Tíminn - 28.09.1960, Blaðsíða 11

TIMIN N, miðvikudaginn 28. september 1960.
11
vinnur sigur
Sigurður
Enn bætist í hóp þeirra
söngvara hérlendra, sem geta
sér orð erlendis fyrir söng sinn.
Sé hið þjóðkunna orðatiltæki
„miðað við fólksfjölda" notað
(sem vissulega á óvíða jafn-
mikinn rétt á sér og hér), mætti
með sanni kalla íslendinga
söngþjóð.
Sá yngsti þeirra, sem hafa
lagt fram sinn skerf til þess að
réttlæta þetta, er Sigurður
Björnsson, ungur Hafnfirðing-
ur, sem íslendingum er þegar
að góðu kunnur. Varð hann
landi sinu til mikils sóma á al-
þjóðlegri sönglistarsamkeppni i
Hollandi í sumar, þar sem hann
vann önnur verðlaun. Sigurður
er nýkominn til landsins í leyfi,
og notaði blaðið því tækifærið
til að inna h,ann nánar eftir
þessu.
— Hvernig atvikaðist það, að
þú tókst þátt í þessari keppni,
Sigurður?
— Það var fyrir atbeina kenn-
ara mins, próf. Gerhai'd Hiisch í
Munchen. Það hefði ekki hvarfl-
að að mér að fara, ef hann hefði
ekki beinlínis hvatt mig til þess.
Ekki bjóst ég samt við því að
komast í úrslit, gekkst bara inn
á þetta, því að Holland liggur
ekki mjö'g úr leið, og ég ætlaði
að fara heim hvort eð var.
— Hvar fór keppnin fram?
— í Hertogenbosch, sem ber
titilinn „Tónlistarborg*1.
— Voru þátttakendur margir?
— 104, frá 14 löndum alls.
— Og hvernig var keppninni
hagað?
— Það var keppt í hverri rödd
fyrir sig. Allir þátttakendur urðu
að syngja eitthvað úr öllum grein
um sönglistarinnar, þ.e.a.s. ljóð,
óperur og óratóríó. Þetta er í
rauninni afar óvenjulegt, yfirleitt
fara söngkeppnir þannig fram, að
keppt er annað hvort í óperufag
inu, eða konzertfagi, en til þess
telst bæði ljóða- og óratóríó-
söngur.
— Það eru ekki nema tiltölu,
VOPNIN KVÖDD (A Farewell fo
Arms), eftir samnefndrl skátd-
sögu Hemingways. Aöalhlutverk:
Rock Hudson, Jennlfer Jones,
Vlttorlo de Slca. Leikstjóri: Charl
es Vldor. Sýningarstaður: Nýja
bíó.
Söguþráð þessarar kvikmyndar
er óþarft að rekja, hann mun
flestum, sem komnir eru til vits,
kunnur, en skáldsaga Heming-
ways, sem er grundvöllur kvik-
myndarlnnar, kom hér út í snilld
arþýðingu Laxness meðan það
var enn til siðs hjá almenningl
að lesa bókmenntir. Skáldsagan
hefur sérstakt bókmenntagildi
fyrlr íslendlnga, en það fer ekkl
á mllli mála að engln af þeim
Hemingwayþýðlngum, sem hér
hafa séð dagslns Ijós, eru jafn
lega fáir, sem eru nokkurn veg-
inn jafnfærir á öllum sviðunum.
Hvað söngst þú?
— Ég söng aríur úr Jólaóra-
tóríinu eftir Bach, sem flutt var
hér á árunum, ennfremur úr
Mattheusarpassíunni. Svo söng
ég aríur úr Don Giovanni og
Töfraflautunni eftir Mozart, og
ljóð eftir Sehubert og Schumann,
úr „Die schöne Miillerin“ og
„Dichterliebe“. Annað var það
víst ekki.
— Og þætti þó sumum nóg.
Þú fékkst sem sagt 2. verðlaun
tenóra. Hver fékk 1. ver'ðlaun?
— Enginn. Þeim þótti rétt að
veita engin fyrstu verðlaun, en
við vorum tveir," sem fengum
önnur verðlaun. Og í alt voru
engin verðlaun veitt. Þess má
kannski geta, að undan farin fjög
ur ár hafa engin ver’ðlaun verið
veitt þarna fyrir tenóra.
— Hver voru verðlaunin?
vel af hendi leystar, að þýðingu
Stefáns Bjarmans á Hverjum
klukkan glymur, ólastaðrl.
ÞAÐ ER ÞVÍ FREMUR raunalegt
að verða þess áskynja, að kvlk-
myndun þessa ágætisverks hefur
misheppnazt. Myndin of lang-
dregin og leikurinn sem heild
braugðdaufur. Þó verður ekki
annað sagt en Rock Hudson fari
snoturlega f hlutverki hins unga
Frlðriks Hinriks, sjálfboðaliða.
Vittorlo De Sica er góður í hlut-
verki Rínalda, en hjá Jennifer
Jones í hlutverki Katrínar ber
mest á kjánalegum munngeifl-
um. Þessi kvenmaður, sem ástund
um hefur reynzt vera slöttungs-
mikil leikkona, er afkáraleg í
hlutverkl sínu. Það eina, sem
mætti segja henni til lofs, er að
f lok myndarinnar tekst henni
fremur vel upp sem líki.
Sigurður tekur upp skraut-
ritað plagg og ver'ðlaunapening.
— Auk þess fékk ég sem svar-
ar 5.000,— krónum íslenzkum í
peningum, eða 500 gyllini hol-
lenzk.
— Og kannski tilboð einhvers
staðar frá?
— Ja, það kom til mín leikhús-
agent frá Miinchen, sem þarna
var staddur tQ. þess að næla sér
í söngvara. Ég varð að lofa hon-
um að gefa mig strax fram við
hann, þegar ég kæmi út aftur.
— Mundi þig langa til að taka
einhverju tilboði frá honum?
— Það fer alveg eftir því, hver
þau væru. Satt að segja hef ég
meiri áhuga fyr'ir konzert-sviðinu
en óperu. En það er ekki þar
með loku fyrir skotið, að maður
gæti reynt sig eitthvað í óperum
líka.
— En nú ætlar þú að læra
MYNDATAKA ER víða með ágæt-
um en fitirnir skemma og falla
illa að efninu. Þessl kvikmynd
hefði átt að vera f svörtu og hvftu
en ekki með litblæ frumskóga-
og dýralífsmynda. Einstakar vel-
heppnaðar sviðssetningar elns og
undanhald ítala, eru heldur ekki
nóg til að bæta fyrlr daufan sam-
leik, enda þar fyrst og fremst um
tæknileg atriðl að ræða.
Forráðamenn kvikmyndahúss-
ins ættu að gæta þess að hafa
ekki fréttamyndir og hrafl úr
næstu kvikmynd á undan þessarl
sýningu. Nóg er samt. Frétta-
kvikmyndir eru velþegnar, þegar
um venjulegan sýningartíma er
að ræða, en sýningartimi alls er
í þessu tilfelli tvær klukkustund-
ir og þrfr stundarf jórðungar.
Með þvi að hefja aðalsýninguna
strax værl sýningartími styttur
að mun. B.Ó.
meira. Hvað hyggstu halda lengi
áfram enn?
— Eitt ár, hef þegar verið í
fjögur.
— Tekurðu þá eitthvað loka-
próf?
— Nei, það hefur enga prakt-
íska þýðingu fyrir mig, og þeir
hafa heldur ekki ráðlagt mér það
frekar, yfirmenn skólans.
— Þetta er nokkuð stór tón-
listarskóli, er ekki svo?
— Ég gizka á, að þeir séu eitt-
hvað á 6. hundrað, nemendurnir
við hann. Hann hefur á mörgum
prýðilegum kröftum að skipa,
og sízt er próf. Hiisch þeirra lak-
astur.
— Hvernig stóð á því, að þú
fórst tii hans?
— Það á ég dr. Victor Urban-
cic að þakka. Hann skrifaði próf.
Husch algerlega ótilkvaddur,
þegar ég fór utan fyrst, mælti
með mér við hann og bað hann
fyrir mig.
— Fóru fleiri nemendur skól-
ans á samkeppnina?
— Nei, ég var einn.
— Þú ert í nokkurs konar
sumarfríi hér heima núna, eða
ætlarðu kannski að gefa fólki
kost á að heyra til þín?
— Það hefur ekkert verið á-
kveðið um það enn.
— Þú hefur komið fram er-
lendis?
' — Já, á Spáni. Þangað fór ég
ásarnt nokkrum öðrum, m.a. próf.
Hiisch, og söng í Mattheusar-
passíu Bachs, Sköpun Hadyns og
9. sinfóníu Beethovens, svo í
Prag, en þangað fór ég með nem-
endum Tónlistarskólans hér, og
hélt ljóðatónleika. Og í vetur
söng ég í Mozart-Reqiemi í Ham-
borg.
— Og hvað tekur nú við, þegar
út er komið?
— Ég á strax í haust að syngja
á skólakonzert í MUchen.
— Með öðrum?
— Nei, einn.
— Er það ekki sjaldgæft?
— Það er reyndar í fyrsta
skipti, sem söngnemandi við
skólann faer að halda sjálfstæða
tónleika. Ég syng ljóðaflokkinn
um fögru malarastúlkuna.
Mér finnst tónlistin
vera eitthvað heil-
agt, sem ég verði
að meðhöndla sem
slíkt, helga mig al-
gerlega, segir Sig-
urður Björnsson.
— Það má kallast heiður. Og
svo?
— Svo verð ég við skólann,
nema hvað ég skrepp sennilega
til Spánar rétt fyrir jól, til að
syngja í Jólaóratóríinu eftir
Bach.
— Það bíður þín sem sagt nóg.
En hvað hyggstu fyrir síðar
meir’?
— Það er ekki gott að segja.
Mig langar inn á konzertfagið,
eins og ég var búinn að segja þér
— nú, og mig langar heim ...
— Þú tókst snemma að helga
þig tónlistinni?
— Já, hún hefur átt hug minn,
síðan ég komst til vits og ára.
Mínum tilfinningum gagnvart
tónlistinni er raunar líkt farið og
fram kemur í orðum þeim, sem
tónskáldinu í óperunni Ariadne
auf Naxos eru lögð í munn. Hann
svarar spurningunni „Was ist
Musik?"“ á þennan hátt: „Tónlist-
in er sú heilaga list, að. safna
saman öllum dyggðum, eins og
englum um skínandi hásæti. Þess
vegna er hún hin heilaga meðal
listanna, hin heilaga tónlist.“
Það er einmitt þetta, sem ég
hef svo sterkt á tilfinningunni.
Að tónlistin sé eitthvað heilagt,
eithvað, sem ég verð að helga
mig, sem ég verð að leggja mig
allan fram við, sem ég get ekki
ger't annað en mitt bezta úr.
Orðsending
frá Byggingarsamvinnufélagi Reykjavíkur.
Kjallaraíbúð í Laugarneshverfinu er til sölu. Eign-
in er byggð á vegum Byggingarsamvínnufélags
Reykjavíkur og eiga félagsmenn forkaupsrétt að
íbúðinni lögum samkvæmt.
Þeir félagsmenn, sem vilja nota forkaupsréttinn
skulu sækja um það skriflega tii stjórnar félagsins
fyrir 5. október.
Stjórnin.
Borgarstjórlnn í Muziekstad Hertogenbosch afhendir Sigurði verðlaunin.