Tíminn - 03.05.1960, Blaðsíða 9

Tíminn - 03.05.1960, Blaðsíða 9
TÍMINN, þriðjudaginn 3. maí 1960. vinna 125 stúlkur við að pakka fiskinum og dyrnar, sem þær ganga innum inn í húsið kostuðu þrjátíu þús. Svo var okkur sagt. Sigurður Friðriksson verkstjóri sýnir akkur flökunarvélar, hrað- vlrkar og vandvirkar í senn. Þetta eru fullkomnustu vél ar og hæfa vel húsakynn- um. Vinnslustöðan getur skil EIRÍKUR — drýgst að salta sjálfur að höfn. Innsiglingin í Vest mannaeyjar er víðfræg og stórfengleg sjón að sjá bát ana koma að í stórviðrum, hulda ógnvænlegum brim- sköflum. En þessa dagana er hægviðri og kyrrt i Eyj um. Um margra ára bil hef ur verið unnið að því þrot- laust að dýpka og stækka höfnina og hefur þar verið að verki dýpkunarskipið Heimaey, sem er eign bæjar ins. Skipið hefur haft næg verkefni í Eyjum og aldrei farið til starfa utan Eyja nema nokkurn tíma í Rifs- höfn. Það er síðla dags og bát arnir ekki komnir að ennþá. Þó liggja örfáir við bryggju og von er á fleirum áðuren langt um líður. Inn á Frið arhöfn liggur nýlegur bátur, snoturlegur og þriflegur. Okkur var sagt að það væri næstaflahæsti báturinn á vertíðinni, LEÓ. Við brugð um okkur um borð og hitt- um að máli skipstjórann, Óskar Matthíasson, dugandi sjómann sem róið hefur margar vertíðir sem formað ur og er nýbúinn að fá þetta myndarlega skip. Hann sýndi okkur siglinga tækin í brúnni og fiskleitar tækið sem kemur upp um þorskinn hvar sem hann leynist í undirdj úpunum. Skipið er smíðað í Austur- Þýzkalandi eftir teikningu Hjálmars Bárðarsonar skipa og erum hæstir i dag. En það getur breytzt á morgun. Þess vegna er bezt að vera ekk- ert aö segja frá því. Allt til þessa hefur Stíg- andi haft forystuna og nokkrum dögum síðar er Stígandi kominn upp fyrir Leó. — Við höfum fengið um Litazt um í fiskiðjuverum, rölt um bryggjur, rabbað við lögreglu og fariS í röður í stærstu verstöð landsins Fyrri hluti að 50 tonnum á dag. Eigend ur hennar eru 50—60 út- gerðarmenn sem slógu sér saman í hlutafélag en fram kvæmdastjóri stöðvarinnar er Sighvatur Bjamason. Þama er unnið af kappi og ríkir starfsgleði og fjör. Það er heldur ekki hægt að láta sér leiðast við vinnuna í slíkum sal. Stúlkurnar eru handfljótar og öruggar, þarna þekkist hvorki fálm né fum. Síðan liggur leiðin niður verkfræðings og Óskar seg- ir okkur að reynslan hafi verið góð af skipinu það sem af er. Leó er byggður úr stáli, 94 lestir að stærð og kom til landsinns í vetur. All- mörg skip af sömu tegund bættust í fiskiflota Vest- mannaeyinga um svipað leyti. — Við höfum farið’ alls í 84 róðra, þar af helminginn með línu, segir Óskar, við erum komnir með 985 lestir Skipverjar á Stíganda beita línuna. 700 lestir í netin, segir Ósk ar, leggjum venjulega 105 net. Við flokkum ekki fisk- inn um borð og ég hef ekki heyrt að það sé gert nema um borð í einum bát hér í Eyjum. Eg veit ekki hvrnig aflinn skiptist, en við höfum held ég skilað góðum fiski. Og ekki tapað einu einasta neti, róum oftast á Selvogs banka, það er þetta 3—4 klukkustunda stím. Nú tök um við ís og leggjumst út. Förum vestur undir Jökul. Óskar Matthíasson er 39 ára að aldri og hefur róið sem formaður síðan 1944. — Eg byrjaði á sjónum 16 ára strákur, segir hann, þá reri ég sem kokkur og var að drepast úr sjóveiki allan tímann. Þá bauðst mér að vera i landi vi,ð aðgerð en ég vildi ólmur vera á sjón um og hafði mitt fram. Eftir hálfan mánuð var ég orðinn góður. Eg kann hvergi betur við mig en á sjónum. Eg byrjaði sem for maður á Skuldinni, átti ekki þann bát sjálfur. Eign aðist ekki bát fyrr en 1951, það var Leó fyrri, 39 lesta bátur. Vertíðin j vetur hefur ver- ið léleg, sagði Óskar að lokum, Eyjabankinn hef ur alveg brugðist. Þar hefur enginn fiskur verið. En það hefur verið góður fiskur og róið hvem dag. Fiskurinn hjá okkur hefur aldrei verið eldri en nætur gamall. Eg hef ekkert á móti því að láta flokka fisk inn um borð, en þá verður líka að borga samkvæmt því fyrir aflann. Það er eðlilegt að sjómenn séu ekkert ákaf ir að flokka meðan sama verð er borgað fyrir allt. Það yrði mikil vinna á sumum bátunum þar sem aðstaðan er erfið. — En það veitti ekki af að tala við stöðvarn ar. Stundum koma bátarn- ir að með 2ja nátta fisk og það er ekki farið að gera að fyrr en daginn eftir. Auð vitað er dýrt að borga næt urvinnu, en það þyrfti að vera vaktavinna. Það er eng inn sérstakur sem á sök á því hvernig hráefnið er. Stöðvarnar eiga þar sömu sök og sjómenn. Þótt Óskar sé ungur að árum man hann þá tíð þeg ar róið var á gömlu bátun- um áður en öll þessu ný- Vestmannaey!-r eru stærsta verstöS á íslandi og aldrei fyrr hafa róið þaSan jafn margir bát- ar og í vetur. Heimabátar munu vera um 100 talsins, en auk þess tveir eöa þrír tugir báta af öSr- um stöSum á landinu. Afkoma Eyjamanna hefur alla tíð byggzt á sjávarútvegi og þeir hafa veriS ótrauðir að sækja gull í greipar Ægis og leggja til þjóðarbúsins. ☆ tízku siglingatæki komu til sögunnar. — Manni óar við að hugsa núna til gömlu bátanna, segir hann þegar maður ber þá saman við þessu nýju skip, þá er það eins og dag ur og nótt. Nú orðið veit maður varla af þvj að vera til sjós. En í gamla daga var það öðru vísi. Þá vissi maður aldrei neitt, það var enginn dýptarmælir, ekki neitt af því tæi, ekkert nema lélegur kompás. Samt slarkaði þetta oftast, en ég vildi ekki lifa þá daga upp aftur. Framhald. Skipverjar á vb. LEO.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.