Tíminn - 13.07.1961, Blaðsíða 11

^TÍMINN, fimmtudaginn 13. júli 1961.
siðari árin hefur þetta
versnandi, svo að þeir,
rekið hafa hótelið, hafa
eitt o<r annað inn í rekst
’r sinn. Við höfum margsinn
ís reynt að fá þennan hótel-
’-ekstur burt úr húsinu, en
’mgna núgildandi húsaleigu-
’aga, höfum við ekki getað
bað. Við sem kristinn söfnuð
ur. höfum auð'vitað ekkert með
betta hótel að gera að neinu
ieyti, sem auðvelt hefði verið
fyrir hvern blaðamann að
yanga úr skugga um, áður en
hann gaf blaði sínu bessar
fréttir. Myndin. sem blaðið
befur birt, er tekin í hótelinu
11
Hippodrommen, sem er allt
annað hús.
Við þökkum ykkur fyrir, að
bið bari-f tekí.ð rnn múisvörn
fvrir okkar hönd, og bá vilj-
ið bið giarnan láta blaðið
('Tfmann) vita það. að við
teijum að okkur sé ekki heið-
ur sýndur með svona blaða-
mennsku.
Með bróðurkveðju.
Rune Jonsson, for-
stöð.v.maður".
Tímanum þakka ég fyrir-
fram að hann vill birta leið-
réttingu bessa.
Ásmundur Eiriksson.
Það er ekki hvítasuiinusöfnuð
urinn sem rekur spilavítið
Athugasemd frá forstöSumönnum hvítasunnu- ;
safnaÖanna hér og í Málmey
Laugardaginn 10. júní sl.
birti Tíminn margs konar
myndir frá nséturlífi í Málm-
ey í Svíþjóð. Undir einni
myndinni, sem var ekki sú fal
legasta, gat að lesa þennan
texta: „Þessi mynd er tekin
í trúboðshúsi. Það er satt (!)
Það er Hvítasunnusöftiúður-
inn í Málmey, sem rekur
„Hippodrommen“, sem í dag-
legu tali er kallað „Hipp“, og
er þar að finna spilavíti, á-
fengissölu, tónlist, dans og
kvenfólk."
Þegar mér undirrituðum
barst þetta tölublað Tímans
í hendur, hitti ég blaðamann
þann að máli, sem hefur með
þessa myndasíðu blaðsins að
gera, og bað hann að leiörétta
þennan óþverra sem allra
fyrst,. En hann vildi það ekki,
þvi að hann áleit, að frétt
blaðsins um þetta væri alveg
sönn, þvi að hún væri tekin
| úr Ekstrabladet í Danmörku,
' sem þætti ábyggilegt blað. En
j hann bætti við, að ef ég gæti
lagt fram skjalfestar sann-;
j anir fyrir því að rangt væri
1 farið með, þá skyldi það vera
. leiðrétt.
þ Tregða blaðamannsins á því
i að leiðrétta þetta strax, varð
I til þess að við skrifuðum til
! Hvítasunnusafnaðarins I
(Málmey og sendum þeim
myndasfðuna úr Timanum. og
fyrrgreindan texta, sem var
undir einni mvndinni þýdd-
an á sænsku. Nú höfum við
fengið svarbréf frá forstöðu
manni safnaðarins en það
’-dfdðar á þessa leið.
„Þökknm móttekið bréf á-
samt úrklippu úr blaði út-
gefnu á íslandi. Það er sorg
legt að útlend blöð skuli
senda frá sér blaðamenn,
(sbr Ekstrabladet), sem at-
huga ekki, hvað þeir eru að
skrifa um. Það eru þó sann-
arlega ekki meðmæli, hvorki
með blað'inu né landinu, sem
þeir eru fulltrúar fyrir. Allur
myndatextinn, sem er undir
einni myndinni, er gersam-
lega rangur.
Fyrir 12 árum keypti Hvíta
sunnusöfnuðurinn þrjú hús
hér í miðborginni Málmey.
Þessi þrjú hús standa hvert
hjá öðru. Eitt húsið stendur
við Djaknegaten. Innan við
það hús, það er í sjálfum húsa
garðinum, liggur það hús,
sem var gamla leikhúsiö
Hippodrommen. Það er þetta
hús, sem var umbyggt og gert
að samkomuhúsi (Kyrkal
safnaðarins. Þriðja húsið f
röðinni nær svo alla leið fram
að Kalendegaten. Það er í
bessu húsi, sem hótelið Hipþo
drommen er stað'sett. Hótel
betta er búið að vera þama
sfðan 1890. Þetta var hið svo-
kallaða „Leikhús hótel“.
Þegar söfnuðurinn keypti
öll þessi hús, var hótelið
þekkt að góðri reglu og, hafði
gott fólk, sem gesti sína. En
í dönsku blaði höfum við
rekizt á þessa lesningu: Ný
kvengerð er komin til sög-
unnar, þríhyrndi putinn.
Uppáhaldsklæðnaður hennar
er apaskinnstreyja, laus- j
hneppt og gjörð um mittið og
flennivítt pils sem hringar sig
um hnjákollana. Hárið er
skrýft upp af hnakkanum og
yfir það brugðið skýluklút svo
lauslátum að menn óttast að
hann muni feykjast burt í
hverri golu. Útlínurnar eru
nánast þríhyrna og þar sem
margar smávaxnar stúlkur
aðhyllast þennan klæðaburð
er ekki úr vegi að kalla þær
þríhyrndu puttana. — Kann-
ast nokkur við þessar mann-
eskjur hér?
Söngkór hvdasunnusafnaíarins i Máimey.
Hellarnir í Gullborgarhraum
j er tími ferðamennskunnar, hópferða og ekki hóp-
jrða, því að í góðviðrinu flykkjast menn úr þétt-
ýlinu til að komast frá snerfingunni við malbik og
sement út i náttúru, sem er óspjölluð af kergi
•nanna — einir sér eða f slagtogi vlð aðra fara þeir
em eiga heimangengt og þurfa í rauninni ekkl langt
ð fara, því að mest íslenzk náttúra er hrein mey
amanborið við þéttbýlissvæði jarðarinnar, þar sem
mginn blettur er óhreyfður af manna höndum. —
Hér sjáum við ungt fólk í áningarstað.
í 141. ^bl. Tímans frá
unnudeginum 25. júní 1961
greinarstúfur með frásögn
<■' hellunum í Gullborgar-
irauni í Hnappadalssýslu.
'“reinarhöfundur vekur at-
’ivgli á legu þeirra, gerð og
r:ögu að nokkru með þann að-
altilgang fyrir augum að
forða skemmdarverkum á sér-
stökum náttúrufyrirbasrum í
hellunum — dropasteins-
myndunum. Jafnframt gerir
hann ráð fyrir að þessi frá-
sögn hans geti orðið einhverj-
um hvöt til þess að skoða
hellana.
Við þetta langar mig til að koma
á framfæri viðbótarathugasemd:
Þeir, sem leggja leið sína um að-
i aihellinn, komast að því, að fara
verður yfir kargaklungur inn eftir
hellinum. Þegar það er farið við
mjög ófullnægjandi ljósabúnað,
1 sem stundum vill verða, þá getur
verið nokkur hætta á meiðslum,
jafnvel beinbroti manna. Það er
hægt að koma í veg fyrir það með
því að leggja handriðaða göngu-
brú, t.d. úr timbri, yfir aðal tor-
færuna. Kostnaður yrði ekki það
mikill, að hamla þyrfti fram-
kvæmdum, ef ungmennafélagið í
Kolbeinsstaðahreppi fengi af við-
eigandi aðilum, hellisgestum, ferða
félögum og jafnvel sýslufélagi fjár
framlag til efniskaupa. Það legði
svo illgrýtisbrúna í áhugavinnu.
Guðm. Guðjónsson.