Tíminn - 16.12.1960, Blaðsíða 14

Tíminn - 16.12.1960, Blaðsíða 14
14 T f MIN N, föshidaginn 16. desember 1960. búa til eitthvað, sem hljómaði trúverðuglega. Bn ef hann væri skaxpur læknir, .... gat ég þá ekki búist við hann sæi í gegnum það? Og þá yrði hann var um sig. Eg óskaði að ég vissi um einhverjar töfl ur, sem hægt væri að taka inn svo að smáólag kæmist á innyflin — án þess að það væri þó of hættulegt. Mér datt líka í hug að reka hönd- ina niður í sjóðandi vatn, svo að ég gæti með góðri sam- ég missti kjarkinn, þegar ég var búin að hita vatnið. Þegar ég steig út úr strætis vagninum nálægt lækninga- stofunni um það bil tuttugu og fjórum klukkustundum síð ar, var ég enn að hugsa um hvað ég gæti sagt. Nú var of seint að snúa við; ég varð að búa til einhverja sennilega sögu. Og nú datt mér í hug, að kannski væri bezt að segja ekkert ákveðið, segðist t. d. hafa stöðugan höfuðverk og svima eða eitthvað þvíum- líkt. Þá kynni að vera hann léti mig koma nokkrum sinn um, meðan hann væri að ganga úr skugga um, hvað væri að. Og þá gæfist mér betri timi til að athuga hann og kynnast honum .... Eg beygði fyrir hom og taldi húsin, stutta stund stóð ég á báðum áttum. Mér var órótt í geði, þegar ég horfði heim að húsinu. Það var dimmt og skuggalegt hús, illa farið og niðurnítt. Ekkert skilti var á aðaldyrunum, en í glugga á fyrstu hæð var pappaspjald, sem á stóð: J. Mordaunt, dr. med. Eg gekk upp tröppurnar og hringdi bjöllunni. Skyndilega varð ég þess vör, að gluggatjöldín hreyfð ust og ég leit snöggt í áttina. Einhver hafði staðið fyrir innan gluggann og horft á mig. Eg sá ekki hver það var. Dyrunum var lokið upp. Miðaldra kona, lág og kubbs leg horfði á mig. Eg sagði: — Er læknirinn við? — Eigið þér tíma hjá hon- um? spurði hún önuglega. — Eg á pantaðan tíma hér klukkan fjögur. — Getið þér ekki talaö hærra? Eg heyri hálf illa. — Eg á pantaðan tíma kl. fjögur. — Jæja, komið þér þá inn. Eg skal kalla á hann. Eg velti því fyrir mér hvað orðið hefði af blíðlegu síma- stúlkunni. Eg vissi að þessi krukka var ekki úr sama og ég hafði talað við í símann. Hún opnaði dyr að einhvers 4ionar biðstofu og sagði skip andi: — Farið þarna inn og fáið yður sæti. Þetta var harla kyndug bið stofa, alls konar húsgögnum og munum var hrúgað þar upp og lyktin var kæfandi og þung, eins og oft í gömlum húsum. Eg sá þama eldgaml læknir, og reis á fætur. Hann svaraði: — Komið þessa leið — já, komið endilega þessa leið. Eg vissi ekki, hvort ég var ímyndunarveik, en mér fannst eitthvað liggja að baki orða hans, sem ég skildi ekki. Eg gekk á undan honum og tók eftir því að það var kynleg lykt af hcmum. Eigin lega tvenns konar lykt — svitalykt, gömul og andstyggi HVER VAR Eftír Cornell Woolrich leg sem hann hafði reynt að deyfa með því að bera á sig svitakrem og einnig var af honum sterk meðalalykt. Eg var gripin viðbjóði, en mér leið skár, þegar stórt borðið var á milli okkar. Hann sagði: — AÖstoðar- stúlkan mín hefur látið mig fá nafn yðar og beiðni. Eg hef víst gleymt því. V'’;r gjöra svo vel og segja mér það aftur. — Alberta French. — Eg man ekki til að þér hafið leitað til mín áður, ung frú French. — Nei, ég hef ekki komið hér áður. Eg er sjaldan veik. — Aha, sagði hann og lyfti brúnum. — Og hvað er það sem þjáir yður? Eg hafði ákveðið að nefna ekki sérstakan sjúkdóm, held ur reyna að gefa eitthvaö ó- ljóst í skyn, sem hann sæi ekki alveg strax í gegnum. — Læknir, sagði ég. — Upp á síðkastið hef ég þjáðst af svimaköstum, og það hefur UTVARPI0 Föstudagur 16. desember. 8,00 Morgunútvarp. 12.00 Hádegisútvarp. 13.15 Lesin dagskrá næstu viku. 13J30 „Við vinnuna": Tónleikair. 15.00 Miðdegisútvarp. 18.00 Börnin heimsækja framandi þjóðir.: Guðmundur M. Þorláks son segir frá hvítum mönnum meðal Mongóla. 18.25 Veðurfregnir. 1^.30 Þingfréttir. 18.40 Tiikynningar. 19.30 Fréttir. 20.00 Daglegt mál (Óskar Halldórs- son cand. mag.). 20.05 Efst á baugi (Haraldur J. Ham ar og Heimir Hannesson. 20.35 íslenzk tónlist: „Fyrir kóngs- ins mekt“, músik eftir Pái ís- ólfsson við leikrit Sigurðar Einarssonar. (Þorsteinn Hann- esson, Ævar R. Kvaran, Þjóð- leikhússkórinn og Sinfóníu- hljómsveit íslands fiytja; dr. Vietor Urbancic stjórnar). 21.00 Upplestur: Kristinn Reyr Pét- ursson skáld les úr ljóðabók sinni „Teningum kastað". 21.10 „Harpa Davíðs": Guðmundur Matthíasson kynnir tónlist Gyðinga; VII. og síðasti þáttur. 21.30 Útvarpssagan: „Læknirinn Lúk as“ eftir Taylor Caldwell; XXH. (Ragnheiðu.r Hafstein). 22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.10 Erindi: Töfraspil auglýsing- anna (Ásgeir Júlíusson teikn- ari). 22.30 í léttum tón: Bing Crosby syng ur og Benny Goodman og hljómsveit hans leika. 23.00 Dagskrárlok. an grammafón m-eð hand- sveif, viðarskjöldur stór og mikill hékk á vegg og inni í litlum glerskáp voru tvær upp stoppaðar endur. Hvernig hafði kunnings- skap þessa læknis og stúlku eins og M Mercer verið ^átt að? Mér lék forvitni að kom ast að því. Hann hlýtur að hafa komið ofan af næstu hæð, því að ég heyrði gengið niður stigann. Svo virtist sem hann stað- næmdist við biðstofudyrnar, en síðan heyrði ég gengið inn í herbergið við hliðina. Skrúf að frá krana, sjálfsagt var hann að þvo sér um hendurn ar. Loksins voru dyrnar opn- aðar hægt, það brakaði í og smám saman voru þær opn- aðar upp á gátt. Hann stóð i gættinni og við störðum hvort á annað eins og fjendur, sem eru á leið að hefja einvígi. Hann var bog- ir, hann hafði dökkt en mjög inn í baki og siginn um axl þunnt hár og reyndi að leyna þynnkunni á hvirflinum með því að greiða hér um bil öll hárin yfir. Hann var í slopp, sem ein- hvem tíma hafði verið hvít ur, en var nú ataður blettum. Á fótunum hafði hann inni- skó. Eg sagði: — Góðan daginn, Munið að vörumar frá Fataverksmiðjunni HEKLU, Akureyri, eru vandaðar vörar. Góðar jólagjafir. Kaupfélag Hrútfirðinga Borðeyri EtRÍKUK YÍÐFÖRLI Merki Jómsvíkinga 34 Vínóna sendir þjónustustúlku út. — Hvað er að, Ervin? Ert þú í ein- hverjum vanda? — Nei, ekki ég, en vinur minn, Axel. Hann er sakaður um morð en hann er saklaus. — Faðir þinn er réttlátur, Er- vin. — Veizt þú hver myrti mann- inn? — Já, mamma, en ég hef svar ið að þegja yfir því! í þessu kemur gamli læknirinn inn. Hann lítur alvarlega á Vínónu og segir lágum rómi: — Ég verð að trúa þér fyr’ir nokkru: Daninn, sem myrtur var... .hann var Jóms víkingur!

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.