Tíminn - 10.08.1961, Blaðsíða 11

IN N, fimmtudaginn 10. ágúst 1961.
1]
Segðu mér
I sögu
Þessar myndir fylgdu grein eft-
ir André Maurois í tímariti IJNES-
CO. Greinin fjallar um bókasöfn
og hve mikilvæg þau séu fyrir all-
ar þjóðir. UNESCO hefur aðstoðað
margar' þjóðir við að koma upp
fyrirmyndar bókasöfnum og um-
ferðasöfnum. En þessar myndir
eru af sérstæðri starfsemi, sem
rekiií er af almenningsbókasöfnum
í New York. Þegar sumarhitinn
ætlar alla að kæfa, sem ekki kom-
ast úr borgirfni, þá senda bókasöfn-
in starfslið í almenningsgarðana
til þess að leika við börnin og
segja þeim sögur. Þarna hefur
hópur safnazt utan um stúlku, sem
er að segja börnum í blöklkumanna
hverfi borgarinnar sögur. Einn
áheyrandinn er dálítið feiminn og
vogar ekki inn í hópinn, en ekki
vantar áhugann.
Saklau.sa sagart
Þrjár konur gengu á und-
an mér í HljómskálagarSin-
um um daginn, og ræddu
þær margt um spillingu æsk
unnar. LíkaSi þeim hún aS
vonum illa, og þar kom
ræSu þeirra, aS ein sagSi:
— ÞaS er alveg agalegt,
hvaS stúlkurnar eru ungar,
þegar þær fara aS eignast
börn.
— Huh, sagSi önnur, —
ekki eru piltarnir miklu
eldri. Ég er viss um, aS þeir
geta hvorki klætt sig né
háttaS hjálparlaust, þegar
þeir verSa pabbar.
Sú þriSja hafSi fátt lagt
til málanna fram aS þessu,
en þegar hér var komiS
sögu, laumaSi hún einni
setningu inn í, ósköp sak-
leysislega:
— ÞaS er kannske þaS,
sem gerir!
— s.
— 77. síðan —
Heilagur Columba og
Loch Ness skrímslið
Eitt meS því fyrsta, sem
sagt er frá hinu fræga Loch
Ness skrímsli er í Ævisögu
Columba, bók, sem er rituS
á Ítalíu á 17. öld. Þar er
sagt frá hinum heilaga Col-
umba, og er frásögnin um
Loch Ness skrímsliS á þessa
leiS:
Svo var það einu sinni, þegar
hinn heilagi maður var nokkra
daga í smábænum Picts, að hann
varð að fara yfir ána Ness. Þeg-
ar hann kom að ánni, sá hann
hvar verið var að jarðsetja mann
vesaling, og grafmennirnir sögðu
honum, að er maðurinn hefði
verið að synda í ánni, hefði
ófreskja dregið hann til sín og
rifið hann í sundur.
Þegar hinn heilagi maður
heyrði þetta, skipaði hann undir
eins einum samferðamanna
sinna að synda af stað og sækja
honum bát, sem lá við hinn bakk
ann. Lugne mocu-Min hlýddi án
tafar, klæddi sig úr öllum fötum
nema kufli sínum og stakk sér
í vatnið.
En skrímslið, sem ekki hafði
fengið neina saðningu í hlutfalli
við löngun sína í bráð, lúrði í
djúpi árinnar. Þegar það fann
hreyfingu á vatninu vegna hreyf-
ingar Lugnes, kom það skyndi-
lega upp á yfirborðið og með
gapandi munni og miklum öskr-
um æddi það í átt til mannsins,
sem synti á miðri ánni.
Meðan allir viðstaddir, jafnt
bræðurnir sem skrælingjarnir,
urðu gripnir ógurlegri skelfingu,
lyfti heilagur Columba, sem
hafði fylgzt vandlega með dýr-
inu, hendi sinni og gerði mark
hins heilaga kross í loftið, og í
krafti guðs skipaði hann hinu
óða villidýri og sagði: — Far þú
eigi lengra. Snert þú eigi mann-
inn. en far sem fljótast til þíns
fyrri staðar. Þegar skrímslið
heyrði skipun hins helga manns,
flýði það í skelfingu til bakia eins
og það væri dregið af ósýnileg-
um böndum.
KVIKMYNDIR
Tjarnarbíó sýnir:
Léttlyndi söngvarinn
(Follow a star)
Aðalhlutv.: Norman Wisdom
Norman Truscott (N. Wisdom) vlnn-
ur í fatahreinsun og dreymir um
aS verSa frægur söngvari. Og
röddina hefur hann, vantar ekk-
ert annaS en ofboSlítiS sjálfs-
traust, því aS hann er bæSI radd-
laus og laglaus, nema Judy (June
Laverick) sé hjá honum. En Judy
er lömuS og getur ekki hreyft
slg nema í hjólastól.
Dymphna Dobson (Hattle Jasques
— sem er fræg fyrir lelk sinn i
Carry on kvikmyndunum) leikur
söngkennara Normans, og er hún
ákveSin í aS gera hann aS söngv-
ara. Myndin hefst á þvi, aS Nor-
man hittir Vernon Carew söngv-
ara (Jerry Desmonde), sem nú
er aS missa sínar vinsældir. Car-
ew er svo hrlfinn af því, að Nor-
man skuli þekkja hann, aS hann
býSur honum á söngskemmtun
sína. Þar eyðileggur Norman
óviljandi atriSi Carews og ætlar
aS fá tilheyrendur til aS syngja
til þess aS breiSa yfir mistökln.
En áSur en langt um liSur hætta
þeir, og hann syngur einn, öllum
til óblandinnar gleSI. En þegar
hann uppgötvar, aS tilheyrendur
syngja ekkl meS honum, mlssir
hann röddlna og lagiS eins og
fyrri daginn.
Nú er skammt milli stórra högga.
Carew ræSur Norman til sin und-
ir því yflrskyni, aS hann ætli aS
kenna honum aS syngja, en tek-
ur þess í staS rödd hans upp á
plötur, sem hann spilar á skemmt
, unum sfnum. Sjálfur bærir hann
varirnar og læzt syngja, en rödd-
in er Normans. Fyrst gengur hon
um treglega aS láta Norman
syngja, þar sem Judy er fjarver-
andi, en svo tekur hann upp á
því aS taka upp rödd hans, þegar
hann syngur í baSi, því aS þar
hafa allir nóg sjálfstraust til þess
aS syngja.
En svo syngur Carew — meS rödd
Normans — í sjónvarpiS, og Dob
son sér undir eins, hvernig allt
er i pottinn búið. Hún ræðst inn
í veizlu til Carews og ásakar
hann um raddstuld frammi fyrlr
gestum hans, en hann svarar með
því aS láta Norman reyna aS
syngja, en Judy er fjarrl
Dobson er ekki af baki dottin. Næst
sendir hún Norman til sálfræS-
ings til þess aS láta hann endur-
heimta sjálfstraust sitt. SálfræS-
ingurlnn dáleiSir hann og gefur
honum þannig sjálfstraustiS aft-
ur, en eyðileggur verk sitt i
ógáti. Og loks þrifur hún til þess
aS fá Carew tll þess aS viSur-
kenna svikin meS því aS miSa á
hann skammbyssu, og sendir Nor
man inn á sviðið. Þar blindast
hann af ijósunum og getur ekk-
ert sungiS. Carew sleppur út og
tekur að bæra varirnar eftir plöt
unni, en gamanið kárnar, þegar
Dobson kemst í grammófóninn,
en tekur þó út yfir, þegar hún
brýtur plötuna. Þá komast svikin
upp, en Dobson rekur Norman
inn á sviðið aftur, og nú er Judy
nærri, svo að allt fer vel.
Þessi mynd er einhver bezta gaman-
mynd, sem ég hef séS i langan
tima. Norman er ótrúlegur sprelli
gosi, og f þessari mynd gengur
aftur allt þaS, sem einkenndi góS.
ar gamanmyndir á gullöld skop-
leikanna. Hér er lelrtau brotið I
stórum stíl, rjómatertum skellt i
andlit manna, prúðbúnir menn
detta ofan i barmafulit baðker
og þannig mætti tengl telja. En
flest fellur þetta svo vel inn i at-
burðarásina, að það sker sig ekk-
ert úr, og hið nýja er býsna gott.
Atriðið með sálfræSInginn er hvort
tveggja hiS bezta og hið versta
í allri myndinni. Sá hluti þess
atriSis, sem fjallar um dáleiSsl-
una sjálfa, elnkum þó þegar sál-
fræðingurinn „færir" Norman
aftur til 18 mánaða aldurs, er
nægur til þess að réttlæta kostn-
að bióferðarinnar, en sá hlutinn,
sem fjallar um heimsókn sálfræð-
ingslns með Norman f klúbbinn,
er hins vegar heldur lélegur. Ég
hugsa, aS Þjóðviljinn myndl kalla
hann amerikaniseraðan.
lokum gagnrýni á prógrammið
— eins og blaðið með efnisúr-
drættinum er kallaS. Þar stendur,
aS Judy sé krypplingur f hjóla-
stól, en þaS er alls ekkl rétt. Hún
er meira að segja undurfögur
stúlka, þótt hún sé lömuð. Það
er full ástæða fyrlr öll kvik-
myndahúsin aS vanda betur þessa
efnlsúrdrættl sina, þvf aS þelr
eru yfirleltt uppfullir meS prent-
villur og þaS, sem verra er, mis-
skllnfng og málleysur. Og svo
allra síðast, það verSur að yfir-
fara hátalarakerfið i Tjarnarbfó,
þvl aS þaS heyrast tæpast orða-
skil fyrir truflunum og brakl.
Kópavogsbíó sýnir:
Stolin hamingja
Lily Palmer. — Þýzk mynd.
Hún er fögur og virðist ekkert
vera í heimi hér, sem hana skort-
ir. Hún er gift fraegum lækna-
prófessor, sem í upphafi myndar-
innar er í kennslustund með nem
endum sínum. Hann er að lýsa
fyrir þeim, hvernig læknar eigi
að bregðast við, er sjúklingur
gengur með ólæknandi sjukdóm.
Konan er stödd af tilviljun i fyrir
lestrasalnum og heyrir, þegar
læknir segir, að alltaf eigi í
þeim tilfellum að fara sem næst
sannleikanum, ef um ólæknandi
sjúkdóm sé að ræða, en aldrei
segja allan sannleikann. Þessi
fyrrnefnda fo-rkunnarfagra kona
er nýkomin úr tveggja ára heilsu
bótar ferðalagi, þar sem hún þjá
ist af sjúkdómi, sem hún nú allt
í einu uppgötvar að er ólæknandi.
Það heyrir hún af vörum manns
síns þarna á staðnum.
Konan er auðsjáanlega ekki
vön því að geta ekki veitt sér
það, sem í hugann kemur. Hún
lætur dót sitt niður í sjö ferða-
töskur og fer í annað ferðalag
tU þess að sjá heiminn f síðasta
sinn. Hafnar hún á lltiHl eyju og
kemst í snertingu við hið harða
og óbrotna líf eyjarskeggja. Þar
á meðal er hinn glæsUegi fiski-
maður Manúel, sem þessi fagra,
heimska kona hrífst af. Milli þess
ara tveggja persóna, hins fátæka
en myndarlega unga manns og
þeirrar konu, sem allt getur
keypt fyrir peninga, nema heil.s-
una, upphefst mikil og merkUeg
saga, sem ekki verður færð í let
ur hér. En þessi saga er lærdóms
rík og leið góð dægrastytting.
Aðalhlutverkið leikur hin
kunna Lity Palmer. eiginkona
brezka leikarans Rex Harrisons.
En það sameiginlega við hið raun
verulega líf og þessa konu í
myndinni er, að fyrri kona Rex
var einmitt haldin ólæknandi
sjúkdómi, sem hún dó úr. og varð
þó Lily seinni kons Rex. Lily
Palmer skilar hlutverki sínu vel,
enda er það ekki vandmeðfarið
fyrir jafn reynda leikkonu Carlos
Thomas leikur Manúel og er þar
myndarlegur maður. en það er
varla meira,-Leikstjórinn er Art-
hur Maria Rabenalt og finnst
mér sum atriðin, sérstaklega þau,
SL.n nær eru tekin, harla ein-
kennileg, nú á þeim tímum, sem
hin sterkustu atriði myndanna
eru oft einmitt i nærmyndunum.
— h.