vegi var hann frá 1934, nokknim
árum síðar var hann og ráðinn
yfirmaður sýsluvega í Skagafjarð-
arsýs'lu. Síðu&tu árin 12 sat hann
í sýslunefnd. Lét hann þar all-
mjög til sín taka, sérstaklega sam-
göngumál.
Gísli kvæntist árið 1931 Línu
Jóhannsdóttur á Úlfsstöðum,
hinni mestu myndarkonu. Eignuð
ust þau 5 börn og eru öll á lífi.
Árið 1934 fóru þau hjón að búa
í Sólheimagerði, er þau höfðu þá
nýlega keypt. Jörðin var lítil og
kostarýr. En svo var hún setin af
þeim hjónum og þannig að henni
búið um ræktun og húsakost, að
nú er Sólheimagerði hið bezta býli
og mikill snyrtibragur á öllu.
Okkur, sem þekktum Gísla
Gottskálksson, finnst sem hann
hafi farið mikils til of snemma
af þessum heimi. Hann hafði að
vísu þegar lokið drjúgu dagsverki.
Þó átti hann vafalaust mikið óunn
ið. Og söknuður fyllir huga eveit-
unga og samstarfsmanna, þegar
þessi Ijúfi og lífsglaði drengur er
horfinn úr hópnum.
Ég þakka nafna mínum ævilöng
kynni. Og ég tel mér óhætt, þótt
umboð skorti, að votta honum
virðingu og einhuga þakkir sýslu-
nefndar Skagafjarðarsýslu fyrir
ánægjulegt og hugljúft samstarf
— og konu hans og fjölskyldu
al'lri einlæga samúð.
Gísli Magnússon.
Afmælisvísur
Þar sem blaðamaður hjá Tímanum
varð var við að Vigfús Guðmunds-
son hafði fengið talsvert af vlsum í
símskeytum á nýafstöðnu sjötugsaf-
mæli, og mörgum þykir enn gaman
að góðum ferskeytlum, þá fór blaða- j
maðurinn fram á við V. G. að fá
nokkrar þessara afmælisvísna til
birtingar.
Vigfús svaraði því, að þótt hann j
teldi vísurnar ; sín?_, einkaeign, sem
sér þætti sérstaklega vænt um, þá
væru fáeinar þeirra velkomnar til
birtingar, en hann gæfi ekki upp
nöfn höfundanna nú.
Einnig gat hann þess, að ef ein-
hverjir kunningjar sínir hefðu orðið |
of seinir að senda sér afmælisvísur,!
þá munu þær vel þegnar ennþá. En !
hann biður alla þá, sem hafa sent j
sér vísur og kunna að gera það fram-.
vegis, að láta hann vita um, ef þeim
sé verr við að þær birtist í æviminn-
ingum hans, sem geti verið að komi
út seinna.
Frá æskuvini:
Þó að eitthvað þynglst sporið,
þrekið minnki, fölni kinn.
Verður í ætt við æsku og vorið
ungur og víðsýnn hugur þinn.
Frá góðum samstarfsmanni:
Lifðu glaður lengi og vel,
lifðu í æskuheimi þínum.
Eg þig Vigfús alltaf tel
einn af beztu vinum minum.
Frá góðum bónda í Borgarfirði
um Vigfús sjötugan:
Hann stendur alltaf fast i fylklng
framsæknustu fslendinga.
Og ekkl gleymist æskutryggðin
og ættartengls vlð Borgfirðinga.
Frá gömlum og nýjum vini:
Sjötíu ára afreksstarf
öllum þakka bæri.
Þú munt skilja eftir arf,
öldungurinn kæri.
Frá starfsstúlku i Hreðavatnsskála,
sem V. G. deildi stundum við:
Við mergð af gömlum minningum
mörgum gesti hlýnar.
Þvf sendi ég þér sjötugum
sáttakveðjur mínar.
Frá Norðlendingi:
Mín er svona mörkuð spá:
Mjög að greiði sjatni,
er þú, Vigfús flytur frá
fagra Hreðavatni.
Um þig Ijómi, óska ég,
auðnu geislahringur.
Njóttu sóma, valinn veg,
Vigfús íslendingur.
Frá þremur vinkonum:
Ellimörkin aldrei ger
eða þarf að kvarta.
Sá, sem alla ævi sér
allt hið fagra og bjarta.
Frá fjórum símameyjum:
Hraunbúanum hrundirnar
hjartans senda kveðjurnar.
Símameyjar síungar
syngja þér Ijóð til fagnaðar.
Frá dagblaði:
Þú hefúr alltaf unnið mér,
ötull, hress og glaður.
Sannar kveðjur sendi ég þér,
sjötugi Timamaður.
Frá alþingismanni:
Varðmaður hreinskilinn, vökull
og knár,
Vigfús í Hreðavatnsskáia.
Landi til sæmdar í sjötíu ár,
siglir þú skerjótta ála.
Vinsælar
fermingargjafir
Skíði — Veiðistengur
Tjöld — Svefnpokar
Vindsængur
og annar ferðaútbúnaður.
- Austurstræti 1
Kjörgarði, Laugavegi 59.
Framsóknar-
vistarkort
fást á sfcrifstotu Framsókn
arflokksms i Edduhúsinu
Sími 16066
Bústjórastaðan ?
á Korpúlfsstöðum er laus til umsóknar.:Laun skv.
8. flokki launasamþykktar Reykjavíkurbæjar.
Umsóknir sendist skrifstofu borgarstjóra fyrir 1.
apríl n. k.
Reykjavík, 18. marz 1960.
Borgarstjóraskrifstofan.
SINFÓNÍUHLJÓMSVEIT ÍSLANDS.
T ó n I e i k a r
í Þjóðleikhúsinu þriðjudaginn 22. marz 1960 kl.
20.30.
Stjórnandi dr. Róbert Abraham Ottóson.
Einleikari: Gísli Magnússon.
EFNISSKRÁ:
Mozart: Forleikur að óperunn' ..Brúðkaup Figaros“
Mozart: Píanókonsert, d-moll K 466.
Bruckner: Sinfónia nr. 4 Es-dúr Rómantíska sin-
fónían.
Aðgöngumiðasala í Þjóðleikhúsinu.
Nýtt leikhús
Sönsgleikurinn
^Júkandi ráö
Vegna þess hve margir urðu
frá að bverfa á síðustu sýn-
ingu verður sýning sunnudags-
kvöld kl 23.30 í Austur-
bæjarbío.
Allra síðasta sinn.
Aðgöngumiðasala í Austurbæjarbíó í dag og á morgun.