Tíminn - 16.04.1961, Blaðsíða 14

14
til hans aftur var andlit henn
ar nábleikt ....
Hún sagði óstyrkri röddu:
— Það hlýtur að vera Lora
.... hlýtur að vera Lora, skilj
ið þér það ekki. Allar hinar
konumar höfðu fullkomna
fjarvistarsönnun .... ég líka,
bætti hún þverlega við. — Ég
sat inni í bókaherberginu og
skrifaði bréf .... —■ ég kom
alls ekki út í garðinn fyrr en
Tom Tastings kom og hrópaði
til mín inn um gluggann.
— Var einhver með yður?
— Nei .... Hún eldroðnaði
af reiði. — Efizt þér um orð
mín?
— Við trúum engu, sagði
hann stuttur i spuna.
Augu hennar skutu gneist-
um.
— Égskil .... ogTomlýgur
náttúrlega líka. Þér vitið að
hann tók þessa mynd.
— Myndin getur vel verið
fölsuð
Það liðu nokkrar mínútur
þar til hún skildi meininguna
að baki orðanna, og hún horfði
furðu slegin á hann:
— Eruð þér að gefa í skyn
.... að Tom Hastings hafi
skotið Roy .... og falsað
þessa mynd .... til að koma
öllu á Loru?
— Hreint ekki útilokað,
sagði Mark.
— Eigið þér raunverulega
við að eitthvað okkar hinna
hafi drepið hann? Það er
skelfilegt, hr. Clare, haldið
þér að við séum hreinræktað-
ar skepnur, eigum ekki mann-
legar tilfinningar til ....
— Þegar þér skoðuðu mynd-
ina áðan, sýndist mér yður
bregða ,sagði hann fastmælt-
ur. — Hvað var á myndinni,
sem þér höfðuð ekki tekið eft-
ir áður?
Hún hrökk við, en svaraði
ekki spurningunni.
— Og hvaða ástæðu átti
Tom að hafa til að myrða
Roy?
— Það veit ég ekki. Ég hef
ekki séð hann enn. Hafði
hann ástæðu til að myrða
Roy?
Hún horfði á hann og æs-
ingin í svip hennar sannaði
honum að hann ahfði hitt
naglann á höfuðið. Hann
hafði ástæðu til þess, hrópaði
ahnn. — Ég sé það á yður —
og þér vitið hver sú ástæða
var ....
Hún rels snöggt á fætur og
sveipaði keipinu um axlir sér.
Andlit hennar var aftur svip-
brigðalaust.
— Ég fer núna, sagði hún
kuldalega — áður en þér farið
að yfirheyra mig um alla þá,
sem voru svo ógæfusamir að
vera í „ítalska húsinu“ þenn-
an dag. Og hvað snertir Tom,
KASTDREIFARAR
Vicon Lely kastdreifararnir eru komnir. Eigum
nokkra dreifara óiofaða. Dreifarar af þessari gerð
eru notaðir af stærstu bændum landsins og eru
viðurkenndir fyr'r gæði.
Verð kr. 6427.20.
P
ARJMI CJESTSSON
Vatnsstíg 3
Sími 17930
TÍMINN, smmudaginn 16. aprfl, ;lú6L
þá er hann góður vinur og ég
veit ekki til þess að hann hafi
borið illan hug til nokkurs
mans — ekki heldur til Roy
— og þótt svo hefði verið, þá
er Tom alls ekki sú mannteg-
und, hann gæti aldrei gert
flugu mein ....
—Það gæti Lora ekki held-
ur, sagði Mark, öskureiður.
Hún kinkaði kolli.
— Ekki þegar hún er með
réttu ráði .... en hún var það
sannarlega ekki þennan morg
un.
Hún gekk fram að dyrunum
og hann flýtti sér til að opna
fyrir henni. Hann var sj álfum
sér gramur að hafa eyðilagt
fund þeirra, hann hafði gert
sér svo miklar vonir um hann.
Þess vegna hikaði hann og leit
biðjandi á hana. — Ungfrú
Brent, ef Lora var svona ....
svona rugluð þennan morgun,
hvemig gat hún þá komizt yf-
ir byssuna — þér segið að það
hafi ekki verið byssa Faver-
sham ....
Hún leit rólega á hann.
— Ég veit hver átti morð-
vopnið, sagði hún og henni
virtist leiðast afskaplega. — ■
Hún tók byssuna úr vopna-
safni Cons Carvins.
— Con Carvin? Og hver fjár
inn er það.
— Comelius Carvin, hann
var náfrændi Molliar. Hann
bjó í einbýlishúsi á sömu lóð
og ítalska húsið. Það var kall-
að ....
— Mér er sama um öll þessi
nöfn, urraði Mark. — Ég vil
fá að vita meira um þennan
Carvin.
Hún brosti biturlega!
— Sjálfsagt .... og ef yður
langar til að vita hvort hann
hafði ástæðu til að myrða
Roy. — Hún hló stríðnislega
og hélt áfram: .... þá hafði
hann einmitt ærna ástæðu til
að vilja Roy dauðan.. Roy var
biúnn að reka hann úr húsinu
og ef ekki hafði farið sem fór,
hefði on þurft að flytja þaðan
nokkrum dögum síðar ....
þarna er ástæðan yðar hr.
Clare.. Og kannski yður þókn-
ist nú að leyfa mér að fara?
— Nei, sagði hann ákveð-
Model 215
Framleiddar hjá okkur
úr beztu fáanlegum
amerískum efnum.
Brjóstaskálar í A og B
cups. Stærðir 32—40.
Hvítir — Svartir —
Hringstungnir —
Munstraðir
Fást í flestum vefnaðarvöruverzlunum um Iand allt.
Heildsölubirgðir:
LADY hf. Lífstykkjaverksmiðja
Barmahlíð 56. — Sími 12841
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLl
hrafninn
67
Það var gott,að sendiboðinn
lenti ekki á Ragnari, var fyrsta
hugsun Eiríks, þegar hann sá
manninn, sem hann hafði svo
lengi leitað að. „Góðan daginn,“
sagði hann vingjarnlega, þar sem
hann sá, að manninum leið ekki
sem bezt. „Herra,“ hrópaði nú
einn Skotanna. „Þetta eru óvin-
irnir! Þetta eru menn Seathwins.“
Samt kraup Eiríkur niður við hlið
særða mannsins. „Tala þú, sonur
Seahwins. Ég ætla að hjálpa þér“.
Meðan hrafninn starði innantóm-
um augum á Eirík, sneri hann sér
að hinum mönnunum og spurði,
hvað gerzt hefði. „Sjóræningjarn-
ir náðu skipinu, sem við flúðum
á — þínu skipi, herra. — „Það
skiftir engu, áfram með smjörið“
sagði Eiríkur. „Við komumst til
strandarinnar og vorum á leið að
þessum felustað. Bryan var að
þrotum kominn. Svo náði Ragnar
okkur, en fulvissaði okkur um, að
liann ætlaði ekki að gera okkur
neitt mein. Síðan ætlaði hann að
ná í sína menn, og skildi þrjá
menn eftir hjá okkur. Við yrifbug-
uðum þá og komumst hingað. En
í bardaganum særðist Bryan og
einn okkar manna var drepinn.“
„Já“, svaraði Eiríkur og kinkaði
kolli. „Nú verðum við að komast
til borgar Lochlans, það er spurn-
ing um líf eða dauða.“ __,