Tíminn - 05.11.1960, Blaðsíða 14

14
T f M IN N, laugardaginn 5. nóvember 1960.
1. kafli.
Septembersólin var hlý, en
strax um nónbil var þess að
vænta, að hitinn hefði minnk
að verulega, og í rökkurbyrj-
un yrði nauðsynlegt að
kveikja eld á rammbyggileg-
um eldstóm fjallakofanna.
En hitinn var ekki óþægileg
ur fyrir þá sex til átta karla,
sem eyddu tímanum fyrir ut
an sölubúð Bills Epperons.
Þeir ræddu með hressilgu orð
færi um veðurfarið, skepnu-
höldin og— það sem merkast
var af öllu — kvenfólk. Eins
og við var að búast fór hlátur
bylgja um hópinn, en það var
greinilegt merki þess, að ein-
hver hafði sagt mergjaða
skrýtlu.
Hjá þvi varð ekki komizt,
að umræðurnar snertu Kate
Harper. Það gerðist alltaf
þegar karlmennirnir í Harp-
ershverfinu komu saman og
brúsi með heimabruggi gekk
á milli þeirra.
— Það er nú stúlka, sem
hefur hlutina í lagi, sagði Cal
Forrest. — Kate er lagleg, en
það er ekki einungis það, sem
dregur mann að henni. Það
hefði einu gilt, þótt hún hefði
ekki verið nema rétt í meðal-
lagi. Sú stúlka hefur margt
annað gott við sig en útlit
sitt. Maður þarf ekki annað
en sjá hana, þá fer maður að
hugsa sér, hvernig maður geti
komizt í samband við hana.
Það er ekki til sá maður hér
í byggðarlaginu, sem ekki
dreymir um að fá að kyssa
hana, þreifa á henni og —
vinna ástir hennar.
Rödd hans fjaraði út og-
hann gleymdi sér í dagdraum
um sínum um að mega halda
Kate Harper, hinni undur-
fögru stúlku, í faðmi sínum.
— Já, hélt hann áfram og
var nú aftur kominn til raun
veruleikans — Sú stúlka hef
ur allt það við sig sem nokk-
ur stúlka getur haft. Hún
hefur það í augunum, í því
hvernig hún hreyfir mjaðm
irnar og í þessum fallega, dá
lítið þrjóska munni.
Visinn öldungur í hópnum
kinkaði kolli hátíðlega og rödd
hans titraði af alvöru.
— Kate er falleg, sagði
hann, — og hún er líka jafn
góð og hún er lagleg, en slík
stúlka hlýtur að valda mikl-
um deilum. Minnizt þess, að
ég hef sagt þetta.
Hann þagnaði til þess að
gefa hinum tækifæri til að
melta vísdóminn.
— Það eru ekki margar
stúlkur eins og hún, hélt hann
áfram, — en þegar hún er
annars vegar verður af henni
meira hark en af gerðum
niður j öf nunarnefndarinnar.
Eg hef séð menn ráðast hver
á annan, heimili lögð í rústir,
morð eru framin og það kem
ur til blóðugra ættflokka-
styrjalda vegna kvenna af
hennar tagi.
PEG6Y GADDYS:
— Þetta er bull í þér, afi,
sagði ljóshærður, langur ungl
ingur. — Kate er góð stúlka.
Hún gerir ekki ketti mein.
Hún mun aldrei verða völd
að hatri milli manna.
— Já, víst er hún góð stúlka,
viðurkenmdi öldungurinn. —
Svona stúlkur vilja ekki skapa
ófrið, en það er eins og þær
séu fæddar til þess.
— Uss, afi, hvíslaði Cal og
þurrkaði af sér tóbaksstraum,
sem seytlaði út úr öðru munn
vikinu. — Þarna kemur Bill,
og hann verður öskuillur, ef
hann heyrir, að við erum að
tala um Kate. Hann kærir
sig ekki um neitt slúður um
kvenfólkið í fjölskyldu sinni.
— Það er þó satt, mælti
annar og kinkaði kolli, — og
við kærum okkur ekkert um
deilur hér núna. Það er allt
of heitt.
— Þarna heyrir þú, sagði
öldungurinn og sneri sér að
unga manninum. — Það var
eimmitt þetta sem ég meinti.
Rifrildið út af henni sýður
upp, án þess að hún komi
þar nokkuð nærri. Það er alls
ekki hennar sök. En þú skalt
sanna til, að það á eftir að
sjóða betur í hér í byggðinni
áður en langt um líður, og
Kate mun verða þar í mið-
punkti.
Kate tók ekki eftir hinu
steikjandi sólskini, þar sem
hún gekk rösklega upp bratt
an, langan veginn frá Pine
Knob með þungan bökapakka
undir hendinni. Tvisvar í
viku kom bókabíllinn til Pine
Knob með sinn dýrmæta far-
angur og opnaði dyrnar fyrir
þeim, sem höfðu áhuga á að
fá sér lestrarefni. Venjulega
var Kate fyrst allra til þess að
stíga upp í hinn stóra vöru-
flutningabíl, sem útbúinn var
1
íilkari
með bókahillum beggja vega
og eftir endilangri miðjunni.
Hún leit á þetta sem para
dís á hjólum, og í hvert sinn
sem hún kom inn fyrir,
gleymdi hún þeim mikla
draumi, að seinna meir skyldi
hún eignast bækur sjálf. Að
vísu ekki svo margar bækur
sem voru hér í bókabílnum,
en að minnsta kosti ein tvö—
þrjú bindi, sem hún gæti kall
að sína eign. Draumurinn var
mun yndislegri fyrir það, að
hún gerði sér fullkomlega
ljóst, að hann gæti aldrei
rætzt. Bækur kosta peninga,
beinharða peninga.
Það var ekki hægt að reita
saman nokkur egg og smjör-
klípu og skipta á því og bók-
um eins og maður gerði þegar
um var að ræða kaffi og aðr
ar nauðsynjar, sem fengust
sveitaverzluninni.
Bara það að ganga milli
hillanna og strjúka með brún
um, vinnuvönum höndum sín
um um þessi slitnu bindi,
fannst henni næg borgun fyr
ir að ganga tólf kílómetra.
Sex kílómetra ganga fram og
til baka, „beint upp og beint
niður“, eins og gamla fólkið
í dölunum orðaði það, var
sízt of mikið á sig lagt fyrir
þá gleði, sem hún færði henni.
Gegn vilja sínum lét hún af
hendi þær bækur, sem hún
hafði glatt sig við tvær und
anfarnar vikur, en hún tók
brátt gleði sína aftur, þegar
hún sá bókastaflann, sem frú
Peters, forstöðukona farand-
bókasafnsins, hafði valið
handa henni.
— Eg óska sannarlega að
fylkið vildi leggja fram fé til
vegagerðar til ykkar, sagði
frú Peters, svo að við gætum
komizt þangað með bækurn
ar. — Eg get varla hugsað til
þess, að þú þurfir að erfiða
svona mikið til þess að fá bæk
urnar.
Kate hló lágum, heitum
hlátri, svo bliki sló á gráblá
augu hennar.
— Það gerir ekkert til,
sagði hún — en ef við hefð-
um veg upp eftir, þá gætum
við kannski fengið einhvern
til þess að kenna börnunum
að lesa og skrifa.
— Hvað hefur þú marga
nemendur núna, Kate? spurði
frú Peters og leit vingjarnlega
á stúlkuna.
— Sex eða átta, svaraði
Kate dálítið feimin, — en það
er ekki mikið sem ég get
kennt þeim, því ég komst aldr
ei nema, í 5. bekk, þegar ég
gekk í skóla.
— Það er mikil skömm, að
við skulum ekki hafa skóla
þarna, — þó ekki sé nema
bamanna vegna.
Forstöðukonan fylltist rétt
látri reiði.
— Það er sjálfsagt okkar
eigin sök. Við erum fátæk og
borgum ekki .mikla skatta
Krakkarnir hjá okkur eru líka
erfiðir.
Þegar hún var á leiðinni
upp eftir, roðnaði hún af
gleði og brosti með sjálfri sér.
Frú Peters hafði hrósað
henni fyrir það hve henni
hafði farið fram í málinu.
— Þér fer fram með hverj
um degi, Kate. Eg er hreykin
af þér.
í huga Kate var aðeins eitt
sem setti skugga á þessar
ferðir hennar til Pine Knob,
og það var hvernig karlmenn
irnir hegðuðu sér, þegar þeir
sáu hana. Hún roðnaði af
skömm og fyrirlitningu við
tilhugsunina eina saman.
Þeir gláptu á hana eins og —
já, eins og þeir væru soltnir
kettir og hún lítil umkomu-
laus mús. — Þótt hún væri
vel vaxin og lagleg, þá gat
hún ekki skilið, hvemig menn
höfðu ástæðu til þess að kiða
sér upp við hana og gera
henni tvíræð tilboð.
Að hugsa sér til dæmis
mann eins og Heard gamla,
var kominn á sjötugsaldur,
sem rak sveitavemlunina og
feitur og óhreinnkarl, sem
lyktaði af svita, steinolíu,
hænsnafóðri og öðru sem
hann verzlaði með í troðfullri
búðinni, — jafnvel hann
hafði verið að kássast upp á
hana einn daginn, þegar hún
bafði komið inn til hans með
egg cg smjör. Áður en hún
hafði getað forðað sér sér
undan, hafði hann gripið í
hana og muldrað eitthvað
fvrir munni sér.
Hún skalf þegar henni varð
hugsað til þess hvernig hann
hafði stunið og másað, og
hana hryllti við minningunni
um það, þegar hann var að
reyna að toga hana með sér
inn 1 vörugeymsluna á bak
við búðina. Hún hafði neyðzt
til að verja sig fyrir Heard
gamla og mörgum öðrum á
undan honum. Hún vissi að
hún var lagleg og freistandi,
og það hafði alltaf vandræði
í för með sér, svo að hún varð
að halda áfram að verja sig.
Laugardagur 5. nóvember:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
13,00 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir).
14.30 Laugardagslögin.
15,20 Skákþáttur (Guðm. Amlaugss.)
16,00 Fréttir og veðurfregnir.
16,05 Bridgeþáttur (Stefán Guðjohn-
sen).
16.30 Dansikennsla (Heiðar Ástvalds-
son).
16,55 Lög unga fólksins (Jalkob
Möller).
18,00 Útvarpssaga bamaimia: „Á
flótta og flugi" eftlr Ragnac
Jóhanmesson; V. (Höftmdur
les).
18,25 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur bama og
unglinga (Jón Páteson).
19,00 Tilkynnlngar.
19.30 Fréttir.
20,00 Tónleikar: Symfonle Espagn-
ole (Spænska. sinfðnían) eftir
Lalo (Arthur Gromiaux fiðlu-
leikari og Lamourerux-hlj óm-
sveitin leika; Jean Foumet
stjómar).
20.30 Leikrit: „Ástarsaga prófessors
ins“ eftir James M. Barrie.
Þýðandi: Hjörtur Halldórsson.
Leiistjórl: Baldivin Halldórs-
son.
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22,10 Danslö'g, þ. á. m. leikur Lúdó-
sextettinn. Söngvari: Stefán
Jónsson.
24.00 Dagskrárlok.
EÍRÍKUR
\ /
VÍÐFÖRLI
og
FÓRN
SVÍÞJÓÐS
59
Sióræningjarnir og Ragnar höfð
ingi þeirra hafa litla lífsvon. Norð
mennirnir síðbyrða skip þeirra og
renna á það upp með vopnaburði.
Ofureflið er svo mikið, að bardag-
inn er þegar ráðinn. Ragnar verst
nú gegn tíu risum.
— Stopp! hrópar Halfri og
hleypur fram milli þeirra, sem
eru að ber'jast. Tíu gegn einum er
engin bardagaaðferð! Tak sverð
þitt og verst gegn mér einum!
Ragnar er kominn að niðurlotum
eftir orrusturnar, og megnar vart
að lyfta sverði sínu gegn Halfra.
En þá gellur við heyrinkunn rödd
— Eiríkur víðförli er kominn.
— Fyrirgefðu hermönnunum,
Ragnar, þeir þekkja ekki til vin-
áttu okkar og þíns hetjuskapar.
Ragnar lítur á Eirík og segir fast
mæltur: — Eiríkur konungur, ef
þú einhvern tíma þarft á hjálp að
halda, skaltu vita að Ragnar og
menn hans eru félagar þínir, hvar
í flokki sem þú stendur!