Tíminn - 08.06.1960, Side 8

8
T í M I N N, miðvikudaginn 8. júní 1960.
Lím síðustu mánaðamót
lauk velheppnaori söngferð
karlakórsins Fóstbræðra um
Noreg og Danmörk. Þessarar
söngferðar hefur að nokkru
verið getið í blöðum og út-
varpi, en hér á eftir, að beiðni
Tímans, verður þessari ferð
að nokkru lýst í stórum drátt-
um.
Laugardaguriim 14. maí rann
upp heiður og fagur. Fóstbræður
voru allir mættir úti á Reykjavík-
urflugvelli kl. 8 að morgni þess
dags. Þar beið þeirra hinn glæsi-
legi fararskjóti, önnur Viscount-
flugvél Flugfélags fslands. Einn-
ig voru þarna mættir „Gamlir
f óstbræður" og Karlakór Reykja-
víkur til að kveðja og óska Fóst-
bræðrum fararheilla, sem bæði
var gert með söng og ávörpum.
Fararstjóranum, Agústi Bjama-
syni, voru einnig færð blóm í til-
efni fararinnar frá svokölluðum
„fóstursystrum" og gerði það söng
konan góðkunna, Eygló Viktors-
ÁGÚST BJARNASON
fararstjóri
dóttir. Að þessari athöfn lokinni
hófst svo sjálft ferðalagið um leið
og kórmenn stigu upp í flugvél-
ina, og segir ekki meira af ferð-
inni fyrr en lent var á Solaflug-
vellinum eftir rúmlega þriggja
....... "N
Dagen, Bergen, 19/5:
Þeir, sem viSstaddir voru kons-
ert fslenzka karlakórsins Fóst-
bræður í Ole Bull-hljómleikasaln-
um f gærkveldl munu seint
gleyma þeim listviðburði. Hljóm-
urinn var jafn hreinn og skær
jafnt f sterkustu „fortissimo"
sem I veikustu „pianissimo" —
og aldrel fyrr hefur „Ja vl elsker
dette landef" (þjóðsöngur Norð-
manna), hljómað eins fagurlega
elns og hjá Fóstbræðrum í gær-
kveldi. Einsöngvararnir Kristinn
Hallsson og Sigurður Björnsson
voru mjög góðir sem og undir-
ieikarinn Carl Billich. Stærsta
helðurlnn af hæfnl hins ísienzka
kórs ber sennilega stjórnandi
hans síðan 1954, Ragnar Björns-
son, en söngstjórn hans mótast
af þroskaðri iist á háu stigi. Kórn
um var afburða vel teklð og bár-
ust honum fjölmargir blómvend-
tr. Konsertlnum lauk með því,
að Fóstbræður sungu íslenzka
þjóðsönginn og var það áhrlfarík
stund. Þökk fyrir helmsóknina,
Fóstbræður, og verið velkomnir
aftur. ✓ V. Aamodt.
(Aðeins stytt.)
____________________________________/
„Fóstbræður hafa sannað, að ísl. kór-
söngur er það bezta er heyrist á því sviði“
Stutt frásögn af ferðalagi Fóstbræ'Sra um
Noreg og Danmörk
klúkkustunda flug og það mjög
ánægjulegt, því að áhöfn og þá
sérstaklega flugfreyjurnar sáu um
það að kórmenn hefðu það sem
þægilegast yfir hafið.
Bátsferð inn í Lysefjord
Á Solaflugvellmum tók á móti
kórnum varabæj arstjóri Stafang-
urs frú Oddlaug Kristiansen og
liélt hún ræðu, einnig voru mættir
þar íslenzki ræðismaðurinn,
Kristófer Sörensen og formaður
karla'kórasambands Stafangurs,
Fridtjof Johansen. Að móttökunni
lokinni var ekið til hótels þess
sem búa átti á, en það heitir Vikt-
oria. Er kórmenn voru búnir að
koma sér fyrir, bauð ræðismað-
urinn og íslenzk-norska félagið í
ibátsferð inn í Lysefjord, sem var
I tilkomumikil sigling vegna hins
; sérkennilega og fagra landslags.
| Um kvöldið bauð svo Ámi G. Ey-
lands kómum heirn til sín og áttu
kórmenn þar ánægjulegia stund
á fallegu íslenzku heimili. Daginn
eftir, 15. maí, hélt svo kórinn
sinn fyrsta konsert og gekk hann
mjög að óskum. Kórinn, svo og
einsöngvarar voru margklappaðir
upp og fagnaðarlátum æöaði
seint að linna. Þetta staðhæfðu
svo dagblöð bæjarins með mjög
lofsamlegum dómum, sem ekki
ei tækifæri til að geta nánar hér,
enda hafa þeir birzt hér í blöð-
um.
Skemmtilegur félagi
Eftir þessa tveggja daga vem í
Stafangri var ferðinni haldið á-
fram til Haugasunds, en það er
tæplega fjögra stunda sigling.
Þess verður alveg sérstaldega að
geta að leiðsögumaður frá Berg-
Ilansen ferðaskrifstofunni í Björg-
vin kom til móts við kórinn í Staf
angri, en sá heitir Harald Gull-
acksen og reyndist hann hinn
bezti félagi alla Noregsferðina,
enda sjálfur kórmaður í Björgvin
og samlagaðist fljótt og varð þeg-
ar í senn skemmtilegur og góður
leiðsögumaður.
Á bryggjunni í Haugasundi vom
mættir kórmenn úr karlakórum
bæjarins og tóku þeir á móti
Fóstbræðirum með söng. Síðan
var gengið gegnum bæinn fylktu
liði undir íslenzka og norska fán-
anum að ráðhúsinu og þar tók á
móti kórnum forseti bæjarstjóm-
ar, herra Karl Sörensen, og hélt
hann ræðu, meða! annars bað
hann fyrir kveðju til K.R. og sér-
staklega til Gunnars Huseby, en
hann hafði verið með þeim á í-
þróttaferðalagi. Er kveðjunum
hér með komið á framfæri.
Bæjarstjórnin bauð til hádegis-
verðar og ökuferðar um nágrennið
m.a. til Kopervik. Eftir ferðalagið
bauð ræðismaður fslands, herra
Ragnar Nösen, til kaffidrykkju og
ræður voru fluttar.
Kórinn hélt konsert um kvöldið
og var tekið mjög vel og blaða-
dómar voru lofsamlegir. Eftir
konsert var kórnum haldið sam-
sæti sem karlakórar bæjarins
stóðu fyrir og stjómaði því Magne
Löwik, skemmtilegur maður, sem
kom öllum í gott skap með
léttri kímni og miklum söng, og
þar lærðu Fósthræður nýtt lag,
stm mikið var sungið í ferðinni
og hét það Een litel een lang,
o. s. frv.
Þessum ánægjulega degi með
Haugasundurum lauk kl. eitt um
miðnætti og var þá stigið á skips
Ógleymanlegur dagur —
17. maí
Ef-tir sex stunda siglingu lagðist
skipið að bryggju í Björgvin og
fjöl og ferðinni heitið til Björg- þar voru einnig mættir söngmenn
vin og áætlað að koma þangað úr karlakórum borgarinnar undir
snemma morguns 17. maí,
hátíðardag Norðmanna.
þjóð- ^ forystu formanns Karlakórasam-
bands Noregs, Niels Tönnesen.
Þarna á bryggjunni var heilsazt
með söng og Jón Sigurðsson á-
varpaði Fóstbræður á íslenzku, en
hann hefur verið búsettur í Björg-
vin í 50 ár og er formaður ís-
lendingafélagsins á staðnum.
Dagurinn sem nú fór í hönd
mun áreiðanlega seint líða úr
minni Fóstbræðra, því að hann
var sannkallað ævintýri. Þátttaka
í stórkostlegri skrúðgöngu, sem
stóð yfir í tæpa þrjá tíma, marg-
vísleg skemmtiatriði og útikonsert
í víkingaskipinu á torginu í Björg-
vin og að endingu veglcg veizla
um kvöldið, allt lagðist á eitt til
þess að gera daginn ógleymanleg-
an.
Björgvin átti líka sinn Löwik,
sem stjómaði veizluhöldunum og
hét sá Finn Bratshaug, mikill sam
kvæmismaður og skemmtilegur.
Margar ræður voru fluttar og
gjafir gefnar, m.a. talaði forseti
bæjarstjórnar, Michelsen, form.
karlakórasambandsins og Jón Sig-
urðsson og bað hann fyrir sér-
stakar kveðjur heim. Ágúst
Bjarnason þakkaði fyrri móttök-
urnar og sæmdi formann sam-
bandsihs gullmerki kórsins.
Heimkynni Griegs skoðuð
Björgvinjarbúar létu hér ekki
staðar numið, því daginn eftir
var kómum boðið í bílferð um
nágrenni bæjarins og m.a. ekið
til bústaðar Griegs, sem er geymd
ur í sama ásigkomulagi og hann
skildi _við hann, þegar hann féll
frá. f þessari ferð var kórnum
boðið til heimilis Sigurd Dösvig,
sem sá að nokfcru leyti um fjár-
hagsHiðina við vem kórsins í
Björgvin, en hann er umfangsmik-
ill verzlunarmaður þar í borg og
er stoð og stytta músíklífs þar.
Allar voru veitingar á heimili
Gunnar M. Magnúss, rithöfundur:
Ástin til hjarðar og jarðar
GUNNAR M. MAGNUSS
I.
Á grænum grasvelli ná-
grannans hefur ungviðið
leikið sér í vor. Blámistrað-
ir heitir' dagar með léttu
næturhúmi á milli hafa lið-
ið fram í röðum og gestir
hinnar íslenzku vorhátíðar
hafa komið hver af öðrum
til boðs. Þrestir og lóur,
hrossagaukar og stelkar
hafa fyllt flokk hinna sí-
kviku og syngjandi gesta, og
hér í brekkufætinum,
nokkra metra frá húsdyr-
um, hefur stokkönd gert sér
hreiður og liggur nú á, nær
óbifanleg og bíður hinnar
miklu stundar fyllingarinn-
ar. Og einn daginn er á velli
nágrannans nýfætt folald
að leik kringum móður sína.
Það fylgir henni stöðugt
fyrstu dægrin, sækir til
hennar næringu og svalar
lífsþorsta sínum, tekur síðan
að kroppa nýgræðinginn og
leita að sætleika jarðarinn
ar. Aðra stundina, einkum
eftir næturværðina, tekur
það á sprett og þeytist inn
an girðingarinnar, nemur
staöar og lítur hnarreist á
vegfarandann, sem fram hjá
fer.
Sennilega hefur þetta litla
hófadýr vakið yi gleðinnar
í brjósti hvers mannsbams,
sem hefur horft á það og séð
magnþrungna þrá þess til
vaxtar og fegurðar.
En einn morguninn rétt
fyrir hvítasunnu er folald-
ið horfið. Móðirin rásar ein
mana um völlinn, út að girð
ingu til austurs, út að girð
ingu til vesturs, starir eða
hengir höfuðið, — grípur
þess á milli i nagaðan svörð
inn, nemur enn staðar við
girðinguna og starir, en það
sem hún þráir að sjá kem-
ur aldrei aftur — aldrei.
En nú er annar í hvíta-
sunnu og veðreiðar við Ell-
iðaár. Þangað þyrpast þeir,
sem hafa yndi af hestum
og þeir eru margir. Og ekki
væri það með ólíkindum, að
einhverjir hestavinir meðal
áhorfenda væru að melta
folaldakjöt meðan þeir nytu
skemmtunarinnar af leik
hinna „skeiðfráu jóa“.
II.
Þessi hugsun minnir aftur
á móti á ástina til lamb-
anna, sem litlu börnin fá að
kyssa á snoppuna og faðma
'áður en þau eru rekin á
fjall. Vissulega falslaus
kveðja. En tilhlökkunin í
sambandi við að heimta
lömbin aftur af fjalli felst
í vísunni, sem þjóðin hef-